สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกของเรา ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะค่ะ
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนอยู่ม.5 เราเรียนอยู่โรงเรียนประจำอำเภอแห่งหนึ่งในภาคตะวันออก เราขอใช้ชื่อว่า แหนม เราเข้าโรงเรียนนี้มาตอนม.4 เราเป็นเด็กใหม่ ในห้องเรียนของเรามีผู้ชายน้อยมา ประมาน14คน ผู้หญิง 30กว่าคน เพื่อนผู้ชายในห้องเราค่อนข้างที่จะป็อบมากในโรงเรียน มีทั้งนักฟุตบอลของโรงเรียน มีทั้งผู้ชายหน้าตาดี อยู่ครบในห้องนี้ อยู่ห้องกลางๆจากห้องที่มีทั้งหมด ห้องของเรามีเพื่อนสีม่วงที่ชอบการแสดงอยู่2คน ทำให้งานกีฬาสีของเราต้องแข่งขันกับสีอื่นแบบเอาเป็นเอาตาย เพื่อถ้วยรางวัลใบเดียว ทั้งเหนื่อยทั้งสนุกเพราะได้ทำอะไรกับเพื่อน
แล้วเรื่องที่พลาดที่สุดก็เกิดจากวันนั้น คือ แก็งเพื่อนเราจะเป็นแก็งใหญ่ที่อาจารย์ในโรงเรียนจะรู้จัก เรามีบ้านเพื่อนประจำที่ต้องไปเที่ยวไปนอนบ่อยอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก หลังจบกีฬาสี เราและเพื่อนเราได้ไปนอนกันที่บ้านเพื่อนคนนี้ บ้านเราไกลจากโรงเรียนประมาณ20โล ซึ่งความไกลของบ้านกับโรงเรียนก็ทำให้เราต้องอาศัยบ้านเพื่อนคนนี้นอนบ่อยๆ เรานอนเรียงกัน ผสมกันทั้งชายและหญิง แล้ววันนั้นก็มีเพื่อนผู้ชายในห้องเรียนคนนึงมานอนด้วย ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ค่อยถือเนื้อถือตัว เราเลยนอนข้างเพื่อนผู้ชายคนนั้น ส่วนอีกฝั่งก็เป็นเพื่อนเกย์ที่เราสนิทด้วย คืนนั้นก็นอนปกติไม่ได้คิดอะไร แต่กลางคืนเรารู้สึกได้ว่าเพื่อนเราเอามือมากอดเรา เราไมได้มโนไปเอง แต่ในใจเราคิดว่าเพื่อนเราคงละเมอ หรือคงติดหมอนข้างแหล่ะ ก็ไม่ได้คิดอะไรจนแยกย้ายกันกลับบ้าน เราก็เฉยๆแต่หลังจากนั้นเพื่อนก็ทำตัวแปลกๆกัน
ในส่วนของผู้ชายเพื่อนเราคนนั้นก็แปลกๆไป (ขอเรียกเพื่อนผู้ชายคนนี้ว่า ไม้) โทรหาเราทุกวัน เราก็เริ่มคิดและว่าต้องมีอะไรแน่ๆ แต่เรารู้อยู่แก่ใจนะว่าเพื่อนเกย์เราชอบผู้ชายคนนี้ ไม้เป็นผู้ชายหน้าตาดี ขาว จมูกโด่ง หุ่นโอเค ไม่สูงมากแต่ก็ไม่เตี้ย แต่ความขาวของนาง พานางไปที่ขั้นเป็นผู้ชายที่ป็อบๆของโรงเรียนได้ ข้อสำคัญของความเป็นเพื่อนคือ "ถ้าเพื่อนชอบผู้ชายคนไหนเราห้ามยุ่ง!!!" แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิด แล้วคืนที่ทำให้เพื่อนในกลุ่มต้องแตกกันก็เกิดขึ้น เพื่อนนัดกันมานอนที่บ้านเพื่อนทอีกครั้ง แล้วตกกลางคืนก็เล่นเกมส์เปิดใจกัน เรารู้แล้วแหล่ะว่าคืนนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ เล่นเกมส์หมุนขวด