เลิกกับแฟนแล้วแฟนอยากให้เรากลับไปเป็นเพื่อนกัน

คือเราเลิกกับแฟนเพราะเวลาเราไม่ตรงกันก็เป็นเหตุผลที่ดูจิ้บจ้อยนะคะ ตอนนั้นเราก็ถามไปว่าไม่เลิกไม่ได้เหรอ เราขอโอกาสอีกครั้งได้มั้ย
เขาก็บอกว่า อะไรๆมันก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว จะกลับไปให้เจ็บอีกทำไม (คือบางครั้งเวลาเราออนเฟส เราจะไม่ตอบแชทเขาเพราะไม่มีเวลาคุย แค่จะเข้ามาเลื่อนดูฟีไปเรื่อยๆแค่นาทีสองนาที แต่เขาคงเห็นแหละว่าเราออน เขาคงคิดว่าเราไม่อยากคุยกับเขา) ตอนนั้นเรากำลังจุก แบบว่า แค่นี้ถึงกับเลิกแล้วเหรอ ความรักของเราทำไมมันเปราะบางแบบนี้(พี่ตูนเปิดเพลงหน่อย) เราเลยไม่ได้บอกเหตุผลอะไรไป

หลังจากนั้นก็ผ่านมาประมาณ5วัน
ที่เราไม่ได้ตอบแชทเขาเลย บทสนทนาจบกันที่ โอเค เลิกกัน เหมือนจะจบลงแบบไม่มีอะไร จบแบบเงียบๆดื้อๆไปซะแบบนั้น
ปกติเราเป็นคนไม่ค่อยฝันอะไร แต่4คืนที่ผ่านมานี้ เขาฝันถึงแต่เขา ฝันนู่นฝันนี่ จนเหมือนสติหลุดลอยออกไปแล้ว(บ้านั่นแหละ)
แต่จะให้กลับไปก็คงไม่ไหว เขาเป็นคนบอกเลิก จะให้เราแบบหน้าไปตามตื๊อเขาก็ใช่เรื่อง

แต่แล้ว

เขาก็ทักมาหาเรา

"ยังจะคุยกันอยู่มั้ย"

เขาพิมพ์มาว่างี้ เราเลยตอบไปว่า

"จะดีเหรอ เราเลิกกันไปแล้วนะ"

"อืม"

"เค"

เหมือนบทสนทนาจะจบลงแค่นั้น แต่..

เขาก็เด้งมาอีกว่า



"คุยกันมันจะตายรึไง"



ช็อคสิคะรออะไร
ปกติเขาไม่เคยพูดแบบนี้ใส่เราเลยนะ
ที่ผ่านมาเราคุยกันน่ารักมาก
สุภาพตลอด
แต่ก็เป็นกันเอง
แต่เราก็ตอบกลับไป แบบที่ว่า ละค้รละคร

"ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วตอนนี้"

"เลิกกันแล้วจะไม่คุยกันเลยใช่มั้ย เป็นเพื่อนกันไม่ได้เลยเหรอไง"

เพื่อน? แฟนเก่ากลับมาเป็นเพื่อนกันนี่คือ "ถ่านไฟเก่า" ทางอ้อมรึเปล่าคะ

"เรามีเพื่อนเป็นแฟนเก่าเยอะแยะไป"

[อ๋อ...คนนั้นก็คงเป็นแฟนเก่าด้วยสินะ ที่มาบอกว่าชอบเธอน่ะ<<คิดในใจ]
(อันนี้จะเป็นแต่ประโยคที่เขาพิมพ์มานะคะ คือเราจำของเราไม่ค่อยได้)

"แค่เป็นเพื่อนกันแค่นี้จะอะไรนักหนา"

"เออ ช่าง ปล่อยละ"

"ตอนแรกก็ไม่คิดว่าเรื่องมันจะ ลงขนาดนี้"

"คิดผิดเองแหละที่ชอบเธอ"

"ตอนนั้นเราชอบเธอเข้าไปได้ยังไงนะ"

"ช่างเถอะ มันก็เป็นแค่ความชอบ"

"ไม่อยากคุยก็ไม่ต้องคุย ไม่รู้จักกันอีกต่อไปนี้"

เราจำประโยคพวกนั้นได้ดี มันเป็นประโยคที่เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะอ่านแล้วจุกเหมือนเรามั้ย
เราเสียใจมาก มากของมาก ไม่คิดว่าเขาจะตอบเราแบบนี้
(แต่เราก็ใช่ย่อยนะ ก็รู้ตัวแหละ เรางี่เง่ามากตอนนั้น แต่ทำยังไงก็ห้ามตัวเองไม่ให้งี่เง่าไม่ได้เลย ประมาณว่า"อย่าไปนะ กลับมาเถอะ เรายังอยากอยู่กับนายต่อ")

