ดูเหมือนจะเป็นคนหลายใจ....แต่เปล่าเลย... ผมว่าผมดวงตกกับเรื่องรักๆใคร่ๆ
คนแรกผมแอบชอบเพื่อนในห้อง ตอนนั้นเรียนอยู่ ม.2
อยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ ม.1 แรกๆผมไม่ได้คิดอะไร พอขึ้น ม.2 เทอมแรกก็ยังเฉยๆอยู่
จนเริ่มเทอมที่ 2 ... เทอมนี้ค่อนข้างได้คุยกัน เพราะอยู่กลุ่มเดียวกัน (แต่ก็เฉยๆ) จนกลุ่มเพื่อนผู้ชาย มันแซวบ่อยๆ (อยู่ๆผมก็เริ่มคิดตาม พวกมัน)
มันก็ยุเรื่อยๆ ...แต่ผมก็ไม่ได้กล้าขนาดเค้าไปคุย(รู้ว่าตัวเองหน้าตาไม่ดี) พอถึงวันกินเลี้ยงปิดเทอม 2 ผมซื้อตุ๊กตาหมีขนาดเท่าเด็ก 7 ขวบไปให้...
เพื่อนก็แซวกันใหญ่...ผมฝากให้เพื่อนเอาไปให้(ปอดแหก) หลังจากปิดเทอมไป ผมก็กำลังคิดว่า ม.3 จะทำยังไงต่อ
แต่ช่วงปิดเทอม...แม่ย้ายผมไปโคราช...(แม่สั่งมาก็ต้องไป)
พอย้ายมาอยู่โคราช ผมก็ต้องมานั่งนับศูนย์กับเพื่อนๆใหม่ ม.3 ย้ายมาเทอมแรก เด่นที่สุดในชั้นเลย...แต่ผมก็ปรับตัวได้ (เด็กๆอัธายาศัยดี)
ม.1-2 ผมเรียน สายวิทย์-คณิต(ร.ร.เก่าเค้าเริ่มวางพื้นฐานตั้งแต่ ม.ต้น) (ไม่เก่ง แต่ก็ไม่ได้โง่ ถูๆไถๆเรียนไป) พอมา... ร.ร. ใหม่ ผมก็ต้องเลือก เรียนเสริม คณิต วิทย์
ชีวิตช่วง ม.3 ใช้ชีวิตเรื่อยๆ แข่งดนตรี (ผมเป็นนักดนตรีในวงลูกทุ่ง ร.ร. ) เวลาเรียน เวลาซ้อม ก็ชนกันบ้าง..แต่ก็ถูๆไถๆ ตามเคย
อยู่มาสักพัก..ก็ได้เพื่อนสนิทในวง...มันชอบเรียกผม..ไอ้เต่า.....คนเกือบทั้ง ร.ร. รู้จักมัน (พ่อมันเป็นครูสอนดนตรีในวงผม)
ผมก็จะได้เพื่อนสนิทในห้อง....อยู่ไปได้ 1 เทอมหลังจากผ่านสงคราม 0 ร มาได้...ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ
ในระหว่างนั้นก็จะมีหัวหน้าห้อง(ผู้หญิง) ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างขี้เล่นเรียนเก่ง ชอบมาทักผมบ่อยๆ ผมก็คุยด้วยตามประสาเพื่อนในห้อง (แต่ผมก็แอบมองบ่อย)
ผมก็เลยไปปรึกษาเพื่อนซี้.... เพื่อนผมมันก็ดีเหลือเกิน (ประชาสัมพันธ์ให้เพื่อนในห้องฟัง) ผมไม่โกรธน่ะ แค่รู้สึกเขินๆ ช่วงนั้นผมหลบหน้าไปเลย ห้องไม่ค่อยขึ้น(โดดเรียน)
ผู้หญิงคนนี้ทักมาทางเฟส...ทำเป็นคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้..แล้วก็เข้าเรื่อง เค้าถามว่า ผมชอบเค้ารึเปล่า ตอนนั้นผมอธิบายยาวมากๆ (ตัวเองยังจำไม่ได้)
