มันเป็นความผิดของอิฉันเอง เรื่องมีอยู่ว่า วันแรกที่ละครออนแอร์ ก็งงกับคำศัพท์หลายคำ
เช่น ขนมค้างคาว คฤหัสถ์ปัตตานี ก็เลยโทรไปถามสวามี ว่าคำเหล่านั้นเคยรู้จักไหม ที่ถามเพราะว่า
คุณสวามี อายุเกินหลักสี่ และที่สำคัญแกถูกเลี้ยงมาด้วยยุคเอลวิส และที่สำคัญแกจะรู้เรื่องนิยายสมัยก่อน เช่น รัตนาวดี เทือกๆ นั้น

หลังจากที่ถามเสร็จสวามีก็ถามว่าไปเอาคำมาจากไหน ก็เล่าว่าดู สะใภ้จ้าว
พอสัปดาห์ที่สองของการออนแอร์แกก็ดูบ้าง ทีนี้แกไม่สนใจอิเมียอย่างอิฉันเลยค่ะ
พอเข้าสัปดาห์นี้สัปดาห์ที่สาม ได้เจอกันนาน ๆ ทีจะได้อยู่ด้วยกัน แกรีบกลับมาอิฉันอยากดูนารุโตะ
แกดันบอกให้เปิดสะใภ้จ้าว ซึ่งผิดวิสัย สวามีอย่างมากเพราะเขาเป็นคนชอบดูการ์ตูนมากทีเดียว
แต่!!! งานนี้ สะใภ้จ้าว เอาสวามีอิฉันอยู่หมัดจริง ๆ ค่ะ

เชื่อไหมคะ สวามีไม่ดูเปล่า นางเก็บทุกเม็ด เด็ดทุกช็อต แถมมีพากษ์ด้วยนะคะ เช่น ล่าสุด ฉากชายรองทานข้าวต้มตอนเช้า
นางบอกเห็นอะไรไหมข้าวต้มเป็นสีส้ม นี่ต้นตำหรับชาววังเลยนะ อิเมียคิดในใจ บ้านตูอยู่บ้านนอก กินแต่ข้าวต้มกุ๊ย ตูจะรู้มั้ยว่าอิข้าวต้มชาววังทำไมมันออกเป็นสีส้ม
เท่านั้นไม่พอค่ะ และเมื่อไหร่ ที่มีใครพูด "นมย้อย" สวามีตะหัวเราะลั่น ทั้ง ๆ ที่บริบทนั้นมันไม่ได้ตลกเลย คือ นางทะลึ่งนึกถึง นมย้อย จริง ๆ

ถึงแม้จะหงุดหงิดหรือเซ็งสวามีเบา ๆ ว่าน่ารำคาญ แต่!! เราเห็นเขาหัวเราะหรือเห็นเขาได้เล่าเรื่องในอดีต ที่เราไม่เคยรู้จัก แล้วเห็นเขามีความสุข
มีชีวิตชีวาอีกครั้ง ก็ทำให้เราพลอยมีความสุขไปด้วยค่ะ

ส่วนตัวชื่นชอบหลาย ๆ อย่าง เช่น คำศัพท์ต่าง ๆ รวมไปถึงของฮิตในสมัยก่อน เช่น
ขนมค้างค้าว : ของโปรดชายเล็ก อันนี้ยังหาไม่เจอว่าหน้าตาเป็นอย่างไร
คฤหัสถ์ปัตตานี : สวามีบอกว่า สมัยก่อนบ้านใครที่เป็นเศรษฐี ร่ำรวยขึ้นมาจะเรียกว่า คฤหัสถ์ ส่วนปัตตานี ไม่เกี่ยว
อังเดร : ที่แม่เมียชาละวันพูด กับคุณแม่บ้าน เป็น นักแสดงสาวในสมัยก่อน
นางสำเพ็ง : คุณป้าพูดเปรียบ อันนี้ได้คำตอบจาก ย่าของอิฉัน ว่าเป็นผู้หญิงอย่างว่าซึ่งในบ้านนอกก็ใช้เช่นกัน

แต่แอบสงสัยว่าทำไมเรื่องนี้ถึง ไม่ใช้คำว่า กัน แทนคำว่า ฉัน