อยากมีเพื่อนที่รู้ใจและคุยกันได้ทุกเรื่องค่ะ???

สวัสดีค่ะ เรามีปัญหาอยากจะมาปรึกษา คือเราไม่เข้าใจว่าทำไหมเราถึงเข้ากับเพื่อนๆ ไม่ค่อยได้ คือ จะว่าเข้าไม่ได้ก็ถูก เราก็คุยได้กับทุกคน ไม่รู้สิ เรามีเพื่อนสนิทอยู่ 2-3 คน แต่เหมือนเรานอยด์ๆ ยังไงไม่รู้คือ เห็นเพื่อน 2 คนคุยกันสนุกๆ แต่เราไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกัน ก็มีเออออ ไปตามประสา คือเราอยากเม้าท์มอยกับเพื่อนๆ บ้าง คือคุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่ต้องมาทำตัวเป็นผู้ดี ที่ต้องระวังอาการคำพูดแบบนี้ จะพูดเสียงดังก็ไมได้ ต้องพูดเพราะ ซึ่งเราเป็นคนพูดเพราะอยู่แล้ว บางครั้งเราตลกกับคำพูดของเพื่อนข้างๆ จะหัวเราะ ยังต้องหัวเราะอย่างผู้ดีเรียบร้อยเลย มันเหนื่อยน่ะ พอเราหัวเราะ บางครั้งพอหันมามองเพื่อน แล้วเพื่อนหันมาทางเรา เราก็ต้องกลับไปหน้านิ่ง สงบ เฉยๆ มันเหนื่อย อยากสนุกๆ ไม่ต้องคิดมาก สร้างภาพอะไรงี้ ไม่ค่อยมีใครเข้าใจเรา เราก็ลองมาดูตัวเอง เราก็พอรู้แหละว่า เรามันฟรอมเยอะ ทิฐิสูง โลกส่วนตัวสูง แต่อยากมีโมเม้นแบบ คุยกันทางเฟสบ้าง โทรหากันบ้าง นี้เฟสกับไลน์ถ้าไม่ใช่เรื่องงานนี้เงียบสนิท แถมยังมีเพื่อนที่เราไม่ชอบด้วย คือ เราว่าใครๆ ก็คงไม่ชอบ เพราะเธอบอกว่า นับถือผี ไม่นับถือพุทธ คือนางไม่เชื่อพระพุทธศาสนาเลย อันนี้เราไม่ก็ไมได้ว่าอะไร แต่ทำไมต้องประกาศ แบบประมาณว่ามันไร้สาระ มันไม่มีจริง แบบลบลู่เกินเหตุขนาดนั้นด้วย แล้วเหมือนทุกอย่างนางจะต้องทำได้ดี นางต้องเก่ง นางต้องเริ่ดด แต่ที่จริง นางเก่งจริงอย่างที่ปากพูด แค่ไม่กี่อย่าง แต่นางเป็นคนช่างพูด ขี้เล่น เข้าสังคมง่าย หลายๆ อย่างในตัวนางทำให้เราไม่ชอบตัวนาง และพาลเกลียดทุกอย่างที่นางชอบทุกอย่าง  ยิ่งนางมาสนิทกับเพื่อนในกลุ่มนี้ด้วย ทำให้เราไม่ชอบและหงุดหงิด จนต้องระงับสติอารมณ์ให้ใจเย็นๆ คือไม่อยากให้ใครจะพูด หรือให้ใครไปยุ่งกับนางเลย ถ้าให้เล่าเกี่ยวกับตัวนางคงอีกยาว ตอนนี้เราใกล้จะสอบเข้าโรงเรียนใหม่ แล้วเป็น โรงเรียนประจำ เราเลยอยากได้คำแนะนำจากทุกคนว่าเราควรจะทำตัวยังไง คือ เราเป็นคนเงียบๆ โลกส่วนตัวสูง มีความมุ่งมั่นในการทำงาน เราก็ไม่อยากเฟคใส่ เพื่อนแบบนี้อีกแล้วมันเหนื่อยมันต้องสร้างภาพตลอดเวลา แต่จะให้เป็นตัวของตัวเอง เราก็กลัวจะเสียเพื่อนไป เพราะเพื่อนของเรามันก็ค่อนข้างผู้ดี -_-''  แต่ที่เรามาถาม เพราะอยากรู้ว่าเราควรจะปรับปรุงนิสัยตัวเองยังไงดีค่ะ จนปัญญาแล้วจริงๆ  เพราะยิ่งต้องไป อยู่โรงเรียนประจำ แล้วต้องเจอเพื่อนแบบนี้ มีหวังเครียด และกดดันตายเลย เพราะตอนนี้ต้องทำตัวเรียบร้อย เพื่อนสั่งอะไรก็พยายามทำเท่าที่จะทำได้ เหมือนต้องทำตัวเป็นคนใสๆ ในสายตาคนอื่น บางครั้งเพื่อนถามอะไรทั้งที่รู้คำตอบแต่ก็บอกไม่รู้ เพราะกลัวคนอื่นจะมองว่าเป็นคนอวดฉลาด   คือเรามันเป็นพวกคิดไปเอง จมปลักอยู่ในอดีต จนกลัว และวิตกไปเอง แต่มันก็แก้ไม่ได้ รบกวนแนะนำหน่อยน่ะค่ะ ว่าเราควรจะทำตัวยังไงต่อไป เราอยากมีเพื่อน มีสังคม...