แต่ก็บอกความรู้สึกตัวเองที่มีให้เค้าฟัง(ถ้าให้พูดต่อหน้า ผมคงทำไม่ได้) พอบอกเสร็จ เค้าก็ออฟไลน์ไปแบบงงๆ
ผ่านไปหลายวัน เพื่อนซี้ผมมาหา..พร้อมด้วยข้อมูลที่ไม่ค่อยจะดีกับผม ( มันบอกว่า ผู้หญิงคนนี้แฟนแล้ว ) แฟนผู้หญิงคนนี้ก็รู้จักกับมัน มันถามผมว่า จะให้มันบอกให้ 2 คนนั้นเลิกกันไหม ผมมันก็ไม่ได้เกิดมาเป็นวายร้าย ผมก็เลยด่ามันไปแรงๆ จำได้ว่า ผมไม่คุยกับมันอีกเลย อยู่ในวงเล่นดนตรี ผมก็ไม่พูดถึงมัน ไม่มองหน้ามัน (หักดิบเพื่อนซี้กันเลย)
พอหลังจากนั้นสักอาทิตย์ ผมก็ได้ข่าวว่า ผู้หญิงคนนั้นเลิกกับแฟน ผมก็กลับโหมดเดิม โหมดเฉยๆ ใช้ชีวิตธรรมดา วันศุกร์กลับบ้านที่ ลพบุรี วันอาทิตย์ กลับมา ร.ร. (ผมนอน ร.ร. )
ก่อนจะปิดเทอม 2 ผมก็มาแนวเดิม.....ตุ๊กตา (รอบนี้ ผมเอาตุ๊กตาโดเรม่อนจากลพบุรีมาให้ ผมสะพายกระเป้าโน้ตบุ้ค มือซ้ายหิวกล่องทรัมเป็ต มือขวาหิวตุ๊กตา สะพายกระเป่าเสื้อผ้ามาจาก ลพบุรี....(ตอนผมประมาณอายุ 15 แต่หน้า 30)
ผมเอามาให้เพราะคิดว่า..จบ ม.3 คงไม่ได้เจอกันอีก(แอบหวัง)
หลังจากปิดเทอม ผมก็ย้ายกลับลพบุรี
เช่นเคยเหมือนเรื่องตลก.....พอช่วงจะเปิดเทอม ผมก็ย้ายอีกครั้ง รอบนี้ผมย้ายไปไกล ผมย้ายไปเมืองช้าง
นับศูนย์กับชีวิตใหม่ แต่ผมเข้า ม.4 ก็เลยเข้าพร้อมกันกับคนอื่น...ใช้ชีวิตใหม่อีกครั้ง
ผมได้เพื่อนอีก แต่รอบนี้ได้เพื่อนผู้ชาย น้อยกว่าผู้หญิง...ม.ปลาย ผู้ชายสูญพันธ์ ก็จะคุยกันรู้เรื่อง เด็กโต
ม.ปลาย เป็นช่วงที่ผมกำลังคิดถึงอนาคตตัวเอง... เพราะผมขี้เกียจมานั่งสอบ เอ็น ม. สอบเก็ท แม่ก็เลยให้เลือก ระหว่างจะขี้เกียจตอนนี้แล้วรำบาก ตอนม.6 หรือ จะเลือก ขยันตอนนี้ลำบากตอนนี้ เพื่อสบายวันข้างหน้า... อย่ารอช้า( ความตั้งใจมาเต็ม) ผมจึงพยายามเต็มที่กับหลายๆวิชา
ในขณะนั้นผมก็เรียน รด.ไปด้วย... ผมช่วยงานกิจกรรมบ่อยๆ (ทำแล้วมีความสุข) ใช้ชีวิตแบบม.ปลาย สนุกสนานเฮฮา
จนมีวันหนึ่ง...มีผู้หญิง ทักมาในเฟส....เค้าถามมาเราก็ตอบไป ไม่ได้คิดอะไร...แต่คุยกันเรื่อยๆ แล้วก็ถี่ขึ้น บ่อยมากๆ คุยทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าฐานะอะไร...
