เราเป็นคนนึงที่ช๊อบชอบอ่านเรื่องผี แต่ไม่กล้าฟัง ถามว่ากลัวมั้ย กลัวนะ แต่ก็ชอบ
อ่านกระทู้ผีพันทิปมาก็เยอะ เลยนึกถึงเรื่องของตัวเอง อยากมาเล่าเรื่องที่ตัวเองเคยฟังมาจากคนอื่น
และที่เคยประสบพบเจอมาบ้าง แต่เราไม่เคยเจอเป็นตัวเป็นตนนะ เจอแบบอำๆกึ่งหลับกึ่งตื่นมากกว่า เป็นเรื่องจริงร้อยเปอร์เซ็น
อาจจะไม่หลายเรื่อง และอาจไม่ได้น่ากลัวมากมายอะไร แต่ก็อยากมาเล่าให้อ่าน
เอาเท่าที่นึกออกละกันนะคะ เริ่มกันเลยละกันเนอะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เรื่องที่เล่าจะจบเป็นเรื่องๆไป ไม่ได้พิมพ์ไว้ก่อนแล้วค่อยมาลงนะคะ จะพิมพ์สดเล่าเรื่อยๆตามที่นึกออก
ดังนั้นถ้าใครรีบ ข้ามกระทู้นี้ไปเลยจ้า ^^
เรื่องแรก เรื่องเล่าจากเพื่อนรุ่นพี่
เราสนิทกับเพื่อนรุ่นพี่คนนึง สมมติว่าชื่อ บี
บ้านของพี่บีจะเป็นทาวน์เฮ้าส์3ชั้น ตั้งอยู่ตรงทางสามแยก ตรงข้ามกับป่าช้า
พี่บีเคยเล่าว่ามักจะเจอเรื่องแปลกๆบ่อย เช่นเวลาอยู่คนเดียวในบ้านในห้องของตัวเองที่ชั้นสอง
ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดจากข้างล่างไปชั้นบน พี่บีก็งงว่าใคร เพราะตัวเองอยู่คนเดียว
ก็เข้าใจว่าแม่กลับมาแล้ว เลยเปิดประตูออกไปดู ก็ไม่มีใคร
เดินไปเช็คทั่วบ้านก็ไม่เจอใคร แล้วใครล่ะที่เดินขึ้นบันไดมา?
บางทีอยู่หลังบ้านก็ได้ยินเสียงคนมาเรียกตรงข้างบ้าน
พอชะเง้ออกไปมอง ก็ไม่เห็นมีใคร
แล้วใครล่ะที่มาเรียก?
มีอยู่ครั้งนึง พี่บีเล่าว่านั่งเล่นอยู่ข้างล่างคนเดียว ทุกคนอยู่ข้างบนบ้านกันหมด
อยู่ๆเห็นที่หางตาแว่บๆว่ามีคนเดินเปิดประตูมุ้งลวดเดินออกไปทางหลังบ้าน
ด้วยความสงสัยว่าใครลงมา เลยเดินออกไปดูที่หลังบ้าน แต่ก็ไม่เจอใครเลยสักคน....
อีกครั้งหนึ่ง ตอนช่วงประมาณหัวค่ำ พี่บี แม่ น้องสาวพี่บี กำลังนั่งเล่นกันที่ห้องรับแขกข้างล่าง
น้องสาวกำลังนั่งระบายสีอยู่กับพื้น ส่วนพี่บีและแม่ก็กำลังช่วยน้องระบายสี โดยหันหน้าเข้าหาน้อง
แต่พี่บีกับแม่นั่งอยู่บนเก้าอี้รับแขก อยู่ดีๆก็มีสีไม้แท่งหนึ่งถูกโยนเข้ามากลางกลุ่มจากทางด้านหลังพี่บีกับแม่
พี่บีกับแม่หันมามองหน้ากันด้วยความตกใจ หันกลับไปดูข้างหลังก็ไม่มีใคร
ที่แน่ๆไม่ใช่น้องสาวชัวร์ เพราะน้องนั่งอยู่ข้างหน้า
พี่บีกับแม่ก็เลยได้แต่มองหน้ากัน โดยไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
มีอยู่วันหนึ่ง เราไปเล่นที่บ้านพี่บี วันนั้นบ้านพี่บีไม่มีใครอยู่เลย ในบ้านจึงมีแค่เรากับพี่บีสองคน
เลยคุยกันว่าจะร้องคาราโอเกะกันตรงห้องนั่งเล่นข้างล่าง
ระหว่างที่เราสองคนกำลังร้องคาราโอเกะกันอยู่
อยู่ๆไฟในบ้านพี่บีดวงหนึ่งที่ไม่ได้ถูกเปิดไว้ก็สว่างขึ้นมา
เราหันไปมองด้วยความตกใจ แล้วก็หันไปมองหน้าพี่บี พี่บีก็ดูจะตกใจเหมือนกัน
