เมื่อผมคิดว่ารถมอไซค์ผมไปได้ทุกที่....ห้วยคอกหมู

กระทู้สนทนา

ภาพถ่าย เที่ยวภูเขา บันทึกนักเดินทาง จังหวัดราชบุรี มอเตอร์ไซค์

ทริป " ไปไหนก็ได้...โบกรถเป็น "
สวนผึ่ง 31/10/58 - 1/11/58

ต้องบอกก่อนเลยว่ากระทู้นี้เขียนเพื่อนความสนุกของผมเองแชร์ประสบการ(เขียนครั้งแรก)
เป็นทริปประจำปีของคลับผม (themapiaclub) บอกก่อนเลยว่าชีวิตผมเริ่มจาก Yamaha TTx
ปัจจุบันขับ Honda CB500x เห็นทุกคนในคลับขับลุยโน้นนี้ แลดูลุยมาก ทริปนี้ สวนผึ่งราชบุรี
ข้ามฉากระหว่างขับรถไปได้เลยครับ วาปไปอยู่ที่พักเลยละกันเป็นบ้านญาติๆของผมใน อ.สวนผึ่ง

ตอนเย็นออกไปขับรถเล่นแบบอินดี้คนเดียวกันหน่อย

แอบเจอว่าบ้านเทียนหอมตอนกลางคืนสวยเลยขี่รถไปกับพี่ๆในคลับบางส่วนประทับใจมากครับ

ตั้งนานแล้วยังไม่ได้เข้าเรื่องซะทีข้ามไปตอนนอนเลยละกันเลยนะครับฮ่าๆ
เดียวจะยาวไปซะขนาดนี้

ตื่นเช้ามาพร้อมกับความง่วงละเพลียของพวกเราบางคนปลุกตื่นบ้างไม่ตื่นบ้าง
ตามภาษาไบค์เกอร์ฮ่าๆออกเดินทางจากบ้านไป

ระยะทางอาจจะดูเหมือนสั้นพวกผมก็คิดอย่างนั้นแหละครับ
เดินทางไปด้วยความมั่นใจ CB500X 2คัน Yamaha TTx 4 คัน Ninja300 1คัน
โดยทางเป็นพื้นดีบ้าง หินบ้าง แต่ทางขึ้นนี้ขอบอก
เห็นแล้วอยากถอยรถกลับเลยครับ ปล.ผมพึ่งออกรถมา

ใกล้จะถึงแล้วครับทางดีมากผมนี้ยิ้มเลย
(ก่อนหน้านี้ไม่ได้ศึกษารู้แค่ว่าเป็นจุดชมวิวและคิดว่ามันสวย)

และฝันที่วาดฝันไว้ก็จางหายไปเห้นทางแล้วแบบนึกว่าคงจะเป็นแค่ช่วงเดียวละมั้ง
ก่อนหน้านี้ไม่ได้รับรู้เลยว่าทางจะเป็นแบบนี้ด้วยความมั่นใจ เอ้ยรถสายลุยรออะไรซัดขึ้นไปซิ

และพี่ชายของผมก็อยู่ในสภาพนี้ครับ

และตัวผมก็สนุกสนานนนนน 5555

และพอถ่ายรูปเฮฮาซักพักบอกก่อนนะครับพวกผมซื้อรถมาใช้กันไม่ค่อยเคลียด
รักษาตัวรอดเป็นยอดคนซะส่วนใหญ่ เรียกกันทริปนินจาโดดทิ้งรถเลย

หลังจากช่วยกันยกเจ้ายักเสร็จหันกลับไป เจ้า Ninja 300 ที่จอดไว้ ขาตั้งจมลง
ในทราย พักเท้าหักดังภาพบอกเลยเจ็บใจมากครับ เพราะไม่ได้ขับล้มเอง มันเงิบไปเอง

หลังจากนั้นอันตัวผมละเหล่าพี่น้องได้ยืนคิดว่าจะเอายังไง มีพี่กระบะขับมา
ด้วยความใจกล้าหน้าด้านของพวกผมที่ทะเยอทะยานดิ้นรนจะขึ้นไปให้ได้
เลยถามพี่เค้าว่าทางเป็นแบบนี้อีกไกลไหมครับพี่เค้าตอบนี้แค่เล็กน้อย
พวกผมหันไปมองหน้ากัน คุยๆซุบซิบกันซักพักพี่ ขึ้นไปยาวเลยหรือป่าวครับ
พี่แกตอบกลับมาว่าพี่ขึ้นไปกินกาแฟแล้วก็ลงน้องงง !! เลยขอติดรถพี่แกขึ้นไปด้วย
บอกเลยว่าพวกเรา " ไปไหนก็ได้...โบกรถเป็น "

ก่อนอื่นเลยจะต้องเอาพวกรถที่คิดว่าไปได้ทุกที่ไปเก็บไปซ่อนก่อน
ด้วยความที่เกิดมาขาสั่น ตัวเล็กกระ

กระสนขี่รถใหญ่

หลังจากทุกคันเข้าป่าเรียบร้อยแล้วภาพเป็นดังนี้

เริ่มต้นทริป " ไปไหนก็ได้...โบกรถเป็น "

ขึ้นไปกับทางที่พึ่งผ่านหน้าฝนมาเป้นร่องน้ำขึ้นรถบ้างลงรถบ้าง
ปล.รถพี่ที่ขึ้นไปเป็น รถขับเคลื่อน2ล้อ ยางแก้มเติ้ยพี่แกเก่งมาก

ขึ้นไปโดยเวลาประมานน่าจะ 30 นาทีกว่าๆแอบอายนิดๆเจอ Wave เจ้าถิ่นขึ้นมาแบบง่ายๆ

ถ่ายรูปกันสนุกสนานเหมือนเอารถตัวเองขึ้นมาใส่หมวกเสื้อการ์ดครบ

เดินไปจุดชมวิวต่อสวยมากครับอากาศดีระยะทางจากทางขึ้นไม่เกิน 500เมตรครับ

หลังจากนั้นเราได้ไปนั่งกินไข่ต้มธรรมดาที่โคตรอร่อยยามเช้าโจ้กคนละถ้วย
และติดรถพี่เค้าลงมาด้วยความประทับใจพี่เค้าพยามถามว่าน้องตรงนี้จุดชมวิวลงไหม
คือแค่พวกพี่ให้แก๊งป่วนธรรมดาชาติอย่างพวกผมติดรถมาด้วยผมไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้วครับฮ่าๆ

ขอบคุณพี่มากเลยครับที่ให้พวกผมติดรถขึ้นไปด้วย
หลังจากนี้คงรู้ต้องฝึกกันอีกเยอะสำหรับเจ้ารถคันใหม่ให้คล่อง
ก่อนไปแอบแถมรูปให้ครับตอนขึ้นไม่ได้หยิบกล้องใหญ่ขึ้นเลย