เราเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบผู้หญิงตั้งแต่เด็กแล้วแต่ความจริงเราไม่กล้าบอกให้ทุกคนรู้ว่าเราเป็น"ทอม"คือกลัวทุกอย่างกลัวคนอื่นเขามองเราไม่ดีกลัวนู้นกลัวนี้เวลามีคนถามว่าชอบ"ผู้หญิงหรือชาย" เรามักจะตอบว่าชอบผู้ชายคืออายมากไม่กล้าตอบว่าชอบผู้หญิง แต่การกระทำของเราก็ออกทอมอยู่นะแต่ก็ต้องทำตัวเหมือนผู้หญิงเพราะกลัวคนอื่นเขาจะรู้บางคนเขาก็รู้แล้วแหละแต่ไม่เคยถามเราว่าเป็นไหม555555
เราไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่เล็กจนโตนี่ก็ขึ้นปี1ล่ะเราแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งชอบมากชอบมานานแล้วอยู่ในม.เดียวกันนี้แหละเขาอยู่คณะทันตะแพทย์ศาสตร์ปี1ที่จริงเขาซิ่วมาจากจุฬาฯคณะวิทยาศาสตร์สาขาเคมีแต่เราอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเริ่มรู้จักเขาในวันงานตลาดนัดหลักสูตรเขาเป็นเหมือนเฮดของคณะมั้งถ้าจำไม่ผิดคือเราจะเห็นเขานำเสนองานอะไรสักอย่างนี่แหละเกี่ยวกับคณะของเขาตอนนั้นยังไม่ได้ชอบเขาหรอกเลยไม่ได้สนใจอะไรมากมาย หลังจากวันนั้นผ่านมาเป็นอาทิตย์เราเดินสวนกันกับเขาที่อาคารเรียนรวม1 หัวใจเราเต้นแรงมากไม่รู้ว่ามันคือรักแรกพบหรือเปล่าทำไมอยู่ๆก็มาปรากฎตัวในหัวใจอยู่ๆไมรู้ทำไมถึงคิดถึงเธอได้ทั้งวัน555555 เราเลยแอบไปเผลอสบตาเขาแต่เขาหน้านิ่งมากไม่ยิ้มไม่อะไรเลย เราเริ่มรู้สึกรักเขามากขึ้นทุกวันเริ่มจะหาเฟสเขาโดยการหาจากเพื่อนเราที่เรียนหมอเหมือนกันหาประมาณสักพักหนึ่งสุดท้ายก็เจอแต่แอดไปนานล่ะเขายังไม่รับแอดเลย จนคืนนั้น เวลา 00:15 น. เขารับแอดเราแล้วเราเลยส่องทั้งคืนจนรู้ความจริงว่าเขาติ่งเกาหลีมากและไม่เคยมีแฟนเลยสักคนจนถึงทุกวันนี้มันเป็นอะไรที่ดีมาก เราอยากเจอเขาทุกๆวันเราเลยตัดสินใจค้นหาตารางเรียนของเขาในเว็บ Reg.ของม. เราดีใจมากที่มีบางวิชาเราได้เรียนรวมกับเขาด้วยและเราก็เจอเขาทุกๆครั้งที่ได้เรียนวิชานั้นเราตามหาเขาได้ทุกทีเพราะเราจำทะเบียนรถเขาได้เขาขับรถยนต์ไม่รู้ว่าขับได้ไงตัวก็เล็กนะ 55555 แต่นี่มันแค่เทอม1เรารู้เลยว่าเทอม2ไม่ได้เจอกันอีกแน่ๆ พอมาเทอม2เราตรวจเช็คตารางเรียนของเขาไม่มีแล้ววิชาเสรีที่ได้เรียนรวมกับเขาจริงๆ มันเป็นอะไรที่แย่มาก มันเศร้ามาก มันเป็นเทอม2ที่ผิดหวังยังไงไม่รู้เวลาอยากเจอเขาเราต้องไปอาคารที่เขาเรียน เช้า สาย บ่าย เย็น ก็ไปได้หมดขอแค่ได้เจอวิหนึ่งก็ยอม แต่บางครั้งก็ไม่ได้เจอเราทำแบบนี้ทุกๆวันจนเป็นเดือนโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเราทุ่มเท่ขนาดไหนที่จริงเราอยากบอกให้เขารู้นะว่าเราชอบถึงแม้จะผิดหวังก็ยอมแต่เราไม่ใช่ผู้ชายนี่หนาจะกล้าบอกได้ไงล่ะกลัวว่าเขาจะรังเกลียดเรามากกว่า จนวันนั้นใกล้ถึงวันเกิดเขาเราไม่รู้จะซื้ออะไรให้เขาเลยลองทำงานประดิษฐ์ดูมันไม่ได้ผลอ่ะเราทำออกมาไม่สวยเลยตัดสินใจซื้อตุ๊กตาหาจังหวะไปให้เขาพอถึงวันเกิดเขาฝนกลับตกแต่ตกไม่ค่อยแรงฝนโปรยนานมาก