สวัสดีครับเพื่อนๆทุกท่าน หลังจากที่ได้ถามสิ่งได้ที่ประสบจากการนั่งสมาธิในกระทู้
http://pantip.com/topic/33615363
http://pantip.com/topic/33638999
http://pantip.com/topic/33841781
ผมยังทำสมาธิด้วยตนเองเรื่อยมาตามโอกาสอำนวย เหตุการณ์พบเจอคลื่นความสุขมากระทบก็ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย
แต่รูปแบบการคิดยังมีเกิดขึ้นเมื่อทำสมาธิจนสงบไปได้สักระยะนึงแล้ว จิตมันเริ่มคิดใหม่ วนไปวนมา หาที่มาและคำตอบของปัญหาต่างๆยิ่งคิดเหมือน
รู้สึกว่า เรายิ่งสงบมากขึ้น คิดจนมันเลิกคิดไปเอง สามารถอยู่สงบได้แบบนิ่งๆเฉยๆโดยที่ไม่ต้องทำอะไร.
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ความคิดได้หยุดไปแล้ว และผมอยู่นิ่งๆนั้น เกิดความรู้สึกว่าเห็นภาพตนเองยกแขนซ้ายขึ้นมาจากการประสานมือมาดู
มองเห็นเป็นมือและแขนปกติ ทันใดนั้นกลับกลายเป็นเห็นทะลุเข้าไปในแขน เหมือนว่าไม่มีผิวหนังหุ้มอยู่เลย เห็นเส้นเลือด เห็นเลือดที่วิ่งอยู่ภายใน
เห็นกระดูกและเส้นเอ็นเป็นร่างเเห ความรู้ในขณะนั้นคือมันแปลกดี ทึ่งว่าข้างในตัวเราเป็นอย่างนี้หรือ สักพักหนึ่งเหมือนผมลุกขึ้นมา เดินไปข้างหน้า
และหันกลับมานั่งลง สิ่งที่เห็นคือตัวผมสองคนนั่งตรงข้ามกันอยู่ คนเดิมคือคนที่ยังหลับตานั่งสมาธิอยู่ อีกคนหนึ่งคือคนที่ลุกมานั่งมองคนเดิม
ซึ่งความรู้สึกผมอยู่กับคนที่กำลังมองอยู่
ถ้าไม่นับตอนส่องกระจก นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมกำลังมองตัวเองอยู่ ใจมันประหลาดว่าเราหน้าตารูปร่างเป็นแบบนี้หรือ มองไปมองมาร่างที่นั่งอยู่
กลับกลายไม่มีผิวหนัง เห็นเป็นโครงกระดูกที่มีอวัยวะภายในเห็นไปหมด จิตเริ่มคิดเอง พอจำความคิดตอนนั้นได้ประมาณนี้ครับ
" สิ่งที่เราเห็นไม่ใช่เรานี่ "
" แล้วอะไรคือเรา "
" ผิวหนังก็ไม่ใช่ กระดูกก็ไม่ใช่ ตับไตไส้พุงก็ไม่ใช่"
" แสดงว่าไม่มีอะไรที่เป็นเราเลย"
จากนั้นพวกอวัยวะภายในต่างๆก็ร่วงหล่นลงไปเหลือไว้แต่โครงกระดูกเปล่าๆ ครู่หนึ่งก็ป่นลงมากองเป็นฝุ่นผงถูกพัดไปไม่เหลืออะไร
" เราทุกข์เพราะอะไร เราทุกข์เพราะเรายึดติดกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้ สิ่งนั้นไม่ใช่ของเราและเราก็ควบคุมมันไม่ได้"
"เรามาแล้วเราก็ไป"
พอคิดถึงตรงนี้เหมือนได้ยินเสียงวิ้งๆ ใจเป็นกลางๆไม่สุขไม่ทุกข์ สามารถคงอยู่เฉยๆได้จนออกจากสมาธิ ต้องขอโทษเพื่อนๆที่เล่ามายืดยาวด้วยครับ
ที่สงสัยคือ ตามที่ได้อ่านได้ฟังมาถ้าพบเห็นอะไรในสมาธิ. ให้เพียงกำหนดรู้เฉยๆ แต่ผมกลับคิดตามแบบอัตโนมัติเลย อย่างนี้ต้องแก้ไขอะไรไหมครับ
และที่แปลกอีกอย่างคือหลังออกจากสมาธิ มีอารมณ์เบื่อหน่ายตอนที่แต่งตัวเช่น ใส่เจลผม ฉีดโคโลนจน์ คือไม่อยากปรุงแต่งตัวเอง แต่เป็นไม่นานครับ
แค่สองสามวันก็หาย
เราสามารถใช้ประโยช์จากภาพที่เราเห็นในสมาธิได้ไหมครับ
http://pantip.com/topic/33615363
http://pantip.com/topic/33638999
http://pantip.com/topic/33841781
ผมยังทำสมาธิด้วยตนเองเรื่อยมาตามโอกาสอำนวย เหตุการณ์พบเจอคลื่นความสุขมากระทบก็ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย
แต่รูปแบบการคิดยังมีเกิดขึ้นเมื่อทำสมาธิจนสงบไปได้สักระยะนึงแล้ว จิตมันเริ่มคิดใหม่ วนไปวนมา หาที่มาและคำตอบของปัญหาต่างๆยิ่งคิดเหมือน
รู้สึกว่า เรายิ่งสงบมากขึ้น คิดจนมันเลิกคิดไปเอง สามารถอยู่สงบได้แบบนิ่งๆเฉยๆโดยที่ไม่ต้องทำอะไร.
