สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่าซีนะค่ะ เรื่องราวที่ซีจะนำมาแชร์ให้เพื่อนๆวันนี้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงของซีค่ะ มันอาจจะยาวไปสักหน่อยแต่ถ้าเริ่มอ่านแล้วก็อยากให้อ่านให้จบนะค่ะ ให้คิดเสียว่ามันเหมือนกับนิยายรักชีวิตเล่มนึงค่ะ คำว่า"รัก" มันฟังดูเรียบง่ายและไม่ซับซ้อนแต่ความจริงแล้วความรักมันเข้าใจยากและซับซ้อนมากกว่าที่คิด ซีมาเรียนต่อและอาศัยอยู่กับครอบครัวที่ต่างประเทศค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตสิ่งที่ซีสนใจคือแค่การเรียนและครอบครัวค่ะ ครอบครัวซีเป็นครอบครัวที่เรียกว่ามีฐานะพอสมควรค่ะ สำหรับเรื่องความรักตัวซีไม่ได้ดิ้นร้นหรือตามหามันค่ะ อยู่คนเดียวแบบนี้ก็สบายดีอยู่แล้วและคิดว่าเรื่องแบบนี้ถ้าเป็นคนที่ใช่จริงๆ ถ้ามันจะรักจริงๆ ถ้าถึงเวลาเดี๋ยวมันก็มาเอง คือส่วนตัวซีไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นคนสวยเด่นดังอะไรค่ะ ถ้าเป็นไปได้ชอบอยู่เงียบๆ สงบๆ ไม่ต้องเป็นจุดสนใจเสียมากกว่าถ้าวัดระดับหน้าตาจากที่คนอื่นชอบบอกคือซีอยู่ในระดับน่ารักค่ะ คือชอบโดนทักว่าเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นตลอดแต่ที่ไหนได้คนไทยนี่แหละค่ะ ฮ่าๆ ถ้าเทียบกับนิยายรักหรือซีรี่ย์ทั่วไปแล้ว มันก็เหมือนกับว่าเด็กสาวเนิร์ด(อายุ22)ที่สนใจแต่เรียนฟ้านำพาให้มาเจอกับความรัก คือแต่เป็นผู้ชายที่ซีรู้จักผ่านโลกออนไลน์ค่ะ คือในชีวิตจริงก็มีคนมาชอบและขอคบนะค่ะ หน้าตาดีๆหล่อๆก็มีเยอะแยะแต่ซีรู้สึกแค่ว่ามันไม่ใช่ก็เลยปฏิเสธแล้วดูจากนิสัยที่รู้จักกันมันก็เข้ากันไม่ค่อยได้เพราะปกติเป็นคนไม่ชอบฝืนอะไรค่ะ ปกติซีไม่ค่อยได้เล่นโลกโซลเชี่ยลค่ะ แต่วันนึงซีก็มีโอกาสได้มารู้จักและพูดคุยกับผู้ชายคนนึงค่ะ ถ้าสำหรับคนเอเชียเราก็คือหล่อค่ะ แต่ถึงจะหล่อซีก็ไม่ได้สนใจอะไรค่ะเพราะซีไม่ได้เลือกคบคนที่หน้าตาค่ะ แค่คิดว่าต่อให้หล่อล้นฟ้าแต่ถ้าเข้ากันไม่ได้มันก็ไปกันไม่รอดเพราะงั้นคนหน้าตาหล่อเลยไม่เป็นผลด้านความรู้สึกของซีเลยค่ะ ผู้ชายคนนี้ซีขอแทนชื่อว่าไอแล้วกันนะค่ะ แต่เค้าเป็นคนเข้ามาคุยค่ะ ซีเป็นคนไม่หยิ่งจริงใจและเข้ากับคนง่ายค่ะ พร้อมจะเป็นเพื่อนกับทุกคนที่ยื่นไมตรีมา เค้าเป็นคนดีค่ะการพูดการจาจริงใจและนิสัยก็เข้ากันได้ดีมีหน้าที่การงานทุกอย่างมีหลักฐานของความเป็นตัวตนทั้งเพื่อนและคบคุยกันวันละนิดๆ จนก่อตัวกลายกลายเป็นความรู้สึกชอบพอขึ้นมา จนกระทั่งเริ่มโทรคุยและเค้าเอ่ยปากขอคบค่ะ ตอนแรกก็คิดว่ามันคงจะลำบากค่ะว่าการคบระยะไกลแบบนี้อาจมีปัญหาในภายหลังก็ลังเลถึงจะรู้สึกชอบเค้าแต่มันก็ยังไม่ถล้ำลึกมากพอ จนถึงขึ้นตัดใจไม่ได้ ก็ลังเล ไม่ใช่ว่าตัวซีจะไม่กลับไทยจะกลับค่ะแต่มันไม่มีกำหนดเพราะว่ารอเรียนจบเพราะฉะนั้นการคบกันต้องใช้ความอดทนและหนักแน่นเอามากๆ ค่ะ และการพูดคุยและคบหากับแบบนี้พ่อแม่รู้ทั้งสองฝ่าย(เคยได้ยินเค้าคุยกับแม่ค่ะ)ไม่ได้ปิดบังอะเไรค่ะ พ่อแม่ไม่ได้ห้ามแต่ก็แค่บอกว่าต้องหนักแน่นให้มากๆ ก็เลยตัดสินใจลองคบกันดูค่ะ แต่มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรคิดว่าถ้ามันไม่ไหวจริงๆก็คงต้องเลิก ระหว่างที่คบกันไม่เคยทะเลาะกันด้วยเรื่องของความเหงาหรือระยะทางเลย ส่วนมาที่ทะเลาะมักจะเป็นเรื่องของความหึวหวงเสียส่วนใหญ่(คือเค้าหึงเรานะ) คือตอนนั้นซีเองก็ไม่ค่อยเข้าใจค่ะว่า ทำไมต้องค่อยหึงซีขนาดนั้นซีไม่ใช่คนสวยขนาดไอดอล บางทีแค่พูดคุยกับเพื่อนผู้ชายธรรมดาหรือถ่ายรูปคู่กับเพื่อนผู้ชายบางที(ก็อยากให้เข้าสังคมของฝรั่งด้วยว่า ชายหญิงสามารถเป็นเพื่อนกันได้แบบไม่ต้องเก่อเขินค่ะ) ซีกลับคิดว่าคนที่ควรหึงบางทีน่าจะเป็นซีเสียมากกว่าเพราะตัวไอเองเค้าหล่อปานไอดอลขนาดนั้น เดิมทีซีเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง เพราะงั้นซีจะเป็นคนที่ให้ความส่วนตัวกับคนรักและเว้นพื้นไว้ให้ความรักได้หายใจด้วยอยู่เสมอ ถึงจะทะเลาะกันแต่สุดท้ายก็จบลงด้วยคำว่าเข้าใจ ทุกอย่างเหมือนมันจะจบลงด้วยดีราบรื่นไม่มีปัญหาอะไรที่ต้องรอก็แค่รอเวลาให้ซีเรียนจบแล้วกลับไทยเพียงเท่านั้น(แต่ปกติซีก็กลับไปเที่ยวไทยนะค่ะ เพราะยังไงครอบครัวส่วนใหญ่ก็อยู่ที่ไทย แต่ไม่ได้กลับไปเที่ยวบ่อยเพราะติดเรียน) คิดว่าถ้าปิดเทอมใหญ่กลับไปเที่ยวบ้านก็จะกลับไปเจอไอเค้าด้วย เรียกได้ว่าเหมือนจะ Happy ending หลังจากที่เริ่มคบกันได้เกือบปี ซีก็รู้สึกว่าจากแค่ชอบกลายเป็นรักและก็รักมากขึ้นทุกวัน ก็ต้องขอบคุณเค้านะค่ะที่ทำให้ผู้หญิงคนนึงที่ไม่เคยรู้จักคำว่ารัก ได้รู้จักรักและเห็นด้านที่สวยงามของความรัก... แต่ก็เป็นผู้ชายคนๆ เดียวกันที่ทำให้รัจักกับอีกด้านนึงของความรัก ด้านที่ทำเจ็บปวดและด้านที่ทรมานทำร้ายกัน ด้านที่โหดร้ายของคำว่ารัก ความโหดร้ายที่เรียกว่า "ความจริง" ระหว่างที่คบกับได้แต่พิมพ์อัดเสียงและโทรคุยกันเพียงเท่านั้นมีส่งรูปภาพให้กันบ้างว่าไปที่ไหนทำอะไร ซีเคยขอให้เปิดกล้องคุยแต่ไอก็จะปฏิเสธหรือไม่ว่าง หรือไม่สะดวก จู่ๆ วันนึงก็มีอะไรบางอย่างดลใจให้ซีอยากจะเปิดกล้องคุยเห็นหน้าค่าตากับจริงๆ สักทีเป็นครั้งแรกที่ซีออกคำสั่งเอาแต่ใจกับไอว่าต้องการเปิดกล้องจริงๆ ลึกๆ ก็รู้สึกสงสัยว่าทำไม ? ก็บอกเค้าไปแค่ว่า นี่เราคบกับจริงๆนะ มันคือความจริงไม่ใช่ความฝัน ทำไมจะเปิดกล้องคุยไม่ได้เค้าขอเวลาและสุดท้ายไอก็ยอม ตกลง แต่เค้าขอเอาไว้ว่าถ้าหากเปิดกล้องแล้ว ขอแค่อย่าเกลียดเค้าก็พอ ตอนนั้นซีก็ยังไม่เข้าใจค่ะ สุดท้ายวันเปิดกล้องก็พบว่า ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าซีเป็นคนละคนกับในภาพไม่ใช่คนที่หล่อดูดีเหมือนคนในภาพแต่เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาที่เรียกได้แค่ว่าพอไปวัดไปวา เอาเป็นว่าในภาพกับความเป็นจริงมันต่างกันมาก เค้าเป็นคนละคนกับที่ซีคิดว่าเป็นผู้ชายที่ซีรักมากและคบด้วยมาเกือบปี ถามว่าตอนนั้นรู้สึกยังไง รู้สึกว่าเสียใจมากค่ะ ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อน ซีไม่ได้เสียใจที่เค้าหน้าตาไม่หล่อแต่ที่เสียใจที่สุดคือไอเค้าโกหกซีมาตลอดเวลาที่คบกัน รู้สึกเหมือนถูกหักหลังค่ะ ความจริงถ้าคนทั่วไปโดนแบบนั้นก็คงจะเกลียดขี้หน้ากันไปเลยหรือไม่ก็คงด่าและไม่ต้องการฟังเหตุผลอะไร แต่ซีอยากฟังเหตุผลที่ไอทำแบบนี้ด้วยตัวเอง ซีเลยถามค่ะ ถามไอว่าทำไมต้องหลอกกัน เขาบอกว่าเค้าไม่ได้ตั้งใจจะหลอกซีจริงๆ ผู้ชายที่อยู่ในภาพเค้าก็เอาภาพมาขึ้นเล่นๆ เพราะไอเองก็ไม่ได้เป็นคนชอบเล่นโลกโซเชี่ยลอะไรแบบนี้นักหนาและเค้าก็ไม่ได้คิดอะไร แล้วก็ไม่เคยคิดว่าจะต้องมารู้จักหรือมารักกับซี แต่พอได้มารู้จักและรู้สึกชอบซีขึ้นมาจริงๆ ก็เริ่มกลัวที่จะบอกความจริงกับซีว่าเค้าไม่ใช่ผู้ชายในภาพ กลัวว่าถ้าบอกแล้วซีจะไม่คุยจะไม่รักเค้าเพราะความรู้สึกของเค้ามันเหมือนกับว่าซีเป็นดอกฟ้าที่เกินเอื้อมค่ะ เค้าบอกซีว่าเคยตั้งใจจะบอกความจริงซีอยู่หลายครั้งเพราะยังไงความจริงมันก็หนีไม่พ้นว่าเค้าไม่ใช่ผู้ชายในภาพ เค้าบอกว่าเรื่องเดียวที่เค้าโกหกคือแค่เรื่องที่ไอไม่ใช่ผู้ชายในภาพ แต่ทุกนอกนั้นทุกอย่างทุกคำพูดทั้งนิสัยเรื่องราวที่ใช้เรียนรู้กันระหว่างที่คบกันเป็นตัวตนของเค้าจริงๆ แต่เค้าก็ไม่กล้าพอที่จะบอกความจริงเพราะกลัวถูกซีเกลียด แต่วันนี้เค้าพร้อมแล้วที่จะเผชิญกับความจริง เขาร้องไห้และขอโทษทั้งน้ำตา จะว่าซีโง่หรือเปล่าค่ะ? ที่ซีรู้สึกสงสารแทนที่ควรจะเกลียดแต่ก็รู้สึกโกรธเค้าที่โกหกค่ะ แต่ก็เกลียดไม่ลงและไอเค้าก็ขอโอกาสค่ะ ว่าถ้ามันเป็นไปได้ ถ้าเราจะคบกับต่อด้วยตัวตนของเค้าจริงๆ ตอนนั้นซีรู้สึกมืดแปดด้านค่ะ ไม่รู้เลยว่าต้องทำอะไรต่อไป