เขาเลิกเรียนประมาณ1ทุ่มเลยตัดสินใจขับรถมอเตอร์ไซด์ออกไปแบบเปียกฝนโดยไม่ให้ของขวัญเปียกเราใช้เสื้อกันหนาวคลุมไว้เพราะของขวัญไม่ใหญ่มาก พอไปถึงอาคารที่เขาเรียนเราหารถเขาไม่เจอเดินจนเปียกทั่วตัวแต่พยายามไม่ให้ของขวัญเปียกเดินจนนานมากก็ไม่เจอจริงๆทั้งผิดหวังทั้งร้องไห้ได้แต่คิดในใจว่านี่เรารักเขาขนาดนั้นเลยหรอถ้าเราเกิดมาเป็นผู้ชายก็ดีสิจะได้ไม่ต้องผิดหวังอะไรขนาดนี้แต่ยังไงเราก็อยากให้ของขวัญเขาอยู่ดีเลยเริ่มวางแผนใหม่หลังจากนั้น2วันเขามีเรียนตอนบ่ายเราเลยตัดสินใจเอาของขวัญไปให้เขาวันนั้นจังหวะดีมากเราเจอรถเขาพอดีเลยอันดับแรกเรามองหาคนก่อนว่ามีใครอยู่แถวนั้นไหมกลัวว่าเขาจะรู้ว่าเป็นเราแต่พอไม่มีใครเราเลยว่างของขวัญไว้ข้างๆรถเขาโดยติดโพสอิทเขียนชื่อเขาไว้เสร็จแล้วรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นแล้วรีบกลับหอกลัวเขาจะออกมาเห็น ประมาณบ่าย3เขาเลิกเรียนแล้วเรานั่งที่จอหน้าคอมที่หอเข้าไปใน IG ว่าเขาได้อัพสตอรี่เกี่ยวกับของขวัญเราไหม พอประมาณบ่าย3ครึ่งเขาได้อัพสตอรี่เกี่ยวของขวัญเราจริงๆด้วยบอกว่า”เจออยู่ข้างรถเด้อออ เซอร์ไพรส์เว่ออ ขอบคุณค่า”
ตอนนั้นรู้สึกดีใจมากแบบบอกไม่ถูกอ่ะมือเท้าเกร็งไปหมดหัวใจเต้นแรงมากแต่ในทางกลับกันเขาไม่มีทางรู้เลยว่าเราเป็นคนให้ของขวัญมันเศร้าใจตรงนี้นี่แหละความรักแบบปกปิดมันไม่มีทางเป็นไปได้แต่บางครั้งเราก็รู้สึกว่าเขามีคนที่แอบชอบอยู่แล้วอ่ะเรารู้สึกเจ็บมาก รักเขาอยู่ฝ่ายเดียวทำอะไรให้เขาฝ่ายเดียวตอนนี้ไม่รู้จะทำไงต่อจะรักหรือตัดใจ.....................
จะรักหรือตัดใจเมื่อฉันเป็นผู้หญิงที่รักเพศเดียวกัน
เราไม่เคยมีแฟนเลยตั้งแต่เล็กจนโตนี่ก็ขึ้นปี1ล่ะเราแอบชอบผู้หญิงคนหนึ่งชอบมากชอบมานานแล้วอยู่ในม.เดียวกันนี้แหละเขาอยู่คณะทันตะแพทย์ศาสตร์ปี1ที่จริงเขาซิ่วมาจากจุฬาฯคณะวิทยาศาสตร์สาขาเคมีแต่เราอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์
เรื่องมันมีอยู่ว่า เราเริ่มรู้จักเขาในวันงานตลาดนัดหลักสูตรเขาเป็นเหมือนเฮดของคณะมั้งถ้าจำไม่ผิดคือเราจะเห็นเขานำเสนองานอะไรสักอย่างนี่แหละเกี่ยวกับคณะของเขาตอนนั้นยังไม่ได้ชอบเขาหรอกเลยไม่ได้สนใจอะไรมากมาย หลังจากวันนั้นผ่านมาเป็นอาทิตย์เราเดินสวนกันกับเขาที่อาคารเรียนรวม1 หัวใจเราเต้นแรงมากไม่รู้ว่ามันคือรักแรกพบหรือเปล่าทำไมอยู่ๆก็มาปรากฎตัวในหัวใจอยู่ๆไมรู้ทำไมถึงคิดถึงเธอได้ทั้งวัน555555 เราเลยแอบไปเผลอสบตาเขาแต่เขาหน้านิ่งมากไม่ยิ้มไม่อะไรเลย เราเริ่มรู้สึกรักเขามากขึ้นทุกวันเริ่มจะหาเฟสเขาโดยการหาจากเพื่อนเราที่เรียนหมอเหมือนกันหาประมาณสักพักหนึ่งสุดท้ายก็เจอแต่แอดไปนานล่ะเขายังไม่รับแอดเลย จนคืนนั้น เวลา 00:15 น. เขารับแอดเราแล้วเราเลยส่องทั้งคืนจนรู้ความจริงว่าเขาติ่งเกาหลีมากและไม่เคยมีแฟนเลยสักคนจนถึงทุกวันนี้มันเป็นอะไรที่ดีมาก เราอยากเจอเขาทุกๆวันเราเลยตัดสินใจค้นหาตารางเรียนของเขาในเว็บ Reg.