คนรวยห้ามเข้าห้องนี้ เฉพาะคนจน!!!

แบบว่าเจอมามากแล้ว กระทู้ เก็บเงินได้หลักแสน หลักล้าน อะไรนั่นนี่ แบบว่าเงินเยอะมากครับ

ผมคิดว่า  ถ้าเรามัวแต่คิดเรื่องเงินทอง ไม่มีกิจกรรมอื่นในชีวิต คิดว่าไม่มีความสุขเลยน่ะ
แต่ถ้ามีความสุขที่เกี่ยวข้องกับเงิน  แล้วทำไมมันไม่สิ้นสุดในตัวเลข ที่ต้องบอกเลขหลักต่างๆ
แต่คิดว่าคนในเมือง ความเป็นอยู่  น่าจะต้องมีรายได้ หลักนี้ถึงจะอยู่ได้ หรืออย่างไร?

เอาเป็นว่า เรามาลองแชร์ ความจนของคนต่างจังหวัด ในแง่ต่างๆ กัน  แบบความจริง ครับ
ของผม  ก็รายได้วันหนึ่ง ประมาณ สองร้อยบาท บางวันก็ ไม่ถึงร้อย อยู่ภาคใต้ ต่างจังหวัด
อยู่บ้านของแม่ กับน้องสาว โสด อายุ 35 ค่าใช้จ่าย  มื้อเช้าแม่หุงข้าวให้  มื้อเที่ยงกินบะหมี
25 บาท  มื้อเย็นน้องสาวทำอาหารงบไม่เกิน 40 บาท

เย็นๆ ก็จะเล่นกีฬา ปั่นจักรยาน หรือเล่นฟิตเนสที่ศูนย์ฯ ประจำอำเภอ
ว่างๆก็เม้าท์คุยกับเพื่อนๆ ญาติๆ เพื่อนในหมู่บ้าน ตามร้านกาแฟหมู่บ้าน ราคาถูกๆ
เข้าร้านน้ำชา สั่งกาแฟ หรือน้ำอื่นๆ พร้อมขนมหวาน แต่ละครั้งจ่ายไปไม่เกิน สิบบาท

ถ้าทำงานมาก ทำงานหนัก หาก รู้สึกเหนื่อย เบื่องานก็จะพัก  ไปเยี่ยมญาติที่มาเลเซีย เที่ยวบ้านญาติ
เตรียมงบ ห้าร้อยบาท ยังเหลืออีก ถ้าไม่ไปช้อปปิ้งส่วนตัว  แล้วญาติก็จะพาเราเที่ยวทั่วมาเลย์
เกาะปีนัง เค แอล  สถานที่มีชื่อเสียง  เค้าจ่ายหมด เราไปแต่ตัว

บางวันมีงานแต่งงานเพื่อน ให้ซองไป ห้าสิบบาท บางคนให้ร้อยบาท บางคนให้สิ่งของไป
ตามฐานะ  บางวันมีงานอีด ของมุสลิม  เค้าจะบริจาคเงินให้แก่คนยากจนกัน  คนรวยให้แก่คนจน
คนจนให้ความช่วยเหลือคนรวย ที่ต้องการช่วย

เรียนจบป.ตรี ที่รามคำแหง  ใช้เงินกู้กยศ. รวม 156,000 บาท ตอนนี้เหลือ 65,000 บาท
บอกเลยว่าชำระหนี้ทุกปึ  ถึงแม้รายได้น้อย เพราะกลัวดอกเบี้ยพอกพูน

ทำงานขายเสื้อผ้าเล็กๆน้อย ตามตลาดนัด  มีทุนประมาณ หนึ่งหมื่นบาท
บางวันขายได้ บางวันฝนตกขายไม่ได้  ถ้าฝนไม่ตกบางวันก็ขายไม่ได้ เพราะคนไม่ซื้อ
แต่ถึงแม้จะขายไม่ดี ก็ยังยืนหยัดในอาชีพนี้ เพราะผมได้ตัดสินใจลาออกจากงานเงินเดือนแล้ว
บางครั้งก็จะเครียดกับงาน แต่ขอบคุณความรู้ต่างๆ ที่อาจารย์ได้สอนไว้ กลายเป็นภูมิคุ้มกันภัย
ในเวลาวิกฤติหลายๆ อย่าง  ทั้งหนี้สินหลายเจ้า สินค้าหมดความนิยม ลูกค้าไม่มีเงิน  เงินออมเก็บ
ไม่อยู่ เพราะหนี้ต้องเคลียรก่อน ถ้าดอกเพิ่ม สารพัดปัญหา แต่โดยรวมๆ ผมสามารถผ่านมันด้วย
ความรู้ อดทน กัดฟัน มาได้  เพราะคิดเสมอว่า ถ้าเรายังมีโชคลาภ เราจะยังไม่ตาย เมื่อใดเราหมด
วาสนา ไร้รายได้เข้ามา เมื่อนั้นเราอัปโชคหรือเสียชีวิตไป  ฉะนั้นชีวิตผมเวลาเจ็บไข้ผมก็อยู่โรงบาล
เหมือนคนอื่นๆ ต่างแค่อยู่ห้องคนไข้ทั่วไป ไม่ใช่ห้องพิเศษ แต่ไม่เห็นตายเจ็บเพิ่ม และหายได้เหมือนกัน
แถมจ่ายแค่ สามสิบบาท เฉพาะค่ายา ส่วนค่ารักษาทางการแพทย์ ค่านอนอยู่โรงบาลมีประกันสังคม


มีรถเก่าๆ ของผมเอง (ยี่ห้ออีซูซุ ทีเอฟ อาร์ ราคา แสนกว่าบาท)  ยอดเหลืออีก 56,000

อยู่ต่างจังหวัดมีความสุขครับ เพราะเคยอยู่กทม. เจ็ดแปดปีทำงานหลายที่ รายได้เหมื่อนปัจจุบัน
แต่ใจไม่สงบ เพราะรถติด คนเยอะวุ่นวายกว่าที่บ้าน เครียดเลยกลับมาบ้าน

ถ้าคุณคิดว่าเป็นเหมือนผม  เชิญมาเม้นเล็กๆน้อยๆ  ตามความจริง
สำหรับคนที่มีรายได้เยอะกว่า  คิดว่าเค้าคงไม่มาร่วมแจม หรือถ้ามา เราคงจะได้คำแนะนำดีๆ
จากเค้าครับ

แก้ไข   มีคนมากด  ขำกลิ้ง   แสดงว่า  เมิงรวยใช่ไหม  มีมารยาทไหม  คนรวยห้ามเข้าครับ