คือว่าเราอ่ะ มีเพื่อนอยู่คนนึงเป็นคนที่เอานิสัยโดยรวมเลยนะ น่ารักมากกกกกก จิตใจดี
แต่!!!
เป็นขี้เกรงใจ แบบบางครั้งเรามองว่ามันออกแนวไร้สาระอ่ะ
เช่น
กินข้าวกลางวันที่โรงอาหารแล้วมันไม่อร่อย ข้าวเหลือเยอะ ไม่กล้าเอาจานไปเก็นเพราะกลัวป้าที่ทำกับข้าวจะเสียใจ
เพื่อน : ข้าวเหลือเยอะอ่ะทำไงดี ถ้าจานไปเก็นป้าเค้าจะเสียใจไหม
เรา : ไม่หรอก ไม่อร่อยป้าเค้าจะได้ปรับปรุงไง เราเสียเงินซื้อมานะ
เพื่อน : งั้นแบ่งใส่จานเธอไปเก็บด้วยได้ม๊ะ มันจะได้ดูไม่เยอะ
กรรม!!
บางครั้งกินข้าวเหลือ จะเอาให้หมาที่ รร กิน ไม่กล้าเทให้ที่พื้นกลัวป้าที่ทำความสะอาดจะว่า ก็ต้องเดินไปหาถุงมาใส่ให้มัน เราก็อยากบอกนะว่าพอมันกินแล้วก็หกออกนอกถุงเหมือนกันนั่นแหละ แล้วเดี๋ยวมันก็มาตามกินเอง สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ
กรรม!!!
เวลาะทำอะไรก็กลัวว่ามันจะไม่ดีไปหมด เกรงใจคนนั้นคนนี้ ชอบถามว่า มันจะเป็นอะไรไหม? ใครจะว่ารึป่าว?อะไรแบบนี้อ่ะ บางครั้งเราว่ามันก็ไม่เท่าไหร่นะ แต่คือเพื่อนที่ต้องอยู่ด้วยกันทุกวันอ่ะ บางทีมันก็ขัดใจนะ
แล้วก็มีแบบ ไม่รู้ขี้ใจแบบไหน บางครั้งก็ทำอะไรแบบดูไม่ค่อยเกรงใจ
เช่น
เพื่อนเราคนนี้เป็นคนรักสัตว์มาก นั่งกินข้าวอยู่กับกลุ่มเพื่อนในห้อง แต่ว่าไม่สนิทกันนะ แค่มานั่งด้วยกันเฉยๆ แล้วมีหมามานั่งเฝ้าเวลากินข้าวอ่ะ (รร. ไหนที่มีหมาเยอะจะเข้าใจ) เอางี้นะ เราให้เพื่อนเราชื่อ A เพื่อนอีกคนที่นั่งร่วมโต๊ะกันชื่อ B
หมามานั่งมอง B กินข้าว B ก็ไม่สนใจเราเดาว่า B ก็คงเป็นพวกไม่ได้รักสัตว์เหมือนเรานี่แหละ แต่ A กินข้าวหมดแล้ว แล้วหันไปเห็น
A : นี่ B ทำไมไม่ให้ข้าวหมาหน่อยละ ดูสิมันน่าสงสารนะ
B ก็ไม่พูดอะไร แต่เราเห็น B ทำสีหน้าแอบไม่พอใจนะ พอBลุกออกไปเราถึงต้องคอยเตือนว่า "คนอื่นเขาไม่ได้รักสัตว์เหมือนเธอไปทุกคนนะ ไปบอกแบบนั้นบางครั้งเขาจะไม่พอใจเอานะ"
กรรม!!!
อีกเรื่องที่เราก็ไม่ค่อยพอใจคือ ชอบเอาโทรศัพท์เราไปเล่น ไม่ใช่หยิบไปเลยนะ แต่ขอ ขอทุกครั้ง ขึ้นชื่อว่า เพื่อนขอ จะไม่ให้ก็ยังไงอยู่ ก็เลยต้องให้ แต่ขอแบบบ่อยมาก ชอบเอาโทรศัพท์เราไปถ่ายรูป มีบ้างครั้งเราเล่นอยู่แล้วมาขอโทรศัพท์เราไปดูรูปที่ถ่ายไว้ คือแบบเราเล่นอยู่ป้ะ? เฮ้ออออ
กรรม!!!
