เมื่อวันจันทร์ผมขับรถเข้ากทม. ผ่านเส้นกาญจนาภิเษก เหยียบร้อยเลนขวา ผมเหลือบเห็นแมวตัวเล็กมากเดินโซเซอยู่ถัดจากเส้นทึบไปนิดเดียว
ผมแตะเบรคนิดนึงด้วยความตกใจและคิดว่ามาได้ไงวะ เดี๋ยวคงมีคนมาช่วยมัน ขับต่อไปอีกนิดเห็นสะพานและมีช่องใหญ่พอให้รถจอด
ผมคิดว่าถ้าไม่ช่วยมัน ไม่นานคงต้องแบนติดถนนแน่ เลยกระพริบไฟฉุกเฉินจอดรถไว้แล้วรีบวิ่งไปหามัน รถก็มากันเร็วแรงจริง เฟี้ยวฟ้าว
ผมมองไม่เห็นมัน ก็ส่องแถวคูน้ำข้างทางว่ามันลงไปหรือยัง ราว ๆ ร้อยเมตรผมเจอมันแล้ว เดินโซเซในเส้นทึบเหมือนเดิม หวาดเสียว
มันตกใจเล็กน้อยเมื่อโดนผมจับตัว ผมสังเกตุเห็นมันมีแผลตรงก้น คาดว่าน่าโดนแรงลมจากรถพัดแล้วล้มครูดไปกับถนน
ผมอุ้มเข้ารถแล้ววางไว้ตรงที่วางเท้าเบาะข้าง ๆ มันก็ปีนขึ้นมาบนตัวผมแล้วเอาหัวซบที่แขนขวา ร้องแง้ว ๆ ตลอด
ผมก็เอาไปวางที่เดิมมันก็ปีนขึ้นมาเหมือนเดิม เป็นอย่างนี้หลายครั้งจนผมยอมแพ้
เย็นวันอังคารผมพาไปหาหมอ หมอบอกว่ามันเท้าพอง ลอก คงเดินที่ร้อนมาก ๆ แล้วหมอก็ทำแผลตรงก้น ฉีดวัคซีน
ค่ารักษา 510 บาท หมอลดให้เหลือ 500 สบายกระเป๋าเลย
เนื่องจากที่บ้านมีไอ้คลั่ง 2 ตัว ผมจึงรีบประกาศหาบ้านโดยเริ่มจากคนใกล้ตัว โชคดีที่มีคนรับเลี้ยง และจะมารับวันเสาร์
ยังอีกตั้งหลายวัน ผมจึงไปซื้อกระบะกับทรายมาให้มันถ่าย มันชอบมาก เททรายปุ๊บมันขึ้นไปโกยทรายแล้วนั่งปั๊บ
แต่ก็กังวลนิดหน่อยตรงที่มันถ่ายเหลว เอาน่ะดูกันต่อไป
วันพุธ พฤหัส ศุกร์ ก็มีอ้วกนิดหน่อย เรื่อย ๆ ถ่ายเหลวเหมือนเดิม อาจเป็นเพราะที่ให้มันกินนมกล่องวันแรก หรือจะเป็นไข่แดงบด หรือตับบด หรือแพ้วัคซีน
วันเสาร์ดูซึม เพลีย คอตก อ้วก พาไปหาหมออีกรอบ หมอให้น้ำเกลือ บอกว่ามันอาจจะเป็นหัด (จะสองพันละหมอ)
ทำไมมันช่างต่างจากวันแรกที่ดูคึกคัก แข็งแรงจัง กลายเป็นว่าต้องมาลุ้นว่ารอดไม่รอด
สุดท้ายมันก็จากไปตอน 5 ทุ่ม ผมโกงความตายให้มันไม่ได้ ผมทำได้แค่เปลี่ยนที่ตายให้มัน
เปลี่ยนการตายอย่างเดียวดายเป็นตายในอ้อมกอดของคนที่รักมัน
ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่มันก็ได้ใจคนในบ้านทุกคน มันฉลาดมาก ขี้อ้อน ติดคน ชอบเล่นซ่อนแอบ เล่นจ๊ะเอ๋