ขวดหมุนที่ใครคนนั้นต้องตอบคำถามที่เพื่อนถามมา1ข้อ สุดท้ายคืนนั้นความลับเรื่องที่เราโดนนอนกอดก็เปิดเผย ไม่รู้ว่าเพื่อนคนไหนตื่นมาเห็น ถึงว่าทำไมเพื่อนแปลกๆกันไป แล้วไม้ก็บอกกับเพื่อนๆไปว่าความจริง นางนอนกอดเรา แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพื่อนเกย์เรา ชอบผู้ชายคนนี้มากก แต่เรารู้ว่าไม้ไม่ชอบเกย์ เพื่อนมีท่าทีเปลี่ยนไปจากเดิมกับเรา คือไม่รอเข้ากลุ่ม ไม่จองโต๊ะเผื่อ (คือใครที่ผ่านช่วงเวลาสมัยเรียนแล้วทะเลาะกับเพื่อนจะเข้าใจความรู้สึกเราตอนนั้นมาก) ไม้สงสารเรา เลยมานั่งกินข้าวกับเรา มานั่งเรียนกับเรา โชคดีที่เรามีเพื่อนในห้องอยู่อีก2-3คนที่คุยกับเรา ทำให้เราคลายความอึดอัดจากการโดนแขวะโดนเหน็บไปได้บ้าง ไม้เริ่มโทรหาเราทุกวัน ตอนเย็นก็ไม่ให้เรากลับรถประจำ แว้นฟีโน่ไปส่งเราที่บ้านเกือบทุกเย็น คือบ้านเรา2คนห่างกันประมาณ20กว่าโลได้ มาส่งตอนเย็นแล้วนั่งเล่นที่บ้านเราจน3ทุ่มกว่าถึงจะแว้นกลับบ้าน ซึ่งทางกลับก็มีแต่ป่านะ เพราะบ้านเราไม่ได้อยู่ในเมือง สองข้างทางมีแต่ป่า ที่บ้านเรามักจะบอกให้ไม้ค้างที่บ้านบ่อยๆ เพราะมันดึกแล้วทางก็อันตรายและมักด่าเราที่เราชอบให้ผู้ชายมาส่ง ม่ายยย!!เค้ามาส่งชั้นเอง ชั้นป่าวเสนอนะ
ความสัมพันธ์มันดีขึ้นสวนทางกับความเป็นเพื่อนที่เพื่อนเราเขียนจดหมายมาตัดเพื่อนเราที่เราเลือกผู้ชายไม่ยอมเลือกเพื่อน (จริงๆแล้วที่เราเลือกผู้ชายไม่ใช่เพราะเราไม่รักเพื่อนนะ แต่เพื่อนเป็นคนที่ทำให้เราตัดสินใจแบบนั้นเพื่อนเทเราทำให้เราไม่มีใคร เข้าใจเราด้วย) แรกๆที่คบกันมามันดีมากกกก ไม้เป็นผู้ชายที่เราว่าหล่ออ่ะ แต่ไม่ใช่สเปคเรา ไม่นะ เราชอบผู้ชายเข้มๆ แมนๆเตะบอลไรงี้ ส่วนเรา ตัวดำตัวสั้นตัวเตี้ย คือไม่สวยอ่ะ ไม่สวยเลย เราคิดมาตลอดว่าไม้มาคบกับเราเพราะไม้รู้สึกผิดที่ทำให้เราทะเลาะกับเพื่อน เราต้องต่อสู้กับคำนินทาของน้องๆม.ต้นในโรงเรียนเกี่ยวกับการไม่สวยแต่ได้แฟนหล่อของเรา ไม่เป็นไรนะ ชั้นต้องอดทน ผู้ชายเค้าเลือกชั้นไรงี้555 ความรักตอนนั้นแบบ โปรมั้งหรือป่าวไม่รู้ โทรหา3เวลาหลังอาหาร ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ถ้าไปโรงเรียนก็ไม่ต้องพูดถึง เรียกได้ว่าตัวติดกันเลย ทุกเทศกาลพาไปเที่ยวไปกิน ของขวัญวันวาเลนไทน์ (นาฬิกาของยูว์เรายังเก็บไว้นะ) ไปเที่ยวกับครอบครัวนาง แล้ววันแห่งความวินาศของชีวิตก็มาถึง ไม้บอกเราว่าจะซื้อบีบี จำได้ว่าวันนั้นเป็นคืนที่เราต้องไปสอบเข้ามหาลัย ไม้เอาเงินให้เราที่โรงเรียนเพื่อไปซื้อบีบี เราก็ตามประสาคนรักแฟนก็แว้นไปซื้อให้กับเพื่อน แล้วไม้กลับจากขายของก็มาเอาที่บ้านเรา เราก็ดีใจที่นางมี เพราะตอนนั้นบีบีกำลังบูมมาก เราไม่มีตอนนั้นเรายังไม่คิดจะซื้อด้วยซ้ำเพราะคิดว่าไม่จำเป็น
