สวัสดีค่ะ
เราเป็นเด็กอายุ 17 ย่าง 18 ปี กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เป็นชั้นที่กำลังเตรียมการสอบเข้ามหาวิทยาลัย
แต่สิ่งที่กำลังเกิดกับเราในตอนนี้ก็คือ ปัญหาครอบครัว ที่มันทำให้เรากลายเป็นคนเงียบๆ ไม่มั่นใจในตัวเอง อยู่กับที่บ้านจะเป็นคนเก็บตัว ไม่สุงสิงกับใคร พูดน้อย เวลาคุยกับพ่อแม่จะไม่ค่อยพูดดีๆ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนที่โรงเรียน เราจะเป็นคนร่าเริงมาก หัวเราะตลอดเวลา แต่สิ่งๆหนึ่งที่ติดในใจเราคือ ไม่มีใครรักเรา เราเลยอยากให้คนอื่นมารัก
สาเหตุของปัญหาครอบครัวของเราก็คือ " สุรา " ค่ะ
เริ่มจาก พ่อของเราเป็นคนที่ดื่มสุราเป็นชีวิตจิตใจ แต่พอเมาแล้ว จะไม่เหมือนคนอื่น คือชอบด่าแม่ บอกว่าแม่เล่นชู้ ด่าด้วยถ้อยคำแรงๆ ทั้งๆที่แม่เราทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเกือบจะ24ชั่วโมง ( ครอบครัวเราทำอาชีพขายหมู แม่ขายทั้งตลาดตอนเช้ามืด และตอนกลางวัน เวลาหลับของแม่ มีไม่ถึง 5 ชั่วโมงด้วยซ้ำ แล้วพ่อเราก็ช่วยแม่แค่ตอนกลางวัน แต่แค่1-2ชั่วโมงก็กลับ ) บางครั้ง เวลาพ่อเมา พ่อก็ชอบเอาปืนไปขู่แม่ บ่อยครั้งแม่ต้องมาขอนอนกับเรา แต่เราเป็นคนใจร้อน เรามักจะรำคาญ แล้วว่าให้พ่อเสียๆหายๆ ทำให้พ่อโมโหหนักกว่าเก่า และเปลี่ยนจากด่าแม่มาเป็นด่าเรา และพ่อก็เมาอย่างนี้ทุกคืน ถ้าวันไหนพ่อโกรธแม่ พ่อก็จะไม่ไปขายเนื้อหมูช่วยแม่ที่ตลาดตอนกลางวัน ทำให้แม่ไม่ได้หลับพักผ่อน เพราะต้องรีบไปขายที่ตลาดตอนกลางวันเลย แต่พ่อรักเราที่สุดค่ะ เพราะเราเป็นลูกสาวคนเล็ก ทุกคนบอกให้เราคุยกับพ่อเรื่องกินเหล้า แรกๆเราก็คุยนะคะ พ่อก็หยุดดื่มไป2-3วัน แล้วก็กลับมากินใหม่ แล้วก็เหมือนเดิม จนนานๆไปเราก็ขี้เกียจพูดแล้ว เวลาพ่อด่าแม่ เราก็จะใส่หูฟัง เปิดเพลงดังๆไม่ให้ได้ยิน เราเบื่อ เราท้อมากๆ เหมือนไม่มีใครเลยที่เข้าใจเรา เหมือนเราตัวคนเดียว พ่อเอาแต่กินเหล้า ไม่ไปช่วยงานแม่ พ่อผอมมาก ตาปูดตาแดง ชอบมองตาขวาง ขาแขนมักจะกระตุกตลอด ชอบกำมือแล้วก็คลายมือซ้ำไปซ้ำมา
ตอนนี้เราทุกข์ใจมากๆ เราควรจะทำไงดีคะ
ล่าสุดแม่เราไปถามเจ้าพ่อที่เข้าทรง เจ้าพ่อบอกว่า คนเดียวที่คุยกับพ่อได้ก็คือเราค่ะ
ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ
ท้อมาก ทำไงดี?
