สวัสดีเพื่อนๆ ชาวพันทิปทุกคนนะคะ วันนี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับชีวิตเราค่ะ
ที่เราตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะเราแค่อยากเล่าเรื่องในชีวิตเราแค่นั้นเอง ฮ่า
เราแค่อยากแชร์เรื่องดีดีที่เคยเกิดขึ้นกับเราครึ้งนึงในชีวิต
เราขอแทนตัวเองว่า ฟาง นะคะ ชื่อเล่นเราชื่อ ฟ่อนฟาง
เข้าเรื่องเลยละกัน ...
ตอนนั้นเราเรียนมัธยม เราก็มีแฟนแหล่ะค่ะ เป็นรุ่นพี่ปีนึง เค้าเป็นเพื่อนของพี่รหัสเราค่ะ
คือที่โรงเรียนเราก็จะมีเล่นพี่น้องรหัสไงคะ จริงๆเราว่าเล่นเหมือนบั๊ดดี้มากกว่า พี่รหัสเราชื่อ พี่ยุย ค่ะ (พี่ยุยเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นค่ะ เพื่อนพี่ยุยบางคนก็เรียก ยุ้ย แต่เราขอเรียกพี่ยุยนะคะ น่ารักดี) ตอนที่ยังไม่เฉลย พี่รหัสก็ส่งขนมมาเทคเราทุกวันเลย พร้อมกับจดหมายเล็กๆน้อยๆ ตอนนั้นเราก็คิดนะคะว่าทำไมพี่รหัสเราทำตัวหวานๆน่ารักๆบอกไม่ถูกแบบหยอดคำหวานบ่อยๆอ่ะค่ะ แถมยังใจดีส่งขนมมาทุกวันอีกต่างหาก พอมาถึงวันเฉลย เค้าก็ให้น้องรหัสคือห้องของเราไปยืนเรียงกันเป็นวงกลมแล้วหันหน้าออก ส่วนพี่รหัสก็จะมายืนเป็นวงกลมแล้วหันหน้าเข้าหาน้องนั่นเอง แต่พี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเรายังไม่ใช่พี่รหัสนะคะ คือพี่ๆก็จะเดินวนไปเรื่อยๆ แล้วถ้าเราคิดว่าพี่คนไหนเป็นพี่รหัสเรา ก็ให้เราจับพี่มือพี่คนนั้นอออกจากวงไปค่ะ ถ้าเราทำถูกเราจะสั่งให้พี่รหัสทำอะไรก็ได้ แต่ถ้าทำผิดพี่รหัสก็จะสั่งเราเหมือนกัน ทีนี้พี่ๆเค้าก็เปิดเพลง แล้วก็กึ่งเดินกึ่งเต้นเป็นวงกลมไป จนมาถึงพี่ผู้ชายคนหนึ่ง เค้าหยุดตรงหน้าเราแล้วเอียงคอมองหน้าเราแล้วก็ยิ้ม เราก็ยิ้มกลับค่ะ แต่เซ้นส์เรามันบอกว่าไม่ใช่พี่คนนี้หรอกมั้ง ก็เลยยังไม่เลือกค่ะ จนพี่ๆวนหน้าเราจนครบทุกคนไปไม่รู้กี่รอบแล้ว เราก็ยังไม่รู้เลยค่ะว่าพี่รหัสเราคือใคร เพื่อนๆในห้องก็ได้พี่รหัสกันไปจนจะหมดห้องอยู่แล้ว เราค่อนข้างกดดันนิดนึงกลัวโดนทำโทษง่ะ แล้วแฟนเรามาตรงหน้าเราอีกครั้ง บทสนทนาก็เกิดขึ้น
แฟนเรา : ยังไม่ได้อีกหรอเนี่ย
เรา : ยังเลยอ่ะค่ะ ไม่รู้จักใครเลยอ่ะ
พี่เค้า : ซันอ่ะชื่อเรา เธออ่ะชื่อไร