ลาก่อน แอ๊ว
ผมโกงความตายให้แมว
ผมแตะเบรคนิดนึงด้วยความตกใจและคิดว่ามาได้ไงวะ เดี๋ยวคงมีคนมาช่วยมัน ขับต่อไปอีกนิดเห็นสะพานและมีช่องใหญ่พอให้รถจอด
ผมคิดว่าถ้าไม่ช่วยมัน ไม่นานคงต้องแบนติดถนนแน่ เลยกระพริบไฟฉุกเฉินจอดรถไว้แล้วรีบวิ่งไปหามัน รถก็มากันเร็วแรงจริง เฟี้ยวฟ้าว
ผมมองไม่เห็นมัน ก็ส่องแถวคูน้ำข้างทางว่ามันลงไปหรือยัง ราว ๆ ร้อยเมตรผมเจอมันแล้ว เดินโซเซในเส้นทึบเหมือนเดิม หวาดเสียว
มันตกใจเล็กน้อยเมื่อโดนผมจับตัว ผมสังเกตุเห็นมันมีแผลตรงก้น คาดว่าน่าโดนแรงลมจากรถพัดแล้วล้มครูดไปกับถนน
ผมอุ้มเข้ารถแล้ววางไว้ตรงที่วางเท้าเบาะข้าง ๆ มันก็ปีนขึ้นมาบนตัวผมแล้วเอาหัวซบที่แขนขวา ร้องแง้ว ๆ ตลอด
ผมก็เอาไปวางที่เดิมมันก็ปีนขึ้นมาเหมือนเดิม เป็นอย่างนี้หลายครั้งจนผมยอมแพ้
เย็นวันอังคารผมพาไปหาหมอ หมอบอกว่ามันเท้าพอง ลอก คงเดินที่ร้อนมาก ๆ แล้วหมอก็ทำแผลตรงก้น ฉีดวัคซีน
ค่ารักษา 510 บาท หมอลดให้เหลือ 500 สบายกระเป๋าเลย
เนื่องจากที่บ้านมีไอ้คลั่ง 2 ตัว ผมจึงรีบประกาศหาบ้านโดยเริ่มจากคนใกล้ตัว โชคดีที่มีคนรับเลี้ยง และจะมารับวันเสาร์
ยังอีกตั้งหลายวัน ผมจึงไปซื้อกระบะกับทรายมาให้มันถ่าย มันชอบมาก เททรายปุ๊บมันขึ้นไปโกยทรายแล้วนั่งปั๊บ
แต่ก็กังวลนิดหน่อยตรงที่มันถ่ายเหลว เอาน่ะดูกันต่อไป
วันพุธ พฤหัส ศุกร์ ก็มีอ้วกนิดหน่อย เรื่อย ๆ ถ่ายเหลวเหมือนเดิม อาจเป็นเพราะที่ให้มันกินนมกล่องวันแรก หรือจะเป็นไข่แดงบด หรือตับบด หรือแพ้วัคซีน
วันเสาร์ดูซึม เพลีย คอตก อ้วก พาไปหาหมออีกรอบ หมอให้น้ำเกลือ บอกว่ามันอาจจะเป็นหัด (จะสองพันละหมอ)
ทำไมมันช่างต่างจากวันแรกที่ดูคึกคัก แข็งแรงจัง กลายเป็นว่าต้องมาลุ้นว่ารอดไม่รอด
สุดท้ายมันก็จากไปตอน 5 ทุ่ม ผมโกงความตายให้มันไม่ได้ ผมทำได้แค่เปลี่ยนที่ตายให้มัน
เปลี่ยนการตายอย่างเดียวดายเป็นตายในอ้อมกอดของคนที่รักมัน
ถึงจะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่มันก็ได้ใจคนในบ้านทุกคน มันฉลาดมาก ขี้อ้อน ติดคน ชอบเล่นซ่อนแอบ เล่นจ๊ะเอ๋
ลาก่อน แอ๊ว