*** ผมควรทำยังไง เมื่อผมกับภรรยาเป็นแบบนี้.. "สงสารลูกครับ"

อันนี้ตอบเอง ไม่เข้าข้างใครนะ เคยเป็นมาก่อน
1. มีลูกแล้วโฟกัสลูกมากทุ่มเทให้ลูกเต้มที่ ผสมโรงกับ คุณมีนาฬิกาไม่ตรงกับเค้า ชีวิตประจำวันที่เค้ามีเหลือแค่เค้ากับลูก ความทรงจำ ความผูกพันของคุณกับเค้ามันเจือจางลงไปเรื่อยๆๆ จนอาจคิดไปได้ว่า มีคุณไว้ทำไม ถ้าไม่มีความรุ้สึกผูกพันอีก มีแค่ลูกก้อเพียงพอ ไปต่อได้ ....อันนี้เราเคยคิดตอนลูกเด็กๆๆ และแฟนทำงานกับดึกตื่นสาย เราต้องทำงานนอกบ้าน ดูแลลูกคนเดียว เรากับลูกมีกิจกรรมเยอะแยะ แต่ไม่มีพ่อร่วมด้วย เห็นพ่อแค่ตอนเรากับลูกตื่นนอน พ่อหลับบนเตียง ส่วนเรากับลูกเตรียมตัวไปทำงาน ลูกไปฝากพี่เลี้ยง
2. มันน่าเบื่อและรำคาญมาก เมื่อเราทำงานมาทั้งวัน ตอนเย็นไปรับลูก เล่นกัน หาข้าว หาปลาให้ลูกกิน อาบน้ำพากันเข้านอน หลับ....แล้วจู่ๆๆ มีคนมาสกิด อยากมี sex  เราเหนื่อยอะ บางทีสงสาร ก้อยอมมีแบบไม่มีอารม เค้าเล้า... เรารำคาญ อยากให้ทำเสร็จๆ จะได้นอนต่อ เค้าก้อไม่มีความสุข หงุดหงิด มาได้ครึ่งทาง เค้าอารมณ์เสียกว่าเดิม เราก้อเบื่อ sex >>> ตอนนั้นอาทิตละครั้งยังเบื่อเลย  จนเลยคิดไปว่า อะไรนักหนา เหนื่อยนะ เมียเป็นเครื่องระบายอารมเหรอ ทำไมอ่าา เซ้าซี้จังเราเหนื่อย ไม่อยากเข้าใจมั่งมั้ย  บานปลาย ชีวิตคู่ชะงักเลย ยยยย  ถึงขั้น หยุดการมีแพลน มีลูกคนต่อไป เพราะคิดว่า ชีวิตคู่อาจไปไม่รอด
3. เงินเดือนที่ให้แม่ .... กตัญญูมาก น่ารัก แต่ ตอนนี้ชีวิต ไม่ได้มีแค่แม่ป่ะคะ คุณมีลูกและเมีย  คุณให้เมื่อคุณมี แปลว่า เมีย เป็นแค่ อะไรดีนึกไม่ออก ...  เค้าใช้จ่ายโดยพึ่งตัวเองเป็นหลักป่ะ เพราะไม่รุ้คุณจะให้เมื่อไหร่เท่าไหร่ ... คุณทราบค่าใช่จ่ายในบ้านมั้ย เดือนนี้เธอต้องใช้อะไรบ้าง ที่ใช้ประจำทุกเดือน แน่นอน เธอต้องพะวง และระมัดระวังมาก เพราะไม่รุ้คุณจะช่วยมั้ย คุณจะให้อีกเมื่อไหร่ ให้เท่าไหร่ .... ไม่ใช่เพราะคุณไม่มี แต่คุณให้แม่หมด ... แม่จำเป็นต้องใช้มากๆ ทุกเดือน แต่ลูกกับเมีย ไม่ต้องใช้เหรอ...... แบ่งกันได้มั้ย  ทั้งสองฝ่ายมีค่าใช้จ่ายตรงไหน ให้น้ำหนักกันไปต่างกันตามเหตุผล เงินก้อนที่ว่าให้เมียนั้น ถ้าสะสมมาได้ จะแบ่งให้แม่ ให้เมีย ให้ลูกมั่ง ยังจะดูดีกว่า ... มีน้ำใจกว่า

