มีใครที่อายุเกิน 20 แล้วแต่ยังเล่นตุ๊กตา คุยกับตุ๊กตาได้อยู่มั้ยคะ

ตามนั้นเลยค่ะ อยากรู้ว่ามีใครอายุเกิน 20 แล้ว แบบว่าบรรลุนิติภาวะแล้วแต่ยังมีความสุขกับการเล่น กอด คุยกับตุ๊กตาอยู่บ้างมั้ย อยากรู้ว่าเป็นไงบ้าง คนรอบข้างว่ายังไงมั้ย แล้วที่ว่าติดคือติดกันขนาดไหนคะ

อย่าง จขกท ปีนี้ก็ 23 แล้วค่ะ ติดตุ๊กตามาตั้งแต่เด็ก คือเป็นลูกคนเดียวด้วย แล้วตอนเด็กๆ แถวบ้านไม่ค่อยมีเด็กรุ่นเดียวกันด้วย เลยไม่ค่อยมีเพื่อนเล่น พออยู่กับตัวเองเยอะๆ ก็นั่งเล่นตุ๊กตา คุยกับตุ๊กตาไปเรื่อย ประกอบกับตอนเด็กเคยดู Toy Story แล้วอิน รู้สึกว่าตุ๊กตามันอาจจะมีชีวิตจริงๆ ก็ได้นะ ก็เลยเล่นกับตุ๊กตาได้เหมือนเล่นกับเพื่อนจริงๆ ตั้งชื่อให้ทุกตัว (คุยกับทุกตัวได้ด้วย 555555) มีเยอะมาก ตั้งเป็นอาณาจักรได้เลย แล้วก็ติดมาจนโตค่ะ เวลาไปไหนต้องพกติดไปกอดตอนนอนด้วยอย่างน้อยตัวนึง ไม่งั้นนอนไม่หลับ ไม่ว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัด ต่างประเทศ หรือแม้แต่เข้าค่าย แล้วไม่ได้แอบเอาไปแบบหลบๆ ซ่อนๆ ด้วยนะ บางงานเอาตัวใหญ่ประมาณ 30cm ไปไม่มีกระเป๋าใส่ก็อุ้มเดินทั้งแบบนั้นแหละ คนเห็นก็มาขอจับขอเล่น  (ตุ๊กตาเราเกือบทุกตัวจะเป็นตุ๊กตาสัตว์ขนฟูๆ ตัวนุ่มๆ น่ะค่ะ เค้าจะบอกว่าน่ารัก อยากฟัดเล่น ) ที่บ้านก็มีกองเต็มเตียง บางตัวต้องแบ่งไปไว้ห้องคุณพ่อคุณแม่ (ซึ่งเป็นคนบอกให้เอาไปไว้เอง กลัวลูกไม่มีที่นอน 5555555555555) ที่หอก็มีอีกหลายตัว บางทีเดินไปเจอตัวไหนถูกโฉลกด้วยก็หิ้วกลับมาเลย จนหลังๆ คุณแม่เริ่มบ่นว่าจะเอามาทำอะไรเยอะแยะ ไม่มีที่จะเลี้ยงแล้ว

เรื่องของเรื่องคือทุกวันนี้ถึงจะไม่ได้เล่นจริงจังแบบสมัยเด็กๆ แล้ว แต่จขกท ยังมีสกิลคุยกับตุ๊กตาได้ติดมาอยู่ค่ะ คือไม่ได้เล่นหนักขนาดมีบทบาทสมมติแบบเล่นบ้านตุ๊กตานะ แต่เหมือนคุยกับเพื่อนมากกว่า อย่างเวลาเหงาๆ ก็หันไปคุยกับมันบ้าง เบื่อๆ ก็เอามากอดมาฟัดบ้าง บางทีเฟลจัดก็เอามานั่งคุยด้วยจริงๆ จังๆ แบบถามเองตอบเองก็มี คือเราก็รู้สึกว่ามันเป็นความเคยชินด้วย ไม่ได้แปลกประหลาดอะไร แต่ก็เคยคิดนะคะว่าตัวเองอาจจะเพี้ยนหรือประสาท คนอื่นไม่ทำกันอะไรแบบนี้

อย่างตอนม.6 คุณแม่ก็เคยทักว่าอายุเท่าไหร่แล้ว ยังเล่นตุ๊กตาอยู่อีก หลังจากนั้นก็ไม่กล้าเล่นตุ๊กตาให้คนอื่นเห็นไปพักใหญ่เลย อย่างมากก็เอามากอดนิ่งๆ ตอนเล่นคอม ดูทีวีไรงี้ ซึ่งที่บ้านก็คงเห็นผิดปกติ เค้าเลยเอาตุ๊กตามาคุยมาเล่นกับเรา เลยกลับมาคุยให้ที่บ้านเห็นได้ แต่ก็ไม่กล้าไปเล่นข้างนอกอยู่ดี จนกระทั่งประมาณปีที่แล้ว จขกท ไปทริปภาคกับสาขาที่เรียนอยู่ เพื่อนมหา'ลัยค่ะ นอนห้องเดียวกัน พกตุ๊กตาไปด้วย (ใหญ่กว่าของเราอีก > <) แล้วเราเลยถามว่าติดตุ๊กตาเหรอ เพื่อนตอบว่าใช่ เลยถามว่า "แล้วคุยได้มั้ย" แล้วเพื่อนก็ตอบ "ได้ดิ" แล้วนางก็เอาตุ๊กตานางมาคุยกับตุ๊กตาเรา ดัดเสียงแทนเสียงตุ๊กตาแบบเราได้ด้วย เรียกตัวเองว่าแม่ด้วย เอาตุ๊กตาเราไปคุยได้ด้วย แล้วคุยได้เป็นเรื่องเป็นราวกว่าเราอีก
เพื่อนที่นอนห้องเดียวกันคนอื่นเลยค่อยๆ เผยตัวออกมาทีละคน สรุปทั้งห้องติดตุ๊กตาและคุยกับตุ๊กตาได้ แค่ไม่กล้ามาเล่นให้คนอื่นเห็นเฉยๆ วันนั้นเลยตาสว่างเลยค่ะ เจอตั้งแต่เลเวลต่ำๆ แบบชอบกอดเฉยๆ ไปยันเลเวลสูงๆ ที่นั่งคุยกับตุ๊กตาได้เป็นเรื่องๆ

นี่ก็คิดว่าตัวเองเป็นประสาทเพี้ยนบ้าปัญญาอ่อนอยู่คนเดียวบนโลกมาตั้งนาน ที่ไหนได้...

มีใครเป็นเหมือนกันอีกมั้ยคะ เป็นยังไงบ้าง