แต่หลังๆมาไม้ติดบีบี ไม่ให้เราดูว่าคุยกับอะไรกับใคร ซึ่งปกติเวลามาบ้านเราจะวางโทรศัพท์ไว้ให้เราดูตลอด ไม่ให้โพสเฟสหาบางครั้ง ลบทิ้งอีกตั้งหาก เราคือแบบเห่ยยไรว่ะ บวกกับตอนนั้นเราเริ่มกลับมาดีกับเพื่อนเราแล้ว เพื่อนคงคลายความโกรธลงหลังจากปิดเทอมไป บวกกับมีเพื่อนเกย์อีกคนนึงคอยประสานรอยร้าวให้ ไม้บอกกับเราว่า หยุดเถอะเนอะ ดีกับเพื่อนแล้วหนิ่ ชัดเลย!!ที่ผ่านมาคบกับกูเพราะรู้สึกผิดจริงๆ เราก็แบบเห้ยยมันง่ายขนาดนั้นเลยอ่อ เราไม่เลิก แต่เค้าก็อยู่แบบไม่ได้สนใจเราเท่าไหร่ เราก็อยู่ได้เนอะ 555ตอนนั้นคิดไม่ได้ อันดับแรกของการตามผู้ชายคือซื้อบีบีตาม เอาสิๆๆ เอากับกูสิ เราอยู่ม.6 ไม้เป็นประธานสี
แล้วในสีต้องมีน้องๆมาช่วยทำซุ้มทำฉากไรงี้ เราได้รู้จักน้องคนนึงในสี ชื่อน้องซัน เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆขาวๆ เราคุยบีบีกันเกือบทุกคืน เรียกได้ว่าสนิทกันเลย คืนนั้นไม้มาแปลก บอกเราว่าจะนอนเร็วไม่สบาย ซึ่งปกติแล้วเราเป็นคนนอนเร็วคือ3ทุ่มจะนอนล่ะ ตอนนี้ หึ!! ไม่ตี2ไม่นอน เราก็ไม่อะไรนอนก็นอน คืนนั้นเราดันนอนไม่หลับ เลยกดบีบีเล่น พินเราหายไปคนนึงซึ่งคนนั้นคือไม้ เราว่ามันเริ่มแปลกๆล่ะ โทรหาก็ไม่ติด เราร้อนใจนะแต่ไม่โวยวาย เราบีบีไปหาน้องซันเพราะเราจะเล่าให้น้องซันฟังบ่อยๆเรื่องเรากับไม้ น้องซันก็ปลอบเราว่าคงไม่มีไร แต่คืนนั้นน้องซันพูดแปลกๆว่า เดี๋ยวพน.หนูมีอะไรจะสารภาพ เราก็บอกว่าบอกมาเลย น้องบอกยังไม่ดีกว่า เช้ามาเพื่อนเราบีบีมาแต่เช้าว่าเจอไม้ที่งานกาชาดจังหวัด มากับผู้หญิงอีกคน เพื่อนบอกไม้เห็นมันแล้วอึ้งๆเลย เราเลยบีบีไปหาน้องซันประมาณแบบว่า พี่โดนทิ้งแล้วนะ ไม้มันไปกับใครไม่รู้น้องซันเลยบอกว่า นี่แหละที่หนูจะบอก คือหนูเอง เราแบบ อึ้งแล้วบอกให้ส่งรูปมาจะเอาไปให้เพื่อนดูว่าคนนี้หรือป่าว ปรากฏว่าใช่ ชัด!!! น้องซันบอกว่าเรื่องมันชักจะลามเพราะเพื่อนเราก็บอกอย่าไปยอม น้องซันเริ่มเข้าหน้ารุ่นพี่ไม่ติดเพราะว่าดันมายุ่งกับแฟนรุ่นพี่ในสี น้องซันตัดสินใจบล็อกทั้งเราและไม้ พร้อมขอโทษเรายกใหญ่ที่ทำผิดต่อความไว้ใจของเรา เราเจ็บแต่เราไม่พูด ไม้ก็ไม่พูดไม่อธิบายอะไร คือนางเป็นคนไม่ชอบอธิบายอะไรเลยยยยย ไม่เคลียร์ ไม่เชี้ยไรทั้งนั้น เราก็โอเคเรื่องนี้ผ่านไป
