คุยอยู่ดีดีก็หายไป เพราะอะไรกัน

ฉันเคยผิดหวังกับความรักมาครั้งหนึ่ง สาเหตุไม่ได้มาจากการนอกใจแต่อาจเกิดจากรักกันไม่มากพอ ช่วงที่เรากำลังจะเลิกกันเป็นช่วงที่ฉันเรียนหนักมาก แต่เค้ากลับต้องการคนดูแลเลยเป็นเหตุผลให้ฉันต้องปล่อยเค้าไป 2ปีผ่านไปแล้วสิ่งที่ฉันทำมาตลอดคือฉันไม่หยุดที่จะพัฒนาตัวเอง ฉันทำงาน ฉันเรียนต่อ ฉันลดน้ำหนัก ทำทุกอย่างให้ดีขึ้นกว่าเดิม จนก็เริ่มมีอีกคนหนึ่งเข้ามา เค้าอายุน้อยกว่าฉันประมาณ 1 ปี เมื่อก่อนเคยเรียนอยู่โรงเรียนมัธยมด้วยกัน น้องเค้าเป็นหนุ่มวิศวะสายปาร์ตี้ ในชีวิตมีแต่ผู้หญิงเข้ามาจีบแต่กำลังเริ่มกลับตัวเพราะเข้าสู่วัยทำงาน เราทำงานอยู่กันคนละที ตอนเริ่มคุยกันใหม่ๆบอกตรงๆ สมองสั่งฉันไม่อยากรู้จักกันในฐานะอื่นเกินเลย แต่เมื่อเวลาผ่านไปหัวใจกลับมีอิทธิพลมากกว่า ฉันลองเปิดใจอีกครั้งจากเดิมที่ฉันเอ็นดูน้องเค้าเป็นน้องชาย ความหวงใยเริ่มก่อตัวเพิ่มมากขึ้น จนกลายเป็นความรู้สึกดีๆ แต่ไม่มีสถานะ จนมาช่วงนึงน้องเค้ามักจะบ่นเสมอว่าอยากมีแฟน ความรู้สึกฉันตอนนั้นคือ ก็ขอสิ คือฉํนเป็นผู้หญิงจะให้บอก เอาดิเป็นแฟนกันไหมล่ะ มันก็ไม่ใช่ป่ะ แต่ก็ได้แค่ลุ้นเพราะสุดท้ายก็เป็นแค่คำพูดลอยๆเท่านั้น มันทำให้ฉันสับสนตัวเองอีกครั้งว่าที่คุยนี่คืออะไร เราเริ่มตอบไลน์ ตอบเฟสกันช้าลง ฉันเคยถามว่าเพราะ เค้าตอบฉันว่าเค้างานยุ่งมากก หลังๆฉันจึงจะเป็นฝ่ายทักก่อนเสมอ ทำอะไรอยู่ งานยุ่งไหม อย่าลืมกินข้าวด้วยนะ เป็นห่วง แล้วจบลงแค่คำว่า อื้ม สู้ๆนะ คำตอบที่ได้มีเพียง ขอบคุณคร้าบ จนมาตอนนี้เราเริ่มห่างกัน จนไม่ได้คุยกันแล้ว ก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรคุยกันอยู่ดีๆถึงหายไปง่ายๆแบบนี้ เพื่อนๆเคยเป็นบ้างไหม เพราะอะไรหรอ