สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้แรกของผม อาจจะผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยครับ งั้นมาเล่ากันเลย
ผมเคยรักผู้หญิงคนนึงขอใช้ชื่อย่อว่า CP ละกัน เหตุผลที่ผมพบกันเธอได้เพราะเพื่อนผมเป็นคณะประธานนักเรียน ซึ่งทำให้ผมเจอเธอและได้คุยกับเธอบ่อยมาก ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วง ป.6 เทอม 2 ใกล้จะเรียนจบแล้ว ซึ่งตอนนั้นผมเป็นคนที่ไม่ตั้งใจเรียนเลย จนมาพบกับเธอ ผมจึงตั้งใจขึ้นมา ก่อนที่พวกผมจะเรียนจบนั้น ผมได้ไปบอกรักเธอหน้าห้องของเธอเองครับ แต่ก็โดนปฏิเสธครับ หลังจากนั้นประมาณเดือนกว่า ผมก็ได้ถามเธอว่า ม.1 จะเข้าที่ไหน? เธอก็ตอบว่า"ก็อยากไปขอนแก่นอ่ะ แต่แม่บอกให้เรียนใกล้ๆก่อน" แบบนี้ผมก็มีหวังสิครับ เหตุนี้ทำให้ผมนั่งอ่านหนังสือเพื่อสอบเข้าห้องเรียนพิเศษให้ได้ ซึ่งห้องที่ผมได้คือ ห้องเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ ส่วนเธอนั้นได้ห้องธรรมดาห้อง 8 ห่างกันพอสมควร ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมเล่นเฟซเล่นอะไรได้เต็มที่เพราะมีที่เรียนแล้ว ผมจึงพยายามหาเฟซCP จนเจอผมก็แอดไปและคุยกันบ้างแต่ก็ไม่บ่อยเพราะไม่ค่อยว่างกันทั้งคู่ ซึ่งช่วงนี้ผมส่องเฟซเธอทุกวันเลยครับ พอมาถึงวันเปิดเทอมวันแรกสิ่งที่ผมมองหาคือ CP ครับ แต่ก็ไม่เห็นเพราะแถวมันอยู่ไกลกันเกินไป ซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงปรับตัวของผมทำให้ไม่ค่อยมีเวลาสนใจอะไรเท่าที่ควร แต่ผมก็ยังจำวันเกิดเธอได้คือวันที่ 1 กันยายน ก็อย่างที่บอกไปครับ เป็นช่วงที่ผมยุ่งมากทำให้ไม่มีเวลาเอาของขวัญไปให้(แต่เตรียมของขวัญแล้วนะ) ซึ่งผมก็ไม่ได้เจอเธอจนขึ้น ม.2 ผมได้เจอเธอเพราะวิชา IS ผมเรียนวิชานี้อยู่ไกลโลกที่สุดเลยครับ เธอเรียนอยู่ไหนผมก็ไม่รู้ครับ รู้แต่เจอกันบ่อยมาก ผมก็ยังเตรียมของขวัญชิ้นที่ 2 ไว้ ซึ่งเป็นวันเกิดเธอเหมือนเดิม ผมก็ส่องเฟซเธอปกติจนวันนึง เป็นวันที่ 4 ธันวาคมซึ่งเป็นวันเกิดเพื่อนผม พอดีวันนั้นผมหาเฟซเธอไม่เจอเลยไปหยิบโทรศัพท์เพื่อนมาค้นกลับเจอครับ ผมเลยคิดในใจเลยว่าโดนบล็อคแน่
ทำให้ช่วงนั้นผมเศร้าไป 1 เดือนเต็มๆเลยครับ เป็นช่วงที่เศร้ามากเลยครับ กลับบ้านมาก็นั่งร้องไห้ นั่งเสียใจ
ซึ่งในช่วง ม.2 นี้เธอเคยถามผมว่า"คบกันไหม?" ผม
ก็