ของม. เราดีใจมากที่มีบางวิชาเราได้เรียนรวมกับเขาด้วยและเราก็เจอเขาทุกๆครั้งที่ได้เรียนวิชานั้นเราตามหาเขาได้ทุกทีเพราะเราจำทะเบียนรถเขาได้เขาขับรถยนต์ไม่รู้ว่าขับได้ไงตัวก็เล็กนะ 55555 แต่นี่มันแค่เทอม1เรารู้เลยว่าเทอม2ไม่ได้เจอกันอีกแน่ๆ พอมาเทอม2เราตรวจเช็คตารางเรียนของเขาไม่มีแล้ววิชาเสรีที่ได้เรียนรวมกับเขาจริงๆ มันเป็นอะไรที่แย่มาก มันเศร้ามาก มันเป็นเทอม2ที่ผิดหวังยังไงไม่รู้เวลาอยากเจอเขาเราต้องไปอาคารที่เขาเรียน เช้า สาย บ่าย เย็น ก็ไปได้หมดขอแค่ได้เจอวิหนึ่งก็ยอม แต่บางครั้งก็ไม่ได้เจอเราทำแบบนี้ทุกๆวันจนเป็นเดือนโดยที่เขาไม่รู้เลยว่าเราทุ่มเท่ขนาดไหนที่จริงเราอยากบอกให้เขารู้นะว่าเราชอบถึงแม้จะผิดหวังก็ยอมแต่เราไม่ใช่ผู้ชายนี่หนาจะกล้าบอกได้ไงล่ะกลัวว่าเขาจะรังเกลียดเรามากกว่า จนวันนั้นใกล้ถึงวันเกิดเขาเราไม่รู้จะซื้ออะไรให้เขาเลยลองทำงานประดิษฐ์ดูมันไม่ได้ผลอ่ะเราทำออกมาไม่สวยเลยตัดสินใจซื้อตุ๊กตาหาจังหวะไปให้เขาพอถึงวันเกิดเขาฝนกลับตกแต่ตกไม่ค่อยแรงฝนโปรยนานมาก เขาเลิกเรียนประมาณ1ทุ่มเลยตัดสินใจขับรถมอเตอร์ไซด์ออกไปแบบเปียกฝนโดยไม่ให้ของขวัญเปียกเราใช้เสื้อกันหนาวคลุมไว้เพราะของขวัญไม่ใหญ่มาก พอไปถึงอาคารที่เขาเรียนเราหารถเขาไม่เจอเดินจนเปียกทั่วตัวแต่พยายามไม่ให้ของขวัญเปียกเดินจนนานมากก็ไม่เจอจริงๆทั้งผิดหวังทั้งร้องไห้ได้แต่คิดในใจว่านี่เรารักเขาขนาดนั้นเลยหรอถ้าเราเกิดมาเป็นผู้ชายก็ดีสิจะได้ไม่ต้องผิดหวังอะไรขนาดนี้แต่ยังไงเราก็อยากให้ของขวัญเขาอยู่ดีเลยเริ่มวางแผนใหม่หลังจากนั้น2วันเขามีเรียนตอนบ่ายเราเลยตัดสินใจเอาของขวัญไปให้เขาวันนั้นจังหวะดีมากเราเจอรถเขาพอดีเลยอันดับแรกเรามองหาคนก่อนว่ามีใครอยู่แถวนั้นไหมกลัวว่าเขาจะรู้ว่าเป็นเราแต่พอไม่มีใครเราเลยว่างของขวัญไว้ข้างๆรถเขาโดยติดโพสอิทเขียนชื่อเขาไว้เสร็จแล้วรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นแล้วรีบกลับหอกลัวเขาจะออกมาเห็น ประมาณบ่าย3เขาเลิกเรียนแล้วเรานั่งที่จอหน้าคอมที่หอเข้าไปใน IG ว่าเขาได้อัพสตอรี่เกี่ยวกับของขวัญเราไหม พอประมาณบ่าย3ครึ่งเขาได้อัพสตอรี่เกี่ยวของขวัญเราจริงๆด้วยบอกว่า”เจออยู่ข้างรถเด้อออ เซอร์ไพรส์เว่ออ ขอบคุณค่า”
ตอนนั้นรู้สึกดีใจมากแบบบอกไม่ถูกอ่ะมือเท้าเกร็งไปหมดหัวใจเต้นแรงมากแต่ในทางกลับกันเขาไม่มีทางรู้เลยว่าเราเป็นคนให้ของขวัญมันเศร้าใจตรงนี้นี่แหละความรักแบบปกปิดมันไม่มีทางเป็นไปได้แต่บางครั้งเราก็รู้สึกว่าเขามีคนที่แอบชอบอยู่แล้วอ่ะเรารู้สึกเจ็บมาก รักเขาอยู่ฝ่ายเดียวทำอะไรให้เขาฝ่ายเดียวตอนนี้ไม่รู้จะทำไงต่อจะรักหรือตัดใจ.....................