แล้วนางก็ผ่านเราไปค่ะ จนนางวนมาหาเราอีก ตอนนั้นเหลือประมาณ 7-8 คนที่ยังไม่มีคู่ค่ะ พี่ที่เป็นหัวหน้าห้องชื่อพี่คิว เลยบอกว่าให้แยกออกเป็น2กลุ่ม แล้วให้พี่รหัสที่เหลือไปอยู่ในกลุ่มที่น้องรหัสตัวเองอยู่ และแล้วพี่ซัน (เรียกแบบนี้เนอะ) ก็มาอยู่กลุ่มเดียวกับเราอีกค่ะ เราเริ่มสับสนนะ คิดในใจหรือว่าจะเป็นพี่คนนี้หว่า แล้วพี่ๆเค้าก็ร้องเพลงต่อไป จนพี่ซันขยับมายืนตรงหน้าเรา บทสนาเกิดขึ้นอีกครั้ง
พี่ซัน : ตกลงชื่อไร
เรา : ฟ่อนฟางค่ะ เรียกฟางเฉยๆก็ได้
พี่ซัน : ชื่อน่ารักอ่ะ เราอยากคู่กับเธอเลย
เรา : แล้วพี่ใช่พี่รหัสหนูป่ะล่ะ
พี่ซัน : ใช่ป่าวอ่ะไม่รู้ แต่ที่รู้ๆอ่ะ ใช่เลย
เรา : พี่เป็นไรเนี่ย
พี่ซัน : เนี่ย ตอนแรกบอกไม่รู้จักใคร ตอนนี้รู้จักกันแล้ว หยุดที่เราได้ยัง // ยิ้ม
เราก็ยิ้มสิ รอไร 555555 พูดตรงๆนะ โคตรเขินอ่ะ ตอนนั้นเราก็มีแฟนนะ แต่อยู่คนละ รร อ่ะ ไม่ค่อยคุยกัน ไม่ค่อยเหมือนแฟนกันเท่าไหร่ คุยๆไป ก็มีเพื่อนผู้หญิงคนนึงของพี่ซันมายืนข้างๆพี่ซันแล้วก็หยิกพี่ซัน ซึ่งก็คือพี่ยุยนั่นเอง
พี่ยุย : ไอ้ซัน อย่าทำน้องสับสน ไปเลย
พี่ซัน : ไอ้ยุ้ย มาไงเนี่ย
พี่ยุย : มารถไฟฟ้า ต่อเฮลิคอปเตอร์ มาลงหน้าโรงเรียน (เป็นเพื่อนสนิทที่เล่นกันน่ารักมว๊ากกก เรายืนยืนยัน ตอนแรกแอบคิดว่าแฟนกันด้วย แหะๆ)
พี่ซัน : ไอ้บ้า // เล่นหัวพี่ยุย
แล้วก็มีเพื่อนในห้องเราคนนึงเดินมาจับมือพี่ซัน แล้วก็เดินออกจากวงไปด้วยกัน คือคงเป้นน้องรหัสพี่ซันอ่ะนะ พี่ซันไปแล้วพี่ยุยเลยหันมาคุยกับเรา
พี่ยุย : ไฮ ยังไม่ได้อีกหรอเรา
เรา : ค่ะ ไม่รู้จักใครเลยอ่ะค่ะ เดาไม่ถูก
พี่ยุย : พี่ชื่อยุยนะ เพื่อนเรียกยุ้ย มันบอกว่ายุยชื่อแปลกๆ เราอยากเรียกพี่ว่าไรก็ตามใจเลย
เรา : ค่ะ
แล้วเราก็จับมือพี่ยุยเดินไปหาพี่คิวเลยค่า คือแบบตอนนั้นเราตัดสินใจเลือกพี่ยุยเพราะไม่อยากยืนตรงนั้นแล้ว มันกดดันประมาณนี้ เลยคิดว่า วัดดวงเอาแล้วกัน
ทีนี้ก็ถึงเวลาที่จะเฉลยแล้วล่ะค่ะ พี่คิวก็ประกาศไปทีละคู่ โดยเริ่มจากพี่คิวก่อน ซึ่งเพื่อนเราคนที่เลือกพี่คิวก็ทายถูกด้วยเหตุผลที่ว่าจำลายมือพี่คิวได้ 555555555 ระหว่างนั้นพี่ยุยก็ชวนคุยตลอดเลยค่ะ จนมาถึงคู่เราล่ะค่ะ พี่คิวก็ถามว่าทำไมถึงตัดสินใจเลือกพี่ยุยประมาณนี้ เราก็ตอบไปว่าเพราะเรารู้จักพี่ยุย แล้วก็ถึงตอนเฉลยก็โดนแกล้งนิดหน่อยค่ะ พี่คิวก็เรียกพี่ยุยว่า เออนี่เดินมาเอาแป้งหน่อย พี่ยุยก็ตอบ ได้ๆ แล้วก็เดินไปเอาแป้งกระป๋องเบ้อเร่อ เดินกลับมาหาเรา แล้วพี่คิวก็บอกว่า คงรู้ตัวแล้วนะ เราก็ตอบ ค่ะ แล้วพี่คิวก็บอกพี่ยุยว่า “ยุย ส่งกระป๋องแป้งให้พับพายที คู่ไปได้ละ” เราก็ ฮะ คือไร คือพี่ยุยคือพี่รหัสเราจริงดิ เราทายถูกเหว้ย แบบแอบดีใจมาก แล้วพี่ยุยก็หันมาคุยกับเราตอนเดินๆไป ก็ไปอยู่ตรงที่คนอื่นๆเค้าอยู่กัน ก็เจอกับพี่ซัน(อีกละ-..