ใครคนนึงที่เดินเข้ามาในชีวิตเรา แล้วเค้าก็เดินหายไปจากชีวิตเรา ห่างหายไปจากการมองเห็น แต่ไม่เคยหายไปจากหัวใจและความรู้สึกของเราเราเลย
ฝากกระทู้นี้ไปถึงคนๆนึง เค้าเคยบอกว่าเค้าชอบอ่านพันทิป เราหวังว่าเค้าจะบังเอิญเปิดผ่านมาเจอกระทู้นี้บ้างนะ
ใครคนนึงที่เคยรักกัน แล้ววันนึงเค้าก็เดินหายออกไปจากชีวิตเรา ทิ้งให้เราอยู่กับความคิดถึงมา 4 ปี แล้ววันนึงเธอก็เดินกลับเข้ามาในชีวิตเรา กลับมาทำให้เรายิ้มได้อีกครั้ง ทำให้เราหัวเราะมีความสุข เหมือนสิ่งที่เคยหายไปนานได้รับการเติมเต็มซักที เพราะเรายังรักและรอเค้าคนเดิมคนนี้มาตลอด เค้าทำให้เรามีความสุขมากในช่วงเวลาที่กลับมา ช่วงเวลาเกือบปีมันมีความหมายกับเรามาก เค้าเองก็ทำตัวน่ารักกับเราตลอด แล้วนั่นก็เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เราตกหลุมรักผู้หญิงคนเดิมอีกครั้ง
แล้วอยู่ๆเค้าก็หายไปซึ่งก็เป็นเหตุผลที่เราสองคนเข้าใจกันดี วันนึงเพื่อนเราไลน์มาบอกให้เรากลับบ้านไปเอาของ เพราะเค้าเอาของมาไว้หน้าบ้านเรา แต่เค้าไม่ได้เป็นคนบอกเราเอง เค้าฝากเพื่อนมาบอกเราอีกที เรากลับบ้านไปเจอของที่เราเคยให้เค้า ตอนนั้นก็แทรบทรุด เพราะคิดว่าเค้าคงลืมเราไปแล้วจริงๆ ของสองชิ้น ชิ้นนึงคือของขวัญที่เราเคยให้ในวตอนที่คบกันเมื่อ 4 ปีที่แล้ว อีกชิ้นเแ
ป็นซองกระดาษสีน้ำตาลแต่ก็มีข้อความที่เขียนไว้บนซองแล้วในซองนั้นคือกระดาษเอสี่ที่เขียนข้อความบทสนทนาที่เราคะยกันตั้งแต่ตอนจีบกัยเมื่อ 4 ปีที่แล้ว เค้าเขียนไว้หมด กระดาษมีเป็นปึก แต่เราไม่เคยรู้เลยว่าเค้าจะเขียนไว้ ข้อความบนซองคือขอฝากของที่เค้ารักไว้ที่เรา และขอโทษเราต่างๆนานา แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อเค้าอีก จนผ่านไปสองเดือน เค้ากลับมา เพราะเค้ามีปัญหาบางอย่าง แต่การกลับมาครั้งนี้มีเพียงควทเฉยชา ไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จัก เพราะเค้าได้เปลี่ยนไปแล้ว เเต่การกระทำของเค้าก็ยังทำให้เรารู้สึกดีอยู่ แต่ก็สลับกับอาการเฉยชา จนเราทนไม่ไหว แล้วเดินออกมาเอง แต่ก็หลายต่อหลายครั้งที่เค้าเหมือนกลับมาคุยกับเราอีก เราก็ใจอ่อนเพราะยังรักเค้าเป็นห่วงเค้า จนลืมห่วงความรู้สึกตัวเอง แล้ววันนึงเค้าก็มาหาเรา ทไให้เรามีความสุขอีกถึงจะเป็นเวลาไม่นาน เค้ากับเรานอนกอดกันทั้งคืนจนเกือบเช้าเค้าก็กลับบ้าน นั่นก็เป็นอีกครั้งที่เราคกหลุมรักเค้า เราคิดว่าเรืองราวจะดีขึ้นแต่หลังจากนั้นก็เริ่มห่างเหินไปกว่าเดิม จนเราทนไม่ไหวพูดความรู้สึกของเราไป แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว ตอนนี้เราเป็นได้แค่พี่น้องกัน เค้าไม่พร้อมและไม่มีค่าพอให้ใครเสียใจ เราเห็นแบบนั้นก็ทรุดเลย แต่เราก็ตกลงจะอยู่ในจุดที่เราควรอยู่ คุยกันต่อได้ไม่กี่วัน เค้าก็หายไป อาจจะเป็นเพราะเราทำให้เค้าลำบากใจ จนต้องเดินหายไป
