สวัสดีครับ
เมื่อเดือนกันยายายนที่ผ่านมา ได้ไปเที่ยวกรุงจาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซียมาครับ เนื่องจากก่อนไปได้หาข้อมูลบ้าง แต่ในพันทิปมีรีวิวจาการ์ต้าน้อยมาก ประกอบกับพอได้ไปมาแล้ว เนื้อหาในรีวิวบางกระทู้ ไม่ค่อยตรงกับของจริงเท่าไร (อาจจะมองคนละมุม) เลยอยากจะมาตั้งกระทู้รีวิวเพื่อแชร์ประสบการณ์ไปเที่ยวจาการ์ต้าคนเดียวของผมบ้าง
ออกตัวก่อนนะครับว่าถ่ายรูปไม่สวย 555 ใช้แค่กล้องมือถือถ่าย อีกอย่างนึงคือนี่เป็นการเที่ยวต่างประเทศคนเดียวครั้งแรก และเป็นการออกนอกประเทศเป็นครั้งที่ 2 (ก่อนหน้านี้เคยไปเสียมเรียบกับเพื่อน) การวางแผนอะไรอาจจะไม่เหมือนคนเที่ยวบ่อยๆ อาศัยว่าเป็นคนลุยนิดนึง ไม่ค่อยกลัวอะไร เลยมั่วๆไปเรื่อย 5555 อีกอย่างนึงต้องบอกไว้ก่อนว่าส่วนตัวเป็นคนที่ชอบเรื่องรถ และระบบขนส่งมวลชน เพราะฉะนั้นอาจจะมีพูดถึงตรงนี้เยอะนิดนึงนะครับ
ทริปนี้ผมไปทั้งหมด 4 วัน 3 คืนครับ จองตั๋วผ่าน Airpaz ขาไปไลอ้อนแอร์ ขากลับแอร์เอเชีย ค่าตั๋วไปกลับ 4000บาท โดยขาไปเนี่ย ต้องไปเปลี่ยนเครื่องทิ่สิงคโปร์ก่อน ซึ่งระหว่างเปลี่ยนเครื่องมีเวลาเกือบค่อนวัน เลยถือโอกาสได้แวะเข้าไปสำรวจเมืองสิงคโปร์ด้วย จริงๆเห็นเวลาตั้งแต่ก่อนจองละ เลยตั้งใจแต่แรกเลยว่าเหมือนได้แวะดูสิงคโปร์ด้วยในตัว
วันแรก
ขึ้นเครื่องจากดอนเมืองประมาณ 8 โมง มาถึงสนามบินชางงี 11 โมงกว่า พร้อมสายฝน จากนั้นก็นั่ง MRT เข้าเมือง รายละเอียดในสิงคโปร์นี่ขอข้ามๆไปละกันครับ เพราะใครๆก็ไป คงไม่มีอะไรน่าสนใจมากสำหรับคนอื่นๆ ซึ่งสิงคโปร์เนี่ยความรู้สึกจากที่มาสัมผัสไม่กี่ชั่วโมง คือ เป็นประเทศที่ง่ายมากๆ คือเดินออกจากเครื่องบินมา ก็มีป้ายบอกตลอด เดินไปได้แบบเรื่อยๆไม่มีงง ไม่มีหลงเลย ระบบคมนาคมก็ง่าย ดูผังดูแผนที่แปปเดียวก็รู้เรื่อง ในสิงคโปร์นี่ผมถือแค่แผนที่อันเดียว กะดูเส้นทางตามป้ายรถเมล์ ก็พอไปได้เรื่อยๆหลายที่ละ
ข้ามค่อนวันในสิงคโปร์ของผมไป กลับมาที่จาการ์ต้าของเราต่อ ผมกลับมาขึ้นเครื่องอีกครั้งตอนเย็น ประมาณ 6โมง เป็นไลอ้อนแอร์เหมือนเดิมครับ แต่คราวนี้เป็นไลอ้อนอินโด จากขามาที่เป็นไลอ้อนไป คราวนี้เริ่มมีความงงเกิดขึ้นแล้ว เพราะขามา แอร์คนไทย ประกาศภาษาไทย ตามด้วยอังกฤษ แต่คราวนี้แอร์คนอินโด ประกาศอินโด ตามด้วยอังกฤษ ซึ่งพอเปลี่ยนเป็นอังกฤษเนี่ย ตามไม่ทันครับ 555 นึกว่ายังอินโดอยู่ พอรู้ตัวว่านี่อังกฤษแล้ว ตั้งใจฟังก็เป็นประโยคว่า Thank you for cooperation ซะแล้ว เหมือนเครื่องทั้งลำจะมีแต่ผู้โดยสารอินโดซะด้วย แล้วก็เป็นยังงั้นจริงๆ เครื่องมาถึงท่าอากาศยาน Soukarno-Hatta เวลาประมาณสองทุ่มกว่า มองจากหน้าต่างลงไป เริ่มเห็นเมือง ตื่นเต้นมาก พอเครื่องลงจอด มีรถ cobus มารับแล้วก็รู้ว่าผู้โดยสารทั้งลำเป็นคนอินโดหมดเลยจริงๆ ปล.รถ cobus ของไลอ้อนแอร์ ใช้รถจีนยี่ห้อ Sunlong เหมือนรถเมล์ในกรุงเทพเลยครับ
