คือเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับโมเม้นแอบชอบตามประสาคนทั่วไป 5555
เรื่องมีอยู่ว่า มีวันหนึ่งเราเข้าแถวอยู่หน้าเสาธง เรายืนอยู่หลังเพื่อนสนิท แล้วเพื่อนสนิทคนเนี้ยมันแอบชอบรุ่นพี่มือกลอง (มันโชคดีนะที่ได้เจอพี่แกทุกวัน เพราะว่าพี่แกต้องมาตีกลองหน้าเสาธงทุกวัน 55555 )
แล้ววันนั้นหลังจากเลิกแถว เราก็แยกแถวขึ้นห้องตามปกติ แล้วโรงเรียนเราอ่ะ มันจะมีแถวแยกออกมาต่างหากคือ แถวนักเรียนชาย ม.ปลาย เราก็เดินผ่านแถวนั้นเข้าชั้นเรียนทุกวัน แต่วันนี้รู้สึกสะดุดตามาก เพราะมองไปเจอกับแว่นสะท้อนแสงวิ้งวับอันนึง คำแรกที่คิดได้คือ โคตรแสบตา แต่ที่น่าสนใจกว่าคือเจ้าของแว่น
คือพี่แกสูงประมาณ 170 ผิวออกขาวๆ เราก็มองจนจำได้ติดตาเลย วันต่อๆมาเลยพยายามมองหาพี่แกตลอด แต่ไม่เจอ =___=
จนกระทั่งวันหนึ่งหลังจากวันที่เจอพี่แกประมาณอาทิตย์นึง เพื่อนเราชวนเรามากรอกน้ำใต้อาคาร เราก็มาเจอพี่แกนั่งอยู่แถวๆนั้นพอดี วินาทีนั้นนี่อือหือ อกอีแป้นจะแตก เราก็พยายามทำเป็นไม่สนใจแต่ก็เนียนๆแอบดูห้องพี่แกอยู่ (ตอนนี้ลืมไปแล้ว อ้าก) แต่เราคงไม่สนใจมากกว่านี้ถ้าเพื่อนตัวดีไม่สะกิดเราให้หันไปมอง มันก็กระซิบบอกเราว่า "แกๆ แกเห็นเคสโทรศัพท์พี่คนนั้นป้ะ"ว่าแล้วมันก็ชี้ให้ดู อือหือออออ เคสลายคิตตี้กับมายเมโลดี้ นี่ขนาดเราเป็นผู้หญิงยังไม่กล้าใช้เคสแบบนั้นเลย =_=
เราก็คิดนะว่าพี่แกเป็นรึเปล่า แต่เคสที่ใช้กับท่านั่งพี่แกไม่ใช่อ่ะ ท่านั่งนี่โคตรแมน ลองมโนถึงเสาใหญ่ๆสี่เหลี่ยมสองเสาตั้งอยู่ห่างกันประมาณ 1 เมตร ระหว่างเสาสองต้นเป็นคล้ายๆม้านั่ง จะว่าไงดี เหมือนม้านั่งไม่มีขาติดกับเสาไว้อ่ะ =__= พี่แกพิงกับเสาต้นนึงส่วนขาพี่แกก็ยันเสาอีกต้นไว้ แล้วขาอีกข้างก็ชันเข่าไว้ แต่เราก็ไม่ได้มองมากกว่านี้ 555 จากนั้นเรากับเพื่อนก็เดินขึ้นห้องไป
นับตั้งแต่วันนั้นจนตอนนี้ ก็ไม่ได้เจอพี่แกอีกเลย พยายามจะหาเฟสแต่ก็ยากเย็นเหลือเกินเพราะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่แกเลย 555555
ขอบคุณที่เสียเวลามานั่งอ่านค่ะ ยังไงพรุ่งนี้เราก็เปิดเทอมแล้ว น่าจะได้เจออีกแน่ๆค่ะ 555555