เพราะทางด้านครอบครัวซีเองก็เข้าใจว่าไอคือผู้ชายในภาพ ซีก็คิดว่าไว้แล้วว่าถ้าผู้ใหญ่ทางบ้านซีรู้ว่าไอโกหกมาตลอด ทางผู้ใหญ่จะต้องไม่พอใจและเริ่มที่จะคัดคานและไม่เห็นด้วยที่จะคบผู้ชายที่โกหกเรามาตลอดต่อไปแบบนี้(ครอบครัวซีค่อนข้างหัวโบราณด้วยค่ะ) ผู้ชายในภาพซีขอแทนชื่อเค้าว่าดรีมแล้วกันน่ะค่ะ ดรีมเพราะมันเหมือนกับว่าซีรักกับเค้าเพียงในความฝันเท่านั้นค่ะ ซีขอเวลาไอค่ะ ขอทบทวนเรื่องราวและความรู้สึก สำหรับซีต่อให้การรู้จักกันครั้งแรกกับไอเป็นตัวตนของไอจริงๆ ไม่ใช่ดรีมผู้ชายในภาพ ซีก็รับได้ค่ะต่อให้เค้าหน้าตาไม่ดี เรื่องหน้าตามันไม่สำคัญกับซีเลยค่ะ แต่เรื่องมันก็เป็นมาแบบนี้แล้ว ความรู้สึกรักของซีก่อนที่จะรู้ความจริงกับหลังรู้ความจริงมันเปลี่ยนไปค่ะ มันไม่เหมือนเดิม คือตลอดมาเราเข้าใจมาตลอดว่าไอคือดรีม ซึ่งสำหรับไอตอนนี้ซีรักตัวตนข้างในของเค้า เพราะไอเป็นคนที่ซีพูดคุยด้วยมาตลอดซีรู้สึกรักและผูกผันกับตัวตนข้างในของไอแต่ภายนอกของเไอเค้ากลับกลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับซี แต่สำหรับดรีมผู้ชาย(ในภาพ)ภายนอกของเค้าคือผู้ชายที่ซีรักและซีคบกับเค้าและรู้สึกเหมือนผูกพันทั้งที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อนดรีมกลับกลายเป็นคนแปลกหน้าไป มันเหมือนกับว่าซีรักกับดรีมและถูกปลุกให้ตื่นจากความฝัน ความรู้สึกมันตีกันไปหมดค่ะ ซีจะลองยกตัวอย่างให้เข้าใจง่ายๆนะค่ะ สมุมติว่าเด็กทารกคนนึงถูกเลี้ยงดูโดยผู้หญิงคนนึงที่ไม่ใช่แม่ของเค้าโดยที่ไม่รู้และเด็กคนนี้ก็เติบโตมากับความคิดที่ว่าผู้หญิงที่เลี้ยงเค้ามาตลอดคือแม่ของเค้าจริงๆ หากแต่วันนึงมีผู้หญิงคนใหม่เข้ามาบอกกับเด็กคนนี้ว่า ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แม่ของเธอ แต่เป็นฉันต่างหากที่เป็นแม่ของเธอมาตลอด พอเด็กคนนั้นรู้ความจริงต่อให้เด็กคนนี้รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าคนนี้เป็นแม่จริงๆของเค้า แต่ความรู้สึกของเขามันจะไม่เปลี่ยนไปว่าผู้หญิงที่เลี้ยงดูเค้ามาตลอดเป็นแม่ของเค้า ต่อให้เด็กคนนี้จะรักและรู้ว่าคนตรงหน้าตรงนี้เป็นแม่ตัวจริงก็ตาม ความรู้สึกของเด็กก็มันก็ฟิคและจดจำอยู่แค่ว่าต่อให้ผู้หญิงที่เลี้ยงเค้ามาไม่ใช่แม่จริงๆ แต่ความรู้สึกของเขาก็ยังคงรักและคิดว่าผู้หญิงคนนี้เป็นแม่ของเค้าอยู่ดี ซึ่งสถานการณ์ของซีก็เปรียบได้กับแบบนี้เลยค่ะ ซีจะกลายเป็นผู้หญิงที่เลวมั้ยค่ะ? ถ้าซีจะบอกว่าจากที่ซีเคยรักผู้ชายคนเดียวกลับกลายเป็นว่าซีรักผู้ชายสองคน