บางครั้งก็ดูเซ้าซี้มากเกินไป เช่น เราเป็นคนไม่ค่อยยิ้มเวลามีเรื่องไม่พอใจอ่ะ แล้วบางครั้งเขานั่นแหละที่ทำให้เราไม่พอใจ พอเขาเห็นเราไม่ยิ้มเขาก็ชอบถามว่าเป็นอะไร มีไรเคลียดหรอ ทั้งๆที่บางทีเล่นโทรศัพท์เราอยู่ เราก็ไม่ค่อยตอบนะ คือเราไม่ชอบคนเซ้าซี้อ่ะ ตอน ม.ต้น เราก็อยู่กลุ่มเดียวก็ A นั่นแหละ แต่เราอ่ะมีเพื่อนสนิทที่สนิทมากๆอยู่คนนึงคือรู้ใจกัน เวลามีเรื่องไม่พอใจอ่ะเราก็จะรู้กันว่า อีกฝ่ายไม่พอใจนะ จะไม่ถามเลยว่าเรื่องอะไร จะไม่เข้าไปยุ่งแต่จะเดินอยู่ข้างๆกันอยู่ พออารมณ์เข้าที่แล้วก็จะกลับมาเป็นคนเดิม คุยเล่นกันเหมือนเดิม ไม่ต้องง้อไม่ต้องอะไรแค่เดินอยู่ข้างๆกันพอประมาณนี้อ่ะ
แต่ พอขึ้นม.ปลายเราก็เค้าก็แยกสายเรียนกัน เพื่อนในกลุ่มก็แยกย้ายก็ไป เหลือเรากับ A นี่แหละ ที่เรียนห้องเดียวกัน (คือทั้งห้องเรียนมีเรากับ Aอ่ะ ที่มาจากห้องเดิมเดียวกันแล้วยังมาจากกลุ่มเดียวกัน) คือตอน ม.ต้น เราก็รู้นะว่า A เป็นคนแบบนี้ ถึงจะอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่เราก็สนิทกับอีกคนมากกว่าไง ไม่คิดว่าพอมาอยู่ด้วยกันแล้วมันจะเป็นแบบนี้ คือมันอึดอัด รำคาญ "ในบางครั้ง" ย้ำ!นะว่าบางครั้ง ด้านดีๆก็มีเยอะอะ แต่ด้านไม่ดีของเขาดันมาตรงกับไอที่ที่เราไม่ค่อยชอบค่อยข้างมากอ่ะ
แล้วอีกอย่างอ่ะ คือเราสองคนชีวิตสันโดษอ่ะ 5555 ไม่ใช่เราหรอกแต่ Aอ่ะ ปรับตัวกับเพื่อนใหม่ไม่ค่อยได้ ประมาณเด็กที่อยู่แต่ที่ดีๆพอมาเจออะไรไม่ไดีก็รับไม่ได้อ่ะ เพื่อนห้องเก่าตอน ม.ต้นอ่ะ ค่อนข้างดี แบบดีมากกกก มีอะไรค่อยช่วยเหลือกัน สนิทกัน แต่พอมาห้องนี้ เป็นห้องเด็กเก่งอ่ะ ที่อยู่กันเป็นกลุ่มๆมีจุดยืนเป็นของตัวเอง งานส่วนรวมไม่ค่อยให้ความร่วมมือ เราอ่ะรับได้นะ เพราะเราว่าในชีวิตจริงอ่ะต้องเจอคนแบบนี้แหละ มันต้องทำใจให้ได้ แต่เพื่อนเราก็ยังรับไม่ค่อยได้ เราแยกตัวออกมา ไม่ใช่แยกคนเดียวนะ ลากเรามาด้วย กรรม!! เราก็ไม่อยากให้Aอยู่คนเดียวนั่นแหละ เราโอเคนะ ถ้าจะอยู่ด้วยกันสองคน แต่คือนิสัยในบางเรื่องที่เราเล่าไปอ่ะมันทำให้เราอึดอัดอ่ะ ไม่รู้จะทำไง
ในด้านดีๆมีเยอะนะ เช่นไม่เอาเปรียบเพื่อน จริงใจ มีความรับผิดชอบ แต่ด้านไม่ดีก็นั่นแหละ เฮ้อออออ ไม่รู้ทำไงดี
ใครมีความคิดดีๆช่วยแนะนำหน่อยนะ ว่าเราควรปรับตัวไง หรือต้องทำอะไรบ้าง แต่ถ้าต้องพูดกับตรงๆอ่ะ เราว่ามันก็ยากนะ เพราะแต่ละเรื่องนี่ดูละเอียดอ่อนอ่ะ ไม่รู้จะทำไงจริง
มีเพื่อนเป็นคนขี้เกรงใจมากเกินไป ไม่มั่นใจในตัวเอง จนบางครั้งน่ารำคาญ ทำไงดี?