วันแข่งกีฬาสีนอกรอบไม้ลงแข่งฟุตบอลชาย แล้วโทรศัพท์ทุกเครื่องก็วางไว้ที่ม้าหินอ่อนที่มีเพื่อนผู้ชายตัวอ้วนๆนั่งเฝ้าอยู่ เราจำได้ว่าเครื่องนั้นของไม้ เราจึงไปหยิบมาดูอ่านแชทแบบทุกคนทุกอัน เรานี้หน้าร้อนมากก คือโมโห มีอยู่แชทนึง ผู้หญิงขอใช้ชื่อว่ามด นางบอกไม่มีรถกลับบ้านทั้งๆที่บ้านกับบขส.ห่างกัน2โลค่ะ แฟนกูห่างจากระยอง10โลให้แฟนกูไปรับไปส่งกลับบ้าน พอแฟนเราจะเตะบอลเสร็จเราเอาบีบีวางคืน พอตอนเย็นก็ต้องมารวมพลกันเตรียมฉากทำกีฬาสี แฟนเราขับรถมา เราเรียกบอกไปคุยกันในรถถ้าไม่อยากมีปันหา เราตบหน้าทีนึง แล้วพูดเรื่องที่อ่านมา เราเป็นคนพูดคนเดียวแฟนเราไม่พูดอะไรเลย พอเราอธิบายจบ ไม้พูดว่าแค่ว่า พอใจยัง จบยัง แค่นั้น คือวินาทีนั้นแบบ เห่ยยย พูดไรหน่อยดิ่ว่ะ กำลังจะทำให้กูเป็นบ้านะ แล้วเรื่องนั้นก็ผ่านไปแบบไม่เคลียร์
ก่อนกีฬาสีหนึ่งอาทิตย์แฟนเราหายไป ไม้เป็นประธานสีทำให้ทุกคนต้องตามตัว เรารุ้แค่ว่าไปหาเพื่อนที่อยู่อีกสีหนึ่ง เราก็ไม่ค่อยตามเพราะเพื่อนเราเคร่งซ้อมหลีดมากเลยไม่มีโอกาสได้ไปไหน เรามารู้ตอนที่จบม.6แล้วว่าเค้าไปติดเด็กสีนั้นเป็นรุ่นน้องปีนึง เพราะเพื่อนเราเป็นแฟนกับเด็กสีนั้นเล่าให้เพื่อนเราฟังแต่เพื่อนเราไม่ยอมเล่าให้เราฟังตั้งแต่ตอนนั้น ม.6เทอม2 เราเกเรียนมาก ออกจากบ้าน7โมงถึงโรงเรียนบ้างไม่ถึงบ้าง เลยป้ายโรงเรียนไปบ้านผู้ชาย จนครูที่ปรึกษาเคยโทรคามให้มาโรงเรียนทั้งคู่เพราะคิดว่าอยู่ด้วยกันแน่นอน แต่เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกครั้งไป คืนไหนคุยกันแล้วทะเลาะกันเช้ามาเราจะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าด้วยการไม่ไปโรงเรียนซึ่งเค้าก็คงคิกแบบเรา ทำให้ครูที่ปรึกษาคิดว่าหนีไปด้วยกัน ช่วงนั้นมีที่เรียนแล้วเลยห้าวไปหน่อย555
วันอำลาจบม.6 ก็มีพิธีอำลาปกติ เรากอดกันและถ่ายรูปกันเหมือนเพื่อนคนอื่นๆแต่คนที่อยู่ในห้องจะรู้สถานะนะว่าเรายังเป็นแฟนกันอยู่ แต่เค้าจะบอกคนอื่นๆว่าเลิกกันแล้ว ตอนอยู่ก็ไม่ได้คิดอะไรจนมาย้อนๆดูรูปเจอเค้าถือช่อดอกไม้ซุงไว้ด้านในของดอกไม้ทั้งหมด แล้วมีเด็กผู้หญิงคนนึงอัพเฟสบุ๊กมาเตรียมเอาดอกส่งให้เจ้าของหรือไรสักอย่าง นานและจำไมได้ น้องคนนั้นคือน้องสาวของผู้หญิงอีกคนนึงที่สงสัยมาตลอดการคบกันว่าคบซ้อนมาพร้อมๆกันหรือป่าว น้องชื่อ ปอ น่าจะจบม.3จากโรงเรียนนี้แล้วไปต่ออาชีวะแห่งหนึ่งในจังหวัด ความมาแตกตอนที่เราแอบเข้าเฟสบุ๊กไม้แล้วเจอแชทที่คุยกันคือช่วยน้องปอพิมพ์งาน โธ่ สาสส งานกูยังเป็นคนทำให้ยิกๆ จบม.6มาได้ก็ฝีมือของกูทั้งนั้น น้องปออัพรูปลงเฟสว่าดีใจด้วยนะจบแล้ว ไปไม่ได้แต่เดี๋ยวฝากดอกไม้ไปให้ ชัดเลยค่ะ ช่อเดียวสีเดียวกันเลย พอจบ!!!! อันนี้คือจบม.6 แล้ววววว

เดี๋ยวมีต่อนะคะ
ชีวิตของการมีแฟนหนึ่งคนคุณเคยถูกผู้ชายนอกใจและเอาเปรียบกี่ครั้ง?