โง่ตอบไปว่า"เองมีโอกาสเจอคนที่ดีอีกเยอะ" พอผมมาคิดถึงในตอนนั้น ผมจำได้เลยครับว่าผมร้องไห้ทั้งวันเพราะเป็นวันเสาร์ที่ผมหยุดพอดี ผมร้องไห้นานมากจนเพื่อนที่มันมาเอางานไปทำมันถาม(ขอหยาบนิดนึงนะครับ)"เป็นเ..ี้ยไรเนี่ย โดนแค่นี้ ร้องไห้เนี่ยนะ เดี๋ยวก็เจอคนใหม่เชื่อกู" ผมก็ฟังนะครับ แต่น้ำตากลับไม่หยุดไหล ซึงผมได้เตรียมของขวัญไว้เหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้เอาไปให้
หลังจากนั้น ผมขึ้นม.3 ก็ได้คบกับผู้หญิงคนนึงขอใช้ตัวย่อว่า F นะครับ F เป็นคนที่ออกแนวเถื่อนๆหน่อยชอบดูศิลปินเกาหลี ชอบเล่นบอท(บอทคือไร?) ซึ่งคนนี้ผมคบกับเธอได้ 8 เดือนแล้วก็โดนบอกเลิก เหตุผลคือ"ความรู้สึกมาสุดทางแล้ว" ช่วงนี้ผมก็เศร้าอีกรอบครับ แต่รอบนี้ทำใจได้ เพราะรู้สึกว่าจะโดนบอกเลิกนานแล้วครับ แล้วก็ประสบการณ์ที่โดนบล็อคด้วยทำให้ทำใจได้เร็วขึ้น ซึ่งผมก็ยังเตรียมของขวัญชิ้นที่ 3 ไว้อีก วันเดิม 1 กันยายน แต่คราวนี้ผมได้เปลี่ยนกระดาษห่อของขวัญของช่วง ม.1 กับ ม.2 ด้วยเพราะมันเก่าแล้วก่อนปิดเทอม ม.2 นั้น เธอได้เข้ามาถามผมว่า"โกรธไหม?" ผมก็ตอบไปว่า"ไม่โกรธหรอก เป็นสิทธิ์ของเองนี่" ซึ่ง ม.3เธอปลดบล็อคผม ซึ่งช่วงนี้นี่แหละครับที่ผมคบกับ F ซึ่งเธอก็รู้ด้วย คบมาได้ประมาณ 8 เดือนครับ (นับปิดเทอมด้วยนะ)
แต่ก็อย่างที่บอกนะครับ พอโดนปลดบล็อคผมแอดเธอไปทันทีที่เห็น แต่ครั้งแรกเธอรับแอด แต่ผมทักไปว่า"ขอบคุณที่รับแอดครับ" ซึ่งหลังจากนั้นเธอก็ unfriend ผมครับ ตั้งแต่นั้นผมก็ส่องเฟซเธอทุกวันเหมือนเดิม ของขวัญ ณ ปัจจุบันมี 3 ชิ้นรอให้เธอคนนั้น จนถึงปัจจุบันผมก็ยังรักเธออยู่ ถ้าเธอมาเห็นกระทู้นี้ก็หวังว่าจะเข้าใจนะ ขอบคุณพื้นที่เล็กๆนี้ครับ
3 ปี ที่รักแล้วเศร้า
ผมเคยรักผู้หญิงคนนึงขอใช้ชื่อย่อว่า CP ละกัน เหตุผลที่ผมพบกันเธอได้เพราะเพื่อนผมเป็นคณะประธานนักเรียน ซึ่งทำให้ผมเจอเธอและได้คุยกับเธอบ่อยมาก ซึ่งช่วงนั้นเป็นช่วง ป.6 เทอม 2 ใกล้จะเรียนจบแล้ว ซึ่งตอนนั้นผมเป็นคนที่ไม่ตั้งใจเรียนเลย จนมาพบกับเธอ ผมจึงตั้งใจขึ้นมา ก่อนที่พวกผมจะเรียนจบนั้น ผมได้ไปบอกรักเธอหน้าห้องของเธอเองครับ แต่ก็โดนปฏิเสธครับ หลังจากนั้นประมาณเดือนกว่า ผมก็ได้ถามเธอว่า ม.1 จะเข้าที่ไหน? เธอก็ตอบว่า"ก็อยากไปขอนแก่นอ่ะ แต่แม่บอกให้เรียนใกล้ๆก่อน" แบบนี้ผมก็มีหวังสิครับ เหตุนี้ทำให้ผมนั่งอ่านหนังสือเพื่อสอบเข้าห้องเรียนพิเศษให้ได้ ซึ่งห้องที่ผมได้คือ ห้องเรียนพิเศษคณิตศาสตร์ ส่วนเธอนั้นได้ห้องธรรมดาห้อง 8 ห่างกันพอสมควร ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมเล่นเฟซเล่นอะไรได้เต็มที่เพราะมีที่เรียนแล้ว