เราคิดถึงเธอนะ คิดถึงมากๆ แต่พูดไปไม่ได้แล้ว
เราคิดถึงคนขี้อ้อนคนเดิม
คิดถึงคนที่ชอบเอาตัวเองมาอยู่ในกอดเรา
คิดถึงคนที่ชอบนอนแขนเรา
คิดถึงเด็กที่ชอบเล่นหัวเรา
คิดถึงมือท่เคยจับมือเราไว้
คิดถึงเสียงที่คอยบอกฝันดี เสียงที่คอยโทรปลุกตอนเช้า
คิดถึงแก้มหอมๆ
คิดถึงคนตัวผอมๆแต่กอดอุ่น
เราเสียใกับเรื่องที่เกิดขึ้น เสียใจที่เธอลืมมันง่ายๆ ทิ้งขว้างมันง่ายๆ แต่ขอโทษจริงๆเราเป็นพี่น้องกับเธอไม่ได้ ให้เราลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น เราทำไม่ได้ ตลอดเวลา 4 ปีที่ผ่านมาเวลายังไม่ช่วยให้เราลืมเธอเลย แต่เราจะอยู่ในที่ที่เธอต้องการให้เราอยู่ ที่ผ่านมาเรามีความสุขมาก ขอบคุณที่กลับเข้ามาทำให้เรายิ้มอีกครั้ง ขอบคุณกอดเดิมๆที่กอดกี่ครั้งก็ยับอบอุ่นและรู้สึกดี เรารักเธอนะ เรารักเธอมาก วันนี้เธอไม่เลือกเราไม่เป็นไร แต่ถ้าวันไหนไม่มีใคร กลับมานะ เรายังอยู่ที่เดิม
ถึงใครคนนึงที่เดินหายไปจากชีวิตเรา
ฝากกระทู้นี้ไปถึงคนๆนึง เค้าเคยบอกว่าเค้าชอบอ่านพันทิป เราหวังว่าเค้าจะบังเอิญเปิดผ่านมาเจอกระทู้นี้บ้างนะ
ใครคนนึงที่เคยรักกัน แล้ววันนึงเค้าก็เดินหายออกไปจากชีวิตเรา ทิ้งให้เราอยู่กับความคิดถึงมา 4 ปี แล้ววันนึงเธอก็เดินกลับเข้ามาในชีวิตเรา กลับมาทำให้เรายิ้มได้อีกครั้ง ทำให้เราหัวเราะมีความสุข เหมือนสิ่งที่เคยหายไปนานได้รับการเติมเต็มซักที เพราะเรายังรักและรอเค้าคนเดิมคนนี้มาตลอด เค้าทำให้เรามีความสุขมากในช่วงเวลาที่กลับมา ช่วงเวลาเกือบปีมันมีความหมายกับเรามาก เค้าเองก็ทำตัวน่ารักกับเราตลอด แล้วนั่นก็เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้เราตกหลุมรักผู้หญิงคนเดิมอีกครั้ง
แล้วอยู่ๆเค้าก็หายไปซึ่งก็เป็นเหตุผลที่เราสองคนเข้าใจกันดี วันนึงเพื่อนเราไลน์มาบอกให้เรากลับบ้านไปเอาของ เพราะเค้าเอาของมาไว้หน้าบ้านเรา แต่เค้าไม่ได้เป็นคนบอกเราเอง เค้าฝากเพื่อนมาบอกเราอีกที เรากลับบ้านไปเจอของที่เราเคยให้เค้า ตอนนั้นก็แทรบทรุด เพราะคิดว่าเค้าคงลืมเราไปแล้วจริงๆ ของสองชิ้น ชิ้นนึงคือของขวัญที่เราเคยให้ในวตอนที่คบกันเมื่อ 4 ปีที่แล้ว อีกชิ้นเแ