-) แล้วพี่ยุยก็ขอตัวไปเอาของแปปนึง ทิ้งให้เราอยู่กะพี่ซัน แล้วบทสนทนาก็เกิดขึ้น
พี่ซัน : รู้ได้ไงอ่ะ ว่ายุ้ยเป็นพี่รหัส
เรา : ก็หนูรู้จักพี่เค้าอ่ะ
พี่ซัน : อะไร เราแนะนำตัวไปแล้ว เราชื่อซัน เธอชื่อฟ่อนฟาง แค่นี้ก็รู้จักกันแล้ว แต่เธอไม่เลือกเราอ่ะ
เรา : ก็พี่ไม่น่าเชื่ออ่ะ พี่รหัสที่ไหนจะมาคุยกับน้องรหัสก่อนเฉลยล่ะ
พี่ซัน : จริงดิ ล้ำลึกว่ะ เราชอบ
เรา : แล้วคิดบ้าไรมาทำหนูสับสนเนี่ยถ้าหนูโดนลงโทษอ่ะ มาคุยกะหนูทำไม
พี่ซัน : ก็อยากคุย อยากรู้จัก ก็น่ารักอ่ะ (ไม่ต้องบอกเนอะว่าเราเขินมาก -///-)
เรา : อ่ะๆ หนูรู้ตัว
พี่ซัน : ขอเบอร์หน่อยดิ เบอร์โทรศัพท์อ่ะ
เรา : เชยจัง ขอเบอร์ด้วย ทำไมไม่ขอไลน์อ่ะ (แอบหลงตัวเอง)
พี่ซัน : ใครบอกจะจีบวะ แค่ขอเบอร์เอง (อ่าว ไอ้บ้านี่)
เรา : ก็หนูสวยอ่ะ พี่จะจีบก็ไม่แปลก
พี่ซัน : (ส่งโทรศัพท์ให้) อ่ะ พิมมา รหัสโทรศัพท์10ตัวของเธอ
เรา : (พิมเบอร์//ใจง่ายเนอะ) อ่ะ (ส่งคืน)
พี่ซัน : (กดโทรศัพท์ยิก คงพิมชื่อ) ที่ไม่ขอไลน์อ่ะ เพราะถ้ามีเบอร์เดี๋ยวไลน์ก็ขึ้นเองอ่ะ ถ้ามีแต่ไลน์ ก็ไม่มีเบอร์อ่ะดิ แล้วถ้ามีเบอร์นะ ขึ้นทุกแอพอ่ะไอ้น้อง (ยักคิ้ว)
พี่ยุย : แหน่ะ ไอ้ซัน ขอเบอร์น้องกูนะไอ้เสือ (เดินมาตอนไหนไม่รู้)
พี่ซัน : ยุคไอที ต้องลงทุนครับผม
เรา : เดี๋ยวหนูไปเรียนก่อนนะคะ บ๊ายบายพี่รหัส
พี่ยุย : แหน่ะ ชิ่งเลยนะ บายค่ะ
แล้ววันนั้นตอนกลางคืนไลน์ก็เด้งว่ามีคนแอดเฟรนด์มาค่ะ รวมถึง วอทแอพ บีทอล์ค บลาๆๆ แล้วคราวนี้ ไลน์เด้งเป็นขค.ค่ะ พี่ซันเอง
พี่ซัน > โหล นอนยังอ่ะ
เรา > ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบคุณสำหรับข้อความ แต่เราไม่สามารถตอบคุณได้ในเวลานี้ (ก้อบจากOfficial lineมา555555)
พี่ซัน > อะไรของเอ็งวะ + สตก.
เรา > ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบคุณสำหรับข้อความ แต่เราไม่สามารถตอบคุณได้ในเวลานี้ ...
พี่ซัน > เอ็งเล่นอะไรเนี่ย เดี๋ยวก่อนๆ
เรา > ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบคุณสำหรับข้อความ แต่เราไม่สามารถตอบคุณได้ในเวลานี้ ...