สำหรับดรีมผู้ชายในภาพจะให้ซีมองกี่ครั้งเค้าก็ยังคงเป็นคนที่ซีรักใช้เวลาผูกพันและคบด้วยมาตลอดเวลาถึงแม้ตอนนี้ซีจะรู้ว่าจริงๆแล้วเราไม่ได้รู้จักกันเลย แต่สำหรับไอเค้ากลายเป็นคนแปลกหน้าสำหรับซีไปทั้งที่จริงๆแล้วคนที่คบใช้เวลามารักและผูกพันกับซีมาตลอดก็คือเค้า มันสับสนและซับซ้อนใช่มั้ยล่ะค่ะ ? สรุปท้ายซีก็ตัดสินใจให้โอกาสไอค่ะ(แต่ทางด้านครอบครัวซียังไม่รู้นะค่ะ ว่าไอไม่ใช่ผู้ชายในภาพ ซึ่งเรื่องนี้ซีเองก็ยังคิดไม่คิดว่าควรทำยังไงดี) มันไม่ใช่แค่เพราะสงสารแต่เป็นเพราะซีรักตัวตนข้างในของเค้าค่ะ เพราะยังไงคนที่คบกับซีมาตลอดจริงๆก็คือคนๆนี้ ซีก็เลยลองพยายามจะเริ่มตั้งต้นใหม่ดูอีกสักครั้งพยายามเปลี่ยนแปลงลบภาพความทรงจำภายนอกที่ซีเคยเห็นว่าเป็นดรีมผู้ชายในภาพออกไป แต่มันก็ยากมากค่ะ ยากมากจริงๆ ความสัมพันธ์ยังดำเนินไปปกติดีเพราะนิสัยการพูดจาน้ำเสียงที่ซีได้ยินจากไอก็ยังคงเป็นไอคนเดิมผู้ชายทีซีรัก ความรู้สึกรักมันก็ยังคงอยู่ แต่ลึกๆซีก็ยังรู้สึกว่าเค้าเป็นคนแปลกหน้าสำหรับซีอยู่ดี มันปฏิเสธไม่ได้เลยค่ะ เพราะซีเริ่มรู้จักไอเค้ามาด้วยภาพภายนอกของดรีมมาตลอด ความรู้สึกความคิดและความจำมันก็ฟิคไปแบบนั้นว่าดรีมคือไอ ดรีมคือคนที่ซีคบด้วยมาตลอด ซีเคยบอกเลิกไอด้วยเหตุผลที่ว่าคงไปกันไม่ได้หากความรู้สึกซียังคงสับสนแบบนี้ แต่ไอบอกว่าเค้าจะพยายาม จะพยายามใหม่อีกครั้ง เรื่องเลิกกันซีก็ต้องล้มเลิกไป เพราะซีก็เริ่มที่คิดว่ามันคงจะเปลี่ยนได้ เพราะยังไงซะ ผู้ชายในภาพซีก็ไม่รู้ว่าเค้าเป็นใครมาจากไหนหรืออยู่ที่ไหนหรือจะไปหาเค้าได้ที่ไหนอยู่แล้ว ยังไงซะ ผู้ชายที่ซีคบด้วยอยู่ตอนนี้ซีก็รู้สึกว่าซีรักไอเค้า ถึงภายนอกเค้าจะเป็นคนแปลกหน้าสำหรับซีแต่ถ้าใช้เวลามันก็อาจจะเปลี่ยนและลบภาพเดิมๆ ออกไปก็ได้ ฮ่าๆ แต่ว่ามันก็เหมือนฟ้าเล่นตลกกับซีอีกแล้วค่ะ เมื่อวันนึงซีดันไปเจอเฟสของดรีมผู้ชายในภาพโดยบังเอิญ ไม่รู้ว่ามันเป็นตลกร้ายหรืออะไร คือมันเหมือนแกล้งกันเลยจริงๆค่ะ ทั้งที่ไม่รู้จักดรีมเลยแท้ๆ แต่มันกลับมีความรู้สึกผูกผันเหมือนกับว่าเคยรักกันมาก่อน มันเหมือนแกล้งกันเพราะอะไรเหรอค่ะ ภาพของดรีมไอเองก็แค่เจอในเน็ตแล้วก็เอามาใช้โดยไม่ได้คิดอะไร เพราะโลกโซเชี่ยลตั้งกว้างใหญ่แล้วเราจะไปหาคนที่เราไม่รู้จักอะไรเลยได้ที่ไหน อีกอย่างซีก็อยู่ไกลตั้งซีกโลกนึงขนาดนี้ แต่ว่ากลับมาเจอดรีมผู้ชายในภาพโดยบังเอิญเหมือนกับโลกมันกลมเกินไป แล้วดรีมเองก็ไม่ใช่คนไทยค่ะ ก็เป็นคนไทยอยู่ครึ่งนึง
ความรักจริงๆยิ่งกว่านิยาย ถ้าหากเกิดเรื่องราวแบบนี้กับคุณ คุณจะทำยังไงค่ะ?