แบ่งปันเรื่องราวของน้องปีหนึ่งที่แอบชอบพี่ระเบียบปีสอง

สวัสดีค่าาาา ที่มาตั้งกระทู้นี้เพราะมีแรงบันดาลใจมากจากกระทู้ของคนๆหนึ่งที่เขามาแบ่งปันการแอบชอบพี่ว๊ากหรือพี่ระเบียบ
เลยอยากลองตั้งดูบ้าง และก็แอบหวังนิดๆว่าพี่เขาจะมาเห็นกระทู้ของเรา :p
#เรื่องของเรามันค่อนข้างยาวมากๆนะบอกไว้ก่อน แหะๆ

เราเป็นนศ.ปีหนึ่งอยู่ที่มหาลัยแห่งหนึ่งที่ใกล้กับทะเลมากๆ เราเรียนอยู่คณะที่จบมาแล้วจะเป็นครู
ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน ก็คือปีหนึ่งยังไงก็ต้องเจอการรับน้องเป็นเรื่องปกติ มหาลัยแห่งนี้ก็เช่นกัน
จำได้ว่าวันแรกของการรับน้อง เราก็ค่อนข้างตื่นเต้น แล้วพอเข้าไปในอาคารที่จัดกิจกรรมรับน้อง เขาก็ให้นั่งกันเป็นสาขาไป
แล้วสักพักหนึ่งเราก็เห็นกลุ่มรุ่นพี่ประมาน 5-6 คนเดินออกมาจากหลังเวที แล้วมายืนกระจายล้อมพวกปีหนึ่งไว้
นี่เลยไปกระซิบถามเพื่อนว่า 'พวกพี่เขาเป็นใคร ทำไมหน้าโหด' เพื่อนเลยบอกว่า 'เขาเรียกว่าพี่ระเบียบ ฟิลคล้ายๆพี่ว๊ากแหละ'
นี่ก็เลยอ๋อ แล้วพวกพี่ๆเขาก็เริ่มปฏิบัติการรับน้องในทันที

'ปีหนึ่งทั้งหมดเตรียมฟังเรียกแถว'
'ปีหนึ่งทั้งหมดเตรียมฟังเรียกแถว แถวตอน 10 แถว ทั้งหมดจัดแถว!'

พวกพี่ๆระเบียบเขาเรียกจัดแถว ณ ตอนนั้นไม่ว่าคุณจะอยู่ตรงไหน ถ้าคุณยืนท้ายแถวแล้วแถวมันไม่ตรง
คุณก็ต้องตัดให้มาเท่ากับเพื่อนทั้งหมด เลยทำให้เรากับเพื่อนสนิทต้องโดนจับแยก หลังจากนั้นพี่ๆเขาก็สั่งให้นั่ง

'ทั้งหมด นั่ง'
'นั่งหลังตรง เชิ้ดหน้าขึ้นมา มือวางที่หัวเข่า'

จำได้ว่าตอนนั้นเรากับเพื่อนนั่งนิ่งตัวเกร็งมาก แล้วตอนนั้นสายตาก็ไปเห็นพี่ระเบียบผู้ชายคนหนึ่ง เขาตัวสูงๆ ผอมๆ หน้าเรียวๆยาวๆ เป็นอะไรที่สะดุดตาแล้วดูเด่นที่สุดในกลุ่มของพี่ระเบียบ พอพวกพี่เขาเข้าไป แล้วตอนนั้นเพื่อนเราที่โดนจับแยกก็เดินมาหา
เราก็รีบไปเม้าท์กับเพื่อนทันที ว่ามีพี่ระเบียบคนหนึ่งที่หล่อๆอ่ะ หน้ายาวๆ ตัวสูงๆ เพื่อนก็ดันมากรี๊ดคนเดียวกัน เลยเม้าท์กันยาวเลย ฮ่าๆๆ

จริงๆกิจกรรมรับน้องของคณะเรา เขาก็ไม่ได้บังคับว่าจะต้องเข้า มีบ้างที่เราขี้เกียจ แต่พอนึกถึงหน้าของพี่ระเบียบคนนั้น มันทำให้เราอยากเข้าทำกิจกรรมทันที เพราะทุกครั้งที่รับน้องยังไงก็ต้องเจอกันตลอด ><