แล้วก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาแบบทันทีเลยค่ะ เราก็กดรับ
เรา : ฮาโหลวววว (ทำเสียงงัวเงีย)
พี่ซัน : นอนแล้วอ่อ ทำไมนอนไวจัง
เรา : ก็ง่วงอ่ะ นี่ใครเนี่ย พี่ซันหรอ
พี่ซัน : ครับ เมื่อกี้ส่งไลน์ไป แต่มันตอบกลับเป็นอัตโนมัติอ่ะ
เรา : หรอ หนูตั้งไว้อ่ะ ยังไม่เห็นข้อความพี่เลย
พี่ซัน : ตั้งได้ด้วยหรอวะ ทำไมทำไม่เป็น (เรากลั้นขำอ่ะ)
เรา : เดี๋ยวไว้ทำให้
พี่ซัน : ทำได้จริงอ่อ ทำไมพี่โง่จังวะ
เรา : 55555555555555555555
พี่ซัน : นี่แกล้งอ่อ เดี๋ยวโดนๆ
เรา : ก็หลอกง่ายอ่ะ
พี่ซัน : ไม่ได้หลอกง่ายแต่เชื่อใจเหว้ย ไอ้ตูดนี่
เรา : โอ้ย เมื่อไหร่จะหยุดหวานเลี่ยนแบบนี้คะ
พี่ซัน : กำลังจะจีบอ่ะ รู้มั้ย
เรา : แล้วที่ให้เบอร์ไปนี่ คิดว่ารู้มั้ยอ่า (อีแลดดด555555)
หลังจากนั้น เรากับพี่ซันคุยกันทุกวันเลยค่ะ พี่เค้าโทรมาหาเราช่วงประมาณ2-3 ทุ่ม แล้วก็หลับคาโทรศัพท์ไปทุกวันเลยล่ะค่ะ เรายอมรับนะว่าเรารู้สึกดีกับพี่เค้ามาก เรียกว่าเป็นความสุขเลยอ่ะ แต่เราไม่รู้ว่าพี่เค้ามีความสุขมั้ยนะ แต่เราแบบโคตรฟินเลยจริงๆ (คือช่วงนั้นเราเพิ่งอกหักด้วยอ่ะ คุยกับคนนึงละเค้าก็หนีไปมีแฟน เศร้า) อยู่ที่โรงเรียนเค้าก็เหมือนจะเปิดตัวว่าจีบเรานะคะ แต่ไม่ได้บอกใคร แต่ก็ไม่ได้หลบๆซ่อนๆอ่ะค่ะ
จนเราคุยกับพี่เค้าได้ประมาณ 2 เดือนค่ะ แล้ววันนึงก็เกิดเรื่องขึ้นค่ะ อยู่ๆ พี่วันก็หายไปทั้งวัน ไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลยทั้งๆที่ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเมื่อเช้าก็คุยโทรศัพท์กันอยู่ แต่ก็ไม่มาโรงเรียน เราเฟลค่ะ ถามเพื่อนเค้าหรือใครๆก็บอกว่าไม่รู้เรื่องเลย เรากังวลมากจนแทบจะร้องไห้เลยค่ะ พอตอนเย็น พี่มิกซ์ เพื่อนเค้าก็วิ่งมาหาเราหน้าตาตื่นมากค่ะ บอกว่าให้รีบไปหาพี่ซัน กำลังแย่แล้ว อะไรก็ไม่รู้ เราตกใจมากก็ตามไปค่ะ ระหว่างทางก็สงสัยนะคะว่าพี่มิกซ์จะพาเราไปไหนแต่พี่เค้าดูกังวลเหมือนกัน เลยไม่กล้าถามอะไรมาก จนเค้าพาเรามาที่บ้านของพี่ซันค่ะ เรามาถึงก็สั่นเลยค่ะ เพราะกลัวเค้าเป็นอะไร ทั้งบ้านก็ปิดไฟมืดหมดเลย จนพี่มิกซ์บอกว่าให้รีบเดินเข้าไป เค้าขอตัวไปทำธุระให้ครอบครัวก่อน เราก็ไม่รีรอเลยค่ะ รีบวิ่งเข้าไปในบ้าน พอเปิดประตูกระจกเข้าบ้านก็เจอเทียนค่า เทียนเต็มเลย แล้วก็เป็นทางยาวขึ้นบันไดไป เราก็ใจกล้าๆกลัวๆนะคะ แต่ก็เดินขึ้นไปค่ะ จนมาเจอห้องๆนึง มีกระดาษเขียนไว้ว่า ‘Come in for me , FornFarng’ เราก้เลยคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆเลย ก็เปิดเข้าไปค่ะ เจอลูกโป่งเต็มเลยยยยยยยยย โรแมนติกอ่ะ แบบตอนนั้นรู้และว่าโดนหลอกมาแน่นอน พอดูดีๆก็คือลูกโป่งมีกระดาษแปะไว้เป็นตัวอักษรค่ะ เอ๊ะ เป็นคำว่าอะไร “Wanne be my girlfriend” เสียงพี่ซันเป็นคนพูดคำนี้ เราตกใจค่ะ เพราะมันมืด มีแค่แสงเทียนตั้งไว้ 5555555 เราก็หันไปตามเสียงค่ะ เจอพี่ซันยืนอยู่ ในมือถือหูฟังกับไอพอดอยู่ แล้วก็เดินมาหาเราค่ะ
เรา : คือร่ะะะะ
พี่ซัน : ตอบคำถามเร็ว
เรา: คำถามอะไรวะ
พี่ซัน : ไม่ซื้อหนมให้กินละ
เรา: เอ้า เมื่อกี้หนูไม่ได้ยิน
พี่ซัน : เป็น แฟน กัน มั้ย
เรา : เป็น
พี่ซัน : เห้ย ตอบไม่คิดเลย
เรา : คิดมาเป็นเดือนละ รอฟังคำนี้อยู่
พี่ซัน : ขอบคุณนะ ฟาง
เรา : เหมือนกัน
>> เดี๋ยวต่อในคอมเม้นนะคะ มันเกิน 10000 อักษรง่ะ ขอพิมแปป <<
เมื่อได้เจอคนคนนึงจากการเล่นสายรหัสและเป็นแฟนกัน [เพื่อนพี่รหัส]
ที่เราตัดสินใจตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะเราแค่อยากเล่าเรื่องในชีวิตเราแค่นั้นเอง ฮ่า
เราแค่อยากแชร์เรื่องดีดีที่เคยเกิดขึ้นกับเราครึ้งนึงในชีวิต
เราขอแทนตัวเองว่า ฟาง นะคะ ชื่อเล่นเราชื่อ ฟ่อนฟาง
เข้าเรื่องเลยละกัน ...