แต่นางคงกลัวเราจะหลอนเลยบอกเราว่า "ไม่มีไรหรอกแก ไฟมันชอบเป็นแบบนี้แหละ"
เราก็ได้แต่ตอบว่า"หราาาแก"โดยที่ไม่กล้าพูดไรมาก ด้วยความที่ฟังเรื่องบ้านพี่บีมาจากพี่บีเยอะ
ก็เลยพอจะรู้ว่าบ้านนางหลอน
ผ่านไปหลายปี เราไปทำงานที่ต่างจังหวัด นานๆจะได้กลับบ้านสักที ไม่เจอกับพี่บีประมาณ2-3ปีได้
ช่วงนึงที่เรากลับบ้าน เราเลยโทรนัดเจอพี่บีด้วยความคิดถึง ก็เลยตกลงกันว่าจะไปกินหมูกระทะกันตอนทุ่มนึง
พอถึง1ทุ่ม พวกเราก็ไปเจอกัน ในระหว่างที่กินหมูกระทะก็คุยแลกเปลี่ยนชีวิตที่ได้พอเจอมาของแต่ละคน
คุยไปคุยมา เรานึกถึงเรื่องวันที่เราไปร้องคาราโอเกะบ้านพี่บีได้ เราเลยเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูด
เรา..เนี่ยจำได้มั้ย ที่ชั้นไปบ้านเธอตอนนั้นอ่ะ
พี่บี..ตอนไหนอ่ะแก
เรา..ที่ไปร้องคาราโอเกะไง ที่เราอยู่กันสองคน
พี่บี..อ๋อๆจำได้
เรา..เออ ก็ร้องกันอยู่ดีๆอ่ะ ไฟบ้านเธอก็สว่าง พรึ่บ!!!!!
พอเราพูดคำว่าพรึ่บเท่านั้นแหละ ไฟในร้านหมูกระทะดับพรึ่บพร้อมกับที่เราพูดเลย
พี่บีถึงกับกรี๊ดออกมา เรากะพี่บีมองหน้ากันด้วยความตกใจและกลัว
แบบ เห่ยยย บังเอิญไปป่ะว๊าา สักพักไฟก็มา
คือมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ แต่เรารู้สึกว่ามันบังเอิญมากกกกกกกกกกกกกก โป๊ะพอดีเลย
เรื่องของพี่บีก็จบเท่านี้ค่ะ ใครมีเรื่องหลอนๆก็เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ เราชอบอ่าน
จากประสบการณ์ที่เคยฟังและเจอมา มาเล่าเรื่องผีกันเถอะ
อ่านกระทู้ผีพันทิปมาก็เยอะ เลยนึกถึงเรื่องของตัวเอง อยากมาเล่าเรื่องที่ตัวเองเคยฟังมาจากคนอื่น
และที่เคยประสบพบเจอมาบ้าง แต่เราไม่เคยเจอเป็นตัวเป็นตนนะ เจอแบบอำๆกึ่งหลับกึ่งตื่นมากกว่า เป็นเรื่องจริงร้อยเปอร์เซ็น
อาจจะไม่หลายเรื่อง และอาจไม่ได้น่ากลัวมากมายอะไร แต่ก็อยากมาเล่าให้อ่าน
เอาเท่าที่นึกออกละกันนะคะ เริ่มกันเลยละกันเนอะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เรื่องแรก เรื่องเล่าจากเพื่อนรุ่นพี่
เราสนิทกับเพื่อนรุ่นพี่คนนึง สมมติว่าชื่อ บี
บ้านของพี่บีจะเป็นทาวน์เฮ้าส์3ชั้น ตั้งอยู่ตรงทางสามแยก ตรงข้ามกับป่าช้า
พี่บีเคยเล่าว่ามักจะเจอเรื่องแปลกๆบ่อย เช่นเวลาอยู่คนเดียวในบ้านในห้องของตัวเองที่ชั้นสอง
ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดจากข้างล่างไปชั้นบน พี่บีก็งงว่าใคร เพราะตัวเองอยู่คนเดียว
ก็เข้าใจว่าแม่กลับมาแล้ว เลยเปิดประตูออกไปดู ก็ไม่มีใคร
เดินไปเช็คทั่วบ้านก็ไม่เจอใคร แล้วใครล่ะที่เดินขึ้นบันไดมา?
บางทีอยู่หลังบ้านก็ได้ยินเสียงคนมาเรียกตรงข้างบ้าน
พอชะเง้ออกไปมอง ก็ไม่เห็นมีใคร
แล้วใครล่ะที่มาเรียก?
