ถ้าพิมพ์ไม่ดีหรือผิดอะไร ขออภัยนะฮะ
เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร เราเครียด เราเป็นโรคเครียดหรือโรคซึมเศร้าหรือเปล่า เราไม่กล้าไปตรวจไม่กล้าไปพบแพทย์
เราแก้ไขปัญหาชีวิตตัวเองไม่ได้ เหมือนทุกอย่างมันเข้ามารุมเร้าจริงๆมันมีมากกว่านี้แต่ขอเราแค่นี้ก่อน เห้ออออออ T.T
เราเป็นเด็ก ม.6 คนหนึ่งที่มีปัญหาครอบครัวพ่อเราติดคุกเพราะมีคนทำให้ติด(เราบอกไม่ได้จริงๆ) พวกคนกลุ่มหนึ่งสัญญาว่าจะดูแลเราและครอบครัวพวกเขาดูแลเราจนตอนนี้เงียบหายกันไปหมดไม่ติดต่อไม่โทรหาไม่มาไม่ถามไม่ไถ่อะไรเลยรวมถึงคนที่ประกันพ่อเราด้วยเขาได้ถอนประกันออกแล้วทิ้งพ่อเรา ... ครอบครัวเรามีแค่ปู่และย่า เนื่องจากแม่เสียชีวิตไปเมื่อต้นปี เราเสียใจมากเราคิดถึงแม่เวลาเรามีอะไรเครียดๆ เราจะไลน์ไปหาแม่ TT มันเหมือนกับการบันทึกไดอารี่นั่นแหละ
เราเคยซื้อของในเน็ตเมื่อนานมาแล้วแต่เราโดนโกงเรายอมรับว่าเราไม่ฉลาดเอง เราไม่เช็คเพราะเคยซื้อของมา แต่มันก็เป็นเงินไม่ใช่น้อยๆธนาคารก็อายัดเอาไว้แล้วแต่ที่เราไม่ได้คืนเพราะตำรวจยังจับตัวไม่ได้เรื่องเงียบไปแล้วนานแล้วนานจนเราลืมไปแล้ว ตอนนี้มีคนมารื้อฟื้ออีกจนเรากลัวเพราะปู่กับย่ายังไม่รู้ว่าว่าเสียค่าโง่ไปเพราะความโง่ของเราเอง
ปู่กับย่าเราโดนโกงที่ซึ่งเราเป็นคนจนสู้คนรวยเขาไม่ได้เขาเอาตำรวจมาบ้านฟ้องร้องไปยังไงเราก็โดนเอาที่ไปอยู่ดีเราก็เสียใจนะที่เราทำอะไรไม่ได้เลยเราสงสารปู่กับย่ามากๆ สงสารตัวเองด้วย ย่าชอบบอกว่าเราจะได้เรียนต่อหรอจบ ม.6 มาทำงานได้แล้ว ย่าไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลยแม้กระทั่งเราทำรายงานหรือโครงงานดึกๆ อ่านหนังสือดึกๆ ย่าเป็นคนชอบกดดันชอบเปรียบเทียบแบบที่เด็กคนอื่นๆก็เคยโดน ชอบพูดให้เราหมดกำลังใจในการเรียน เราไม่ได้เป็นเด็กแบบนั้นที่จะเรียนไม่ได้ เกรดเฉลี่ยเรา 3.00+ ถึงมันจะไม่ได้มากแต่เรามั่นใจว่าเราเรียนได้ สิ่งที่เรากลัวมากที่สุดตอนนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีที่เรียนแต่กลัวที่ที่เรียนแล้วไม่ได้เรียนตังหาก T-T
อีกไม่นานพ่อก็จะออกมาแล้วซึ่งถ้าพ่อทำตัวแบบเดิมแน่นอนชีวิตเราเละแน่ สงสารปู่กับย่ามากเพราะพ่อไม่ฟังใครเลย พ่อเป็นชอบคนกินเหล้าแล้วอาระวาดไปทั่ว ด่าพ่อกับแม่ นี่และความเมา แล้วพ่อยังไม่ทราบว่าแม่เสียด้วยเรายิ่งเครียดไปใหญ่เรากลัว เรากลัวไปหมดทุกอย่าง
มีญาติของเราเขาบอกว่าจะช่วยเราเรื่องการเรียนจนตอนนี้เขาไม่เคยติดต่อมาเลยเหมือนกัน เราสับสนไปหมด แต่เราคิดว่าถ้าเรามีที่เรียนแล้วเราจะลองคุยกับเขาเผื่อว่าชีวิตเราจะได้ไปต่อเราไม่อยากหยุดจริงๆ เราเรียนมาแล้ว อีกนิดนคงเราจะได้ทำงานหาเงินดูแลครอบครัวแล้ว เราอยากให้ครอบครัวสบาย เราอยากให้ครอบครัวเข้าใจเรา
