สวัสดีครับ ผมเป็นเด็กม.ปลาย ไปเรียนพิเศษปกติ และเจอกับน้องคนนึง แต่ทีแรกก็ไม่อะไรหรอก ต่อมา ผมไปเรียนอีกที ก็เจอน้องเขาอีก
ทีนี้ละครับ ผมก็เลยลองหาเฟสน้องคนนั้น เพราะผมเริ่มสนใจแล้ว ก็แน่นอนครับ ในที่สุดก็หาเจอ ก็เลยแอดเฟรนไป หลังจากเขารับแอด
แรกๆ ผมก็คุยแบบพี่น้องไปก่อน เพราะยังไม่รู้ว่า เขาคบกับใครอยู่รึเปล่า แต่เวลาผมคุย ผมก็พูดแบบเหมือนชอบๆ แต่ก็พยายามพูดเหมือนพี่
เหมือนพี่น้อง เพื่อที่เขาจะได้ไม่รู้ว่าเราชอบไรงี้ น้องเขาก็ตอบแชทโอเครมากเลยครับ มีชวนคุยย ไม่ใช่ผมทักคำตอบคำอ้ะครับ
หลังจากวันนั้น พอเจอกันที่เรียนพิเศษก็นั่งเรียนด้วยกันตลอด(ที่ๆผมไปเรียนนี่คือ เรียนself นะครับ) อยู่มาวันนึง ผมก็ไปเรียนที่นั่นปกติแหละครับ
แต่ตอนผมเดินไปหาที่นั่ง ผมเห็นข้างๆน้องคนนั้นว่างพอดี เลยไปนั่งกับน้องเขาครับ พอน้องเขาจะเลิกเรียน ผมก็ถามว่ากินไรรึยังน้องเขาบอกว่าไม่หิว กินนมขวดเดียวกูอยู่ท้องแล้ว ผมก็บอกไปแบบ ห่วงๆอ้ะครับ ไม่หาไรกินเดียวสุขภาพก็ไม่ดีไรประมาณนี้อ้ะครับ แต่ตอนนั้น ผมก็จะไปหาไรกินพอดี เลยลงไปพร้อมกับน้องเขาครับ พอแยกกัน ผมก็ไปซื้อน้ำแถวๆนั้นกิน ระหว่างผมรอน้ำ ผมก็รู้สึกว่ามีคนมาสะกิดไหล่ พอผมเห็นไป อ้าวน้องเขานี่ ก็เลยถามไปว่า
อ้าวไหนว่าไม่กินไม่ใช่หรอ น้องเขาเลยบอก กลัวหิวซื้อไปกินเลยก็ได้ ผมก็เลยเดินไปซื้อผลไม้กับน้องเขาครับ ระหว่างทางที่เราไปซื้อ ก็คุยกัน
ผมรู้สึกว่า อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ นานที่จะนานใด พอซื้อเสร็จ ก็แยกกันไปเรียนพิเศษ พอกลับมาบ้าน ผมก็เลยคิดว่า อยากทำสมุดให้เล่มนึง
ซึ่งหน้าสุดท้ายของสมุด ก็คิดจะเขียนบอกชอบอ้ะแหละ ตอนนี้สมุดใกล้เสร็จแล้ว แต่ว่า...