ที่รู้ว่าผู้โดยสารเกือบทั้งหมดเป็นคนอินโดเพราะว่า พอลงจาก cobus เดินเข้า Terminal เนี่ย งงพอสมควร ไม่มีป้ายอะไรบอก เดินตามเค้าไปเรื่อยๆๆ จนในที่สุดก็มาถึงช่อง ตม. ที่เขียนว่า เฉพาะคนอินโดเท่านั้น ถึงได้รู้ตัวว่า เราไม่ใช่คนอินโด และแล้วก็ต้องวิ่งย้อนกลับไปหาช่องสำหรับต่างชาติ พอผ่านตม.กับตรวจกระเป๋าเสร็จแบบงงๆ ก็ออกมาเจอร้านแลกเงินในสนามบิน เลยรีบแลก อ้อ ผมแลกเงินเป็น usd มาจากไทยก่อนครับ แล้วมาแลกเป็นเงินอินโดที่นู่น อินโดใช้เงินสกุล รูเปีย โดยมีอัตราแลกเปลี่ยนกับเงินบาทไทยประมาณ 1หมื่นรูเปีย ต่อ 25 บาทครับ พอแลกเงินเสร็จ ก็พยายามหามินิมาร์ทเพื่อซื้อซิม แต่ก็หาไม่เจอ เลยคิดว่าหารถไปที่พักก่อน
พอออกมาก็หาที่ขึ้นรถ Damri รถDamri เป็นเหมือนรถทัวร์ครับ มีสายจากสนามบินเข้าไปในเมือง และจากสนามบินไปเมืองอื่น หรือจากในเมืองไปเมืองอื่น ในที่สุดก็เจอ ความรู้สึกตอนมาถึงอินโดครั้งแรกนี่คือ งง มากครับ งงสุดๆ จากที่แวะสิงคโปร์แล้วรู้สึกว่าง่ายไปหมด มาถึงนี่กลายเป็นงงไปหมดแทน เพราะคนที่นี่พูดแต่ภาษาอินโดไม่พูดอังกฤษ มิหนำซ้ำยังมาพูดอินโดกับผมอีก เพราะคนไทยกะคนอินโด หน้าตา บุคลิก เหมือนกันมาก แยกกันไม่ออก ในรูปนี้เป็นท่ารถ Damri ครับ ผมเดินตรงเข้าไปที่ขายตัวตรงสุด แล้วบอกว่าไป Gambir (โฮสเทลที่ผมพักเค้าแนะนำวิธีการเดินทางมายังงี้) ก็จ่ายเงินได้ตั๋วมา แต่ยังไม่รู้จะขึ้นรถคันไหน เดินออกมาถามพนักงานข้างนอก พนักงานก็พอเข้าใจผมเพราะผมพูดว่า Gambir เลยชึ้ไปที่รถทัวร์สีฟ้าคันนึง และแล้วก็ได้ขึ้นรถ แต่กว่าจะได้ออกจากสนามบินนานมากๆๆ เพราะรถต้องวนไปรับผู้โดยสารตาม Terminal ต่างๆ ซึ่งอยู่ไกลกัน แบบจอดแล้วจอดอีก พอจอดทีเด็กรถก็ลงไปตะโกนเรียกผู้โดยสาร กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ เหมือนรถทัวร์ป.2ไทยไม่มีผิด
ส่วนในรูปนี้เป็นตั๋วรถ Damri ครับ ราคา 40.000 รูเปีย ประมาณ 100บาท
รถก็วิ่งขึ้นทางด่วนเข้าเมืองมาเรื่อยๆ ไม่นานก็ถึง ผมเห็นบรรยากาศในจาการ์ต้าครั้งแรก ถึงกับอึ้ง นึกว่านั่งรถกลับบ้าน 555 เพราะบรรยากาศ ถนนหนทาง ตึกรามบ้านช่อง วินัยจราจร รถราต่างๆ โคตรรรเหมือนกรุงเทพเลย เหมือนขนาดว่า มองไปแล้ว เฮ้ย ตรงนั้นสาธรนิ ตรงนี้ พระราม4 อ้าวนี่พระโขนง
[CR] ๋แบคแพคกรุงจาการ์ต้า เมืองน่าสนใจที่ไม่ค่อยมีใครไป