เรามีแฟน แต่ว่าเราคบกันบนความถูกต้องไม่ได้พากันเถลไถล เขาดีกับเรามากมากจนเราคิดว่าเราไม่ควรเอาเขาเข้ามาในชีวิตเลย ชีวิตเขาไม่ควรมาลำบากกับคนที่ไม่มีปลายทางอย่างเรา ไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้ เขาจะรับได้ไหมกับชีวิตเรา เราเคยพูดไปนะแบบว่า สักวันเขาอาจไม่ต้องการเราก็ได้ แต่เขาตอบมาว่า อย่าพูดแบบนี้อีก ซึ่งเราน้ำตาไหลเลย ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ
มันมีเรื่องที่ทำให้เราร้องไห้มากมาย ร้องไห้ให้กับชีวิตตัวเองจนบางครั้งเราก็ไม่อยากจะอยู่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอโทษปู้กับย่าที่หนูมีความคิดแบบนี้หนูทิ้งปู่กับย่าไม่ลง
ที่มาพิมพ์นี้แค่อยากระบาย ไม่ได้มาทำให้ดูน่าสงสารหรืออะไรแค่ต้องการคำปรึกษาหรือคนที่เข้าใจเราเท่านั้นเอง เรางง เราสับสน เราไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นยังไงต่อไป เรากลัวความจริงหรอ เราเป็นโรคเครียดหรือเปล่า เราเป็นโรคซึมเศร้าไหม เราควรหยุดคิดหรือเปล่า เราไม่อยากต้องร้องไห้แบบนี้เราหาทางออกไม่ได้เราหาทางออกไม่เจอ หรือเป็นเพราะช่วงนี้ใกล้สอบเราเลยเอาเรื่องสอบมาเครียดด้วย T_______T
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขอบคุณทุกคนที่อ่านนะ 
ช่วยหน่อย TT ช่วยเข้ามาตอบหน่อย
เราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไร เราเครียด เราเป็นโรคเครียดหรือโรคซึมเศร้าหรือเปล่า เราไม่กล้าไปตรวจไม่กล้าไปพบแพทย์
เราแก้ไขปัญหาชีวิตตัวเองไม่ได้ เหมือนทุกอย่างมันเข้ามารุมเร้าจริงๆมันมีมากกว่านี้แต่ขอเราแค่นี้ก่อน เห้ออออออ T.T
เราเป็นเด็ก ม.6 คนหนึ่งที่มีปัญหาครอบครัวพ่อเราติดคุกเพราะมีคนทำให้ติด(เราบอกไม่ได้จริงๆ) พวกคนกลุ่มหนึ่งสัญญาว่าจะดูแลเราและครอบครัวพวกเขาดูแลเราจนตอนนี้เงียบหายกันไปหมดไม่ติดต่อไม่โทรหาไม่มาไม่ถามไม่ไถ่อะไรเลยรวมถึงคนที่ประกันพ่อเราด้วยเขาได้ถอนประกันออกแล้วทิ้งพ่อเรา ... ครอบครัวเรามีแค่ปู่และย่า เนื่องจากแม่เสียชีวิตไปเมื่อต้นปี เราเสียใจมากเราคิดถึงแม่เวลาเรามีอะไรเครียดๆ เราจะไลน์ไปหาแม่ TT มันเหมือนกับการบันทึกไดอารี่นั่นแหละ
เราเคยซื้อของในเน็ตเมื่อนานมาแล้วแต่เราโดนโกงเรายอมรับว่าเราไม่ฉลาดเอง เราไม่เช็คเพราะเคยซื้อของมา แต่มันก็เป็นเงินไม่ใช่น้อยๆธนาคารก็อายัดเอาไว้แล้วแต่ที่เราไม่ได้คืนเพราะตำรวจยังจับตัวไม่ได้เรื่องเงียบไปแล้วนานแล้วนานจนเราลืมไปแล้ว ตอนนี้มีคนมารื้อฟื้ออีกจนเรากลัวเพราะปู่กับย่ายังไม่รู้ว่าว่าเสียค่าโง่ไปเพราะความโง่ของเราเอง
