เรามีเพื่อนคนหนึ่ง(สมมุติชื่อบี)เรากับบีสนิทกันมากคบกันมาประมาน6-7ปีเราก็เป็นคนพูดจาแรงๆบีก็ออกประมาณพูดจาเหน็บๆเจ็บๆแต่เราสองคนก็รับคำพูดของกันระกันได้เรียนมาด้วยกันไม่เรียนก็ไม่เรียนทั้งคู่แล้วบีได้ท้องตอนเรียนอยู่ปี2บีก็เรยไม่เรียนตอนนั้นเราก็มีปัญหาเรื่องเงินจ่ายค่าเทอมเราก็เลยดร็อปไว้ก่อนบีได้ไปอยู่บ้านแฟนที่ตจว.เราสองคนก็คุยกันปกติพอบีคลอดลูกบีบอกว่าเบื่อครอบครัวสามี อยากมาทำงานที่กทม.เราก็บอกถ้ามาก็มาเลยมาทำงานกับเราก็ได้งานที่เราทำมันสบายเจ้านายไม่มาวุ่นวายแต่เสียอย่างเดียวคนเก่าๆปากหมาชอบนินทาพอบีขึ้นมากทม.เราก็พาบีไปฝากเข้าทำงาน(เราก็ทำได้แค่4เดือนแต่เจ้านายใจดีเรยรับบีไว้ให้มาช่วยงานเรา)พอบีได้งานก็ดีใจมากบอกว่าจะเลี้ยงส้มตำนะที่ช่วยฝากงานให้แต่เราก็บอกว่ามีค่อยเลี้ยงนะถ้าไม่มีก็ไม่เป็นไรเรารู้ว่าบีไม่มีเงินเราก็ไม่อยากให้มันสิ้นเปลือง ตกเย็นแฟนบีโพสเฟสบุ๊คว่าเลี้ยงฉลองให้เมียได้งานทำเราก็แอบน้อยใจนิดๆว่าไม่ชวนเรา พอบีทำงานกับเราได้2วันที่ทำงานจัดพาพนักงานไปเที่ยวแต่บีไม่มีสิทธ์ที่จะได้ไปหรอกเพราะพึ่งมาทำงานใหม่แต่เราก็ดันไปขอหัวหน้าให้บีไปกับเราหัวหน้าอนุญาติ ไปเที่ยวก็ต้องมีการดื่มแต่บีไม่ดื่มเพราะไม่รุ้จักใครแต่เราก็ดื่มกับพี่ๆพอพวกผู้ชายเหล้าเข้าปากมันก็จะเอาใหญ่ระ(ผชบางคนนะ)มาจีบบีมากอดมาจับนู่นนี่นั่นพอเราเห็นเราก็ไม่พอใจเข้าไปด่าผู้ชายคนนั้นด่ากันแรงมากระก็ทำให้พี่ๆที่ทำงานไม่พอใจเราที่เราไปด่าพี่เค้าแบบไม่เกรงใจเราเองก็เสียใจพอบีทำงานกับเราได้สักสองเดือนปันหาเริ่มมาแล้ว
บีทำงานผิดแต่เรื่องซ้ำๆเดิมๆเราก็เข้าใจบีเพราะบีไม่เคยทำงานด้านเอกสารมาก่อนเราก็ออกหน้าให้บีบ่อยๆเข้าเดือนที่3บีไม่พัฒนาเรยผิดที่เรื่องเดิมๆซ้ำๆคือมันไม่ใช่เรื่องที่อยากเรยนะบีผิดแต่ไม่ยอมรับผิดจะมาโทษเราว่าเราบอกให้ทำแบบนี้โทษคนอื่นว่าคนอื่นบอกให้ทำแบบนี้แต่ความจริงคือบีฟังไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจก็ไม่ถามคือบีทำไปก่อนให้ลูกค้าโทรมาด่าว่าผิด เราก็เตือนบีว่าทำไมทำผิดแต่เรื่องซ้ำๆเรารับหน้าให้ได้ไม่ไหวแล้วนะแกรอบคอบหน่อยดิบีก็บอกว่าจะพัฒนา แต่ก็ไม่เรยจนเราโดนด่าแทนบีจนชินแก้ปันหาให้จนชินเราก็ทำใจเราสองคนก็มีพูดแรงๆใส่กันเรื่องงานบ้างแต่ก็ไม่ได้งอลกันไรมากก็รักกันเหมือนเดิม