เวลาเข้ารับน้อง ปีหนึ่งก็จะมีสัมภาระติดตัวกันมาอยู่แล้ว เพราะกิจกรรมรับน้องจะให้เข้าร่วมหลังเลิกเรียน
พี่ๆเขาก็จะให้ปีหนึ่งเอาสัมภาระไปเก็บทีล่ะสาขา แล้ววันนั้นพี่ระเบียบคนที่เราชอบ(มอง)ก็ยืนอยู่ตรงที่เก็บสัมภาระของสาขาเราพอดี
พอพวกพี่ๆเขาเรียกให้ลุกเอาของไปเก็บ เราก็เดินไปตามปกติ พอเก็บกระเป๋าเสร็จ นี่ก็เดินไปอ้อมหลังพี่เขาก่อนที่จะเดินกลับมานั่งที่
คือจริงๆไม่ต้องอ้อมก็ได้ไง แต่อยากใกล้อ่ะ ฮ่าๆๆๆ .... ผู้ชายอะไรตัวหอมชะมัด ตอนนั้นเราฟินมากที่ได้เดินไปใกล้พี่เขา ฮ่าๆๆๆ

ตลอดการเข้ารับน้องเราก็ชอบมองไปที่พี่ระเบียบคนนั้น ไม่ว่าเขาจะไปยืนมุมไหน ก็ชอบมอง มองคนบางทีก็คิดว่าตัวเองโรคจิตนะ ฮ่าๆๆๆๆ
แต่หน้าตาพี่เขาน่ามองจริงๆ ก็ผ่านกิจกรรมรับน้องไปด้วยดี จนถึงวันสุดท้าย ซึ่งวันนั้นเป็นวันโชว์ศักยภาพในการชิงติ้งคณะ
หลังจากปีหนึ่งโชว์เสร็จ พวกเราก็โดนเรียกให้มานั่งรวม ปีหนึ่งก็เข้ารับติ้งจากคณะอาจารย์และรุ่นพี่เป็นที่เรียบร้อย ตอนนั้นกลุ่มพี่ระเบียบเขาก็มายืนเรียงแถวกันอยู่ด้านหน้า

'ในใบความคิดเห็น มีคนเขียนว่า อยากเห็นพี่ระเบียบยิ้ม เราต้องขอถามรุ่นพี่ก่อน ว่าจะอนุญาตพวกเรามั้ย'

มีพี่ระเบียบผู้หญิงคนหนึ่งหันไปถามพี่ระเบียบที่เป็นรุ่นพี่ แล้วพี่เขาก็บอกอนุญาต หลังจากนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของพี่ระเบียบทุกคนมาเต็มหมดเลยค่าา
ยิ่งพี่คนนั้นที่เราชอบมองนะ ละลายมาก พูดเลย~ เวลาพี่เขาหน้านิ่งก็คือหล่อแล้วนะ แต่พอยิ้มเท่านั้นแหละ... ยอมอ่ะ จะเอาอะไรก็เอาไปเลย หนูยอมพี่แล้วค่ะ พี่ยิ้มน่ารักมว๊ากกก! แล้วเราก็หันไปคุยกับเพื่อน เพื่อนก็ดูออกแหละว่าเราคงชอบพี่ระเบียบคนนั้นจริงๆ ตอนพี่เขามายืนอยู่ใกล้ๆ เพื่อนก็แบบส่งเสียงแซวเรา แต่ดีนะที่ไม่เยอะ ไม่งั้นคงเด่น พี่เขาก็อมยิ้มไปตามประสาคนโดนแซวอ่ะ พี่เขายิ้มทีเราก็เขินทีอ่ะ เป็นอะไรที่ฟินมากจริงๆ แล้วเราเป็นคนที่ถ้าได้เพ้อใครเราเพ้อหนักอ่ะ แบบหนักมาก เพ้อลงเฟส ลงทวิต ลงหมดอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

แล้วหลังจากที่เสร็จกิจกรรม เราก็ไปคุยกับพี่ปีสองที่สนิทกันว่าวันนี้เขาเปิดพี่ระเบียบนะ แล้วก็ไปเม้าท์กับพี่เขาว่าแบบ พี่ระเบียบคนนั้นอ่ะ หล่ออ่ะ แล้วคือพี่ปีสองดันรู้จัก

'อ๋อ.. คนนั้นน่ะหรอ? มันชื่อ ด้ามร่ม (บอกเป็นนามสมมุติและกัน) พี่มีเฟสบุ๊คมันนะ เอาป่าว'
'เอาๆ อยากคุยอ่ะ อยากรู้จัก พี่เขาน่ารักดี'

แล้วพี่ปีสองเขาก็เอาเฟสของพี่ด้ามร่มให้เรา พอได้เราก็รีบแอดไปทันที แล้วกดแอด เราก็ไปตั้งเตตัสเฟสเล่นๆว่า

'เขินพี่ระเบียบค่ะ 3...4... '

