คือชอบคิดไปเองว่าตัวเองเป็นนู้นเป็นนี่อยู่เรื่อย บางครั้งตัวเองก็ชอบรู้สึกมีอารมณ์ บางครั้งก็เบื่อ บางครั้งก็คิดว่าตัวเองเป็นโรค (ทั้งหมดนี้คือถ้าไม่คิดอะไรก็คือไม่ได้รู้สึกอะไรนะแบบเวลาไปทำงานอะไรเพลินๆมันก็จะไม่รู้สึก) รู้สึกเหนื่อย เหนื่อยจนไม่อยากกินข้าวเหมือนกินๆไปตามหน้าที่ มีอาการปวดกระเพาะ กินไม่อิ่มหิวตลอดเวลา เบื่อโลกที่เป็นอยู่ คือเราพยายามไม่คิดมันก็คิด หรือเป็นเพราะว่าเราะจะสอบแล้วด้วยคือเราจะสอบเข้ามหาลัยคะ เราก็ชอบคิดว่าถ้าสอบไม่ติดพอแม่จะรู้สึกยังไง ถ้า....? ถ้า...? แล้วความกดดันมันก็จะอยู่ที่เราพี่เราสอบเข้ามหาลัยได้ทุกที่โดยที่ไม่ต้องเรียนพิเศษอะไร แต่เราเรียนทุกอย่าง แล้วคือทุกคำถามมีแต่คำว่าถ้า...จะเป็นอะไรมั้ย เราเหนื่อยมาจริงๆจนบางครั้งก้อยากไปจากโลกนี้ซะ เหนื่อยมากๆท้อมากๆ เวลาเราบอกพ่อแม่เราว่าเราเรียนวิชานี้ไม่รู้เรื่องพ่อกับแม่ก็ชอบบอกว่าก็อ่านหนังสือให้มันเยอะ แต่คือมันก็ใช่แต่เราต้องการแค่คำปลอบโยน เราไม่สามรถบอกกับใครได้เลยว่าตอนนี้เรารู้สึกอะไรมีเพียงแต่ระบายในเฟชบุ๊ค หรือไม่ก็ทวิตเตอร์ pantip นี่เป็นทางเดียวที่เราจะสามารถระบายความรู้สึกตัวเองจริงๆสักที อีกอย่างเราอยากไปหาหมอแม่ก็ไม่พาไปแม่ก็บอกเป็นกระเพาะมียาก็กินไปก่อนคืออย่างน้อยให้เราไปฟังหมอพูดนู่นพูดนี่บ้างก็ยังดี เฮ้ออออออออออ ชีวิตมันเหนื่อยมากๆนะตอนนี้ไม่เคยยิ้มแบบมีความสุขจริงๆสักทีแต่อยู่ต่อหน้าพ่อแม่ ญาติพี่น้องก็ต้องยิ้มแบบมีความสุข ทำเหมือนไม่มีอะไรเหนื่อยคะตอนนี้เหนื่อยมากกกกกกกกกกกก(ก ล้านตัว)
นี่คืออาการของโรคเครียดรึเปล่า? ถ้าใช่ขอคำแนะนำด้วยนะค