สังเกตผู้ชายก่อน เนื่องจากผมเป็นผู้ชาย
หลายคนมีกิจกรรมที่ตัวเองชอบ คนชอบรถก็ซื้อของแต่งรถ คนชอบดนตรีก็ซื้อเครื่องดนตรี ของชอบกล้องก็ซื้อกล้อง ชอบเล่นเกมส์ก็ซื้อเครื่องคอนโซลหรือคอมแรงๆเป็นต้น แต่ถึงจะชอบอะไรผู้ชายมักจะมี"วินัย"อดทนเก้บเงินซื้อของสิ่งนั้นจนได้
เสื้อผ้าผู้ชาย เอาผมและเพื่อนผู้ชายก่อน เสื้อผ้ารองเท้ากางเกงมีน้อยชิ้น แต่ แต่ ละชิ้นนั้นคือสะสมเงินแบบมีความ"ตั้งใจ"ที่ซื้อจริงๆ
อย่างเพื่อนผมคนนึงเพิ่งซื้อรองเท้าวิ่งเอซิสคู่ละ4000 สะสมเงินเป็นเดือน อะ แบบจะเอาคู่นี้ เวลาซื้อก็ตรงดิ่งไปซื้อ เจาะจงเอาคู่นี้เลย
ผมสังเกตผู้ชายจะซื้ออะไรดูแบบ ดูอะไรที่ตัวเองชอบ แล้วก็เก็บเงินเพื่อเอาของชิ้นนั้นนั่นแหละ
อย่างตอนคบแฟนเก่า ช่วงนั้นผมอยากได้กีตาร์เฟนเดอร์ ตอนนั้นใกล้ถึงฝันแล้ว แฟนดันรู้ว่าผมเก็บตัง เห็นว่ามีตัง
เลยชวนไปเที่ยวเลยอดเลย (ตังเก็บฉันอยากซื้อกีตาร์นะ ไม่ได้อยากเอาไปเที่ยวกับเธอ หึ)
ผมเลยประชดตัวเองซื้อสไคว์เออร์มา แต่ตอนนี้เลิกแล้ว เก็บใหม่อีกครั้งก็เลยได้เฟนเดอร์มาสมใจ
อย่างผมหรือเพื่อนผู้ชายเวลาไปจตุจักรหรือไปห้าง เดินทั้งวันอาจไม่มีอะไรติดไม้ติดมือ หรือ ซื้ออะไรกลับไปเลยด้วยซ้ำ
ถ้าไม่อยากได้จริงๆ ต่อให้เห็นอะไรล่อตาล่อใจ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ขนาดผมไปเที่ยวเชียงใหม่ตอนกลางปี แต่ไม่ได้ซื้ออะไรกลับมาเลย
คือไปกิน กับถ่ายรูปมากกว่า
เพื่อนบอกเฮ้ย ไปเชียงใหม่ ไม่เห็นซื้ออะไรมาเลย ของเขิง
ผมบอกว่าซื้อทำไม ไม่เห็นอยากได้ หลายๆอย่างจตุจักรก็มี ตลาดรถไฟก็มี
มีกระเป๋าตังหนังใบละร้อยซื้อจากถนนวัวลายแค่นั้นเอง
ก็คือ ถ้าไม่ได้อยากได้ ผมก็ไม่ซื้อ
อย่างแฟนผมเคยไปแค่ชลบุรีแค่เนี้ย ขนมหม้อแกง ปลาหมึก ข้าวหลาม ผมไปในตลาดก็ซื้อปลาหมึกหวานมากินแค่40บาท
อ้าว ก็แค่กินตรงนั้นก็พอ ซื้อกลับทำไมเยอะแยะ
อย่างแฟนไปตจว. ซื้อ ของที่ระลึก ซื้อโปสการ์ดผมเห็น แม่ม แบบนี้กรุงเทพก็มี หรือตอนนั้นซื้อม่านหอยแขวนหน้าห้องน้ำ
แม่มเดินเข้าออกลำบาก บางทีหอยแม่มพันกันยุ่ง ซื้อมาทำไม
ผมอะมีแฟนมาแล้ว2คน
และจากสังเกตเพื่อนผู้หญิง
ไปห้าง ไปช็อปต้องมีติดมือ เช่น เจอของถูกก็ซื้อ ของจุ๊กจิ๊กสวยหน่อยก็ซื้อ เครื่องสำอางค์ถูกหน่อยก็ซื้อ ไปตลาดนัดเจอหลุยก๊อปก็ซื้อ
ถามว่าคุณเธออยากได้จริงๆมั้ย ผมว่าเธอก็ไม่ได้อยากจริงๆหรอก เสื้อผ้ารองเท้า หลายคู่หลายชุดซื้อมาก็ยัดตู้ไว้ ไม่เห็นใส่ ไม่ได้ใช้
