สวัสดีค่ะ นี่เป็นกะทู้แรกของเรา สมัครมาเพื่อระบายและขอคำปรึกษา ซึ่งเรายังไม่ได้ยืนยันตัวตนเลยเป็นกะทู้คำถามค่ะ รับรองว่าไม่หนีไปกินข้าว อาบน้ำ หรือคุยกับหมาแน่นอนค่ะ ขอความกรุณาอย่าพาดพิงถึงบุพการีเรานะคะ
เริ่มเลยนะคะ เราเป็นลูกชาวนาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ช่วงที่เราเรียนหนังสือ เราให้เงินแม่ใช้ทุกเดือนค่ะ เป็นเงินจาก กยศ ที่เรากู้เพื่อเรียนหนังสือ พอเรียนจบทำงานก็ยังส่งเสียให้พ่อกับแม่เสมอ รวมถึงค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอย่าง แม่ไปหาหมอ หรือค่าทำนา เราส่งคนเดียวตลอด ไม่เคยรบกวนพี่น้องคนอื่น มีไม่กี่ครั้งที่รายจ่ายเราเยอะเลยต้องขอให้พี่ช่วยค่ะ ตอนนี้เราแต่งงานและย้ายมาอยู่ต่างประเทศได้ซักพักแล้ว ประเทศที่เราอยู่ ไม่พูดภาษาอังกฤษค่ะ เราจึงต้องไปเรียนภาษา สามีและพ่อแม่ของเขาพูดภาษาอังกฤษกันค่ะ เพราะย้ายมาอยู่ประเทศนี้ได้ไม่นาน สามีทำงานอิสระค่ะ มีหลายครั้งที่เราตามสามีไปทำงานแล้วรับค่าแรงด้วย ซึ่งงานที่สามีทำเป็นงานหนักค่ะ แต่เราไม่เคยบ่นเพราะอยากเก็บตังค์ และที่ตัดสินใจแต่งงานไม่ใช่เพราะเขาเป็นฝรั่ง เราทราบค่ะว่าเขาไม่รวย แต่เขาเป็นคนดีและขยันทำงาน ซึ่งปัญหามันอยู่ตรงนี้ พ่อแม่ของเรากลับไม่เข้าใจ ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นที่มีสามีรวย ว่าเขามีบ้าน มีรถ มีที่ดิน แต่เรากลับได้ฝรั่งขี้นก เรื่องนี้เราเคยพูดไปหลายครั้งแล้วค่ะ ว่าฝรั่งก็คน มีจนมีรวย มีเลวมีดี ฝรั่งไม่ได้ปลูกต้นเงินต้นทองที่จะเด็ดมาใช้เหมือนใบไม้ ฝรั่งก็ต้องทำงานหาเงินเหมือนกัน ฝรั่งทำงานจ่ายภาษีเพื่อใช้เป็นเงินบำนาญตอนแก่ และเงินที่เขาทำงานมาได้ เขาไม่จำเป็นต้องให้ครอบครัวของภรรยาด้วยซ้ำ มันไม่ใช่หน้าที่ของเขา
ล่าสุดเราคุยกับพี่สาว พี่บอกว่าพ่อกับแม่หวังในตัวเรามากเพราะเราอยู่เมืองนอก คงจะมีเงินเยอะ แต่ไม่มีใครเคยถามเราเลย ว่าเราอยู่ได้ไหม เราต้องปรับตัวหลายอย่าง ทั้งอากาศ อาหารการกิน และภาษา ไม่มีใครเคยให้กำลังใจเราเลย มีแต่ถามว่าเมื่อไหร่จะสร้างบ้านสักที เรามีแพลนจะสร้างบ้านค่ะ เพราะหลังเดิมเก่ามากแล้ว แต่ตอนนี้ตังค์ยังไม่พอ เราอยากหาเองไม่อยากรบกวนสามีค่ะ แต่คงต้องใช้เวลา เพราะเราไม่ได้ทำงานประจำ นอกจากบ้านแล้วแม่ยังอยากได้ที่ดินอีก เพราะมีญาติทางแม่เอาที่ดินไปจำนองกับนายทุนแล้วอยากให้เราไปไถ่คืน เราไม่รู้ว่าทำไมต้องหวังกันเกินตัวขนาดนั้น สงสัยเพราะไปเจอเขยฝรั่งบ้านอื่นที่เขารวย มีพร้อมทุกอย่าง เราแค่สงสัยว่า เราก็มีสองมือ สองเท้าเหมือนพี่น้องคนอื่น ทำไมต้องมากดดันเราด้วย เราพอใจและมีความสุขแบบนี้ แต่ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราเลย เราควรทำไงดีคะ?