แต่!!!
เป็นขี้เกรงใจ แบบบางครั้งเรามองว่ามันออกแนวไร้สาระอ่ะ
เช่น
กินข้าวกลางวันที่โรงอาหารแล้วมันไม่อร่อย ข้าวเหลือเยอะ ไม่กล้าเอาจานไปเก็นเพราะกลัวป้าที่ทำกับข้าวจะเสียใจ
เพื่อน : ข้าวเหลือเยอะอ่ะทำไงดี ถ้าจานไปเก็นป้าเค้าจะเสียใจไหม
เรา : ไม่หรอก ไม่อร่อยป้าเค้าจะได้ปรับปรุงไง เราเสียเงินซื้อมานะ
เพื่อน : งั้นแบ่งใส่จานเธอไปเก็บด้วยได้ม๊ะ มันจะได้ดูไม่เยอะ
กรรม!!
บางครั้งกินข้าวเหลือ จะเอาให้หมาที่ รร กิน ไม่กล้าเทให้ที่พื้นกลัวป้าที่ทำความสะอาดจะว่า ก็ต้องเดินไปหาถุงมาใส่ให้มัน เราก็อยากบอกนะว่าพอมันกินแล้วก็หกออกนอกถุงเหมือนกันนั่นแหละ แล้วเดี๋ยวมันก็มาตามกินเอง สุดท้ายก็เป็นอย่างที่เราคิดจริงๆ
กรรม!!!
เวลาะทำอะไรก็กลัวว่ามันจะไม่ดีไปหมด เกรงใจคนนั้นคนนี้ ชอบถามว่า มันจะเป็นอะไรไหม? ใครจะว่ารึป่าว?อะไรแบบนี้อ่ะ บางครั้งเราว่ามันก็ไม่เท่าไหร่นะ แต่คือเพื่อนที่ต้องอยู่ด้วยกันทุกวันอ่ะ บางทีมันก็ขัดใจนะ
แล้วก็มีแบบ ไม่รู้ขี้ใจแบบไหน บางครั้งก็ทำอะไรแบบดูไม่ค่อยเกรงใจ
เช่น
เพื่อนเราคนนี้เป็นคนรักสัตว์มาก นั่งกินข้าวอยู่กับกลุ่มเพื่อนในห้อง แต่ว่าไม่สนิทกันนะ แค่มานั่งด้วยกันเฉยๆ แล้วมีหมามานั่งเฝ้าเวลากินข้าวอ่ะ (รร. ไหนที่มีหมาเยอะจะเข้าใจ) เอางี้นะ เราให้เพื่อนเราชื่อ A เพื่อนอีกคนที่นั่งร่วมโต๊ะกันชื่อ B
หมามานั่งมอง B กินข้าว B ก็ไม่สนใจเราเดาว่า B ก็คงเป็นพวกไม่ได้รักสัตว์เหมือนเรานี่แหละ แต่ A กินข้าวหมดแล้ว แล้วหันไปเห็น
A : นี่ B ทำไมไม่ให้ข้าวหมาหน่อยละ ดูสิมันน่าสงสารนะ
B ก็ไม่พูดอะไร แต่เราเห็น B ทำสีหน้าแอบไม่พอใจนะ พอBลุกออกไปเราถึงต้องคอยเตือนว่า "คนอื่นเขาไม่ได้รักสัตว์เหมือนเธอไปทุกคนนะ ไปบอกแบบนั้นบางครั้งเขาจะไม่พอใจเอานะ"
กรรม!!!
อีกเรื่องที่เราก็ไม่ค่อยพอใจคือ ชอบเอาโทรศัพท์เราไปเล่น ไม่ใช่หยิบไปเลยนะ แต่ขอ ขอทุกครั้ง ขึ้นชื่อว่า เพื่อนขอ จะไม่ให้ก็ยังไงอยู่ ก็เลยต้องให้ แต่ขอแบบบ่อยมาก ชอบเอาโทรศัพท์เราไปถ่ายรูป มีบ้างครั้งเราเล่นอยู่แล้วมาขอโทรศัพท์เราไปดูรูปที่ถ่ายไว้ คือแบบเราเล่นอยู่ป้ะ? เฮ้ออออ
กรรม!!!