ตอนนั้นเราเรียนมัธยม เราก็มีแฟนแหล่ะค่ะ เป็นรุ่นพี่ปีนึง เค้าเป็นเพื่อนของพี่รหัสเราค่ะ
คือที่โรงเรียนเราก็จะมีเล่นพี่น้องรหัสไงคะ จริงๆเราว่าเล่นเหมือนบั๊ดดี้มากกว่า พี่รหัสเราชื่อ พี่ยุย ค่ะ (พี่ยุยเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นค่ะ เพื่อนพี่ยุยบางคนก็เรียก ยุ้ย แต่เราขอเรียกพี่ยุยนะคะ น่ารักดี) ตอนที่ยังไม่เฉลย พี่รหัสก็ส่งขนมมาเทคเราทุกวันเลย พร้อมกับจดหมายเล็กๆน้อยๆ ตอนนั้นเราก็คิดนะคะว่าทำไมพี่รหัสเราทำตัวหวานๆน่ารักๆบอกไม่ถูกแบบหยอดคำหวานบ่อยๆอ่ะค่ะ แถมยังใจดีส่งขนมมาทุกวันอีกต่างหาก พอมาถึงวันเฉลย เค้าก็ให้น้องรหัสคือห้องของเราไปยืนเรียงกันเป็นวงกลมแล้วหันหน้าออก ส่วนพี่รหัสก็จะมายืนเป็นวงกลมแล้วหันหน้าเข้าหาน้องนั่นเอง แต่พี่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเรายังไม่ใช่พี่รหัสนะคะ คือพี่ๆก็จะเดินวนไปเรื่อยๆ แล้วถ้าเราคิดว่าพี่คนไหนเป็นพี่รหัสเรา ก็ให้เราจับพี่มือพี่คนนั้นอออกจากวงไปค่ะ ถ้าเราทำถูกเราจะสั่งให้พี่รหัสทำอะไรก็ได้ แต่ถ้าทำผิดพี่รหัสก็จะสั่งเราเหมือนกัน ทีนี้พี่ๆเค้าก็เปิดเพลง แล้วก็กึ่งเดินกึ่งเต้นเป็นวงกลมไป จนมาถึงพี่ผู้ชายคนหนึ่ง เค้าหยุดตรงหน้าเราแล้วเอียงคอมองหน้าเราแล้วก็ยิ้ม เราก็ยิ้มกลับค่ะ แต่เซ้นส์เรามันบอกว่าไม่ใช่พี่คนนี้หรอกมั้ง ก็เลยยังไม่เลือกค่ะ จนพี่ๆวนหน้าเราจนครบทุกคนไปไม่รู้กี่รอบแล้ว เราก็ยังไม่รู้เลยค่ะว่าพี่รหัสเราคือใคร เพื่อนๆในห้องก็ได้พี่รหัสกันไปจนจะหมดห้องอยู่แล้ว เราค่อนข้างกดดันนิดนึงกลัวโดนทำโทษง่ะ แล้วแฟนเรามาตรงหน้าเราอีกครั้ง บทสนทนาก็เกิดขึ้น
แฟนเรา : ยังไม่ได้อีกหรอเนี่ย
เรา : ยังเลยอ่ะค่ะ ไม่รู้จักใครเลยอ่ะ
พี่เค้า : ซันอ่ะชื่อเรา เธออ่ะชื่อไร
แล้วนางก็ผ่านเราไปค่ะ จนนางวนมาหาเราอีก ตอนนั้นเหลือประมาณ 7-8 คนที่ยังไม่มีคู่ค่ะ พี่ที่เป็นหัวหน้าห้องชื่อพี่คิว เลยบอกว่าให้แยกออกเป็น2กลุ่ม แล้วให้พี่รหัสที่เหลือไปอยู่ในกลุ่มที่น้องรหัสตัวเองอยู่ และแล้วพี่ซัน (เรียกแบบนี้เนอะ) ก็มาอยู่กลุ่มเดียวกับเราอีกค่ะ เราเริ่มสับสนนะ คิดในใจหรือว่าจะเป็นพี่คนนี้หว่า แล้วพี่ๆเค้าก็ร้องเพลงต่อไป จนพี่ซันขยับมายืนตรงหน้าเรา บทสนาเกิดขึ้นอีกครั้ง
