แคร์ฝ่ายเดียว

ทำไมผมถึงแคร์เขาได้ขนาดนี้ ไม่เข้าใจตัวเอง แคร์ความรู้สึกเขามากกว่าความรู้สึกของตัวเองไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เขาไม่ได้แคร์เราเลย เขาทำเหมือนเราไม่มีตัวตนในสายตาของเขาเลย เขาไม่แคร์ความรู้สึกเราเลย ทั้งคำพูดในบางครั้ง
เราก็แอบน้อยใจ แต่เราเลือกที่จะไม่พูด อีกทั้งเวลาเราทักไปหา
เราก็ไม่เข้าใจเหมือนเขาตอบมา เวลา 14.44 เราก็รีบตอบกลับไปตอนนั้น
แต่กว่าเขาจะตอบกลับมาอีกที ก็เย็นเลย เวลายังไม่ได้เปลี่ยนด้วยซ้ำ บางทีเราก็คิดมากไปเองละมั้ง
เราตามจีบมา 3 เดือนได้ละ คือเคยคบกันและเขาก็ขอเลิดตลอดเลย เราก็ทำให้เขาทุกอย่าง ที่เขาขอ
แต่ เวลาที่เราขอเขากลับไปบ้าง กลับไม่ได้อะไรกลับมาเลย แล้วที่เราทำไปเพื่ออะไร
ถามว่าผมรักไหม๊ ผมรักมากๆ รักกว่าสิ่งอื่นใด บางครั้งเวลาที่ผมท้อ ผมก็คิดว่า ทำให้คนที่เรารัก เขาคงชอบ ผมก็คิดนะ ว่าถ้าผมทำให้เขาแบบนี้ เขาจะรักผม แต่ มันก็ยังหาคำตอบไมไ่ด้อยู่ดี ว่าเขารักผมไหม๊  
เหนื่อยครับ ท้อด้วย แต่ในเมื่อผมเลือกที่จะรักเขาแล้ว ผมก็จะพยายามเดินต่อไปครับ เพราะคำว่ารัก มันไม่ได้มีให้ใครได้เรื่อยๆ แต่แค่บางที เขาไม่แคร์ผมเลย ไม่สนใจผมเลย เหมือนวันนี้ ผมขอไปหาเขา บอกจะเก็บห้องรอ คิดถึงมากอยากเจอ เขาตอบ "ครับ" แล้วพอถึงเวลาที่ผมพิมไว้ เขาก็บอกว่า เขาไม่อยู่ห้อง กลับดึก ผมก็รอเขาจนถึงตี1 โทรไป เขาบอกกลับ ประมาน ตี3-ตี4 ตอนนี้ผมก็ยังรอครับ เพราะอยากเจอมากๆ ไม่รู้จะรอได้ถึงตอนไหน เป็นฝ่ายรอมาโดยตลอด บางทีการรักใครมากเกินไป มันก็ไม่ดีนะผมว่า แต่ผมก็เลิกรักไม่ได้ ฝัน อยากแต่งงานยังไง ตอนนี้ก็ยังอยากแต่งงานกับคนนี้ตลอดครับ หรือผมแคร์เขามากเกินไป ผมควรทำยังไงดีครับ #รักยังไงก็ยังรักเหมือนเดิม #ผมปรึกษาใครไม่ได้ เลยขอระบายหน่อยนะครับ  #เด็กหนุ่มลูกครึ่งหน้าตาดีกับชายผิวแทนหน้าตาธรรมดา