ถ้าเจอคนที่นิสัยแบบนี้มันก็แย่อยู่นะ

เรามีเพื่อนอยู่คนหนี่ง ซึ่งคนนี้ก็รู้จักกันมานานพอว่าเขาเป็นคนดีจริงๆ เพราะทุกครั้งที่เราทะเลาะกับแฟน เราจะไปอยู่กับเขาเพื่อให้เรากับแฟนใจเย็นก่อน ค่อยมาคุยกัน จนวันหนึ่งเรากับแฟนก็ต้องแยกกันอยู่ เราก็เลยหาห้องใหม่อยู่ แต่เรากับแฟนยังไม่ได้เลิกกันนะ เพราะเขาจะมาหาเราอยู่บ่อยๆ
วันหนึ่งเราก็เพิ่งเลิกงานกลับมาอยู่ห้อง พอดีเกิดอาการแบบว่า เบื่อว่ะ เลยซื้อเบียร์เย็นๆมานั่งกินคนเดียว ด้วยอารมณ์แบบว่าชิวล์ๆ55+ สักพักก็มีไลน์เพื่อนคนนี้ทักมา
เพื่อน: ทำอะไรอยู่,แล้วอยู่ไหน
เรา: นั่งกินเบียร์ ชิวล์ๆอยู่ ว่าไง???
เพื่อน: ไปกินด้วยได้ป่าว เดี๋ยวไปกับเพื่อนนะ
เรา:มากะใคร บอกก่อน
เพื่อน:เอออ ถึงแล้วเดี๋ยวก็รู้เองแหละ
ด้วยความที่เราคิดว่ามันก็คงจะพาแฟนมันมามั่ง ก็เลยไม่ว่าอะไร เลยบอกให้มา สักพักเพื่อนก็มาถึงห้องเราพร้อมผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งคนนี้เป็นคนที่เรารู้จักอยู่แต่ไม่ได้สนิทกันเพราะเมียมันขี้หึงมากๆ เลยไม่อยากเข้าใกล้ อีกอย่างไอ้คนนี้เราไม่อยากให้มาด้วยซ้ำเพราะไม่อยากมีปัญหากับเมียมัน แต่ทำไงได้มันมาแล้วนี้จะให้ไล่ก็ไม่รู้จะไล่ยังไง สุดท้ายเรากับเพื่อนกับไอ้เนี่ยะก็นั่งกินเบียร์ด้วยกัน ก็ไม่ถึงกับเมาหรอก ก็พอทรงตัวได้อยู่55+ พอได้เวลากลับเราก็เลยเดินไปส่งเพื่อนกับไอ้นั้นที่รถ แต่ไอ้นั้นไม่ยอมกับบอกว่าจะอยู่กับเรา เราเลยบอกว่าจะอยู่ได้ไง เดี๋ยวแฟนเรามาไม่อยากมีปัญหา เราก็เลยบอกเพื่อนว่า พามันมาเอามันกลับไปด้วยเลย มันก็ไม่ยอมกลับ เราก็เลยคุยกับเพื่อนว่าถ้างั้นเดี๋ยวจะไปนอนที่บ้านเพื่อนแล้วกัน จะได้กลับพร้อมกันเลย มันก็ไม่ยอม จนพูดอยู่นานพอสมควรแหละ มันเลยบอกว่า งั้นกลับก็กลับ สักพักเพื่อนกับมันเลยกลับพร้อมกัน แต่มันกับเพื่อนเอารถมาคนละคันนะ พอเพื่อนกับมันขับรถออกไปแล้ว เราก็เลยขึ้นห้องล็อกประตูนอน  สักพักเราก็ได้ยินคนมาเคาะประตูห้อง ไอ้เราก็คิดว่าเพื่อนคงเป็นห่วงเลยมานอนเป็นเพื่อน เราเลยเปิดประตู แต่ที่ไหนได้เป็นไอ้นั้นมา เรายังไม่ได้พูดอะไรเลย มันก็ผลักประตูเข้ามาในห้อง ล็อคประตูห้อง เราเลยถามว่า มาทำไมไหนบอกว่ากลับแล้วๆเพื่อนเราอ่ะไปไหน มันเลยบอกว่าไม่รู้สงสัยกลับบ้านแล้วมั่ง เราก็เลยบอกว่าแล้วพี่จะมาทำไมๆไม่กลับบ้าน มันเลยบอกว่าอยากอยู่กับเรา มันชอบเรา คิดในใจไอ้ งานเข้ากูแหละ เราเลยบอกว่ากลับบ้านไปเถอะสักพักเดี๋ยวแฟนเราจะมา ไม่อยากมีปัญหา เราเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนให้มาเอามันกลับไปเดี๋ยวนี้ ไอ้นั้นแย่งโทรศัพท์เราไปแล้วบอกเพื่อนเราว่า ที่คุยกันว่าไงบอกแล้วนะว่าไม่ต้องมา ถ้ายังอยากไปเที่ยวกับเพื่อนมันอยู่ ถ้ามาพรุ่งนี้ไม่ต้องไปเที่ยวด้วยเลย แล้วจะไม่ให้คุยกับเพื่อนมันด้วย แค่นั้นแหละ เราเลยตะโกนไปว่า ให้เพื่อนเรามาช่วยหน่อย เอามันกลับไปที มันเลยรีบกดวางโทรศัพท์เราพร้อมกับปิดเครื่อง เราเลยถามมันว่าจะเอาไงเดี๋ยวแฟนมาก็เกิดเรื่อง เพราะแฟนมันก็โหดใช่เล่นเพื่อนเราก็รู้ เราก็รอเพื่อนกลับมาหาเราที่ห้อง สุดท้ายเพื่อนก็ไม่มา เราก็กลัวแฟนมาเห็น เราเลยถามว่าต้องการอะไร มันพูดว่าอยากได้เรา แค่นั้นแหละ งานเข้าเลย จะตะโกนก็ตะโกนไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะสู้แรงมันไม่ไหว จนสุดท้ายมันก็ได้เราจริงๆ มันค่อยกลับไป เราร้องไห้จนไม่รู้จะร้องยังไงแหละ เพื่อนก็ไม่มา ถ้ามันมาเรื่องแบบนี้คงไม่เกิดกับเราแน่ๆ พอเช้ามาเราเลยถ้าเพื่อนว่าทำไมไม่มา เพื่อนก็บอกว่าก็ติดต่อเราไม่ได้เลยไม่ได้มา โห!!! เราซึ้งเลยกับคำตอบ เราก็เล่าให้เพื่อนฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพื่อนยังเฉยเหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย แต่เราแค้นมากๆแต่ทำอะไรไม่ได้ เราเลยเก็บเรื่องนี้มาตลอด จนวันหนึ่งด้วยความที่เรารู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิด เลยเล่าให้แฟนฟัง แฟนเราโมโหมากๆตามหาไอ้นั้นก็ไม่เจอ แฟนเราเลยบอกว่าไม่ต้องคบแล้วนะอีเพื่อนคนนี้รู้ทั้งรู้อยู่ว่ามันเป็นคนยังไง แต่ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนกับและต้องทำงานร่วมกันมันก็ลำบากใจ เวลาแฟนเราโทรมาถ้ารู้ว่าอยู่กะเพื่อนคนนี้มันก็โกรธเรา ด่าเรา แต่เราไม่รู้จะทำยังไง เลยเล่าให้เพื่อนคนนี้ฟัง จากวันนั้นมาเพื่อนคนนี้ก็กลายเป็นศัตรูเราไม่พูดกับเรา จนวันหนึ่งหัวหน้าที่ทำงานก็เลยโทรหาเราว่าเป็นอะไรกัน ทำไมเราไม่คุยกับเพื่อนคนนี้ เราเลยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้หัวหน้าฟัง เพราะหัวหน้าคนนี้เรารักและเครพเขามากเพราะเขาดีกับเรามากๆในทุกๆเรื่อง เวลามีอะไรเราก้ปรึกษาเขา หัวหน้าเลยบอกว่าถ้าเป็นอย่างนั้นก็อยู่ห่างๆเพื่อนคนนี้แล้วทำหน้าที่ใครหนเาที่มันไปแล้วกันนะ หัวหน้าก็บอกว่าทำไมไม่แจ้งความ ถ้าเราแจ้งความเพื่อนคนนี้ก็ต้องโดนด้วยแน่ๆ เพราะเราคิดว่าเขาเคยช่วยเรามาไง ถ้ามันไม่มีอะไรก็จะปล่อยให้มันผ่านไป แต่นับวันเรื่องยิ่งแย่ไปใหญ่ เพื่อนคนนี้มันไม่จบ มันเอาเรื่องเราไปพูดให้คนอื่นฟังเรื่องเสียๆหายๆ จนเราทนอยู่ที่นั้นไม่ได้ ทั้งโพสเฟซหลอกด่าเรา สารพัด เราก็รู้แหละว่ามันด่าเราๆเราหลอกด่ากลับมั่ง เราเองก็อารมณ์ร้อนกลัวจะตบเพื่อนคนนี้ไม่ได้ ก็เลยขอหัวหน้าลาออกจากงาน เพราะไม่อยากให้หัวหน้าเดือดร้อน เราเองก็ออกจากงานมาได้สักพักแล้วแหละ แต่ยังไม่ได้ลบเพื่อนคนนี้ออกจากเฟซ เพื่อนคนนี้ก็ไม่จบ ยังมีมากัดอยู่เรื่อยๆ เราก็คิดว่าช่างแมร่ง!!! ปล่อยให้มันเป็นบ้าอยู่คนเดียวนั้นแหละ สักวันเดี๋ยวมันก็เป็นโรคประสาทตาย555+
  บางครั้งเราคิดว่าเพื่อนคนนี้น่าจะดีกับเรา แล้วจริงใจกับเรามากที่สุด แต่เรามองเขาแค่ภายนอกเท่านั้น แต่สิ่งที่เขาทำดีกับเราก็เพื่อประโยชน์แก่ตัวมันเองทั้งนั้น อันนี้เป็นบทเรียนราคาแพงกับเรา กับสิ่งที่เชื่อใจคนมากไป สุดท้ายเเล้วเราเองที่ต้องเจ็บปวดและเป็นป๋มใจเราจนถึงทุกวันนี้ สิ่งนี้จะทำให้เราจดจำไปจนวันตาย ขอบคุณนะค่ะที่ให้เราได้ระบายได้เล่าประสบการณ์ให้คนอื่นฟังบ้าง เผื่อจะมีประโยชน์กับใครหลายๆคน ขอบคุณมากนะค่ะ