พี่ซัน : ตกลงชื่อไร
เรา : ฟ่อนฟางค่ะ เรียกฟางเฉยๆก็ได้
พี่ซัน : ชื่อน่ารักอ่ะ เราอยากคู่กับเธอเลย
เรา : แล้วพี่ใช่พี่รหัสหนูป่ะล่ะ
พี่ซัน : ใช่ป่าวอ่ะไม่รู้ แต่ที่รู้ๆอ่ะ ใช่เลย
เรา : พี่เป็นไรเนี่ย
พี่ซัน : เนี่ย ตอนแรกบอกไม่รู้จักใคร ตอนนี้รู้จักกันแล้ว หยุดที่เราได้ยัง // ยิ้ม
เราก็ยิ้มสิ รอไร 555555 พูดตรงๆนะ โคตรเขินอ่ะ ตอนนั้นเราก็มีแฟนนะ แต่อยู่คนละ รร อ่ะ ไม่ค่อยคุยกัน ไม่ค่อยเหมือนแฟนกันเท่าไหร่ คุยๆไป ก็มีเพื่อนผู้หญิงคนนึงของพี่ซันมายืนข้างๆพี่ซันแล้วก็หยิกพี่ซัน ซึ่งก็คือพี่ยุยนั่นเอง
พี่ยุย : ไอ้ซัน อย่าทำน้องสับสน ไปเลย
พี่ซัน : ไอ้ยุ้ย มาไงเนี่ย
พี่ยุย : มารถไฟฟ้า ต่อเฮลิคอปเตอร์ มาลงหน้าโรงเรียน (เป็นเพื่อนสนิทที่เล่นกันน่ารักมว๊ากกก เรายืนยืนยัน ตอนแรกแอบคิดว่าแฟนกันด้วย แหะๆ)
พี่ซัน : ไอ้บ้า // เล่นหัวพี่ยุย
แล้วก็มีเพื่อนในห้องเราคนนึงเดินมาจับมือพี่ซัน แล้วก็เดินออกจากวงไปด้วยกัน คือคงเป้นน้องรหัสพี่ซันอ่ะนะ พี่ซันไปแล้วพี่ยุยเลยหันมาคุยกับเรา
พี่ยุย : ไฮ ยังไม่ได้อีกหรอเรา
เรา : ค่ะ ไม่รู้จักใครเลยอ่ะค่ะ เดาไม่ถูก
พี่ยุย : พี่ชื่อยุยนะ เพื่อนเรียกยุ้ย มันบอกว่ายุยชื่อแปลกๆ เราอยากเรียกพี่ว่าไรก็ตามใจเลย
เรา : ค่ะ
แล้วเราก็จับมือพี่ยุยเดินไปหาพี่คิวเลยค่า คือแบบตอนนั้นเราตัดสินใจเลือกพี่ยุยเพราะไม่อยากยืนตรงนั้นแล้ว มันกดดันประมาณนี้ เลยคิดว่า วัดดวงเอาแล้วกัน
ทีนี้ก็ถึงเวลาที่จะเฉลยแล้วล่ะค่ะ พี่คิวก็ประกาศไปทีละคู่ โดยเริ่มจากพี่คิวก่อน ซึ่งเพื่อนเราคนที่เลือกพี่คิวก็ทายถูกด้วยเหตุผลที่ว่าจำลายมือพี่คิวได้ 555555555 ระหว่างนั้นพี่ยุยก็ชวนคุยตลอดเลยค่ะ จนมาถึงคู่เราล่ะค่ะ พี่คิวก็ถามว่าทำไมถึงตัดสินใจเลือกพี่ยุยประมาณนี้ เราก็ตอบไปว่าเพราะเรารู้จักพี่ยุย แล้วก็ถึงตอนเฉลยก็โดนแกล้งนิดหน่อยค่ะ พี่คิวก็เรียกพี่ยุยว่า เออนี่เดินมาเอาแป้งหน่อย พี่ยุยก็ตอบ ได้ๆ แล้วก็เดินไปเอาแป้งกระป๋องเบ้อเร่อ เดินกลับมาหาเรา แล้วพี่คิวก็บอกว่า คงรู้ตัวแล้วนะ เราก็ตอบ ค่ะ แล้วพี่คิวก็บอกพี่ยุยว่า “ยุย ส่งกระป๋องแป้งให้พับพายที คู่ไปได้ละ” เราก็ ฮะ คือไร คือพี่ยุยคือพี่รหัสเราจริงดิ เราทายถูกเหว้ย แบบแอบดีใจมาก แล้วพี่ยุยก็หันมาคุยกับเราตอนเดินๆไป ก็ไปอยู่ตรงที่คนอื่นๆเค้าอยู่กัน ก็เจอกับพี่ซัน(อีกละ-..-) แล้วพี่ยุยก็ขอตัวไปเอาของแปปนึง ทิ้งให้เราอยู่กะพี่ซัน แล้วบทสนทนาก็เกิดขึ้น