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อตอนอยู่ม.5 เราเรียนอยู่โรงเรียนประจำอำเภอแห่งหนึ่งในภาคตะวันออก เราขอใช้ชื่อว่า แหนม เราเข้าโรงเรียนนี้มาตอนม.4 เราเป็นเด็กใหม่ ในห้องเรียนของเรามีผู้ชายน้อยมา ประมาน14คน ผู้หญิง 30กว่าคน เพื่อนผู้ชายในห้องเราค่อนข้างที่จะป็อบมากในโรงเรียน มีทั้งนักฟุตบอลของโรงเรียน มีทั้งผู้ชายหน้าตาดี อยู่ครบในห้องนี้ อยู่ห้องกลางๆจากห้องที่มีทั้งหมด ห้องของเรามีเพื่อนสีม่วงที่ชอบการแสดงอยู่2คน ทำให้งานกีฬาสีของเราต้องแข่งขันกับสีอื่นแบบเอาเป็นเอาตาย เพื่อถ้วยรางวัลใบเดียว ทั้งเหนื่อยทั้งสนุกเพราะได้ทำอะไรกับเพื่อน
แล้วเรื่องที่พลาดที่สุดก็เกิดจากวันนั้น คือ แก็งเพื่อนเราจะเป็นแก็งใหญ่ที่อาจารย์ในโรงเรียนจะรู้จัก เรามีบ้านเพื่อนประจำที่ต้องไปเที่ยวไปนอนบ่อยอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก หลังจบกีฬาสี เราและเพื่อนเราได้ไปนอนกันที่บ้านเพื่อนคนนี้ บ้านเราไกลจากโรงเรียนประมาณ20โล ซึ่งความไกลของบ้านกับโรงเรียนก็ทำให้เราต้องอาศัยบ้านเพื่อนคนนี้นอนบ่อยๆ เรานอนเรียงกัน ผสมกันทั้งชายและหญิง แล้ววันนั้นก็มีเพื่อนผู้ชายในห้องเรียนคนนึงมานอนด้วย ด้วยความที่เราเป็นคนไม่ค่อยถือเนื้อถือตัว เราเลยนอนข้างเพื่อนผู้ชายคนนั้น ส่วนอีกฝั่งก็เป็นเพื่อนเกย์ที่เราสนิทด้วย คืนนั้นก็นอนปกติไม่ได้คิดอะไร แต่กลางคืนเรารู้สึกได้ว่าเพื่อนเราเอามือมากอดเรา เราไมได้มโนไปเอง แต่ในใจเราคิดว่าเพื่อนเราคงละเมอ หรือคงติดหมอนข้างแหล่ะ ก็ไม่ได้คิดอะไรจนแยกย้ายกันกลับบ้าน เราก็เฉยๆแต่หลังจากนั้นเพื่อนก็ทำตัวแปลกๆกัน
ในส่วนของผู้ชายเพื่อนเราคนนั้นก็แปลกๆไป (ขอเรียกเพื่อนผู้ชายคนนี้ว่า ไม้) โทรหาเราทุกวัน เราก็เริ่มคิดและว่าต้องมีอะไรแน่ๆ แต่เรารู้อยู่แก่ใจนะว่าเพื่อนเกย์เราชอบผู้ชายคนนี้ ไม้เป็นผู้ชายหน้าตาดี ขาว จมูกโด่ง หุ่นโอเค ไม่สูงมากแต่ก็ไม่เตี้ย แต่ความขาวของนาง พานางไปที่ขั้นเป็นผู้ชายที่ป็อบๆของโรงเรียนได้ ข้อสำคัญของความเป็นเพื่อนคือ "ถ้าเพื่อนชอบผู้ชายคนไหนเราห้ามยุ่ง!!!" แต่ตอนนั้นเราไม่ได้คิด แล้วคืนที่ทำให้เพื่อนในกลุ่มต้องแตกกันก็เกิดขึ้น เพื่อนนัดกันมานอนที่บ้านเพื่อนทอีกครั้ง แล้วตกกลางคืนก็เล่นเกมส์เปิดใจกัน เรารู้แล้วแหล่ะว่าคืนนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆ เล่นเกมส์หมุนขวด ขวดหมุนที่ใครคนนั้นต้องตอบคำถามที่เพื่อนถามมา1ข้อ สุดท้ายคืนนั้นความลับเรื่องที่เราโดนนอนกอดก็เปิดเผย ไม่รู้ว่าเพื่อนคนไหนตื่นมาเห็น