ป็นซองกระดาษสีน้ำตาลแต่ก็มีข้อความที่เขียนไว้บนซองแล้วในซองนั้นคือกระดาษเอสี่ที่เขียนข้อความบทสนทนาที่เราคะยกันตั้งแต่ตอนจีบกัยเมื่อ 4 ปีที่แล้ว เค้าเขียนไว้หมด กระดาษมีเป็นปึก แต่เราไม่เคยรู้เลยว่าเค้าจะเขียนไว้ ข้อความบนซองคือขอฝากของที่เค้ารักไว้ที่เรา และขอโทษเราต่างๆนานา แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อเค้าอีก จนผ่านไปสองเดือน เค้ากลับมา เพราะเค้ามีปัญหาบางอย่าง แต่การกลับมาครั้งนี้มีเพียงควทเฉยชา ไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยรู้จัก เพราะเค้าได้เปลี่ยนไปแล้ว เเต่การกระทำของเค้าก็ยังทำให้เรารู้สึกดีอยู่ แต่ก็สลับกับอาการเฉยชา จนเราทนไม่ไหว แล้วเดินออกมาเอง แต่ก็หลายต่อหลายครั้งที่เค้าเหมือนกลับมาคุยกับเราอีก เราก็ใจอ่อนเพราะยังรักเค้าเป็นห่วงเค้า จนลืมห่วงความรู้สึกตัวเอง แล้ววันนึงเค้าก็มาหาเรา ทไให้เรามีความสุขอีกถึงจะเป็นเวลาไม่นาน เค้ากับเรานอนกอดกันทั้งคืนจนเกือบเช้าเค้าก็กลับบ้าน นั่นก็เป็นอีกครั้งที่เราคกหลุมรักเค้า เราคิดว่าเรืองราวจะดีขึ้นแต่หลังจากนั้นก็เริ่มห่างเหินไปกว่าเดิม จนเราทนไม่ไหวพูดความรู้สึกของเราไป แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือ เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว ตอนนี้เราเป็นได้แค่พี่น้องกัน เค้าไม่พร้อมและไม่มีค่าพอให้ใครเสียใจ เราเห็นแบบนั้นก็ทรุดเลย แต่เราก็ตกลงจะอยู่ในจุดที่เราควรอยู่ คุยกันต่อได้ไม่กี่วัน เค้าก็หายไป อาจจะเป็นเพราะเราทำให้เค้าลำบากใจ จนต้องเดินหายไป
เราคิดถึงเธอนะ คิดถึงมากๆ แต่พูดไปไม่ได้แล้ว
เราคิดถึงคนขี้อ้อนคนเดิม
คิดถึงคนที่ชอบเอาตัวเองมาอยู่ในกอดเรา
คิดถึงคนที่ชอบนอนแขนเรา
คิดถึงเด็กที่ชอบเล่นหัวเรา
คิดถึงมือท่เคยจับมือเราไว้
คิดถึงเสียงที่คอยบอกฝันดี เสียงที่คอยโทรปลุกตอนเช้า
คิดถึงแก้มหอมๆ
คิดถึงคนตัวผอมๆแต่กอดอุ่น
เราเสียใกับเรื่องที่เกิดขึ้น เสียใจที่เธอลืมมันง่ายๆ ทิ้งขว้างมันง่ายๆ แต่ขอโทษจริงๆเราเป็นพี่น้องกับเธอไม่ได้ ให้เราลืมเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้น เราทำไม่ได้ ตลอดเวลา 4 ปีที่ผ่านมาเวลายังไม่ช่วยให้เราลืมเธอเลย แต่เราจะอยู่ในที่ที่เธอต้องการให้เราอยู่ ที่ผ่านมาเรามีความสุขมาก ขอบคุณที่กลับเข้ามาทำให้เรายิ้มอีกครั้ง ขอบคุณกอดเดิมๆที่กอดกี่ครั้งก็ยับอบอุ่นและรู้สึกดี เรารักเธอนะ เรารักเธอมาก วันนี้เธอไม่เลือกเราไม่เป็นไร แต่ถ้าวันไหนไม่มีใคร กลับมานะ เรายังอยู่ที่เดิม