จนในวันนั้นบีแต่งตัวมาทำงานแบบชุดใส่ไปเที่ยวผับอะถ้าเรามองมันก็ไม่โป๊หรอกเราว่าเฉยๆแต่คนอื่นอะดิเพราะบริษัทนี้ผู้หญิงไม่ค่อยแต่งตัวแบบใส่กระโปรงมาทำงานเพราะคนงานพม่ามันเยอะเค้าเรยกลัว แต่เราก็ใส่นะแต่เราใส่กางเกงข้างใน เสื้อของบีโชว์หลังเป็นรูปตัวv นึกออกกันไหมมันเป็นชุดกระโปรงโชว์หลัง
เราเดินไปเข้าห้องน้ำได้ยินพวกผู้ชายพูดถึงบีว่าสุดยอดเลยว่ะระพอมันเห็นเรามันก็เงียบเราเจอพี่ผู้หญิงอีกคนเค้าทำมาเกือบ20ปีเดินมาถามเราว่าเค้าว่าวันนี้แผนกข้างบนมีของดีให้ดูหรอเราก็งงพอเราเดินกลับไปทำงานเห็นหลังบีเรานึกออกเรยว่าไรเราบอกบีว่าใส่เสื้อคุมหน่อยก็ดีนะโอเคบีใส่ใส่แบบใส่แปปๆก็ถอด เราก็เงียบไว้พอเลิกงานเราลงไปช้ากว่าบีพี่เซลล์ผู้ชายแก่ๆหัวงูหน่อยพูดว่าเสมียนที่นี่แรงเนอะสุดยอดเรยเราก็ทนไม่ไหวระเราก็เรยไปเตือนบีว่าอย่าใส่มาอีกนะชุดนี้เราพูดแค่นี้บีมันแทรกเราขึ้นว่าชุดนี้ยังยาวกว่าชุดของที่ใส่มาอีกนะทำไมระบีมันพูดแบบใส่อารมณ์ เราก็พูดขึ้นแบบไม่พอใจ เออชุดกูสั้นมากแล้วแต่นะจะใส่มาให้เค้านินทาก็เรื่องของกูหวังดีกูไม่ชอบให้คนอื่นมาว่าเพื่อนกูมันไม่สั้นหรอกชุดแต่มันโชว์หลังบีก็เถียงเราว่าไม่เห็นโป๊เรยจนเราเอ่ยปากว่าแล้วแต่โตๆกันแล้วคิดเองได้ต่อไปกูจะไม่วุ่นวายเรื่องของบีไม่พอใจเรามากเราไม่คุยกัน7วันระ
เราไม่เข้าใจเรยว่าเราผิดตรงไหนเราหวังดีกับเพื่อนมากไปวุ่นวายมากไปหรอ บีอยากได้กระเป๋าแต่แฟนไม่ให้ซื้อเราก็แบ่งของเราให้บีใช้จะได้ไม่ต้องทะเลาะกับแฟนบีมีปันหาเรื่องเงินจะเบิกเงินเราก็คุยกับหัวหน้าให้บีไม่มีชุดใส่มาทำงานเราก็แบ่งของเราให้ทุกๆอย่างที่เราให้เราไม่หวังสิ่งตอบแทนเรยเรามีบีแค่คนเดียวที่เรารักและเชื่อใจบีชอบมองข้ามเราหลายเรื่องแต่เราก็ไม่พูดได้แต่แอบน้อยใจ ทุกวันนี้บีใสๆมากพูดกับคนที่ทำงานว่าเรางอลไม่มีเหตุผลอยู่ๆก็ไม่คุยกับหนู เวลาอยู่ที่ทำงานเราพูดจาออกแรงๆเสียงดังชอบพูดเล่น พี่ๆที่ทำงานก็คงคิดหระว่าเราผิด **เรามันคนปากร้ายก็ไม่แปลกหรอกที่ใครๆจะมองเราแบบนั้นใช่ไหม**
ถ้าเจอแบบเราเพื่อนๆควรทำไงดีเงียบๆไว้คือคำตอบที่ดีที่สุดใช่ไหม😔😔😔
เจอเพื่อนแบบนี้เราควรตัดเค้าออกจากชีวิตเราไหม!!!
