สวัสดีคับ ผมจบมาจาก ภปร. ราชวิทยาลัย เป็นโรงเรียนชายล้วน โรงเรียนประจำที่นักเรียนมีความรักโรงเรียนและพวกพ้องแบบเจ้มจ้น
ผมเข้าเรียนที่นี่ตั้งแต่ ป.5 ช่วงนั้นผมหน้าโง่และโดนกลั่นแกล้งจากพวกรุ่นพี่เสมอ
รุ่นพี่มักจะชอบไถตัง เรียกเด็กมาตบมาเตะ ผมก็โดนมาหมดแล้วล่ะ
เด็กแต่ละคนจะมีบ้านอยู่ มีบ้านหนึ่ง บ้านสอง บ้านสาม บ้านสี่ และผมก็อยู่บ้านหนึ่งสีส้มจ้า
บ้านหนึ่งครูบ้าน ครูผู้เป็นคนดูแลเด็กบ้านชื่อ ครูเต๋าคับ และเด็กที่นี่จะชอบเรียกไอเต๋า ไอเห้เต๋า บ่อยครั้งที่ ผอ. จะมาบอกให้ใจเย็นอย่าเพิ่งเรียกไอเห้เต๋า 555555+
โรงเรียนผม มีกฎห้ามใช้โทรศัพท์ในโรงเรียน แต่บางทีในบ้านเค้ายกเว้นคับ
แล้วมีคืนนึง พวกผมก็นอนกดโทรศัพท์กันบนเตียงปกติแหละ ครูเต๋าแกใส่ผ้าคลุมสีดำแบบในแฮรี่พอตเตอร์มา คลานมาใต้เตียงย่อง ๆ แล้วแกก็มาสะกิดไหล่ บอกเอาโทรศัพท์มานี่ ยึดดด
อีกครั้งนึงคราวนี้แกแบ๊วเอ๋อ ใส่ชุดนอนของเด็กมา เป็นเสื้อนอนสีขาวกางเกงสีขาวอะคับ มาแกล้งนอนบนเตียง ทีนึ้พวกรุ่นพี่ผมเห็นละ ก็สะกิด ๆ กัน แล้วก็ดึงผ้าห่มมาคลุมแกแล้วรุมทืบแก 555555 แล้วแกก็บอกว่า นักเรียนใจเยนนี่จารเอง 55555555 พวกผมเลยบอกอ๋อโทษคับครูนึกว่าเพื่อน 55555
แล้วอย่างโรงเรียนผมเนี่ย ครูบ้านจะมาปลุกเองใช้ไม้เคาะ ๆ ต้องตื่นตี 5.30 ทุกวันเลย มีอยู่วันนึง บ้านพวกผมไม่ยอมตื่นกัน ครูเต๋าแกเลยไปชักปลั๊กสามตาออก ปลั๊กที่มีโคตรพ่อโคตรแม่โทรศัพท์กว่า 80 ล้านเครื่องเสียบพ่วงกันยาว ๆ แล้วแกก็ลากไปขลุกขลักๆๆๆ 55555555+
อย่าว่าแต่จารเลยคับยามก็กวนส้วนตรีนพอกัน ชอบพูดจาน่าโดนลั่น พวกรุ่นพี่เลยเอาจักรยานยามไปโยนทิ้งบ่อน้ำใกล้ ๆ ปรากฏว่ายามสามารถกู้ชีพจักรยานคืนมาได้แล้วยังสามารถนำไปปั่นต่อไดัอีก พี่ท่านเลยพากันหิ้วไปโยนทิ้งแม่น้ำท่าจีนเลยคับ 5555555 พี่แกชอบไล่กวดนักเรียน
มีเรื่องราวมากมายกว่า 80 ล้านเรื่องที่เล่ายังไงก็เล่าไม่หมดครับ ไม่ว่าจะของครู ของภารโรง หรือของนักเรียนเอง
หลาย ๆ ท่านอาจจะมองว่าถ่อยและไร้มายาท ไม่รู้จักกาละเทศะนะครับ แต่สิ่งที่ผมได้จากโรงเรียนนี้คือความรักจากคุณครูและความรักจากเพื่อน ๆ อย่างแท้จริงครับ จะพูดพรรณนายังไงผมก็อธิบายไม่ถูกครับ แต่ทุก ๆ คนในรุ่นจะรักกันรู้จักกันดีต่อกันทุกคนครับ ไม่มีว่าจะเกลียดเคืองอะไรกันเลย ถึงมีสุดท้ายก็ตัดกันไม่เคยขาดครับรักกันปานจะแหกดากดม
สุดท้ายนี้ผมแค่อยากจะบอกว่า ผมรัก King's college ครับ ขอบคุณที่ฟังผมฝอยจนจบนะครับ แค่คิดถึงโรงเรียนและเพื่อน ๆ งะ
