ศีลข้อที่ 4 เมื่อมากำกับการกระทำ...ผมดูเหนื่อยใจจังเมื่อต้องมาทำผิด...ผมขอคำแนะนำครับ???

...ศีล 5 จัดได้ว่าเป็นศีลพื้นฐาน...ที่ซึ่งคน ๆ หนึ่งที่นับถือศาสนาพุทธจะต้องมีและปฏิบัติไว้...หากจะเป็นอุบาสกที่ดี...
แต่สำหรับผมแล้ว...เมื่อตรองดูตามศีลที่ปรากฏ...สอดส่องการกระทำของตน...ก็เห็นว่า...ศีลข้อที่ 4 ณ ตอนนี้...ผมดูจะติดขัดเหลือเกิน...
คือยังสำรวมได้ไม่ดีนัก...เพราะมีการพูดที่ไม่ค่อยตรงกับความเป็นจริง...เพราะยังถืออคติรัก โกรธ กลัว หลง อยู่บ้าง...จึงดูน่าเหนื่อยใจ...

ผมควรจะปฏิบัติตนอย่างไรได้บ้าง...กับสังคมทุกวันนี้...
จริงอยู่ที่เรื่องมันเกิดเพราะตัวเรา...แต่เราไม่ควรเลยใช่ไหมครับ...ในการโกหก...เราควรพูดไปตรง ๆ...ไม่ควรมีอ้อมใช่ไหมครับ...
แล้วการพูดหลบเลี่ยง หลีกออกไปจากคำถาม การพูดผลัดวันประกันพรุ่ง...จะจัดอยู่ในศีลข้อที่ 4 หรือเปล่าครับ...
ขอท่านผู้รู้หรือท่านที่ศึกษา...โปรดชี้แนะในความกรุณานั้น...เพื่อประกอบการพิจารณาไว้ครับ...
ทุกข์อยู่ครับ

ปล. เพราะผมยังไม่ใช่คนดีอะไรครับ...ยังเป็นเพียงผู้ศึกษา...