เมื่อวานน มีเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่า น้องคนนั้นนั่งอยู่ที่เรียนพิเศษกับผู้ชายคนนึง ผมก็เลยลองไปดูในเฟสน้องเขา
มีวันนึงที่เขาโพสข้อความ ประมาณว่าเป็นแค่เพื่อน ผมก็เลยคิดว่า เขาคงเคยมีแฟนแต่เลิกแล้ว เพราะผมก็ลองไปดูในเฟสของแฟนน้องเขา
วันเดียวกันที่น้องเขาโพส แฟนเขาก็โพสประมาณว่า เสียความรู้สึกไรงี้ เลยคิดว่าเขาคงเลิกกันแล้วมั้ง แต่พอผมฟังจากที่เพื่อนเล่าแล้ว
เขาคงยังไม่ได้เลิกกันหรอกครับ วันนั้นเขาอาจแค่ทะเลาะกันเฉยๆ แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกเจ็บเลย รู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ผมเอง
ก็ชอบน้องเขานะ อยากเจอ อยากคุย คือความรู้สึกดีๆแบบนี้ เวลาคนเราเสียไป ควรจะเสียใจสิ
เพิ่งรู้ว่าคนที่ชอบมีแฟนแล้ว
ทีนี้ละครับ ผมก็เลยลองหาเฟสน้องคนนั้น เพราะผมเริ่มสนใจแล้ว ก็แน่นอนครับ ในที่สุดก็หาเจอ ก็เลยแอดเฟรนไป หลังจากเขารับแอด
แรกๆ ผมก็คุยแบบพี่น้องไปก่อน เพราะยังไม่รู้ว่า เขาคบกับใครอยู่รึเปล่า แต่เวลาผมคุย ผมก็พูดแบบเหมือนชอบๆ แต่ก็พยายามพูดเหมือนพี่
เหมือนพี่น้อง เพื่อที่เขาจะได้ไม่รู้ว่าเราชอบไรงี้ น้องเขาก็ตอบแชทโอเครมากเลยครับ มีชวนคุยย ไม่ใช่ผมทักคำตอบคำอ้ะครับ
หลังจากวันนั้น พอเจอกันที่เรียนพิเศษก็นั่งเรียนด้วยกันตลอด(ที่ๆผมไปเรียนนี่คือ เรียนself นะครับ) อยู่มาวันนึง ผมก็ไปเรียนที่นั่นปกติแหละครับ
แต่ตอนผมเดินไปหาที่นั่ง ผมเห็นข้างๆน้องคนนั้นว่างพอดี เลยไปนั่งกับน้องเขาครับ พอน้องเขาจะเลิกเรียน ผมก็ถามว่ากินไรรึยังน้องเขาบอกว่าไม่หิว กินนมขวดเดียวกูอยู่ท้องแล้ว ผมก็บอกไปแบบ ห่วงๆอ้ะครับ ไม่หาไรกินเดียวสุขภาพก็ไม่ดีไรประมาณนี้อ้ะครับ แต่ตอนนั้น ผมก็จะไปหาไรกินพอดี เลยลงไปพร้อมกับน้องเขาครับ พอแยกกัน ผมก็ไปซื้อน้ำแถวๆนั้นกิน ระหว่างผมรอน้ำ ผมก็รู้สึกว่ามีคนมาสะกิดไหล่ พอผมเห็นไป อ้าวน้องเขานี่ ก็เลยถามไปว่า
อ้าวไหนว่าไม่กินไม่ใช่หรอ น้องเขาเลยบอก กลัวหิวซื้อไปกินเลยก็ได้ ผมก็เลยเดินไปซื้อผลไม้กับน้องเขาครับ ระหว่างทางที่เราไปซื้อ ก็คุยกัน
ผมรู้สึกว่า อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ นานที่จะนานใด พอซื้อเสร็จ ก็แยกกันไปเรียนพิเศษ พอกลับมาบ้าน ผมก็เลยคิดว่า อยากทำสมุดให้เล่มนึง
ซึ่งหน้าสุดท้ายของสมุด ก็คิดจะเขียนบอกชอบอ้ะแหละ ตอนนี้สมุดใกล้เสร็จแล้ว แต่ว่า...
เมื่อวานน มีเพื่อนมาเล่าให้ฟังว่า น้องคนนั้นนั่งอยู่ที่เรียนพิเศษกับผู้ชายคนนึง ผมก็เลยลองไปดูในเฟสน้องเขา
มีวันนึงที่เขาโพสข้อความ ประมาณว่าเป็นแค่เพื่อน ผมก็เลยคิดว่า เขาคงเคยมีแฟนแต่เลิกแล้ว เพราะผมก็ลองไปดูในเฟสของแฟนน้องเขา
วันเดียวกันที่น้องเขาโพส แฟนเขาก็โพสประมาณว่า เสียความรู้สึกไรงี้ เลยคิดว่าเขาคงเลิกกันแล้วมั้ง แต่พอผมฟังจากที่เพื่อนเล่าแล้ว
เขาคงยังไม่ได้เลิกกันหรอกครับ วันนั้นเขาอาจแค่ทะเลาะกันเฉยๆ แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกเจ็บเลย รู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งๆที่ผมเอง
ก็ชอบน้องเขานะ อยากเจอ อยากคุย คือความรู้สึกดีๆแบบนี้ เวลาคนเราเสียไป ควรจะเสียใจสิ