ประทับใจความกวนส้วนตรีนของครูสมัยวัยเยาว์คับ555+
ผมเข้าเรียนที่นี่ตั้งแต่ ป.5 ช่วงนั้นผมหน้าโง่และโดนกลั่นแกล้งจากพวกรุ่นพี่เสมอ
รุ่นพี่มักจะชอบไถตัง เรียกเด็กมาตบมาเตะ ผมก็โดนมาหมดแล้วล่ะ
เด็กแต่ละคนจะมีบ้านอยู่ มีบ้านหนึ่ง บ้านสอง บ้านสาม บ้านสี่ และผมก็อยู่บ้านหนึ่งสีส้มจ้า
บ้านหนึ่งครูบ้าน ครูผู้เป็นคนดูแลเด็กบ้านชื่อ ครูเต๋าคับ และเด็กที่นี่จะชอบเรียกไอเต๋า ไอเห้เต๋า บ่อยครั้งที่ ผอ. จะมาบอกให้ใจเย็นอย่าเพิ่งเรียกไอเห้เต๋า 555555+
โรงเรียนผม มีกฎห้ามใช้โทรศัพท์ในโรงเรียน แต่บางทีในบ้านเค้ายกเว้นคับ
แล้วมีคืนนึง พวกผมก็นอนกดโทรศัพท์กันบนเตียงปกติแหละ ครูเต๋าแกใส่ผ้าคลุมสีดำแบบในแฮรี่พอตเตอร์มา คลานมาใต้เตียงย่อง ๆ แล้วแกก็มาสะกิดไหล่ บอกเอาโทรศัพท์มานี่ ยึดดด
อีกครั้งนึงคราวนี้แกแบ๊วเอ๋อ ใส่ชุดนอนของเด็กมา เป็นเสื้อนอนสีขาวกางเกงสีขาวอะคับ มาแกล้งนอนบนเตียง ทีนึ้พวกรุ่นพี่ผมเห็นละ ก็สะกิด ๆ กัน แล้วก็ดึงผ้าห่มมาคลุมแกแล้วรุมทืบแก 555555 แล้วแกก็บอกว่า นักเรียนใจเยนนี่จารเอง 55555555 พวกผมเลยบอกอ๋อโทษคับครูนึกว่าเพื่อน 55555
แล้วอย่างโรงเรียนผมเนี่ย ครูบ้านจะมาปลุกเองใช้ไม้เคาะ ๆ ต้องตื่นตี 5.30 ทุกวันเลย มีอยู่วันนึง บ้านพวกผมไม่ยอมตื่นกัน ครูเต๋าแกเลยไปชักปลั๊กสามตาออก ปลั๊กที่มีโคตรพ่อโคตรแม่โทรศัพท์กว่า 80 ล้านเครื่องเสียบพ่วงกันยาว ๆ แล้วแกก็ลากไปขลุกขลักๆๆๆ 55555555+
อย่าว่าแต่จารเลยคับยามก็กวนส้วนตรีนพอกัน ชอบพูดจาน่าโดนลั่น พวกรุ่นพี่เลยเอาจักรยานยามไปโยนทิ้งบ่อน้ำใกล้ ๆ ปรากฏว่ายามสามารถกู้ชีพจักรยานคืนมาได้แล้วยังสามารถนำไปปั่นต่อไดัอีก พี่ท่านเลยพากันหิ้วไปโยนทิ้งแม่น้ำท่าจีนเลยคับ 5555555 พี่แกชอบไล่กวดนักเรียน
มีเรื่องราวมากมายกว่า 80 ล้านเรื่องที่เล่ายังไงก็เล่าไม่หมดครับ ไม่ว่าจะของครู ของภารโรง หรือของนักเรียนเอง
หลาย ๆ ท่านอาจจะมองว่าถ่อยและไร้มายาท ไม่รู้จักกาละเทศะนะครับ แต่สิ่งที่ผมได้จากโรงเรียนนี้คือความรักจากคุณครูและความรักจากเพื่อน ๆ อย่างแท้จริงครับ จะพูดพรรณนายังไงผมก็อธิบายไม่ถูกครับ แต่ทุก ๆ คนในรุ่นจะรักกันรู้จักกันดีต่อกันทุกคนครับ ไม่มีว่าจะเกลียดเคืองอะไรกันเลย ถึงมีสุดท้ายก็ตัดกันไม่เคยขาดครับรักกันปานจะแหกดากดม
สุดท้ายนี้ผมแค่อยากจะบอกว่า ผมรัก King's college ครับ ขอบคุณที่ฟังผมฝอยจนจบนะครับ แค่คิดถึงโรงเรียนและเพื่อน ๆ งะ