สวัดดีคะ ขอใช้นามสมมติว่าเอสเธอร์นะคะ เอสเธอร์โสดมานานกว่า2ปีแล้วคะ หลังจากที่เลิกกันก็ไม่คิดอยากจะมีใครเลย เหตุผลก็คือไม่อยากเจ็บไม่อยากเสียใจอีก กลัวความผิดหวังที่เคยได้รับมาจากคนก่อนๆ ตั้งแต่เลิกกับแฟนครั้งนั้นคือสร้างกำแพงไว้สูงมากใครมาชอบนี่ปฏิเสธทุกคน แต่ลึกๆแล้วเอสเธอร์ก็อยากมีใครสักคนนึงที่เข้ากับเราได้ จนมาเจอพี่คนนึงแต่ครั้งแรกที่รู้จักกันก็ไม่ได้คิดอะไรเลยคะ เขาเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้หล่อ หรือเข้าตาเราเลย555555 จะว่าไม่ใช่ผู้ชายในอุดมคติของเอสเธอร์ก็ว่าได้คะ เราก็รู้จักกันและเริ่มได้รู้จักกันมากขึ้น รู้จักกันมาประมาณ4ปีเพิ่งมาสนิทกันปีนี้แหละคะ ก็ได้มีโอกาสไปเยี่ยมบ้านพี่เขาได้รู้จักครอบครัวพี่น้อง เราใช้เวลาด้วยกันมากขึ้น ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งรู้สึกหวั่นไหว ยิ่งรู้สึกว่าข้างในเขาเป็นผุชายที่หล่อมาก ก่อนที่เอสเธอร์จะคิดแบบนี้มีเหตุการณ์นึงที่มีคนถามเราต่อหน้าเขาว่า อ้าวเอสเธอร์ เอสเธอร์มรแฟนยัง เราก็ยิ้มและตอบกลับไปว่า เอิ่มมยังคะ ทำไมไม่มีละ เราตอบกลับว่า ช่วงนี้ยังดูแลตัวเองไม่ได้เลย ยังไม่อยากจะไปดูแลใคร พี่เขาบอกว่า นี่!มีแฟนนะไม่ใช่มีสามี จะคิดมากทำไม (ผมนี่แอบขำเลยครัช ก็จริงของพี่เขา) พวกเธอ2คนก็ยังไม่มีใครทำไมไม่คบกันเลยละ เรานี่สตั้นไป3วิ 555555 พี่เขาพูดต่อว่า พี่พูดเฉยๆเผื่อจะสปาร์คกันเอง ผมนี่อึ้งเลย แต่คิดอีกทีเวลาที่อยู่ด้วยกันรู้สึกมีความสุขแบบที่ไม่เคยมีกับใคร เพราะไม่เคยมีแฟนที่เริ่มต้นความสัมพันธ์จากเพื่อนมาก่อน เป็นคนแรกที่ทำให้เอสเธอร์หัวเราะได้ไม่หยุดทุกครั้งที่อยู่ด้วย และไม่ว่าจะเจอสถานการณ์อะไรเขาก็อยู่เคียงข้างเสมอ มันรู้สึกอบอุ่นยังไงไม่รู้ แต่อีกใจนึงก็กลัวการมีแฟน หรือชินกับการอยู่คนเดียวแล้วก็ไม่รู้ เอาไงดีนะ
ไม่อยากมีแฟน จนกระทั่งมาเจอเธอ..