เราเป็นเด็กอายุ 17 ย่าง 18 ปี กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 เป็นชั้นที่กำลังเตรียมการสอบเข้ามหาวิทยาลัย
แต่สิ่งที่กำลังเกิดกับเราในตอนนี้ก็คือ ปัญหาครอบครัว ที่มันทำให้เรากลายเป็นคนเงียบๆ ไม่มั่นใจในตัวเอง อยู่กับที่บ้านจะเป็นคนเก็บตัว ไม่สุงสิงกับใคร พูดน้อย เวลาคุยกับพ่อแม่จะไม่ค่อยพูดดีๆ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนที่โรงเรียน เราจะเป็นคนร่าเริงมาก หัวเราะตลอดเวลา แต่สิ่งๆหนึ่งที่ติดในใจเราคือ ไม่มีใครรักเรา เราเลยอยากให้คนอื่นมารัก
สาเหตุของปัญหาครอบครัวของเราก็คือ " สุรา " ค่ะ
เริ่มจาก พ่อของเราเป็นคนที่ดื่มสุราเป็นชีวิตจิตใจ แต่พอเมาแล้ว จะไม่เหมือนคนอื่น คือชอบด่าแม่ บอกว่าแม่เล่นชู้ ด่าด้วยถ้อยคำแรงๆ ทั้งๆที่แม่เราทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเกือบจะ24ชั่วโมง ( ครอบครัวเราทำอาชีพขายหมู แม่ขายทั้งตลาดตอนเช้ามืด และตอนกลางวัน เวลาหลับของแม่ มีไม่ถึง 5 ชั่วโมงด้วยซ้ำ แล้วพ่อเราก็ช่วยแม่แค่ตอนกลางวัน แต่แค่1-2ชั่วโมงก็กลับ ) บางครั้ง เวลาพ่อเมา พ่อก็ชอบเอาปืนไปขู่แม่ บ่อยครั้งแม่ต้องมาขอนอนกับเรา แต่เราเป็นคนใจร้อน เรามักจะรำคาญ แล้วว่าให้พ่อเสียๆหายๆ ทำให้พ่อโมโหหนักกว่าเก่า และเปลี่ยนจากด่าแม่มาเป็นด่าเรา และพ่อก็เมาอย่างนี้ทุกคืน ถ้าวันไหนพ่อโกรธแม่ พ่อก็จะไม่ไปขายเนื้อหมูช่วยแม่ที่ตลาดตอนกลางวัน ทำให้แม่ไม่ได้หลับพักผ่อน เพราะต้องรีบไปขายที่ตลาดตอนกลางวันเลย แต่พ่อรักเราที่สุดค่ะ เพราะเราเป็นลูกสาวคนเล็ก ทุกคนบอกให้เราคุยกับพ่อเรื่องกินเหล้า แรกๆเราก็คุยนะคะ พ่อก็หยุดดื่มไป2-3วัน แล้วก็กลับมากินใหม่ แล้วก็เหมือนเดิม จนนานๆไปเราก็ขี้เกียจพูดแล้ว เวลาพ่อด่าแม่ เราก็จะใส่หูฟัง เปิดเพลงดังๆไม่ให้ได้ยิน เราเบื่อ เราท้อมากๆ เหมือนไม่มีใครเลยที่เข้าใจเรา เหมือนเราตัวคนเดียว พ่อเอาแต่กินเหล้า ไม่ไปช่วยงานแม่ พ่อผอมมาก ตาปูดตาแดง ชอบมองตาขวาง ขาแขนมักจะกระตุกตลอด ชอบกำมือแล้วก็คลายมือซ้ำไปซ้ำมา
ตอนนี้เราทุกข์ใจมากๆ เราควรจะทำไงดีคะ
ล่าสุดแม่เราไปถามเจ้าพ่อที่เข้าทรง เจ้าพ่อบอกว่า คนเดียวที่คุยกับพ่อได้ก็คือเราค่ะ
ยังไงก็ขอบคุณมากๆนะคะ