มีอยู่ครั้งหนึ่งที่ความคิดได้หยุดไปแล้ว และผมอยู่นิ่งๆนั้น เกิดความรู้สึกว่าเห็นภาพตนเองยกแขนซ้ายขึ้นมาจากการประสานมือมาดู
มองเห็นเป็นมือและแขนปกติ ทันใดนั้นกลับกลายเป็นเห็นทะลุเข้าไปในแขน เหมือนว่าไม่มีผิวหนังหุ้มอยู่เลย เห็นเส้นเลือด เห็นเลือดที่วิ่งอยู่ภายใน
เห็นกระดูกและเส้นเอ็นเป็นร่างเเห ความรู้ในขณะนั้นคือมันแปลกดี ทึ่งว่าข้างในตัวเราเป็นอย่างนี้หรือ สักพักหนึ่งเหมือนผมลุกขึ้นมา เดินไปข้างหน้า
และหันกลับมานั่งลง สิ่งที่เห็นคือตัวผมสองคนนั่งตรงข้ามกันอยู่ คนเดิมคือคนที่ยังหลับตานั่งสมาธิอยู่ อีกคนหนึ่งคือคนที่ลุกมานั่งมองคนเดิม
ซึ่งความรู้สึกผมอยู่กับคนที่กำลังมองอยู่
ถ้าไม่นับตอนส่องกระจก นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผมกำลังมองตัวเองอยู่ ใจมันประหลาดว่าเราหน้าตารูปร่างเป็นแบบนี้หรือ มองไปมองมาร่างที่นั่งอยู่
กลับกลายไม่มีผิวหนัง เห็นเป็นโครงกระดูกที่มีอวัยวะภายในเห็นไปหมด จิตเริ่มคิดเอง พอจำความคิดตอนนั้นได้ประมาณนี้ครับ
" สิ่งที่เราเห็นไม่ใช่เรานี่ "
" แล้วอะไรคือเรา "
" ผิวหนังก็ไม่ใช่ กระดูกก็ไม่ใช่ ตับไตไส้พุงก็ไม่ใช่"
" แสดงว่าไม่มีอะไรที่เป็นเราเลย"
จากนั้นพวกอวัยวะภายในต่างๆก็ร่วงหล่นลงไปเหลือไว้แต่โครงกระดูกเปล่าๆ ครู่หนึ่งก็ป่นลงมากองเป็นฝุ่นผงถูกพัดไปไม่เหลืออะไร
" เราทุกข์เพราะอะไร เราทุกข์เพราะเรายึดติดกับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงได้ สิ่งนั้นไม่ใช่ของเราและเราก็ควบคุมมันไม่ได้"
"เรามาแล้วเราก็ไป"
พอคิดถึงตรงนี้เหมือนได้ยินเสียงวิ้งๆ ใจเป็นกลางๆไม่สุขไม่ทุกข์ สามารถคงอยู่เฉยๆได้จนออกจากสมาธิ ต้องขอโทษเพื่อนๆที่เล่ามายืดยาวด้วยครับ
ที่สงสัยคือ ตามที่ได้อ่านได้ฟังมาถ้าพบเห็นอะไรในสมาธิ. ให้เพียงกำหนดรู้เฉยๆ แต่ผมกลับคิดตามแบบอัตโนมัติเลย อย่างนี้ต้องแก้ไขอะไรไหมครับ
และที่แปลกอีกอย่างคือหลังออกจากสมาธิ มีอารมณ์เบื่อหน่ายตอนที่แต่งตัวเช่น ใส่เจลผม ฉีดโคโลนจน์ คือไม่อยากปรุงแต่งตัวเอง แต่เป็นไม่นานครับ
แค่สองสามวันก็หาย