บางครั้งก็ดูเซ้าซี้มากเกินไป เช่น เราเป็นคนไม่ค่อยยิ้มเวลามีเรื่องไม่พอใจอ่ะ แล้วบางครั้งเขานั่นแหละที่ทำให้เราไม่พอใจ พอเขาเห็นเราไม่ยิ้มเขาก็ชอบถามว่าเป็นอะไร มีไรเคลียดหรอ ทั้งๆที่บางทีเล่นโทรศัพท์เราอยู่ เราก็ไม่ค่อยตอบนะ คือเราไม่ชอบคนเซ้าซี้อ่ะ ตอน ม.ต้น เราก็อยู่กลุ่มเดียวก็ A นั่นแหละ แต่เราอ่ะมีเพื่อนสนิทที่สนิทมากๆอยู่คนนึงคือรู้ใจกัน เวลามีเรื่องไม่พอใจอ่ะเราก็จะรู้กันว่า อีกฝ่ายไม่พอใจนะ จะไม่ถามเลยว่าเรื่องอะไร จะไม่เข้าไปยุ่งแต่จะเดินอยู่ข้างๆกันอยู่ พออารมณ์เข้าที่แล้วก็จะกลับมาเป็นคนเดิม คุยเล่นกันเหมือนเดิม ไม่ต้องง้อไม่ต้องอะไรแค่เดินอยู่ข้างๆกันพอประมาณนี้อ่ะ
แต่ พอขึ้นม.ปลายเราก็เค้าก็แยกสายเรียนกัน เพื่อนในกลุ่มก็แยกย้ายก็ไป เหลือเรากับ A นี่แหละ ที่เรียนห้องเดียวกัน (คือทั้งห้องเรียนมีเรากับ Aอ่ะ ที่มาจากห้องเดิมเดียวกันแล้วยังมาจากกลุ่มเดียวกัน) คือตอน ม.ต้น เราก็รู้นะว่า A เป็นคนแบบนี้ ถึงจะอยู่กลุ่มเดียวกัน แต่เราก็สนิทกับอีกคนมากกว่าไง ไม่คิดว่าพอมาอยู่ด้วยกันแล้วมันจะเป็นแบบนี้ คือมันอึดอัด รำคาญ "ในบางครั้ง" ย้ำ!นะว่าบางครั้ง ด้านดีๆก็มีเยอะอะ แต่ด้านไม่ดีของเขาดันมาตรงกับไอที่ที่เราไม่ค่อยชอบค่อยข้างมากอ่ะ
แล้วอีกอย่างอ่ะ คือเราสองคนชีวิตสันโดษอ่ะ 5555 ไม่ใช่เราหรอกแต่ Aอ่ะ ปรับตัวกับเพื่อนใหม่ไม่ค่อยได้ ประมาณเด็กที่อยู่แต่ที่ดีๆพอมาเจออะไรไม่ไดีก็รับไม่ได้อ่ะ เพื่อนห้องเก่าตอน ม.ต้นอ่ะ ค่อนข้างดี แบบดีมากกกก มีอะไรค่อยช่วยเหลือกัน สนิทกัน แต่พอมาห้องนี้ เป็นห้องเด็กเก่งอ่ะ ที่อยู่กันเป็นกลุ่มๆมีจุดยืนเป็นของตัวเอง งานส่วนรวมไม่ค่อยให้ความร่วมมือ เราอ่ะรับได้นะ เพราะเราว่าในชีวิตจริงอ่ะต้องเจอคนแบบนี้แหละ มันต้องทำใจให้ได้ แต่เพื่อนเราก็ยังรับไม่ค่อยได้ เราแยกตัวออกมา ไม่ใช่แยกคนเดียวนะ ลากเรามาด้วย กรรม!! เราก็ไม่อยากให้Aอยู่คนเดียวนั่นแหละ เราโอเคนะ ถ้าจะอยู่ด้วยกันสองคน แต่คือนิสัยในบางเรื่องที่เราเล่าไปอ่ะมันทำให้เราอึดอัดอ่ะ ไม่รู้จะทำไง
ในด้านดีๆมีเยอะนะ เช่นไม่เอาเปรียบเพื่อน จริงใจ มีความรับผิดชอบ แต่ด้านไม่ดีก็นั่นแหละ เฮ้อออออ ไม่รู้ทำไงดี
ใครมีความคิดดีๆช่วยแนะนำหน่อยนะ ว่าเราควรปรับตัวไง หรือต้องทำอะไรบ้าง แต่ถ้าต้องพูดกับตรงๆอ่ะ เราว่ามันก็ยากนะ เพราะแต่ละเรื่องนี่ดูละเอียดอ่อนอ่ะ ไม่รู้จะทำไงจริง