ผมจึงพยายามหาเฟซCP จนเจอผมก็แอดไปและคุยกันบ้างแต่ก็ไม่บ่อยเพราะไม่ค่อยว่างกันทั้งคู่ ซึ่งช่วงนี้ผมส่องเฟซเธอทุกวันเลยครับ พอมาถึงวันเปิดเทอมวันแรกสิ่งที่ผมมองหาคือ CP ครับ แต่ก็ไม่เห็นเพราะแถวมันอยู่ไกลกันเกินไป ซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงปรับตัวของผมทำให้ไม่ค่อยมีเวลาสนใจอะไรเท่าที่ควร แต่ผมก็ยังจำวันเกิดเธอได้คือวันที่ 1 กันยายน ก็อย่างที่บอกไปครับ เป็นช่วงที่ผมยุ่งมากทำให้ไม่มีเวลาเอาของขวัญไปให้(แต่เตรียมของขวัญแล้วนะ) ซึ่งผมก็ไม่ได้เจอเธอจนขึ้น ม.2 ผมได้เจอเธอเพราะวิชา IS ผมเรียนวิชานี้อยู่ไกลโลกที่สุดเลยครับ เธอเรียนอยู่ไหนผมก็ไม่รู้ครับ รู้แต่เจอกันบ่อยมาก ผมก็ยังเตรียมของขวัญชิ้นที่ 2 ไว้ ซึ่งเป็นวันเกิดเธอเหมือนเดิม ผมก็ส่องเฟซเธอปกติจนวันนึง เป็นวันที่ 4 ธันวาคมซึ่งเป็นวันเกิดเพื่อนผม พอดีวันนั้นผมหาเฟซเธอไม่เจอเลยไปหยิบโทรศัพท์เพื่อนมาค้นกลับเจอครับ ผมเลยคิดในใจเลยว่าโดนบล็อคแน่
ทำให้ช่วงนั้นผมเศร้าไป 1 เดือนเต็มๆเลยครับ เป็นช่วงที่เศร้ามากเลยครับ กลับบ้านมาก็นั่งร้องไห้ นั่งเสียใจ
ซึ่งในช่วง ม.2 นี้เธอเคยถามผมว่า"คบกันไหม?" ผม
หลังจากนั้น ผมขึ้นม.3 ก็ได้คบกับผู้หญิงคนนึงขอใช้ตัวย่อว่า F นะครับ F เป็นคนที่ออกแนวเถื่อนๆหน่อยชอบดูศิลปินเกาหลี ชอบเล่นบอท(บอทคือไร?) ซึ่งคนนี้ผมคบกับเธอได้ 8 เดือนแล้วก็โดนบอกเลิก เหตุผลคือ"ความรู้สึกมาสุดทางแล้ว" ช่วงนี้ผมก็เศร้าอีกรอบครับ แต่รอบนี้ทำใจได้ เพราะรู้สึกว่าจะโดนบอกเลิกนานแล้วครับ แล้วก็ประสบการณ์ที่โดนบล็อคด้วยทำให้ทำใจได้เร็วขึ้น ซึ่งผมก็ยังเตรียมของขวัญชิ้นที่ 3 ไว้อีก วันเดิม 1 กันยายน แต่คราวนี้ผมได้เปลี่ยนกระดาษห่อของขวัญของช่วง ม.1 กับ ม.2 ด้วยเพราะมันเก่าแล้วก่อนปิดเทอม ม.2 นั้น เธอได้เข้ามาถามผมว่า"โกรธไหม?" ผมก็ตอบไปว่า"ไม่โกรธหรอก เป็นสิทธิ์ของเองนี่" ซึ่ง ม.3เธอปลดบล็อคผม ซึ่งช่วงนี้นี่แหละครับที่ผมคบกับ F ซึ่งเธอก็รู้ด้วย คบมาได้ประมาณ 8 เดือนครับ (นับปิดเทอมด้วยนะ)
แต่ก็อย่างที่บอกนะครับ พอโดนปลดบล็อคผมแอดเธอไปทันทีที่เห็น แต่ครั้งแรกเธอรับแอด แต่ผมทักไปว่า"ขอบคุณที่รับแอดครับ" ซึ่งหลังจากนั้นเธอก็ unfriend ผมครับ ตั้งแต่นั้นผมก็ส่องเฟซเธอทุกวันเหมือนเดิม ของขวัญ ณ ปัจจุบันมี 3 ชิ้นรอให้เธอคนนั้น จนถึงปัจจุบันผมก็ยังรักเธออยู่ ถ้าเธอมาเห็นกระทู้นี้ก็หวังว่าจะเข้าใจนะ ขอบคุณพื้นที่เล็กๆนี้ครับ