จากตัว จขกท. เองเลยนะคะ อาการนี้เกิดขึ้นตั้งแต่สมัยประถมแล้วค่ะ ตอนนั้นเรียนอยู่โรงเรียนเอกชน แล้วจะมีทอมดี้คู่หนึ่งค่ะ ซึ่งจะเดินผ่านทุกวันเลย แล้วสองคนนี้ก็จะคลอเคลียกันอยู่แบบนี้ทุกวันจึงทำให้เกิดอาการขยักแขยงมาก ถึงขั้นไม่ชอบอย่างรุนแรงเพราะพฤติกรรมของพวกเขา จน จขกท. ขึ้นมัธยม ก็ได้ย้ายไปอยู่โรงเรียนประจำจังหวัดค่ะซึ่งเป็นโรงเรียนหญิงล้วนค่ะ พออยู่ ม.2 ความคิดหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไป เพราะได้เห็น ทอม ที่ต่างจากที่เห็นในวัยประถมมากเลยค่ะ ทั้งน่ารัก ดูดี ต่างกันระดับสิบ แทบอยากจะวิ่งเข้าใส่ เขิน หน้าแดง บิดตัวนี่แทบเป็นเลขแปดเลยค่ะ จากสายตาสั้นๆพอเห็นทอมเดินมาไกลๆสายตายาวเฉย555555 (อารมณ์ประมาณติ่งเกาหลี)  ความคิดเหล่านั้นก็ได้เปลี่ยนไป และ จขกท. ก็เริ่มมีแฟนค่ะ อร้ายย ถึงจุดๆนี้คือ ฟิน แน่นอนค่ะ ต้องเป็นทอม ชีวิตหญิงล้วน 6 ปี จนขึ้นมหาลัย ก็ยังคบทอมเหมือนเดิมจนเลิกกันไป และก็โสดมาเกือบสองปี และเคยมีคำว่าเลสเบี้ยนเข้ามาในหัวบ้าง ซึ่งเคยพูดกับเพื่อนว่า "น่ากลัวว่ะ ไม่เอาหรอก"  แต่วันนี้ จขกท. ก็คิดนะว่ามันไม่น่ากลัวเลย มันน่ารักกว่าทอมที่เคยคบกันมาด้วยซ้ำ เป็นเพศที่เราสามารถเป็นตัวของเราได้อย่างไม่อึดอัด คุยกันได้ทุกเรื่อง เข้าใจกันเสมอ สวยๆเดินควงกัน ลืมความแข็งกระด้างไปเลยค่ะ แล้วตอนนี้ จขกท. เชื่อแล้วค่ะว่า เกลียดอะไร ได้อย่างนั่นจริงๆ 5555555