ถึงว่าทำไมเพื่อนแปลกๆกันไป แล้วไม้ก็บอกกับเพื่อนๆไปว่าความจริง นางนอนกอดเรา แต่ตอนนั้นเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม เพื่อนเกย์เรา ชอบผู้ชายคนนี้มากก แต่เรารู้ว่าไม้ไม่ชอบเกย์ เพื่อนมีท่าทีเปลี่ยนไปจากเดิมกับเรา คือไม่รอเข้ากลุ่ม ไม่จองโต๊ะเผื่อ (คือใครที่ผ่านช่วงเวลาสมัยเรียนแล้วทะเลาะกับเพื่อนจะเข้าใจความรู้สึกเราตอนนั้นมาก) ไม้สงสารเรา เลยมานั่งกินข้าวกับเรา มานั่งเรียนกับเรา โชคดีที่เรามีเพื่อนในห้องอยู่อีก2-3คนที่คุยกับเรา ทำให้เราคลายความอึดอัดจากการโดนแขวะโดนเหน็บไปได้บ้าง ไม้เริ่มโทรหาเราทุกวัน ตอนเย็นก็ไม่ให้เรากลับรถประจำ แว้นฟีโน่ไปส่งเราที่บ้านเกือบทุกเย็น คือบ้านเรา2คนห่างกันประมาณ20กว่าโลได้ มาส่งตอนเย็นแล้วนั่งเล่นที่บ้านเราจน3ทุ่มกว่าถึงจะแว้นกลับบ้าน ซึ่งทางกลับก็มีแต่ป่านะ เพราะบ้านเราไม่ได้อยู่ในเมือง สองข้างทางมีแต่ป่า ที่บ้านเรามักจะบอกให้ไม้ค้างที่บ้านบ่อยๆ เพราะมันดึกแล้วทางก็อันตรายและมักด่าเราที่เราชอบให้ผู้ชายมาส่ง ม่ายยย!!เค้ามาส่งชั้นเอง ชั้นป่าวเสนอนะ
ความสัมพันธ์มันดีขึ้นสวนทางกับความเป็นเพื่อนที่เพื่อนเราเขียนจดหมายมาตัดเพื่อนเราที่เราเลือกผู้ชายไม่ยอมเลือกเพื่อน (จริงๆแล้วที่เราเลือกผู้ชายไม่ใช่เพราะเราไม่รักเพื่อนนะ แต่เพื่อนเป็นคนที่ทำให้เราตัดสินใจแบบนั้นเพื่อนเทเราทำให้เราไม่มีใคร เข้าใจเราด้วย) แรกๆที่คบกันมามันดีมากกกก ไม้เป็นผู้ชายที่เราว่าหล่ออ่ะ แต่ไม่ใช่สเปคเรา ไม่นะ เราชอบผู้ชายเข้มๆ แมนๆเตะบอลไรงี้ ส่วนเรา ตัวดำตัวสั้นตัวเตี้ย คือไม่สวยอ่ะ ไม่สวยเลย เราคิดมาตลอดว่าไม้มาคบกับเราเพราะไม้รู้สึกผิดที่ทำให้เราทะเลาะกับเพื่อน เราต้องต่อสู้กับคำนินทาของน้องๆม.ต้นในโรงเรียนเกี่ยวกับการไม่สวยแต่ได้แฟนหล่อของเรา ไม่เป็นไรนะ ชั้นต้องอดทน ผู้ชายเค้าเลือกชั้นไรงี้555 ความรักตอนนั้นแบบ โปรมั้งหรือป่าวไม่รู้ โทรหา3เวลาหลังอาหาร ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ถ้าไปโรงเรียนก็ไม่ต้องพูดถึง เรียกได้ว่าตัวติดกันเลย ทุกเทศกาลพาไปเที่ยวไปกิน ของขวัญวันวาเลนไทน์ (นาฬิกาของยูว์เรายังเก็บไว้นะ) ไปเที่ยวกับครอบครัวนาง แล้ววันแห่งความวินาศของชีวิตก็มาถึง ไม้บอกเราว่าจะซื้อบีบี จำได้ว่าวันนั้นเป็นคืนที่เราต้องไปสอบเข้ามหาลัย ไม้เอาเงินให้เราที่โรงเรียนเพื่อไปซื้อบีบี เราก็ตามประสาคนรักแฟนก็แว้นไปซื้อให้กับเพื่อน แล้วไม้กลับจากขายของก็มาเอาที่บ้านเรา เราก็ดีใจที่นางมี เพราะตอนนั้นบีบีกำลังบูมมาก เราไม่มีตอนนั้นเรายังไม่คิดจะซื้อด้วยซ้ำเพราะคิดว่าไม่จำเป็น