เค้าไม่พูด ไม่ใช่เค้าไม่คิด อันนี้ที่อันตรายเพราะมันสะสมมาเรื่อย จนหมดศรัทธาในตัวคุณแล้วละ .... มันเหมือนคุณเป็นคนอื่นไปแล้ว

อันนี้เราบอกตามที่คิดเลย  เราเคยผ่านมา แต่ผ่านมาได้ เพราะเรามีปัญหา สองข้อแรก แต่สุดท้าย จูนกันได้เพราะ
1. สามี ถึงนอนดึกก้อตื่นเช้าพร้อมเรากับลูก เพื่อมานั่งโต๊ะกินข้าวเช้าพร้อมกัน เรากับลูกออกจากบ้าน สามีก้อไปนอนต่อ  แต่ที่พยายามปรับอยู่คือให้สามีนอนให้เร็ว เพื่อนจะได้ไม่เหนื่อยมากในการพยายามตื่นเช้ามาเจอทุกคน  >>>  เรากับลูกมีกิจวัตรที่ใช้ตรงกันทุกวัน ไม่ยากที่จะปรับเวลามาให้ตรงกัน
2. สามีช่วยงานบ้านเรามากขึ้น(ถ้ากลับมาและยังพอทำไหว) เช่น ล้างขวดนม กวาดบ้าน ถูบ้าน เพื่อให้เราได้พักมากขึ้น (งานบ้านพวกนี้เราจะลุกมาทำตอนลูกหลับ เพื่อเวลาลูกตื่นได้เล่นกับเค้าเต็มที่) และ หาเวลาไปเที่ยว เสาอาทิต เพื่อแบ่งเบาความรุ้สึกเหนื่อยและตรึงเครียดมาทั้งอาทิตของเรา แม้เค้าจะเหนื่อยขับรถ และเราจะเหนื่อยกับการดูแลลูกระหว่างเที่ยวก้อตาม
......ส่วนเรื่องเงิน เค้าให้เราทุกเดือน หักค่าใช่จ่ายส่วนตัว เงินเดือน หรือ อื่นๆ ไปหมดแล้ว คุยกันตั้งแต่แต่งงาน ทำให้เราบริหาร คชจ ในบ้านได้ และควบคุม คชจ ส่วนของลูก ได้ ไม่ยากไม่ปวดหัว ไม่กังวลว่าจะไม่พอ เดือนไหนเหลือ ก้อเที่ยว ซื้อของให้ตัวเองให้สามีให้ลุกได้ เดือนไหนตึงๆก้อเบาๆๆ .......

เล่าให้ฟังบางส่วน เพราะเรายังคิดว่า แบบพวกคุณยังไม่น่าถึงทางตันนะ   เว้นเสียแต่ตัว คุณไม่อยากเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อพยายามทำให้ครอบครัวกลับมา .... และอย่าคิดว่า ทำไมคุณต้องเปลี่ยนคนเปลี่ยน  การหาคนผิด หาคนเปลี่ยน ไม่ได้ช่วยอะไร  พาลแต่จะมีคนคิดว่ากำลังหาคนผิด โยนความผิดใส่กัน อยากให้ดีขึ้น เริ่มที่ตัวเองก่อน ค่อยๆ พยายาม เมื่อเมียคุณสัมผัสได้ ว่าคุณพยายาม เราว่าเธอ จะเข้าใจและพยายามปรับตามไปด้วย   ^__^

ปล. เราเป็น ผญ ห้าวหน่อยนะ ส่วนสามีขี้อ้อน บางทีอยากนั่งเงียบ ๆคิดๆ อะไรไป แฟนมาอ้อน บางทีก้อรำคาญ แต่แกล้งทำตลกไป  ... รักษาน้ำใจกัน  บางที่หงุดหงิดใส่ สามีก้อถามเหมือนกันว่ารังเกียจเหรอ ก้อบอกไป จัก้จี้ หรือ .....อะไรก้อว่าไป ผ่านไปสักพัก เค้าก้อรุ้เอง ไม่มีมาน้อยใจ  แต่ยังมีมาอ้อนเหมือนเดิม  ... แฟนคุณ เป็นแบบเราป่าวอ่ะ