พี่ซัน : รู้ได้ไงอ่ะ ว่ายุ้ยเป็นพี่รหัส
เรา : ก็หนูรู้จักพี่เค้าอ่ะ
พี่ซัน : อะไร เราแนะนำตัวไปแล้ว เราชื่อซัน เธอชื่อฟ่อนฟาง แค่นี้ก็รู้จักกันแล้ว แต่เธอไม่เลือกเราอ่ะ
เรา : ก็พี่ไม่น่าเชื่ออ่ะ พี่รหัสที่ไหนจะมาคุยกับน้องรหัสก่อนเฉลยล่ะ
พี่ซัน : จริงดิ ล้ำลึกว่ะ เราชอบ
เรา : แล้วคิดบ้าไรมาทำหนูสับสนเนี่ยถ้าหนูโดนลงโทษอ่ะ มาคุยกะหนูทำไม
พี่ซัน : ก็อยากคุย อยากรู้จัก ก็น่ารักอ่ะ (ไม่ต้องบอกเนอะว่าเราเขินมาก -///-)
เรา : อ่ะๆ หนูรู้ตัว
พี่ซัน : ขอเบอร์หน่อยดิ เบอร์โทรศัพท์อ่ะ
เรา : เชยจัง ขอเบอร์ด้วย ทำไมไม่ขอไลน์อ่ะ (แอบหลงตัวเอง)
พี่ซัน : ใครบอกจะจีบวะ แค่ขอเบอร์เอง (อ่าว ไอ้บ้านี่)
เรา : ก็หนูสวยอ่ะ พี่จะจีบก็ไม่แปลก
พี่ซัน : (ส่งโทรศัพท์ให้) อ่ะ พิมมา รหัสโทรศัพท์10ตัวของเธอ
เรา : (พิมเบอร์//ใจง่ายเนอะ) อ่ะ (ส่งคืน)
พี่ซัน : (กดโทรศัพท์ยิก คงพิมชื่อ) ที่ไม่ขอไลน์อ่ะ เพราะถ้ามีเบอร์เดี๋ยวไลน์ก็ขึ้นเองอ่ะ ถ้ามีแต่ไลน์ ก็ไม่มีเบอร์อ่ะดิ แล้วถ้ามีเบอร์นะ ขึ้นทุกแอพอ่ะไอ้น้อง (ยักคิ้ว)
พี่ยุย : แหน่ะ ไอ้ซัน ขอเบอร์น้องกูนะไอ้เสือ (เดินมาตอนไหนไม่รู้)
พี่ซัน : ยุคไอที ต้องลงทุนครับผม
เรา : เดี๋ยวหนูไปเรียนก่อนนะคะ บ๊ายบายพี่รหัส
พี่ยุย : แหน่ะ ชิ่งเลยนะ บายค่ะ
แล้ววันนั้นตอนกลางคืนไลน์ก็เด้งว่ามีคนแอดเฟรนด์มาค่ะ รวมถึง วอทแอพ บีทอล์ค บลาๆๆ แล้วคราวนี้ ไลน์เด้งเป็นขค.ค่ะ พี่ซันเอง
พี่ซัน > โหล นอนยังอ่ะ
เรา > ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบคุณสำหรับข้อความ แต่เราไม่สามารถตอบคุณได้ในเวลานี้ (ก้อบจากOfficial lineมา555555)
พี่ซัน > อะไรของเอ็งวะ + สตก.
เรา > ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบคุณสำหรับข้อความ แต่เราไม่สามารถตอบคุณได้ในเวลานี้ ...
พี่ซัน > เอ็งเล่นอะไรเนี่ย เดี๋ยวก่อนๆ
เรา > ขออภัยในความไม่สะดวก ขอบคุณสำหรับข้อความ แต่เราไม่สามารถตอบคุณได้ในเวลานี้ ...