แต่หลังๆมาไม้ติดบีบี ไม่ให้เราดูว่าคุยกับอะไรกับใคร ซึ่งปกติเวลามาบ้านเราจะวางโทรศัพท์ไว้ให้เราดูตลอด ไม่ให้โพสเฟสหาบางครั้ง ลบทิ้งอีกตั้งหาก เราคือแบบเห่ยยไรว่ะ บวกกับตอนนั้นเราเริ่มกลับมาดีกับเพื่อนเราแล้ว เพื่อนคงคลายความโกรธลงหลังจากปิดเทอมไป บวกกับมีเพื่อนเกย์อีกคนนึงคอยประสานรอยร้าวให้ ไม้บอกกับเราว่า หยุดเถอะเนอะ ดีกับเพื่อนแล้วหนิ่ ชัดเลย!!ที่ผ่านมาคบกับกูเพราะรู้สึกผิดจริงๆ เราก็แบบเห้ยยมันง่ายขนาดนั้นเลยอ่อ เราไม่เลิก แต่เค้าก็อยู่แบบไม่ได้สนใจเราเท่าไหร่ เราก็อยู่ได้เนอะ 555ตอนนั้นคิดไม่ได้ อันดับแรกของการตามผู้ชายคือซื้อบีบีตาม เอาสิๆๆ เอากับกูสิ เราอยู่ม.6 ไม้เป็นประธานสี
แล้วในสีต้องมีน้องๆมาช่วยทำซุ้มทำฉากไรงี้ เราได้รู้จักน้องคนนึงในสี ชื่อน้องซัน เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆขาวๆ เราคุยบีบีกันเกือบทุกคืน เรียกได้ว่าสนิทกันเลย คืนนั้นไม้มาแปลก บอกเราว่าจะนอนเร็วไม่สบาย ซึ่งปกติแล้วเราเป็นคนนอนเร็วคือ3ทุ่มจะนอนล่ะ ตอนนี้ หึ!! ไม่ตี2ไม่นอน เราก็ไม่อะไรนอนก็นอน คืนนั้นเราดันนอนไม่หลับ เลยกดบีบีเล่น พินเราหายไปคนนึงซึ่งคนนั้นคือไม้ เราว่ามันเริ่มแปลกๆล่ะ โทรหาก็ไม่ติด เราร้อนใจนะแต่ไม่โวยวาย เราบีบีไปหาน้องซันเพราะเราจะเล่าให้น้องซันฟังบ่อยๆเรื่องเรากับไม้ น้องซันก็ปลอบเราว่าคงไม่มีไร แต่คืนนั้นน้องซันพูดแปลกๆว่า เดี๋ยวพน.หนูมีอะไรจะสารภาพ เราก็บอกว่าบอกมาเลย น้องบอกยังไม่ดีกว่า เช้ามาเพื่อนเราบีบีมาแต่เช้าว่าเจอไม้ที่งานกาชาดจังหวัด มากับผู้หญิงอีกคน เพื่อนบอกไม้เห็นมันแล้วอึ้งๆเลย เราเลยบีบีไปหาน้องซันประมาณแบบว่า พี่โดนทิ้งแล้วนะ ไม้มันไปกับใครไม่รู้น้องซันเลยบอกว่า นี่แหละที่หนูจะบอก คือหนูเอง เราแบบ อึ้งแล้วบอกให้ส่งรูปมาจะเอาไปให้เพื่อนดูว่าคนนี้หรือป่าว ปรากฏว่าใช่ ชัด!!! น้องซันบอกว่าเรื่องมันชักจะลามเพราะเพื่อนเราก็บอกอย่าไปยอม น้องซันเริ่มเข้าหน้ารุ่นพี่ไม่ติดเพราะว่าดันมายุ่งกับแฟนรุ่นพี่ในสี น้องซันตัดสินใจบล็อกทั้งเราและไม้ พร้อมขอโทษเรายกใหญ่ที่ทำผิดต่อความไว้ใจของเรา เราเจ็บแต่เราไม่พูด ไม้ก็ไม่พูดไม่อธิบายอะไร คือนางเป็นคนไม่ชอบอธิบายอะไรเลยยยยย ไม่เคลียร์ ไม่เชี้ยไรทั้งนั้น เราก็โอเคเรื่องนี้ผ่านไป