เมื่อเดือนกันยายายนที่ผ่านมา ได้ไปเที่ยวกรุงจาการ์ตา ประเทศอินโดนีเซียมาครับ เนื่องจากก่อนไปได้หาข้อมูลบ้าง แต่ในพันทิปมีรีวิวจาการ์ต้าน้อยมาก ประกอบกับพอได้ไปมาแล้ว เนื้อหาในรีวิวบางกระทู้ ไม่ค่อยตรงกับของจริงเท่าไร (อาจจะมองคนละมุม) เลยอยากจะมาตั้งกระทู้รีวิวเพื่อแชร์ประสบการณ์ไปเที่ยวจาการ์ต้าคนเดียวของผมบ้าง
ออกตัวก่อนนะครับว่าถ่ายรูปไม่สวย 555 ใช้แค่กล้องมือถือถ่าย อีกอย่างนึงคือนี่เป็นการเที่ยวต่างประเทศคนเดียวครั้งแรก และเป็นการออกนอกประเทศเป็นครั้งที่ 2 (ก่อนหน้านี้เคยไปเสียมเรียบกับเพื่อน) การวางแผนอะไรอาจจะไม่เหมือนคนเที่ยวบ่อยๆ อาศัยว่าเป็นคนลุยนิดนึง ไม่ค่อยกลัวอะไร เลยมั่วๆไปเรื่อย 5555 อีกอย่างนึงต้องบอกไว้ก่อนว่าส่วนตัวเป็นคนที่ชอบเรื่องรถ และระบบขนส่งมวลชน เพราะฉะนั้นอาจจะมีพูดถึงตรงนี้เยอะนิดนึงนะครับ
ทริปนี้ผมไปทั้งหมด 4 วัน 3 คืนครับ จองตั๋วผ่าน Airpaz ขาไปไลอ้อนแอร์ ขากลับแอร์เอเชีย ค่าตั๋วไปกลับ 4000บาท โดยขาไปเนี่ย ต้องไปเปลี่ยนเครื่องทิ่สิงคโปร์ก่อน ซึ่งระหว่างเปลี่ยนเครื่องมีเวลาเกือบค่อนวัน เลยถือโอกาสได้แวะเข้าไปสำรวจเมืองสิงคโปร์ด้วย จริงๆเห็นเวลาตั้งแต่ก่อนจองละ เลยตั้งใจแต่แรกเลยว่าเหมือนได้แวะดูสิงคโปร์ด้วยในตัว
วันแรก
ขึ้นเครื่องจากดอนเมืองประมาณ 8 โมง มาถึงสนามบินชางงี 11 โมงกว่า พร้อมสายฝน จากนั้นก็นั่ง MRT เข้าเมือง รายละเอียดในสิงคโปร์นี่ขอข้ามๆไปละกันครับ เพราะใครๆก็ไป คงไม่มีอะไรน่าสนใจมากสำหรับคนอื่นๆ ซึ่งสิงคโปร์เนี่ยความรู้สึกจากที่มาสัมผัสไม่กี่ชั่วโมง คือ เป็นประเทศที่ง่ายมากๆ คือเดินออกจากเครื่องบินมา ก็มีป้ายบอกตลอด เดินไปได้แบบเรื่อยๆไม่มีงง ไม่มีหลงเลย ระบบคมนาคมก็ง่าย ดูผังดูแผนที่แปปเดียวก็รู้เรื่อง ในสิงคโปร์นี่ผมถือแค่แผนที่อันเดียว กะดูเส้นทางตามป้ายรถเมล์ ก็พอไปได้เรื่อยๆหลายที่ละ
ข้ามค่อนวันในสิงคโปร์ของผมไป กลับมาที่จาการ์ต้าของเราต่อ ผมกลับมาขึ้นเครื่องอีกครั้งตอนเย็น ประมาณ 6โมง เป็นไลอ้อนแอร์เหมือนเดิมครับ แต่คราวนี้เป็นไลอ้อนอินโด จากขามาที่เป็นไลอ้อนไป คราวนี้เริ่มมีความงงเกิดขึ้นแล้ว เพราะขามา แอร์คนไทย ประกาศภาษาไทย ตามด้วยอังกฤษ แต่คราวนี้แอร์คนอินโด ประกาศอินโด ตามด้วยอังกฤษ ซึ่งพอเปลี่ยนเป็นอังกฤษเนี่ย ตามไม่ทันครับ 555 นึกว่ายังอินโดอยู่ พอรู้ตัวว่านี่อังกฤษแล้ว ตั้งใจฟังก็เป็นประโยคว่า Thank you for cooperation ซะแล้ว เหมือนเครื่องทั้งลำจะมีแต่ผู้โดยสารอินโดซะด้วย แล้วก็เป็นยังงั้นจริงๆ เครื่องมาถึงท่าอากาศยาน Soukarno-Hatta เวลาประมาณสองทุ่มกว่า มองจากหน้าต่างลงไป เริ่มเห็นเมือง ตื่นเต้นมาก พอเครื่องลงจอด มีรถ cobus มารับแล้วก็รู้ว่าผู้โดยสารทั้งลำเป็นคนอินโดหมดเลยจริงๆ ปล.รถ cobus ของไลอ้อนแอร์ ใช้รถจีนยี่ห้อ Sunlong เหมือนรถเมล์ในกรุงเทพเลยครับ