คุณเคยแบกรับภาระความกดดันหรือเปล่า แล้วคุณผ่านจุดนั้นมาได้อย่างไร?
เริ่มเลยนะคะ เราเป็นลูกชาวนาจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ช่วงที่เราเรียนหนังสือ เราให้เงินแม่ใช้ทุกเดือนค่ะ เป็นเงินจาก กยศ ที่เรากู้เพื่อเรียนหนังสือ พอเรียนจบทำงานก็ยังส่งเสียให้พ่อกับแม่เสมอ รวมถึงค่าใช้จ่ายเพิ่มเติมอย่าง แม่ไปหาหมอ หรือค่าทำนา เราส่งคนเดียวตลอด ไม่เคยรบกวนพี่น้องคนอื่น มีไม่กี่ครั้งที่รายจ่ายเราเยอะเลยต้องขอให้พี่ช่วยค่ะ ตอนนี้เราแต่งงานและย้ายมาอยู่ต่างประเทศได้ซักพักแล้ว ประเทศที่เราอยู่ ไม่พูดภาษาอังกฤษค่ะ เราจึงต้องไปเรียนภาษา สามีและพ่อแม่ของเขาพูดภาษาอังกฤษกันค่ะ เพราะย้ายมาอยู่ประเทศนี้ได้ไม่นาน สามีทำงานอิสระค่ะ มีหลายครั้งที่เราตามสามีไปทำงานแล้วรับค่าแรงด้วย ซึ่งงานที่สามีทำเป็นงานหนักค่ะ แต่เราไม่เคยบ่นเพราะอยากเก็บตังค์ และที่ตัดสินใจแต่งงานไม่ใช่เพราะเขาเป็นฝรั่ง เราทราบค่ะว่าเขาไม่รวย แต่เขาเป็นคนดีและขยันทำงาน ซึ่งปัญหามันอยู่ตรงนี้ พ่อแม่ของเรากลับไม่เข้าใจ ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนอื่นที่มีสามีรวย ว่าเขามีบ้าน มีรถ มีที่ดิน แต่เรากลับได้ฝรั่งขี้นก เรื่องนี้เราเคยพูดไปหลายครั้งแล้วค่ะ ว่าฝรั่งก็คน มีจนมีรวย มีเลวมีดี ฝรั่งไม่ได้ปลูกต้นเงินต้นทองที่จะเด็ดมาใช้เหมือนใบไม้ ฝรั่งก็ต้องทำงานหาเงินเหมือนกัน ฝรั่งทำงานจ่ายภาษีเพื่อใช้เป็นเงินบำนาญตอนแก่ และเงินที่เขาทำงานมาได้ เขาไม่จำเป็นต้องให้ครอบครัวของภรรยาด้วยซ้ำ มันไม่ใช่หน้าที่ของเขา
ล่าสุดเราคุยกับพี่สาว พี่บอกว่าพ่อกับแม่หวังในตัวเรามากเพราะเราอยู่เมืองนอก คงจะมีเงินเยอะ แต่ไม่มีใครเคยถามเราเลย ว่าเราอยู่ได้ไหม เราต้องปรับตัวหลายอย่าง ทั้งอากาศ อาหารการกิน และภาษา ไม่มีใครเคยให้กำลังใจเราเลย มีแต่ถามว่าเมื่อไหร่จะสร้างบ้านสักที เรามีแพลนจะสร้างบ้านค่ะ เพราะหลังเดิมเก่ามากแล้ว แต่ตอนนี้ตังค์ยังไม่พอ เราอยากหาเองไม่อยากรบกวนสามีค่ะ แต่คงต้องใช้เวลา เพราะเราไม่ได้ทำงานประจำ นอกจากบ้านแล้วแม่ยังอยากได้ที่ดินอีก เพราะมีญาติทางแม่เอาที่ดินไปจำนองกับนายทุนแล้วอยากให้เราไปไถ่คืน เราไม่รู้ว่าทำไมต้องหวังกันเกินตัวขนาดนั้น สงสัยเพราะไปเจอเขยฝรั่งบ้านอื่นที่เขารวย มีพร้อมทุกอย่าง เราแค่สงสัยว่า เราก็มีสองมือ สองเท้าเหมือนพี่น้องคนอื่น ทำไมต้องมากดดันเราด้วย เราพอใจและมีความสุขแบบนี้ แต่ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราเลย เราควรทำไงดีคะ?