อย่างผมเล่นดนตรี เก็บตังซื้อกีตาร์ได้ เธอก็ถามเอาเงินจากไหนมาซื้อ
อ้าว ก็เก็บสิค๊าบ ตอนคบกันนู้นสมัยนั้นยังเป็นยุคไอโฟน4 เธออยากได้มั่ง
สะสมยังไงก็สะสมไม่ได้ สุดท้ายซื้อผ่อน ให้เขากินดอกเบี้ย
ผมรู้ว่าทำไม่ถึงมีมนุษย์เงินผ่อนเยอะ เพราะเกิดกิเลศอยากได้ของ
แต่ไม่สามารถยับยั้งกิเลศในการใช้จ่ายอย่างอื่นเพื่อเก็บเงินสะสมซื้อของที่ต้องการ
ก็ต้องผ่อน และหลายครั้งไม่ได้วางแผนการเงินที่ดี โทรศัพท์ รถ หรืออะไรก็แล้วแต่าก็เลยต้องโดนยึดไป
ทำไมเก็บไม่ได้ ก็ไปห้างทีก็ซื้อของ ไปตลาดนัดก็ซื้อ ไม่แยกเงินส่วน"เก็บ" กับส่วน"ใช้"
และ ไม่เคยตั้งงบค่า"กิน"
(เงินผมเองผมตั้งงบค่ากินด้วยนะ วันธรรมดาไม่ไปเที่ยวไหน 100 บาท วันออกข้างนอกผมให้โคว์ต้าวันออกไปเที่ยว 500 บาท วันออกเดือนละ4วัน แล้วส่วนที่เหลือ เช่น100นึง แต่กินไป80 เก็บเศษ20ใส่กล่อง วันเที่ยว500ใช้ไป300 200ใส่กล่องสิ้นเดือนเข้าธนาคาร เป็นต้น และ เงินเก็บผมก็แยกเป็นอีก2ส่วน ยิ่งปัจจุบันเลิกกับแฟนแล้ว เงินเก็บของผมอยู่ที่เดือนละ 6000-7000 ครึ่งนึงฝากลืม อีกครึ่งนึงสะสมไว้ซื้อของที่อยากได้ ส่วนมากผมแม่มก็ไม่ซื้ออะไรมากหรอก กีตาร์ ตู้แอมป์ เอฟเฟค)
วาดเอง เลยกากนิดนึง
ทำไมคุณผู้หญิงถึงชอบซื้อของที่ตัวเองก็ไม่ได้อยากได้จริงๆ
หลายคนมีกิจกรรมที่ตัวเองชอบ คนชอบรถก็ซื้อของแต่งรถ คนชอบดนตรีก็ซื้อเครื่องดนตรี ของชอบกล้องก็ซื้อกล้อง ชอบเล่นเกมส์ก็ซื้อเครื่องคอนโซลหรือคอมแรงๆเป็นต้น แต่ถึงจะชอบอะไรผู้ชายมักจะมี"วินัย"อดทนเก้บเงินซื้อของสิ่งนั้นจนได้
เสื้อผ้าผู้ชาย เอาผมและเพื่อนผู้ชายก่อน เสื้อผ้ารองเท้ากางเกงมีน้อยชิ้น แต่ แต่ ละชิ้นนั้นคือสะสมเงินแบบมีความ"ตั้งใจ"ที่ซื้อจริงๆ
อย่างเพื่อนผมคนนึงเพิ่งซื้อรองเท้าวิ่งเอซิสคู่ละ4000 สะสมเงินเป็นเดือน อะ แบบจะเอาคู่นี้ เวลาซื้อก็ตรงดิ่งไปซื้อ เจาะจงเอาคู่นี้เลย
ผมสังเกตผู้ชายจะซื้ออะไรดูแบบ ดูอะไรที่ตัวเองชอบ แล้วก็เก็บเงินเพื่อเอาของชิ้นนั้นนั่นแหละ
อย่างตอนคบแฟนเก่า ช่วงนั้นผมอยากได้กีตาร์เฟนเดอร์ ตอนนั้นใกล้ถึงฝันแล้ว แฟนดันรู้ว่าผมเก็บตัง เห็นว่ามีตัง
เลยชวนไปเที่ยวเลยอดเลย (ตังเก็บฉันอยากซื้อกีตาร์นะ ไม่ได้อยากเอาไปเที่ยวกับเธอ หึ)
ผมเลยประชดตัวเองซื้อสไคว์เออร์มา แต่ตอนนี้เลิกแล้ว เก็บใหม่อีกครั้งก็เลยได้เฟนเดอร์มาสมใจ
อย่างผมหรือเพื่อนผู้ชายเวลาไปจตุจักรหรือไปห้าง เดินทั้งวันอาจไม่มีอะไรติดไม้ติดมือ หรือ ซื้ออะไรกลับไปเลยด้วยซ้ำ