ผมจีบผู้หญิงมันเป็น... ผมเลยรู้ตัวเองดี... แต่ในขณะที่ผมคุยกับผู้หญิงคนนี้...ก็มีผู้ชายอีกห้องชอบผู้หญิงคนนี้อยู่เหมือนกัน... เค้าเข้ามาทักผม พูดจานักเลงใส่...ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหนักหนา...แค่งงๆว่า ผมผิดอะไร.... เพราะที่ผมคุย ผู้หญิงเป็นคนทักมา... ช่วงนั้นเห็นตัวเองไม่ค่อยจะดี ผมก็เลยตั้งใจสอบ...ปิดเทอม ผมก็ สอบนักเรียน..ท..(ร.ร. อยู่ตรงข้ามเมเจอร์) ผมสอบติด..ด้วยแรงบันดาลใจจากผู้หญิงคนนี้...
แต่ผมมารู้ว่าเค้า คุยกับผู้ชายคนนู้น คนนี้ (คุยหลายคน) ผมก็เลยเฉยๆ
หลังจากได้เครื่องแบบ...ผมก็ใส่เครื่องแบบมาเยี่ยม ครูกับเพื่อนใน ร.ร. (ร.ร.ที่ผมอยู่ ส่วนใหญ่จะมองว่ามีแต่เด็กเกเร แต่มันไม่ใช่)
อยากโชว์สักนิด (อยากให้ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าผมทำได้) ผมก็กลับเข้า ร.ร. ใช้ชีวิตปกติ อยู่ๆผู้หญิงที่เป็นหัวหน้าห้องก็ทักมาทางเฟส (ผมไม่ได้คุยกับเค้าตั้งแต่ ทะเลาะกับเพื่อนซี้ ) เค้าทักมาถามว่าสบาบดีไหม ทำอะไรอยู่.... แล้วก็บอกว่า เค้าเป็นห่วงผมที่ผมรู้ว่าเค้ามีแฟน เค้าถามว่ายังจำได้รึเปล่า
ตอนนั้นอยู่ในอาการช็อค...มันสับสนตัวเองสุดๆ...เหมือนความรู้สึกในอดีตมันกลับมา แต่ก็ไม่กล้าคุยต่อ ถึงจะไม่ได้คุยแต่ก็ทำให้รู้สึกดีจนถึงทุกวันนี้
เป็นผู้หญิงคนแรกที่ห่วงความรู้สึกผม (ไม่นับแม่ผมน่ะ ของตายตัว)
ทุกวันนี้ผมก็ยังแอบเข้าไปดูเค้า...แต่เค้าไม่ค่อยออน นานๆทีทักมา (เค้ามีแฟนใหม่คบกันได้หลายปี )
ผมก็เลยได้แต่แอบส่องเฟส...
หวังว่าสักวันผมจะได้เจอเค้าอีก....
ตอนนี้ผมเลยไม่อยากคิด ไม่อยากแอบรักใคร เพราะเมื่อใดผมคิด มันมีโอกาสสูงที่จะได้ย้ายไปอีกที่หนึ่ง
มันอาจจะเป็นคำสาปสำหรับคนอย่างผมก็ได้...
ถ้าผมจะคบใครจริงๆ ผมก็หวังให้ได้ครบกับผู้หญิงคนนี้สักที
ที่ผมเล่ามาคือเรื่อง จริงๆ ของผมเอง ผมพยายามย่อให้มันสั้นๆ
อยากมาเตือนคนที่คิดว่าจะมีความรัก...ถ้าคิดแล้วก็รีบๆทำ ก่อนที่โอกาสจะไม่มี..