ที่รู้ว่าผู้โดยสารเกือบทั้งหมดเป็นคนอินโดเพราะว่า พอลงจาก cobus เดินเข้า Terminal เนี่ย งงพอสมควร ไม่มีป้ายอะไรบอก เดินตามเค้าไปเรื่อยๆๆ จนในที่สุดก็มาถึงช่อง ตม. ที่เขียนว่า เฉพาะคนอินโดเท่านั้น ถึงได้รู้ตัวว่า เราไม่ใช่คนอินโด และแล้วก็ต้องวิ่งย้อนกลับไปหาช่องสำหรับต่างชาติ พอผ่านตม.กับตรวจกระเป๋าเสร็จแบบงงๆ ก็ออกมาเจอร้านแลกเงินในสนามบิน เลยรีบแลก อ้อ ผมแลกเงินเป็น usd มาจากไทยก่อนครับ แล้วมาแลกเป็นเงินอินโดที่นู่น อินโดใช้เงินสกุล รูเปีย โดยมีอัตราแลกเปลี่ยนกับเงินบาทไทยประมาณ 1หมื่นรูเปีย ต่อ 25 บาทครับ พอแลกเงินเสร็จ ก็พยายามหามินิมาร์ทเพื่อซื้อซิม แต่ก็หาไม่เจอ เลยคิดว่าหารถไปที่พักก่อน
พอออกมาก็หาที่ขึ้นรถ Damri รถDamri เป็นเหมือนรถทัวร์ครับ มีสายจากสนามบินเข้าไปในเมือง และจากสนามบินไปเมืองอื่น หรือจากในเมืองไปเมืองอื่น ในที่สุดก็เจอ ความรู้สึกตอนมาถึงอินโดครั้งแรกนี่คือ งง มากครับ งงสุดๆ จากที่แวะสิงคโปร์แล้วรู้สึกว่าง่ายไปหมด มาถึงนี่กลายเป็นงงไปหมดแทน เพราะคนที่นี่พูดแต่ภาษาอินโดไม่พูดอังกฤษ มิหนำซ้ำยังมาพูดอินโดกับผมอีก เพราะคนไทยกะคนอินโด หน้าตา บุคลิก เหมือนกันมาก แยกกันไม่ออก ในรูปนี้เป็นท่ารถ Damri ครับ ผมเดินตรงเข้าไปที่ขายตัวตรงสุด แล้วบอกว่าไป Gambir (โฮสเทลที่ผมพักเค้าแนะนำวิธีการเดินทางมายังงี้) ก็จ่ายเงินได้ตั๋วมา แต่ยังไม่รู้จะขึ้นรถคันไหน เดินออกมาถามพนักงานข้างนอก พนักงานก็พอเข้าใจผมเพราะผมพูดว่า Gambir เลยชึ้ไปที่รถทัวร์สีฟ้าคันนึง และแล้วก็ได้ขึ้นรถ แต่กว่าจะได้ออกจากสนามบินนานมากๆๆ เพราะรถต้องวนไปรับผู้โดยสารตาม Terminal ต่างๆ ซึ่งอยู่ไกลกัน แบบจอดแล้วจอดอีก พอจอดทีเด็กรถก็ลงไปตะโกนเรียกผู้โดยสาร กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ กั่มบี๋ เหมือนรถทัวร์ป.2ไทยไม่มีผิด
ส่วนในรูปนี้เป็นตั๋วรถ Damri ครับ ราคา 40.000 รูเปีย ประมาณ 100บาท
รถก็วิ่งขึ้นทางด่วนเข้าเมืองมาเรื่อยๆ ไม่นานก็ถึง ผมเห็นบรรยากาศในจาการ์ต้าครั้งแรก ถึงกับอึ้ง นึกว่านั่งรถกลับบ้าน 555 เพราะบรรยากาศ ถนนหนทาง ตึกรามบ้านช่อง วินัยจราจร รถราต่างๆ โคตรรรเหมือนกรุงเทพเลย เหมือนขนาดว่า มองไปแล้ว เฮ้ย ตรงนั้นสาธรนิ ตรงนี้ พระราม4 อ้าวนี่พระโขนง
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น