๙ แล้ว ๖ ๖ แล้ว ๙ ฝากข้อคืดที่ผมคืดว่าดี เหมาะสำหรับคนที่ต้องการใช้ตลาดหุ้นเป็นบ่อนการพนัน

พอดี  จะหาข้อความเก่าๆ  มาเติมเพิ่มกระทู้ที่ตั้งไว้

http://pantip.com/topic/34344649

เลยนึกไปถึงความเห็นอันหนึ่ง  ที่ผมเคยตอบไว้  แล้วรู้สึกว่าชอบมาก

ทั้งๆที่  ตัวเองไม่เคยเดินเข้าบ่อนการพนัน  และไม่เคยคิดว่าตลาดหุ้นเป็นบ่อนการพนัน

ลองอ่านดูครับ  ใครเคยอ่านแล้ว ก็น่าจะอ่านซ้ำได้

ตั้งกระทู้เสร็จ คงจะปิดจอ  ออกไปใช้ชีวิตนอกบ้านตามนี้







++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ๅๅ

อะไรทำให้ผู้เฒ่าคนนี้  เดินเข้าบ่อนได้ทุกวัน  อย่างมีความพึงพอใจในการใช้ชีวิตของตัวเอง

ไปๆมาๆ  ผมว่าผมได้ร้บอิทธิพลจากเรื่องเล่าของลุงในคอร์ทแบดเหมือนกันครับ

เกือบยี่สิบปีก่อน มีคุณลุงเจ้าของคอร์ดแบด
เล่าให้ผมฟัง  ถึงเรื่องผู้เฒ่าซึ่งเดินเข้าบ่อนทุกวันอย่างมีความสุข
ผมยังจำได้มาจนทุกวันนี้

คุณลุงเล่าว่า  
ผู้เฒ่าผู้เดินเข้าบ่อนทุกวันอย่างมีความสุข เป็นคนแถวบ้าน
ในชีวิตจริง  เป็นเศรษฐีมีเงินทองมากมาย  แถมมีเวลาว่างเหลือมาก
ก็เลยเดินเข้าบ่อน ไปเล่นไพ่เพื่อหาความเพลิดเพลินให้ชีวิต



กฏเหล็ก ที่แกไม่เคยละเมิดเลยแม้แต่ครั้งเดียวก็คือ

ทุกๆวัน แกจะเอาเงินติดตัวไปเข้าบ่อน วันละสองพันบาท
ถ้าเล่นได้  ก็จะเล่นต่อไปเรื่อยๆ  
จนกว่าจะเริ่มกลับมาเสีย   จนกลับมาเป็นขาดทุนกำไร  ตามจำนวนเงินที่กำหนดไว้
ก็จะหยุด แล้วเก็บเงินกำไรที่เหลือ  กลับบ้านทันที
แต่ถ้าเล่นเสีย  ก็จะเล่นต่อไปเรื่อยๆ  
ถ้าเมื่อไรเสียจนหมดเงินสองพัน
ก็จะเลิกกลับบ้านทันทีเช่นกัน  
ไม่มีการเพิ่มวงเงินเพื่อแก้มือ  
ไม่ว่าจะเป็นการหยิบยืมคนอื่น  หรือกลับบ้านไปเอามาใหม่
คือจะไม่พยายามเอาชนะให้ได้ ภายใต้สถานการณ์เสียเปรียบของวันนั้นๆ

และถ้าเล่นถึงเวลาที่กำหนดให้ตัวเองต้องเลิกเล่น
ไม่ว่าในตอนนั้น  กำลังได้หรือเสีย  ก็จะเลิกเล่นเช่นกัน

เมื่อถึงวันรุ่งขึ้น  แกก็จะหยิบเงินติดตัวไปเล่นไพ่
สองพันบาท  เหมือนเช่นทุกๆวัน


สรุปก็คือแกมีเงินพอที่จะรับความเสี่ยงได้ทุกวัน  วันละสองพันบาท
ชีวิตของคนที่เดินเข้าบ่อน  ก็เลยมีความสุขเพราะว่า..........

แกมีวินัยอันเด็ดขาด  ในการเล่นการพนัน
ตามที่ตัวเองชอบและถนัด

ผมฟังที่คุณลุงเจ้าของคอร์ทแบดเล่ามา
น่าจะมีส่วนที่ทำให้เกิด  แนวคิดเรื่องคลายเครียดเรโชแฮะ