แอบชอบ 3 คน 3 ที่ ...
คนแรกผมแอบชอบเพื่อนในห้อง ตอนนั้นเรียนอยู่ ม.2
อยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ ม.1 แรกๆผมไม่ได้คิดอะไร พอขึ้น ม.2 เทอมแรกก็ยังเฉยๆอยู่
จนเริ่มเทอมที่ 2 ... เทอมนี้ค่อนข้างได้คุยกัน เพราะอยู่กลุ่มเดียวกัน (แต่ก็เฉยๆ) จนกลุ่มเพื่อนผู้ชาย มันแซวบ่อยๆ (อยู่ๆผมก็เริ่มคิดตาม พวกมัน)
มันก็ยุเรื่อยๆ ...แต่ผมก็ไม่ได้กล้าขนาดเค้าไปคุย(รู้ว่าตัวเองหน้าตาไม่ดี) พอถึงวันกินเลี้ยงปิดเทอม 2 ผมซื้อตุ๊กตาหมีขนาดเท่าเด็ก 7 ขวบไปให้...
เพื่อนก็แซวกันใหญ่...ผมฝากให้เพื่อนเอาไปให้(ปอดแหก) หลังจากปิดเทอมไป ผมก็กำลังคิดว่า ม.3 จะทำยังไงต่อ
แต่ช่วงปิดเทอม...แม่ย้ายผมไปโคราช...(แม่สั่งมาก็ต้องไป)
พอย้ายมาอยู่โคราช ผมก็ต้องมานั่งนับศูนย์กับเพื่อนๆใหม่ ม.3 ย้ายมาเทอมแรก เด่นที่สุดในชั้นเลย...แต่ผมก็ปรับตัวได้ (เด็กๆอัธายาศัยดี)
ม.1-2 ผมเรียน สายวิทย์-คณิต(ร.ร.เก่าเค้าเริ่มวางพื้นฐานตั้งแต่ ม.ต้น) (ไม่เก่ง แต่ก็ไม่ได้โง่ ถูๆไถๆเรียนไป) พอมา... ร.ร. ใหม่ ผมก็ต้องเลือก เรียนเสริม คณิต วิทย์
ชีวิตช่วง ม.3 ใช้ชีวิตเรื่อยๆ แข่งดนตรี (ผมเป็นนักดนตรีในวงลูกทุ่ง ร.ร. ) เวลาเรียน เวลาซ้อม ก็ชนกันบ้าง..แต่ก็ถูๆไถๆ ตามเคย
อยู่มาสักพัก..ก็ได้เพื่อนสนิทในวง...มันชอบเรียกผม..ไอ้เต่า.....คนเกือบทั้ง ร.ร. รู้จักมัน (พ่อมันเป็นครูสอนดนตรีในวงผม)
ผมก็จะได้เพื่อนสนิทในห้อง....อยู่ไปได้ 1 เทอมหลังจากผ่านสงคราม 0 ร มาได้...ผมก็ใช้ชีวิตตามปกติ
ในระหว่างนั้นก็จะมีหัวหน้าห้อง(ผู้หญิง) ผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างขี้เล่นเรียนเก่ง ชอบมาทักผมบ่อยๆ ผมก็คุยด้วยตามประสาเพื่อนในห้อง (แต่ผมก็แอบมองบ่อย)
ผมก็เลยไปปรึกษาเพื่อนซี้.... เพื่อนผมมันก็ดีเหลือเกิน (ประชาสัมพันธ์ให้เพื่อนในห้องฟัง) ผมไม่โกรธน่ะ แค่รู้สึกเขินๆ ช่วงนั้นผมหลบหน้าไปเลย ห้องไม่ค่อยขึ้น(โดดเรียน)
ผู้หญิงคนนี้ทักมาทางเฟส...ทำเป็นคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้..แล้วก็เข้าเรื่อง เค้าถามว่า ผมชอบเค้ารึเปล่า ตอนนั้นผมอธิบายยาวมากๆ (ตัวเองยังจำไม่ได้)