แล้วเราก็ออกจากเฟสไปเล่นนู้นนี่นั่นทั่วไป พอตกเย็นเราก็เข้าเฟส แล้วไปดูแจ้งเตือนตามปกติ มันขึ้นเตือนว่าพี่ด้ามร่มรับแอดเฟสเราแล้ว ยังไม่พอ..มากดไลค์เตตัสที่เราตั้งว่าเขินพี่ระเบียบอีก หลังจากนั้นเราสติหลุดเลยค่าาาาา ฮ่าๆๆๆๆ
พอกลับไปหอเราก็รีบไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง ว่าแบบพี่เขารับแอดเฟสแล้วเว้ยย แล้วเพื่อนก็บอกให้ทักแชทเฟสพี่เขาไปดิ ทักไปคุยเลย ตอนแรกนี่ก็ไม่กล้า เพื่อนมันเลยเอามือถือเราไปทักแชทพี่เขาเฉยเลย ฮ่าๆๆๆ

'ดีค่ะพี่ระเบียบ'
'สวัสดีครับ'
'วันนี้พี่ยิ้มน่ารักมากเลยนะคะ ละลายเลย'
'ขนาดนั้นเลยอ่อ ขอบคุณนะครับ'

แม่เจ้าาา เขาตอบแชทเฟสด้วยอ่ะ ตอนแรกคิดว่าแบบพี่เขาต้องหยิ่งๆนิ่งแน่เลย เพราะแบบ...พี่เขาหล่ออ่ะ พี่เขาดูดี ต้องมีความหยิ่งบ้างแหละว่ะ
แต่ไม่จริงเลยค่ะ พี่เขาเฟรนลี่มาก แบบ...เขาคุยสนุกนะ ในตอนแรกอ่ะ คืนนั้นก็คุยกันจนต่างคนต่างแยกไปนอนเลย

แล้วพอเช้าวันต่อมา เราก็ทักพี่เขาไป พี่เขาก็ตอบไวอีกแหละ มันเป็นอะไรที่ฟินนะ เหมือนแบบ... ส่งไปปุ๊ปเขาก็กดอ่านต่อปั๊ปเลย หลังจากนั้นปีหนึ่งก็มีกิจกรรมวิ่งในมหาลัย แล้ววันนั้นเราก็ไปถามพี่เขาแหละว่าพี่ระเบียบจะลงอีกมั้ย เขาก็บอกว่าไม่รู้ ฮ่าๆๆ หลังจากเสร็จกิจกรรมวิ่ง ก็จะมีกิจกรรมประกวดพาเหรดของมหาลัยในสนามกีฬา และปีหนึ่งบางส่วนก็ต้องแยกย้ายไปซ้อมลีดต่างๆ มีทั้ง ลีดสันทนาการ ลีดแด๊นซ์ (American cheer) และลีดมือ
ส่วนเราอ่ะอยู่ลีดแด๊นซ์ ตอนที่เรากำลังเดินกลับไป เราก็เห็นขบวนพาเหรดของคณะเราเดินมา แล้วเห็นว่าพี่ด้ามร่มเขาก็มาร่วมเดินพาเหรดด้วย
เรานี่กรี๊ดลั่นเลยค่าา ตะโกนเรียกพี่เขาแบบดังมากกก ดังจนพี่เขาหันมามองอ่ะ แล้วเขาก็คงงงๆอ่ะ อารมณ์แบบ ใครเรียกว่ะ ฮ่าๆๆ
แล้วตอนนั้นก็เลยขอพี่ปีสองว่าแบบ...ขอดูขบวนพาเหรดของคณะก่อนได้มั้ย พี่ปีสองก็โอเค เราก็เลยรีบวิ่งกลับเข้าไปในสนามกีฬา
ไม่นานขบวนพาเหรดของคณะเราก็มา นี่ก็มองหาพี่ด้ามร่มอย่างใจจดใจจอ พอเห็นพี่เขาเดินมา นี่ก็รีบยกมือถือมาถ่ายวีดีโอเก็บไว้ พอขบวนจบ พวกเรากับเพื่อนๆในลีดแด๊นซ์รวมทั้งรุ่นพี่ปีสองก็เดินออกจากสนามแล้วไปซ้อมเต้นกันตามปกติ

เอาจริงๆเรากับพี่ด้ามร่มก็คุยกันมาเรื่อยๆนะ มีโอกาสได้ขอพี่เขาเป็นพี่เทคบุญธรรมด้วย เขาก็รับด้วยความเต็มใจ(มั้ง?) แล้วพี่เขาก็เอาของมาเทคนะเวลาที่เรามีซ้อมเต้น แต่ก็นานๆทีเพราะไม่อยากให้พี่เขาเปลือง แล้วเวลาพี่เขามาทีไรก็จะโดนทุกคนในลีดแด๊นซ์แซว นี่ก็เขินไปสิค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ

แล้วก็เวลาเจอที่คณะ นี่ก็จะเป็นคนไหว้หรือทักพี่เขาตลอด ด้วยความที่เขาไม่หยิ่งอ่ะ ยิ่งคุยมันเลยยิ่งชอบ กล้าพูดได้อย่างเต็มปากอ่ะว่าพี่เขาเป็นคนเดียวที่เราสนใจมากที่สุด ก็เพราะเราสนแต่พี่เขาคนเดียวจริงๆอ่ะ ฮ่าๆๆๆ

ตลอดเวลาที่คุยในแชทเฟส ก็จะแบบถามนู้นถามนี่เป็นการชวนคุยตลอด ไม่ว่าเขาจะตอบสั้นแค่ไหนก็อยากคุย ก็พยายามหาเรื่องคุยตลอด

มีช่วงนึงที่พี่เขามีคนที่เขาจีบอยู่ ตอนนั้นเราก็หงอยเหมือนกันนะ เศร้าเลยอ่ะ ตอนนั้นก็เลยห่างออกมา
แต่ก็ยังคุยเรื่อยๆเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน แต่ช่วงนี้พี่เชาก็เงียบๆหายไปนะ ทั้งแชทพี่เขาไปก็ไม่ตอบ แต่นี่ก็กลัวพี่เขารำคาญ ก็เลยไม่ได้จู้จี้กับพี่เขา ล่าสุด... พี่เขาได้ประกาศในเฟสบุ๊คว่าเขามีแฟนไปเป็นที่เรียบร้อยแล้วววว แล้วแฟนเขาก็เป็นเด็กปีหนึ่งรุ่นเดียวกันกับเรา ที่สำคัญ... คณะเดียวกัน สาขาเดียวกันกับเรา... แต่แค่คนล่ะภาคเฉยๆ (แฟนพี่เขาเรียนภาคปกติ ส่วนเราเรียนภาคพิเศษน่ะ แหะๆ)

นี่ก็สรุปความรู้สึกตัวเองได้แล้วล่ะว่าเราคงชอบพี่เขาจริงๆ เพราะแบบ... เราอยากรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับตัวเขาตลอดอ่ะ
เราเข้าไปส่องเฟสพี่เขาบ่อยมาก เพราะแบบอยากรู้ว่าเขาอัพอะไร เช็คอินที่ไหน ทำอะไรอยู่...
แล้วถ้าเวลาพี่เขาอัพตัสเศร้าๆ นี่ก็แอบเป็นห่วงว่าพี่เขาจะเป็นอะไรไปรึป่าว แต่ก็ไม่กล้าถาม เพราะกลัวเขาจะรำคาญ แหะๆ
พอรู้ว่าพี่เขามีแฟนก็ยอมรับว่าเศร้าเหมือนกัน แบบเฮิร์ทเลยอ่ะ แต่ก็เนอะ... เห็นเขามีความสุขเราก็ควรดีใจ
นี่ก็เลยถอยออกห่างจากพี่เขามา ไม่ได้คุย ไม่ได้ทักในเฟส เพราะว่าพี่เขาก็ไม่ได้ตอบแชทเรามา ฮ่าๆๆ

ก็.... หลายคนที่เข้ามาอ่านก็อาจจะงงว่าแล้วเราจะมาตั้งกระทู้บ่นเพื่ออะไร
ที่เราทำก็อยากแบ่งปันช่วงเวลาที่เรามีความสุขตอนที่ได้เข้ามาเป็นปีหนึ่งของมหาลัยแห่งนี้ในช่วงแรกๆ
ทุกคนจะต้อวมีโมเม้นท์ชอบรุ่นพี่กันบ้างแหละ หลายคนอาจจะสมหวัง อาจจะผิดหวังแบบเรา
ก็อย่าไปคิดมากเลยเนอะ คิดซะว่ามันเป็นช่วงเวลาหนึ่งที่ทำให้เรามีความสุขแล้วกันนะ
ยังไงตอนนี้เรื่องเรียนก็เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดสำหรับตอนนี้
และอีกอย่าง... ไม่อยากให้ใครที่ผิดหวังกับความรักมาหลายครั้งซ้ำๆโทษตัวเองหรือมองความรักเป็นสิ่งที่ไม่ดี
ความรักไม่เคยทำร้ายใคร มีแต่ตัวเรานั่นแหละ..ที่ทำร้ายกัน
แล้วก็.. ใครมีแอบรักหรือแอบชอบใครอยู่ ถ้ามีโอกาสพูดได้ก็พูด สารภาพได้ก็สารภาพไปเลย อย่าไปกลัวคำตอบหรือผลตอบรับ มันไม่ได้เลวร้ายเกินไปกว่าที่คนๆหนึ่งจะรับไหวหรอก

สู้ๆนะค่ะะ แล้วก็ขอบคุณทุกคนมากนะที่เสียเวลาอ่าน แหะๆ

#callmeY