มีอยู่ครั้งนึง พี่บีเล่าว่านั่งเล่นอยู่ข้างล่างคนเดียว ทุกคนอยู่ข้างบนบ้านกันหมด
อยู่ๆเห็นที่หางตาแว่บๆว่ามีคนเดินเปิดประตูมุ้งลวดเดินออกไปทางหลังบ้าน
ด้วยความสงสัยว่าใครลงมา เลยเดินออกไปดูที่หลังบ้าน แต่ก็ไม่เจอใครเลยสักคน....
อีกครั้งหนึ่ง ตอนช่วงประมาณหัวค่ำ พี่บี แม่ น้องสาวพี่บี กำลังนั่งเล่นกันที่ห้องรับแขกข้างล่าง
น้องสาวกำลังนั่งระบายสีอยู่กับพื้น ส่วนพี่บีและแม่ก็กำลังช่วยน้องระบายสี โดยหันหน้าเข้าหาน้อง
แต่พี่บีกับแม่นั่งอยู่บนเก้าอี้รับแขก อยู่ดีๆก็มีสีไม้แท่งหนึ่งถูกโยนเข้ามากลางกลุ่มจากทางด้านหลังพี่บีกับแม่
พี่บีกับแม่หันมามองหน้ากันด้วยความตกใจ หันกลับไปดูข้างหลังก็ไม่มีใคร
ที่แน่ๆไม่ใช่น้องสาวชัวร์ เพราะน้องนั่งอยู่ข้างหน้า
พี่บีกับแม่ก็เลยได้แต่มองหน้ากัน โดยไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา
มีอยู่วันหนึ่ง เราไปเล่นที่บ้านพี่บี วันนั้นบ้านพี่บีไม่มีใครอยู่เลย ในบ้านจึงมีแค่เรากับพี่บีสองคน
เลยคุยกันว่าจะร้องคาราโอเกะกันตรงห้องนั่งเล่นข้างล่าง
ระหว่างที่เราสองคนกำลังร้องคาราโอเกะกันอยู่
อยู่ๆไฟในบ้านพี่บีดวงหนึ่งที่ไม่ได้ถูกเปิดไว้ก็สว่างขึ้นมา
เราหันไปมองด้วยความตกใจ แล้วก็หันไปมองหน้าพี่บี พี่บีก็ดูจะตกใจเหมือนกัน
แต่นางคงกลัวเราจะหลอนเลยบอกเราว่า "ไม่มีไรหรอกแก ไฟมันชอบเป็นแบบนี้แหละ"
เราก็ได้แต่ตอบว่า"หราาาแก"โดยที่ไม่กล้าพูดไรมาก ด้วยความที่ฟังเรื่องบ้านพี่บีมาจากพี่บีเยอะ
ก็เลยพอจะรู้ว่าบ้านนางหลอน
ผ่านไปหลายปี เราไปทำงานที่ต่างจังหวัด นานๆจะได้กลับบ้านสักที ไม่เจอกับพี่บีประมาณ2-3ปีได้
ช่วงนึงที่เรากลับบ้าน เราเลยโทรนัดเจอพี่บีด้วยความคิดถึง ก็เลยตกลงกันว่าจะไปกินหมูกระทะกันตอนทุ่มนึง
พอถึง1ทุ่ม พวกเราก็ไปเจอกัน ในระหว่างที่กินหมูกระทะก็คุยแลกเปลี่ยนชีวิตที่ได้พอเจอมาของแต่ละคน
คุยไปคุยมา เรานึกถึงเรื่องวันที่เราไปร้องคาราโอเกะบ้านพี่บีได้ เราเลยเอาเรื่องนี้ขึ้นมาพูด
เรา..เนี่ยจำได้มั้ย ที่ชั้นไปบ้านเธอตอนนั้นอ่ะ
พี่บี..ตอนไหนอ่ะแก
เรา..ที่ไปร้องคาราโอเกะไง ที่เราอยู่กันสองคน
พี่บี..อ๋อๆจำได้
เรา..เออ ก็ร้องกันอยู่ดีๆอ่ะ ไฟบ้านเธอก็สว่าง พรึ่บ!!!!!
พอเราพูดคำว่าพรึ่บเท่านั้นแหละ ไฟในร้านหมูกระทะดับพรึ่บพร้อมกับที่เราพูดเลย
พี่บีถึงกับกรี๊ดออกมา เรากะพี่บีมองหน้ากันด้วยความตกใจและกลัว
แบบ เห่ยยย บังเอิญไปป่ะว๊าา สักพักไฟก็มา
คือมันอาจจะเป็นเรื่องบังเอิญก็ได้ แต่เรารู้สึกว่ามันบังเอิญมากกกกกกกกกกกกกก โป๊ะพอดีเลย
เรื่องของพี่บีก็จบเท่านี้ค่ะ ใครมีเรื่องหลอนๆก็เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ เราชอบอ่าน