แต่ก็บอกความรู้สึกตัวเองที่มีให้เค้าฟัง(ถ้าให้พูดต่อหน้า ผมคงทำไม่ได้) พอบอกเสร็จ เค้าก็ออฟไลน์ไปแบบงงๆ
ผ่านไปหลายวัน เพื่อนซี้ผมมาหา..พร้อมด้วยข้อมูลที่ไม่ค่อยจะดีกับผม ( มันบอกว่า ผู้หญิงคนนี้แฟนแล้ว ) แฟนผู้หญิงคนนี้ก็รู้จักกับมัน มันถามผมว่า จะให้มันบอกให้ 2 คนนั้นเลิกกันไหม ผมมันก็ไม่ได้เกิดมาเป็นวายร้าย ผมก็เลยด่ามันไปแรงๆ จำได้ว่า ผมไม่คุยกับมันอีกเลย อยู่ในวงเล่นดนตรี ผมก็ไม่พูดถึงมัน ไม่มองหน้ามัน (หักดิบเพื่อนซี้กันเลย)
พอหลังจากนั้นสักอาทิตย์ ผมก็ได้ข่าวว่า ผู้หญิงคนนั้นเลิกกับแฟน ผมก็กลับโหมดเดิม โหมดเฉยๆ ใช้ชีวิตธรรมดา วันศุกร์กลับบ้านที่ ลพบุรี วันอาทิตย์ กลับมา ร.ร. (ผมนอน ร.ร. )
ก่อนจะปิดเทอม 2 ผมก็มาแนวเดิม.....ตุ๊กตา (รอบนี้ ผมเอาตุ๊กตาโดเรม่อนจากลพบุรีมาให้ ผมสะพายกระเป้าโน้ตบุ้ค มือซ้ายหิวกล่องทรัมเป็ต มือขวาหิวตุ๊กตา สะพายกระเป่าเสื้อผ้ามาจาก ลพบุรี....(ตอนผมประมาณอายุ 15 แต่หน้า 30)
ผมเอามาให้เพราะคิดว่า..จบ ม.3 คงไม่ได้เจอกันอีก(แอบหวัง)
หลังจากปิดเทอม ผมก็ย้ายกลับลพบุรี
เช่นเคยเหมือนเรื่องตลก.....พอช่วงจะเปิดเทอม ผมก็ย้ายอีกครั้ง รอบนี้ผมย้ายไปไกล ผมย้ายไปเมืองช้าง
นับศูนย์กับชีวิตใหม่ แต่ผมเข้า ม.4 ก็เลยเข้าพร้อมกันกับคนอื่น...ใช้ชีวิตใหม่อีกครั้ง
ผมได้เพื่อนอีก แต่รอบนี้ได้เพื่อนผู้ชาย น้อยกว่าผู้หญิง...ม.ปลาย ผู้ชายสูญพันธ์ ก็จะคุยกันรู้เรื่อง เด็กโต
ม.ปลาย เป็นช่วงที่ผมกำลังคิดถึงอนาคตตัวเอง... เพราะผมขี้เกียจมานั่งสอบ เอ็น ม. สอบเก็ท แม่ก็เลยให้เลือก ระหว่างจะขี้เกียจตอนนี้แล้วรำบาก ตอนม.6 หรือ จะเลือก ขยันตอนนี้ลำบากตอนนี้ เพื่อสบายวันข้างหน้า... อย่ารอช้า( ความตั้งใจมาเต็ม) ผมจึงพยายามเต็มที่กับหลายๆวิชา
ในขณะนั้นผมก็เรียน รด.ไปด้วย... ผมช่วยงานกิจกรรมบ่อยๆ (ทำแล้วมีความสุข) ใช้ชีวิตแบบม.ปลาย สนุกสนานเฮฮา
จนมีวันหนึ่ง...มีผู้หญิง ทักมาในเฟส....เค้าถามมาเราก็ตอบไป ไม่ได้คิดอะไร...แต่คุยกันเรื่อยๆ แล้วก็ถี่ขึ้น บ่อยมากๆ คุยทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าฐานะอะไร...
