ทุกครั้งที่ตั้งใจนั่งสมาธิในห้องนอน เรานั่งไม่บ่อยหรอกค่ะ ก็สวดมนต์เสร็จ ตั้งนาฬิกาปลุกว่าจะนั่งกี่นาทีก็ว่าไป พอหลับตาลงปุ๊บสัก5นาที ก็กำหนดจิตไปเรื่อยพองหนอ ยุบหนอ.......แล้วมันก็หายไป หายไปเรื่อยๆจน.........
                                      เราเหมือนคนนั่งสัปหงก โยกข้างซ้ายขวา ทั้งหน้าทั้งหลัง เรามีสตินะคะ แต่ยิ่งนั่ง ยิ่งเป็น คือเรารำคาญมาก จิตเราแบบหงุดหงิดไปเลย ก็เลยลืมตา ไม่นั่งต่อ ส่วนใหญ่ถ้านั่งในห้องนอน จะเป็นตลอด เราก็สงสัยนะ หรือว่าวิธีนี้ไม่เหมาะกับจริตเราคะ?
                                      แต่พอนั่งที่วัดทีไร นิ่งเงียบ สงบ สว่างในจิต คือนิ่งเร็วมาก ไม่มีอาการแบบนี้เลยค่ะ อยากถามผู้รู้ว่าทำไมมันเกิดไม่เหมือนกันคะระหว่างที่วัดกับที่บ้าน ชี้แนะด้วยนะคะ ควรทำอย่างไรดี ขอบพระคุณนะคะ