แล้วก็มีเบอร์แปลกโทรเข้ามาแบบทันทีเลยค่ะ เราก็กดรับ
เรา : ฮาโหลวววว (ทำเสียงงัวเงีย)
พี่ซัน : นอนแล้วอ่อ ทำไมนอนไวจัง
เรา : ก็ง่วงอ่ะ นี่ใครเนี่ย พี่ซันหรอ
พี่ซัน : ครับ เมื่อกี้ส่งไลน์ไป แต่มันตอบกลับเป็นอัตโนมัติอ่ะ
เรา : หรอ หนูตั้งไว้อ่ะ ยังไม่เห็นข้อความพี่เลย
พี่ซัน : ตั้งได้ด้วยหรอวะ ทำไมทำไม่เป็น (เรากลั้นขำอ่ะ)
เรา : เดี๋ยวไว้ทำให้
พี่ซัน : ทำได้จริงอ่อ ทำไมพี่โง่จังวะ
เรา : 55555555555555555555
พี่ซัน : นี่แกล้งอ่อ เดี๋ยวโดนๆ
เรา : ก็หลอกง่ายอ่ะ
พี่ซัน : ไม่ได้หลอกง่ายแต่เชื่อใจเหว้ย ไอ้ตูดนี่
เรา : โอ้ย เมื่อไหร่จะหยุดหวานเลี่ยนแบบนี้คะ
พี่ซัน : กำลังจะจีบอ่ะ รู้มั้ย
เรา : แล้วที่ให้เบอร์ไปนี่ คิดว่ารู้มั้ยอ่า (อีแลดดด555555)
หลังจากนั้น เรากับพี่ซันคุยกันทุกวันเลยค่ะ พี่เค้าโทรมาหาเราช่วงประมาณ2-3 ทุ่ม แล้วก็หลับคาโทรศัพท์ไปทุกวันเลยล่ะค่ะ เรายอมรับนะว่าเรารู้สึกดีกับพี่เค้ามาก เรียกว่าเป็นความสุขเลยอ่ะ แต่เราไม่รู้ว่าพี่เค้ามีความสุขมั้ยนะ แต่เราแบบโคตรฟินเลยจริงๆ (คือช่วงนั้นเราเพิ่งอกหักด้วยอ่ะ คุยกับคนนึงละเค้าก็หนีไปมีแฟน เศร้า) อยู่ที่โรงเรียนเค้าก็เหมือนจะเปิดตัวว่าจีบเรานะคะ แต่ไม่ได้บอกใคร แต่ก็ไม่ได้หลบๆซ่อนๆอ่ะค่ะ
จนเราคุยกับพี่เค้าได้ประมาณ 2 เดือนค่ะ แล้ววันนึงก็เกิดเรื่องขึ้นค่ะ อยู่ๆ พี่วันก็หายไปทั้งวัน ไม่บอกไม่กล่าวอะไรเลยทั้งๆที่ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเมื่อเช้าก็คุยโทรศัพท์กันอยู่ แต่ก็ไม่มาโรงเรียน เราเฟลค่ะ ถามเพื่อนเค้าหรือใครๆก็บอกว่าไม่รู้เรื่องเลย เรากังวลมากจนแทบจะร้องไห้เลยค่ะ พอตอนเย็น พี่มิกซ์ เพื่อนเค้าก็วิ่งมาหาเราหน้าตาตื่นมากค่ะ บอกว่าให้รีบไปหาพี่ซัน กำลังแย่แล้ว อะไรก็ไม่รู้ เราตกใจมากก็ตามไปค่ะ ระหว่างทางก็สงสัยนะคะว่าพี่มิกซ์จะพาเราไปไหนแต่พี่เค้าดูกังวลเหมือนกัน เลยไม่กล้าถามอะไรมาก จนเค้าพาเรามาที่บ้านของพี่ซันค่ะ เรามาถึงก็สั่นเลยค่ะ เพราะกลัวเค้าเป็นอะไร ทั้งบ้านก็ปิดไฟมืดหมดเลย จนพี่มิกซ์บอกว่าให้รีบเดินเข้าไป เค้าขอตัวไปทำธุระให้ครอบครัวก่อน เราก็ไม่รีรอเลยค่ะ รีบวิ่งเข้าไปในบ้าน พอเปิดประตูกระจกเข้าบ้านก็เจอเทียนค่า เทียนเต็มเลย แล้วก็เป็นทางยาวขึ้นบันไดไป เราก็ใจกล้าๆกลัวๆนะคะ แต่ก็เดินขึ้นไปค่ะ จนมาเจอห้องๆนึง มีกระดาษเขียนไว้ว่า ‘Come in for me , FornFarng’ เราก้เลยคิดว่าต้องมีอะไรแน่ๆเลย ก็เปิดเข้าไปค่ะ เจอลูกโป่งเต็มเลยยยยยยยยย โรแมนติกอ่ะ แบบตอนนั้นรู้และว่าโดนหลอกมาแน่นอน พอดูดีๆก็คือลูกโป่งมีกระดาษแปะไว้เป็นตัวอักษรค่ะ เอ๊ะ เป็นคำว่าอะไร “Wanne be my girlfriend” เสียงพี่ซันเป็นคนพูดคำนี้ เราตกใจค่ะ เพราะมันมืด มีแค่แสงเทียนตั้งไว้ 5555555 เราก็หันไปตามเสียงค่ะ เจอพี่ซันยืนอยู่ ในมือถือหูฟังกับไอพอดอยู่ แล้วก็เดินมาหาเราค่ะ
เรา : คือร่ะะะะ
พี่ซัน : ตอบคำถามเร็ว
เรา: คำถามอะไรวะ
พี่ซัน : ไม่ซื้อหนมให้กินละ
เรา: เอ้า เมื่อกี้หนูไม่ได้ยิน
พี่ซัน : เป็น แฟน กัน มั้ย
เรา : เป็น
พี่ซัน : เห้ย ตอบไม่คิดเลย
เรา : คิดมาเป็นเดือนละ รอฟังคำนี้อยู่
พี่ซัน : ขอบคุณนะ ฟาง
เรา : เหมือนกัน
>> เดี๋ยวต่อในคอมเม้นนะคะ มันเกิน 10000 อักษรง่ะ ขอพิมแปป <<