ผมจีบผู้หญิงมันเป็น... ผมเลยรู้ตัวเองดี... แต่ในขณะที่ผมคุยกับผู้หญิงคนนี้...ก็มีผู้ชายอีกห้องชอบผู้หญิงคนนี้อยู่เหมือนกัน... เค้าเข้ามาทักผม พูดจานักเลงใส่...ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรหนักหนา...แค่งงๆว่า ผมผิดอะไร.... เพราะที่ผมคุย ผู้หญิงเป็นคนทักมา... ช่วงนั้นเห็นตัวเองไม่ค่อยจะดี ผมก็เลยตั้งใจสอบ...ปิดเทอม ผมก็ สอบนักเรียน..ท..(ร.ร. อยู่ตรงข้ามเมเจอร์) ผมสอบติด..ด้วยแรงบันดาลใจจากผู้หญิงคนนี้...
แต่ผมมารู้ว่าเค้า คุยกับผู้ชายคนนู้น คนนี้ (คุยหลายคน) ผมก็เลยเฉยๆ
หลังจากได้เครื่องแบบ...ผมก็ใส่เครื่องแบบมาเยี่ยม ครูกับเพื่อนใน ร.ร. (ร.ร.ที่ผมอยู่ ส่วนใหญ่จะมองว่ามีแต่เด็กเกเร แต่มันไม่ใช่)
อยากโชว์สักนิด (อยากให้ผู้หญิงคนนั้นเห็นว่าผมทำได้) ผมก็กลับเข้า ร.ร. ใช้ชีวิตปกติ อยู่ๆผู้หญิงที่เป็นหัวหน้าห้องก็ทักมาทางเฟส (ผมไม่ได้คุยกับเค้าตั้งแต่ ทะเลาะกับเพื่อนซี้ ) เค้าทักมาถามว่าสบาบดีไหม ทำอะไรอยู่.... แล้วก็บอกว่า เค้าเป็นห่วงผมที่ผมรู้ว่าเค้ามีแฟน เค้าถามว่ายังจำได้รึเปล่า
ตอนนั้นอยู่ในอาการช็อค...มันสับสนตัวเองสุดๆ...เหมือนความรู้สึกในอดีตมันกลับมา แต่ก็ไม่กล้าคุยต่อ ถึงจะไม่ได้คุยแต่ก็ทำให้รู้สึกดีจนถึงทุกวันนี้
เป็นผู้หญิงคนแรกที่ห่วงความรู้สึกผม (ไม่นับแม่ผมน่ะ ของตายตัว)
ทุกวันนี้ผมก็ยังแอบเข้าไปดูเค้า...แต่เค้าไม่ค่อยออน นานๆทีทักมา (เค้ามีแฟนใหม่คบกันได้หลายปี )
ผมก็เลยได้แต่แอบส่องเฟส...
หวังว่าสักวันผมจะได้เจอเค้าอีก....
ตอนนี้ผมเลยไม่อยากคิด ไม่อยากแอบรักใคร เพราะเมื่อใดผมคิด มันมีโอกาสสูงที่จะได้ย้ายไปอีกที่หนึ่ง
มันอาจจะเป็นคำสาปสำหรับคนอย่างผมก็ได้...
ถ้าผมจะคบใครจริงๆ ผมก็หวังให้ได้ครบกับผู้หญิงคนนี้สักที
ที่ผมเล่ามาคือเรื่อง จริงๆ ของผมเอง ผมพยายามย่อให้มันสั้นๆ
อยากมาเตือนคนที่คิดว่าจะมีความรัก...ถ้าคิดแล้วก็รีบๆทำ ก่อนที่โอกาสจะไม่มี..