ปู่กับย่าเราโดนโกงที่ซึ่งเราเป็นคนจนสู้คนรวยเขาไม่ได้เขาเอาตำรวจมาบ้านฟ้องร้องไปยังไงเราก็โดนเอาที่ไปอยู่ดีเราก็เสียใจนะที่เราทำอะไรไม่ได้เลยเราสงสารปู่กับย่ามากๆ สงสารตัวเองด้วย ย่าชอบบอกว่าเราจะได้เรียนต่อหรอจบ ม.6 มาทำงานได้แล้ว ย่าไม่เคยเข้าใจอะไรเราเลยแม้กระทั่งเราทำรายงานหรือโครงงานดึกๆ อ่านหนังสือดึกๆ ย่าเป็นคนชอบกดดันชอบเปรียบเทียบแบบที่เด็กคนอื่นๆก็เคยโดน ชอบพูดให้เราหมดกำลังใจในการเรียน เราไม่ได้เป็นเด็กแบบนั้นที่จะเรียนไม่ได้ เกรดเฉลี่ยเรา 3.00+ ถึงมันจะไม่ได้มากแต่เรามั่นใจว่าเราเรียนได้ สิ่งที่เรากลัวมากที่สุดตอนนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีที่เรียนแต่กลัวที่ที่เรียนแล้วไม่ได้เรียนตังหาก T-T
อีกไม่นานพ่อก็จะออกมาแล้วซึ่งถ้าพ่อทำตัวแบบเดิมแน่นอนชีวิตเราเละแน่ สงสารปู่กับย่ามากเพราะพ่อไม่ฟังใครเลย พ่อเป็นชอบคนกินเหล้าแล้วอาระวาดไปทั่ว ด่าพ่อกับแม่ นี่และความเมา แล้วพ่อยังไม่ทราบว่าแม่เสียด้วยเรายิ่งเครียดไปใหญ่เรากลัว เรากลัวไปหมดทุกอย่าง
มีญาติของเราเขาบอกว่าจะช่วยเราเรื่องการเรียนจนตอนนี้เขาไม่เคยติดต่อมาเลยเหมือนกัน เราสับสนไปหมด แต่เราคิดว่าถ้าเรามีที่เรียนแล้วเราจะลองคุยกับเขาเผื่อว่าชีวิตเราจะได้ไปต่อเราไม่อยากหยุดจริงๆ เราเรียนมาแล้ว อีกนิดนคงเราจะได้ทำงานหาเงินดูแลครอบครัวแล้ว เราอยากให้ครอบครัวสบาย เราอยากให้ครอบครัวเข้าใจเรา
เรามีแฟน แต่ว่าเราคบกันบนความถูกต้องไม่ได้พากันเถลไถล เขาดีกับเรามากมากจนเราคิดว่าเราไม่ควรเอาเขาเข้ามาในชีวิตเลย ชีวิตเขาไม่ควรมาลำบากกับคนที่ไม่มีปลายทางอย่างเรา ไม่ควรมาเจออะไรแบบนี้ เขาจะรับได้ไหมกับชีวิตเรา เราเคยพูดไปนะแบบว่า สักวันเขาอาจไม่ต้องการเราก็ได้ แต่เขาตอบมาว่า อย่าพูดแบบนี้อีก ซึ่งเราน้ำตาไหลเลย ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ
มันมีเรื่องที่ทำให้เราร้องไห้มากมาย ร้องไห้ให้กับชีวิตตัวเองจนบางครั้งเราก็ไม่อยากจะอยู่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ที่มาพิมพ์นี้แค่อยากระบาย ไม่ได้มาทำให้ดูน่าสงสารหรืออะไรแค่ต้องการคำปรึกษาหรือคนที่เข้าใจเราเท่านั้นเอง เรางง เราสับสน เราไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นยังไงต่อไป เรากลัวความจริงหรอ เราเป็นโรคเครียดหรือเปล่า เราเป็นโรคซึมเศร้าไหม เราควรหยุดคิดหรือเปล่า เราไม่อยากต้องร้องไห้แบบนี้เราหาทางออกไม่ได้เราหาทางออกไม่เจอ หรือเป็นเพราะช่วงนี้ใกล้สอบเราเลยเอาเรื่องสอบมาเครียดด้วย T_______T
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้