ถ้าไม่อยากได้จริงๆ ต่อให้เห็นอะไรล่อตาล่อใจ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้
ขนาดผมไปเที่ยวเชียงใหม่ตอนกลางปี แต่ไม่ได้ซื้ออะไรกลับมาเลย
คือไปกิน กับถ่ายรูปมากกว่า
เพื่อนบอกเฮ้ย ไปเชียงใหม่ ไม่เห็นซื้ออะไรมาเลย ของเขิง
ผมบอกว่าซื้อทำไม ไม่เห็นอยากได้ หลายๆอย่างจตุจักรก็มี ตลาดรถไฟก็มี
มีกระเป๋าตังหนังใบละร้อยซื้อจากถนนวัวลายแค่นั้นเอง
ก็คือ ถ้าไม่ได้อยากได้ ผมก็ไม่ซื้อ
อย่างแฟนผมเคยไปแค่ชลบุรีแค่เนี้ย ขนมหม้อแกง ปลาหมึก ข้าวหลาม ผมไปในตลาดก็ซื้อปลาหมึกหวานมากินแค่40บาท
อ้าว ก็แค่กินตรงนั้นก็พอ ซื้อกลับทำไมเยอะแยะ
อย่างแฟนไปตจว. ซื้อ ของที่ระลึก ซื้อโปสการ์ดผมเห็น แม่ม แบบนี้กรุงเทพก็มี หรือตอนนั้นซื้อม่านหอยแขวนหน้าห้องน้ำ
แม่มเดินเข้าออกลำบาก บางทีหอยแม่มพันกันยุ่ง ซื้อมาทำไม
ผมอะมีแฟนมาแล้ว2คน
และจากสังเกตเพื่อนผู้หญิง
ไปห้าง ไปช็อปต้องมีติดมือ เช่น เจอของถูกก็ซื้อ ของจุ๊กจิ๊กสวยหน่อยก็ซื้อ เครื่องสำอางค์ถูกหน่อยก็ซื้อ ไปตลาดนัดเจอหลุยก๊อปก็ซื้อ
ถามว่าคุณเธออยากได้จริงๆมั้ย ผมว่าเธอก็ไม่ได้อยากจริงๆหรอก เสื้อผ้ารองเท้า หลายคู่หลายชุดซื้อมาก็ยัดตู้ไว้ ไม่เห็นใส่ ไม่ได้ใช้
อย่างผมเล่นดนตรี เก็บตังซื้อกีตาร์ได้ เธอก็ถามเอาเงินจากไหนมาซื้อ
อ้าว ก็เก็บสิค๊าบ ตอนคบกันนู้นสมัยนั้นยังเป็นยุคไอโฟน4 เธออยากได้มั่ง
สะสมยังไงก็สะสมไม่ได้ สุดท้ายซื้อผ่อน ให้เขากินดอกเบี้ย
ผมรู้ว่าทำไม่ถึงมีมนุษย์เงินผ่อนเยอะ เพราะเกิดกิเลศอยากได้ของ
แต่ไม่สามารถยับยั้งกิเลศในการใช้จ่ายอย่างอื่นเพื่อเก็บเงินสะสมซื้อของที่ต้องการ
ก็ต้องผ่อน และหลายครั้งไม่ได้วางแผนการเงินที่ดี โทรศัพท์ รถ หรืออะไรก็แล้วแต่าก็เลยต้องโดนยึดไป
ทำไมเก็บไม่ได้ ก็ไปห้างทีก็ซื้อของ ไปตลาดนัดก็ซื้อ ไม่แยกเงินส่วน"เก็บ" กับส่วน"ใช้"
และ ไม่เคยตั้งงบค่า"กิน"
(เงินผมเองผมตั้งงบค่ากินด้วยนะ วันธรรมดาไม่ไปเที่ยวไหน 100 บาท วันออกข้างนอกผมให้โคว์ต้าวันออกไปเที่ยว 500 บาท วันออกเดือนละ4วัน แล้วส่วนที่เหลือ เช่น100นึง แต่กินไป80 เก็บเศษ20ใส่กล่อง วันเที่ยว500ใช้ไป300 200ใส่กล่องสิ้นเดือนเข้าธนาคาร เป็นต้น และ เงินเก็บผมก็แยกเป็นอีก2ส่วน ยิ่งปัจจุบันเลิกกับแฟนแล้ว เงินเก็บของผมอยู่ที่เดือนละ 6000-7000 ครึ่งนึงฝากลืม อีกครึ่งนึงสะสมไว้ซื้อของที่อยากได้ ส่วนมากผมแม่มก็ไม่ซื้ออะไรมากหรอก กีตาร์ ตู้แอมป์ เอฟเฟค)
วาดเอง เลยกากนิดนึง