วันแข่งกีฬาสีนอกรอบไม้ลงแข่งฟุตบอลชาย แล้วโทรศัพท์ทุกเครื่องก็วางไว้ที่ม้าหินอ่อนที่มีเพื่อนผู้ชายตัวอ้วนๆนั่งเฝ้าอยู่ เราจำได้ว่าเครื่องนั้นของไม้ เราจึงไปหยิบมาดูอ่านแชทแบบทุกคนทุกอัน เรานี้หน้าร้อนมากก คือโมโห มีอยู่แชทนึง ผู้หญิงขอใช้ชื่อว่ามด นางบอกไม่มีรถกลับบ้านทั้งๆที่บ้านกับบขส.ห่างกัน2โลค่ะ แฟนกูห่างจากระยอง10โลให้แฟนกูไปรับไปส่งกลับบ้าน พอแฟนเราจะเตะบอลเสร็จเราเอาบีบีวางคืน พอตอนเย็นก็ต้องมารวมพลกันเตรียมฉากทำกีฬาสี แฟนเราขับรถมา เราเรียกบอกไปคุยกันในรถถ้าไม่อยากมีปันหา เราตบหน้าทีนึง แล้วพูดเรื่องที่อ่านมา เราเป็นคนพูดคนเดียวแฟนเราไม่พูดอะไรเลย พอเราอธิบายจบ ไม้พูดว่าแค่ว่า พอใจยัง จบยัง แค่นั้น คือวินาทีนั้นแบบ เห่ยยย พูดไรหน่อยดิ่ว่ะ กำลังจะทำให้กูเป็นบ้านะ แล้วเรื่องนั้นก็ผ่านไปแบบไม่เคลียร์
ก่อนกีฬาสีหนึ่งอาทิตย์แฟนเราหายไป ไม้เป็นประธานสีทำให้ทุกคนต้องตามตัว เรารุ้แค่ว่าไปหาเพื่อนที่อยู่อีกสีหนึ่ง เราก็ไม่ค่อยตามเพราะเพื่อนเราเคร่งซ้อมหลีดมากเลยไม่มีโอกาสได้ไปไหน เรามารู้ตอนที่จบม.6แล้วว่าเค้าไปติดเด็กสีนั้นเป็นรุ่นน้องปีนึง เพราะเพื่อนเราเป็นแฟนกับเด็กสีนั้นเล่าให้เพื่อนเราฟังแต่เพื่อนเราไม่ยอมเล่าให้เราฟังตั้งแต่ตอนนั้น ม.6เทอม2 เราเกเรียนมาก ออกจากบ้าน7โมงถึงโรงเรียนบ้างไม่ถึงบ้าง เลยป้ายโรงเรียนไปบ้านผู้ชาย จนครูที่ปรึกษาเคยโทรคามให้มาโรงเรียนทั้งคู่เพราะคิดว่าอยู่ด้วยกันแน่นอน แต่เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันทุกครั้งไป คืนไหนคุยกันแล้วทะเลาะกันเช้ามาเราจะหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้าด้วยการไม่ไปโรงเรียนซึ่งเค้าก็คงคิกแบบเรา ทำให้ครูที่ปรึกษาคิดว่าหนีไปด้วยกัน ช่วงนั้นมีที่เรียนแล้วเลยห้าวไปหน่อย555
วันอำลาจบม.6 ก็มีพิธีอำลาปกติ เรากอดกันและถ่ายรูปกันเหมือนเพื่อนคนอื่นๆแต่คนที่อยู่ในห้องจะรู้สถานะนะว่าเรายังเป็นแฟนกันอยู่ แต่เค้าจะบอกคนอื่นๆว่าเลิกกันแล้ว ตอนอยู่ก็ไม่ได้คิดอะไรจนมาย้อนๆดูรูปเจอเค้าถือช่อดอกไม้ซุงไว้ด้านในของดอกไม้ทั้งหมด แล้วมีเด็กผู้หญิงคนนึงอัพเฟสบุ๊กมาเตรียมเอาดอกส่งให้เจ้าของหรือไรสักอย่าง นานและจำไมได้ น้องคนนั้นคือน้องสาวของผู้หญิงอีกคนนึงที่สงสัยมาตลอดการคบกันว่าคบซ้อนมาพร้อมๆกันหรือป่าว น้องชื่อ ปอ น่าจะจบม.3จากโรงเรียนนี้แล้วไปต่ออาชีวะแห่งหนึ่งในจังหวัด ความมาแตกตอนที่เราแอบเข้าเฟสบุ๊กไม้แล้วเจอแชทที่คุยกันคือช่วยน้องปอพิมพ์งาน โธ่ สาสส งานกูยังเป็นคนทำให้ยิกๆ จบม.6มาได้ก็ฝีมือของกูทั้งนั้น น้องปออัพรูปลงเฟสว่าดีใจด้วยนะจบแล้ว ไปไม่ได้แต่เดี๋ยวฝากดอกไม้ไปให้ ชัดเลยค่ะ ช่อเดียวสีเดียวกันเลย พอจบ!!!! อันนี้คือจบม.6 แล้ววววว