:: พี่แว่นปริศนาหน้าแถวม.ปลาย
เรื่องมีอยู่ว่า มีวันหนึ่งเราเข้าแถวอยู่หน้าเสาธง เรายืนอยู่หลังเพื่อนสนิท แล้วเพื่อนสนิทคนเนี้ยมันแอบชอบรุ่นพี่มือกลอง (มันโชคดีนะที่ได้เจอพี่แกทุกวัน เพราะว่าพี่แกต้องมาตีกลองหน้าเสาธงทุกวัน 55555 )
แล้ววันนั้นหลังจากเลิกแถว เราก็แยกแถวขึ้นห้องตามปกติ แล้วโรงเรียนเราอ่ะ มันจะมีแถวแยกออกมาต่างหากคือ แถวนักเรียนชาย ม.ปลาย เราก็เดินผ่านแถวนั้นเข้าชั้นเรียนทุกวัน แต่วันนี้รู้สึกสะดุดตามาก เพราะมองไปเจอกับแว่นสะท้อนแสงวิ้งวับอันนึง คำแรกที่คิดได้คือ โคตรแสบตา แต่ที่น่าสนใจกว่าคือเจ้าของแว่น
คือพี่แกสูงประมาณ 170 ผิวออกขาวๆ เราก็มองจนจำได้ติดตาเลย วันต่อๆมาเลยพยายามมองหาพี่แกตลอด แต่ไม่เจอ =___=
จนกระทั่งวันหนึ่งหลังจากวันที่เจอพี่แกประมาณอาทิตย์นึง เพื่อนเราชวนเรามากรอกน้ำใต้อาคาร เราก็มาเจอพี่แกนั่งอยู่แถวๆนั้นพอดี วินาทีนั้นนี่อือหือ อกอีแป้นจะแตก เราก็พยายามทำเป็นไม่สนใจแต่ก็เนียนๆแอบดูห้องพี่แกอยู่ (ตอนนี้ลืมไปแล้ว อ้าก) แต่เราคงไม่สนใจมากกว่านี้ถ้าเพื่อนตัวดีไม่สะกิดเราให้หันไปมอง มันก็กระซิบบอกเราว่า "แกๆ แกเห็นเคสโทรศัพท์พี่คนนั้นป้ะ"ว่าแล้วมันก็ชี้ให้ดู อือหือออออ เคสลายคิตตี้กับมายเมโลดี้ นี่ขนาดเราเป็นผู้หญิงยังไม่กล้าใช้เคสแบบนั้นเลย =_=
เราก็คิดนะว่าพี่แกเป็นรึเปล่า แต่เคสที่ใช้กับท่านั่งพี่แกไม่ใช่อ่ะ ท่านั่งนี่โคตรแมน ลองมโนถึงเสาใหญ่ๆสี่เหลี่ยมสองเสาตั้งอยู่ห่างกันประมาณ 1 เมตร ระหว่างเสาสองต้นเป็นคล้ายๆม้านั่ง จะว่าไงดี เหมือนม้านั่งไม่มีขาติดกับเสาไว้อ่ะ =__= พี่แกพิงกับเสาต้นนึงส่วนขาพี่แกก็ยันเสาอีกต้นไว้ แล้วขาอีกข้างก็ชันเข่าไว้ แต่เราก็ไม่ได้มองมากกว่านี้ 555 จากนั้นเรากับเพื่อนก็เดินขึ้นห้องไป
นับตั้งแต่วันนั้นจนตอนนี้ ก็ไม่ได้เจอพี่แกอีกเลย พยายามจะหาเฟสแต่ก็ยากเย็นเหลือเกินเพราะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่แกเลย 555555
ขอบคุณที่เสียเวลามานั่งอ่านค่ะ ยังไงพรุ่งนี้เราก็เปิดเทอมแล้ว น่าจะได้เจออีกแน่ๆค่ะ 555555