ต่อไปนี้คือของเรา สลับกับ ของเขานะ
"ถ้าเป็นแฟนเก่าคนอื่น เราคงบล็อคและลบแชททิ้งไปนานแล้ว"

"เหอะ มันก็คือเลิกคุยนั่นแหละ ไม่อยากคุยขนาดนั้นก็จะจัดให้"

"ไม่ใช่ มันไม่ใช่แบบนั้น"

"ขอให้รักครั้งใหม่ไม่แย่แบบนี้ โชคดี"

"ไม่ใช่ ยังพิมพ์ไม่จบ"
"ที่เราจะหมายถึงคือ"
"มันง่ายที่จะทำอะไรแบบนั้นกับคนอื่น แต่สำหรับ(ชื่อเขา)มันไม่ใช่ ทำไมไม่รู้ แต่ว่ามันเป็นอะไรที่ยากมากๆที่จะทำ"
"เราอาจจะรักเธอมากเกินไป"
"ก็ไม่แปลกที่เธอจะไป เราไม่มีเวลาให้เธอเอง"

"ก็รู้ตัวหนิ"
"ที่ผ่านมาต้องทนอยู่คนเดียวแค่ไหนรู้บ้างรึเปล่า"

"ก็เวลาทักไปก็ตอบแต่คำเดิมๆ สั้นๆ ไม่ได้ใจความ"
"ถามทำไรอยู่
นอน
นอนอีกแล้วเหรอ
อืม
ไม่ทำอย่างอื่นบ้างอ่ะ
ขก.
กินข้าวยัง
กินแล้ว
ดีมากเลย เป็นเด็กดีจริงๆ
อื้ม
เราไปกินข้าวละนะ
อืมๆ"
"นายจะให้เราคุยอะไรกับนายอีกอ่ะ เราหมดคำถามจะถามนายแล้ว คำถามพวกนี้มันถามได้วันละ3ครั้งเองนะ"

"ก็เลยไม่คุยกันเลยน่ะเหรอ"

"ก็ตอบมาแบบนั้นจะให้คุยอะไรอีก"
"ใครจะไปคุยเก่งแบบ(ชื่อคนที่เคยชอบเขา)กันล่ะ"

"หึ คิดได้แค่นี้จริงๆใช่มั้ย"
"ถ้าคิดอยู่แค่นี้ก็พอเถอะ ไม่ต้องคุยกัน ช่างมันไป"

"อืม"

จากนั้นเขาก็ไม่ตอบเราประมาณ20นาที... ช่วงเวลาสั้นๆ เราสงบสติอารมณ์ได้แล้วเริ่มคิด

[เขาจะไปจริงๆเหรอ]
[นี่คือเราจะเลิกกันแล้วจริงๆใช่มั้ย]
[เป็นเพื่อนกันเหรอ ความจริงก็ไม่เลวนะ]
[ทำไมเราถึงไม่ตกลงกลับมาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่แรกนะ]<<ลืมไปว่าเพราะอารมณ์ตอนนั้นเลยทำให้เดือดปุดๆ สมองไม่ประมาณผล

จู่ๆเราก็ตัดสินใจพิมพ์ไปหาเขา

"เพื่อน... เป็นเพื่อนกันก็ได้"
"อย่าไปนะ"

วินาทีที่กดส่ง เรานี่แทบจะล้วงมือเข้าไปในจอแล้วดึงลูกโป่งข้อความนั้นออกมาไม่ให้เขาเห็นให้รู้แล้วรู้รอด
น่าอายชะมัดเลยยยย //////

พอมันขึ้นว่าอ่านเท่านั้นแหละ เรานี่ใจเต้นตึกตักมากตอนเขาพิมพ์ (นี่ขนาดเลิกกันไปแล้ว)
พิมพ์นานเป็นนาทีกว่าเขาจะตอบมา

คำตอบที่ได้คือ


"หื้อ?"


.....