บีทำงานผิดแต่เรื่องซ้ำๆเดิมๆเราก็เข้าใจบีเพราะบีไม่เคยทำงานด้านเอกสารมาก่อนเราก็ออกหน้าให้บีบ่อยๆเข้าเดือนที่3บีไม่พัฒนาเรยผิดที่เรื่องเดิมๆซ้ำๆคือมันไม่ใช่เรื่องที่อยากเรยนะบีผิดแต่ไม่ยอมรับผิดจะมาโทษเราว่าเราบอกให้ทำแบบนี้โทษคนอื่นว่าคนอื่นบอกให้ทำแบบนี้แต่ความจริงคือบีฟังไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจก็ไม่ถามคือบีทำไปก่อนให้ลูกค้าโทรมาด่าว่าผิด เราก็เตือนบีว่าทำไมทำผิดแต่เรื่องซ้ำๆเรารับหน้าให้ได้ไม่ไหวแล้วนะแกรอบคอบหน่อยดิบีก็บอกว่าจะพัฒนา แต่ก็ไม่เรยจนเราโดนด่าแทนบีจนชินแก้ปันหาให้จนชินเราก็ทำใจเราสองคนก็มีพูดแรงๆใส่กันเรื่องงานบ้างแต่ก็ไม่ได้งอลกันไรมากก็รักกันเหมือนเดิม
จนในวันนั้นบีแต่งตัวมาทำงานแบบชุดใส่ไปเที่ยวผับอะถ้าเรามองมันก็ไม่โป๊หรอกเราว่าเฉยๆแต่คนอื่นอะดิเพราะบริษัทนี้ผู้หญิงไม่ค่อยแต่งตัวแบบใส่กระโปรงมาทำงานเพราะคนงานพม่ามันเยอะเค้าเรยกลัว แต่เราก็ใส่นะแต่เราใส่กางเกงข้างใน เสื้อของบีโชว์หลังเป็นรูปตัวv นึกออกกันไหมมันเป็นชุดกระโปรงโชว์หลัง
เราเดินไปเข้าห้องน้ำได้ยินพวกผู้ชายพูดถึงบีว่าสุดยอดเลยว่ะระพอมันเห็นเรามันก็เงียบเราเจอพี่ผู้หญิงอีกคนเค้าทำมาเกือบ20ปีเดินมาถามเราว่าเค้าว่าวันนี้แผนกข้างบนมีของดีให้ดูหรอเราก็งงพอเราเดินกลับไปทำงานเห็นหลังบีเรานึกออกเรยว่าไรเราบอกบีว่าใส่เสื้อคุมหน่อยก็ดีนะโอเคบีใส่ใส่แบบใส่แปปๆก็ถอด เราก็เงียบไว้พอเลิกงานเราลงไปช้ากว่าบีพี่เซลล์ผู้ชายแก่ๆหัวงูหน่อยพูดว่าเสมียนที่นี่แรงเนอะสุดยอดเรยเราก็ทนไม่ไหวระเราก็เรยไปเตือนบีว่าอย่าใส่มาอีกนะชุดนี้เราพูดแค่นี้บีมันแทรกเราขึ้นว่าชุดนี้ยังยาวกว่าชุดของที่ใส่มาอีกนะทำไมระบีมันพูดแบบใส่อารมณ์ เราก็พูดขึ้นแบบไม่พอใจ เออชุดกูสั้นมากแล้วแต่นะจะใส่มาให้เค้านินทาก็เรื่องของกูหวังดีกูไม่ชอบให้คนอื่นมาว่าเพื่อนกูมันไม่สั้นหรอกชุดแต่มันโชว์หลังบีก็เถียงเราว่าไม่เห็นโป๊เรยจนเราเอ่ยปากว่าแล้วแต่โตๆกันแล้วคิดเองได้ต่อไปกูจะไม่วุ่นวายเรื่องของบีไม่พอใจเรามากเราไม่คุยกัน7วันระ
เราไม่เข้าใจเรยว่าเราผิดตรงไหนเราหวังดีกับเพื่อนมากไปวุ่นวายมากไปหรอ บีอยากได้กระเป๋าแต่แฟนไม่ให้ซื้อเราก็แบ่งของเราให้บีใช้จะได้ไม่ต้องทะเลาะกับแฟนบีมีปันหาเรื่องเงินจะเบิกเงินเราก็คุยกับหัวหน้าให้บีไม่มีชุดใส่มาทำงานเราก็แบ่งของเราให้ทุกๆอย่างที่เราให้เราไม่หวังสิ่งตอบแทนเรยเรามีบีแค่คนเดียวที่เรารักและเชื่อใจบีชอบมองข้ามเราหลายเรื่องแต่เราก็ไม่พูดได้แต่แอบน้อยใจ ทุกวันนี้บีใสๆมากพูดกับคนที่ทำงานว่าเรางอลไม่มีเหตุผลอยู่ๆก็ไม่คุยกับหนู เวลาอยู่ที่ทำงานเราพูดจาออกแรงๆเสียงดังชอบพูดเล่น พี่ๆที่ทำงานก็คงคิดหระว่าเราผิด **เรามันคนปากร้ายก็ไม่แปลกหรอกที่ใครๆจะมองเราแบบนั้นใช่ไหม**
ถ้าเจอแบบเราเพื่อนๆควรทำไงดีเงียบๆไว้คือคำตอบที่ดีที่สุดใช่ไหม😔😔😔