แค่รับฟังผมก็ยิ้มได้แล้วครับ

สวัสดีครับวันนี้ผมมีชื่อว่าอ๊อด แค่อยากมาระบายอะไรนิดหน่อย เพราะไม่รู้จะไปปรึกษากับใครดี บางทีการเป็นหัวหน้าครอบครัว มันก็เหนื่อยน่ะ เรื่องมีอยู่ว่าตัวผมเนี่ย มีแฟน ลูกสาว และตัวน้อยๆที่อยู่ในท้องแฟนอีก1คน ซึ่งชีวิตก็ราบรื่นมาตลอด จนแฟนมาบอกว่าขอเข้าเรียนมหาลัยได้มั้ย ผมก็เลยบอกว่าได้ถ้าอยากเรียน ก็เลยให้แม่ของรุ่นน้อง เดินเรื่องกู้ให้จนผ่าน จนได้เข้าเรียน (ซึ่งจริงๆแล้วในตอนนั้นเนี่ยผมยอมรับเลยน่ะที่บ้านเงินเริ่มไม่มี ไม่มีรายได้เข้ามาเลยในช่วงนั้น) แต่อีกนัยนึงผมก็คิดๆน่ะว่าแฟนเรียนไปเพื่ออะไร ตอนนี้คุณอายุ25คุณเรียนจบไปตอนอายุ30  แล้วจะทำงานอะไร ซึ่งอายุก็เริ่มเยอะแล้ว บริษัทที่จะจ้างก็เริ่มน้อยลง แล้วจะคุ้มมั้ยถ้าเรียนแล้วทำงานได้ไม่กี่ปี บริษัทก็เด้งออกเพราะอายุเริ่มมาก ต้องปรับเงินขึ้นตาม เพราะบริษัทเอาเด็กใหม่ๆมาทำงานแทนจะได้ไม่ต้องเสียรายได้มากจนเกินไป แต่วันนี้ จะต้องมีกิจกรรม จิตอาษา ซึ่งต้องออกไปบำเพ็ญประโยชน์นอกสถานที่ ของคนที่กู้เรียนขึ้นมา ซึ่มผมก็ข้าใจน่ะเราจะบำเพ็ญที่ไหนก็ได้ แต่พวกกลุ่มแฟนผมนัดแนะกันไปชะอำ ซึ่งตัวผมก็รู้อยู่เต็มอกแล้วหล่ะว่าแฟนก็อยากไป เพื่อจะได้ไปเที่ยวด้วย (เพราะตั่งแต่ที่บ้านเริ่มเงินฝืดขึ้นมาผมไม่เคยได้พาแฟนกับลูกสาวไปไหนเลย เพราะสมัยก่อนเดือนนึงเงินเข้าบ้านทีมีแสนกว่าๆต่อเดือน แต่ทุกวันนี้ไม่มีซักบาทเดียวที่เข้ามา)  แต่ผมก็อดห่วงไม่ได้ ไปเฉพาะแต่ผู้หญิงรถ3คัน จะขับรถรอดปลอดภัยยังไงก็ไม่รู้ ผมก็ถามแล้วน่ะว่าออกกี่โมง กลับกี่โมง ซึ่งสมัยก่อนผมจะรู้เรื่องเส้นทางนี้ดี เพราะผมไปรับงานกับโรงแรมแห่งหนึ่งในหัวหิน จะรู้แล้วว่าวันอาทิตย์รถติดมากตอนขากลับ ซึ่งได้คำตอบว่า ออก7โมงเช้ากลับ5โมงเย็น  แต่พอเอาเข้าจริง ออกตี5ครึ่ง เริ่มออกจากชะอำ 1ทุ่ม เห้ยคือมันเปลี่ยนไปเยอะมากอ่ะฝนก็ตก ซึ่งเข้าใจน่ะนานๆที แต่ผมก็เป็นห่วงน่ะลูกอ่อนก็อยู่ในท้อง เกิดอะไรขึ้นมาก็ได้แค่พวงหลีด ซึ่งผมไม่อยากได้เลย แต่พอโทรถามบ่อยๆก็มีเสียงแทรกเค้ามา ถ่ายรูปให้ดูเลยๆรถติดๆ ผมก็รู้ว่ารถติดแต่อดห่วงไม่ได้ เห้อเรื่องมันเยอะครับ เดี๋ยวผมมาระบายให้ฟังใหม่ นี่5ทุ่มแล้วแฟนยังไม่ถึงบ้านเลย T^T