คืออะไรคะคุณ

คุณงงอะไรหรอ

เราที่แทบจะปาทรศ.ทิ้ง

เราพิมพ์ตอบไปว่า
"อ่า... ป่าวๆ เมื่อกี๊เมานะ เบลอๆนิดหน่อย ช่างมันๆ ลบข้อความนั่นทิ้งไป"

"อ่อ"
"ทีหลังอย่าพิมพ์อะไรที่ไม่คิดจะจริงจังแบบนั้นออกมา ก็ไม่ได้อยากมีเพื่อนไม่จริงใจแบบนั้นหรอกนะ"
"โตแล้ว หัดทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ซะบ้าง"


"อืม"

แล้วเขาก็ไม่ตอบอีกเลย เราไม่คิดจะทักไปด้วย(ไม่มีอะไรจะพูด แล้วเขาคงไม่อยากคุยกับเราแล้วล่ะ)

แต่เรื่องก็คงจบที่ตรงนั้น ถ้าเราไม่ได้เผลอไปกดไลค์เขา

ในใจเราคือแบบ เฮ้ย อี!! แล้วก็รีบอันไลค์ไป

แต่คงไม่ทันแล้ว T T มันคงขึ้นแจ้งเตือนเขาไปแล้วแหงมๆ

เราเลยขึ้นสเตตัสเพื่อบอกเป็นนัยๆให้เขารู้ว่า เมื่อกี้อ่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะไลค์ แค่มือลั่น (แหลสด)


"เวลาที่เราเจออะไรที่แบบ โครตโดน แล้วเผลอกดไลค์ไปโดยไม่ได้มองว่าใครแชร์มานี่โครตเลย"


เราคิดว่าเขาจะเห็นแน่ๆ แต่ไม่คิดว่าเขาจะตั้งสเตตัสตอบเราด้วย
เขาขึ้นตัสว่า


"บล็อคไปสิ อันเฟรนไปเลย"


พอเราเห็น เราก็นึกสนุกอะไรไม่รู้ เลยตั้งตัสตอบไป (ไปๆมาๆ กลายเป็นศึกตั้งตัสทะเลาะกันเฉย)


"ทำก่อนสิ"

หมายถึงให้เขาบล็อคหรืออันเฟรนไป เราจะไม่ทำ(เพราะเราทำใจกดไปที่หน้าวอลเขาไม่ได้)



"มีมารยาทพอ โตแล้ว หัดเป็นผู้ใหญ่ซะบ้าง"

อ้าวเห้ย แล้วที่บอกให้เราบล็อคคือไร จะให้เราเป็นคนไม่มีมารยาทไปเหรอ??? ผู้ใหญ่อีกแล้ว อะไรๆก็อ้างว่าเราเด็กตลอด ห่างกัน2ปีนี่ข่มใหญ่เลยนะ


"แรงอ่ะโหยยยยยย" <อันนี้ของเรา
โหยที่เราพิมพ์ไปคือแบบ สะพรึงมากกว่าหูย ไม่ได้ล้อเลียนแต่อย่างใด

แต่เขาคงคิดว่าเราล้อเลียนมั้ง ประมาณว่า แรงจริ๊ง กลัวจังเยย แบบกวนๆล่ะมั้ง-_-;;

.
.

คือเอาจริงๆแล้ว... เรารักเขาอยู่อ่ะ เรารักเขา ถึงแม้ว่าเราจะทะเลาะกัน หนัก เบา ขนาดไหน เราก็ยังจะนึกถึงว่าที่เราเป็นแฟนกันวันแรก เราสองคนน่ารักกันมากจริงๆ เขาเป็นคนนิสัยดี พูดจาน่ารัก ดูเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดี แต่บางทีก็เป็นเด็กซะจนอดหัวเราะไม่ได้ เราชอบเขาในตอนนั้นมาก

แต่ปฏิทินมันเปลี่ยนทุกวัน ก็เหมือนคนแหละ ที่เปลี่ยนไปทุกครั้งที่เราคุยกัน
อยู่ที่ว่าเราจะรับมันได้มากขนาดไหน

เรายังจะรักคนๆเดิมที่เราเคยรักมากอยู่รึเปล่า



ฮืออ เศร้าเนอะ เรามาตั้งกระทู้เพราะจะถามว่า เราจะแก้ไขอะไรให้มันดีขึ้นกว่านี้ได้มั้ย ตอนนั้นเราโกรธจนหน้ามืดไปเอง เราขอยอมรับผิดแต่โดยดี แต่ขอโทษเขาไปตอนนี้ เรายังนึกภาพไม่ออกเลย ตอนที่เรากลับไปคุยกันแบบปกติเหมือนเดิม

ปล. ไม่เข้าใจเราตรงไหนอะไรยังไง ทำไมเราถึงเป็นแบบนั้น ทำเขาถึงเป็นแบบนู้น ถามเราได้นะ เราเรียบเรียงเรื่องไม่เก่ง อาจจะมีขาดตกบกพร่องไปบ้าง