แอบชอบพี่คนนึง ตอนเรียนมัธยมยังไม่เคยบอกพี่คนนั้นจนเรียนมหาลัย

สวัสดีค่ะ
ขอบอกก่อนเลยนะคะ เราเป็นคนพูดไม่เก่งค่ะ ตั้งกระทู้เป็นจริงเป็นจังครั้งแรก
สิงในพันทิปมานานเพิ่งได้สมาชิกด้วย ผิดพลาดยังไง ให้อภัยกันโต้ยเน้อ


จะเล่าเรื่องราวความรัก เรียกว่ารักครั้งแรกได้หรือเปล่าไม่รู้นะคะ ฮ่าๆๆๆ ช่วงนั้นแบบวัยใสๆแต่หน้าไม่ใสเลยค่ะ 555555555555
ตอนม.2 ก็ชอบรุ่นพี่ที่โรงเรียนคนนึง ขอแทนชื่อว่าพี่บีนะคะ พี่บีอยู่ม.3 เราอยู่ม.2  เราก็แบบชอบมอง ชอบเดินผ่านไปให้พี่บีเห็นบ่อยๆ เคยมีครั้งนึงรอพี่บี กลับบ้านจะได้ขึ้นรถสองแถวคันเดียวกัน 55555555 ปรากฏว่า แห้วเลย

ขอแก้ไขเพิ่มเติมนะคะ ลืมบอกว่าทำไมถึงชอบพี่บี เขาเรียนเก่ง เท่ๆ นิ่งๆ และมีอยู่ครั้งนึงเราประทับใจมากที่สุด เราคุยกับพี่บีเรื่องเรียน การสอบเข้าเรียนต่อม.4 เรากังวลมากกลัวไม่ติด จิตตก พี่บีก็ให้กำลังใจ ความรู้สึกดีกับบวกเพิ่มอีก1เลยค่ะ

เราเลยเริ่มปฏิบัติการจีบ

ขั้นตอนแรกเป็นเปลี่ยนแปลงตัวเองทำทุกอย่างเลยค่ะ
ทาครีมกันแดด ทาครีมบำรุง หาวิธีรักษาสิวเป็นคนสิวเยอะมาก แบบเยอะจนหน้าดำชอบเล่นคอมรังสีคอมแผ่ใส่หน้าดำแบบมากๆ
หาวิธีรักษาสิวในเน็ตเลยค่ะ แบบวิธีธรรมชาติอะไรทำหมด คอมก็เล่นน้อยลง ครีมอะไรที่ว่าดีใช้หมด
จนบางครั้งโบกครีมไปโรงเรียน เรียกว่าโบกเลยค่ะ คืออยากขาวสุด ละเพื่อนทักทำไมหน้าเทา เสียเซลฟ์เลยค่ะ มันก็เทาจริง 55555555555555555 เด็กดำๆ สิวเขรอะๆ

วันนึงเราก็แอดเฟสพี่บีไป พี่บีรับแอดเราแบบดีใจมาก แอดmsnด้วย รอพี่บีออนทุกวัน ตั้งสถานะใน msn ถึงพี่บีตลอด
โอ้ยยยยยย เริ่มแผนการจีบเลย พี่บีเป็นคนแรกเลยที่เราจีบ เล่นเกมในเฟสเป็นเกมทำเค้กชื่อเกมว่า café life ที่ให้แต่งร้านละทำเค้ก เรานี่เข้าเกมนี้ทุกวันเพื่อไปช่วยไม่ให้เค้กในเกมพี่บีเน่า ที่ไปช่วยมันจะขึ้นบอกชื่อว่าใครช่วยไม่ให้เค้กเราเน่า ใช้วิธีนี้เลยค่ะ กิกิ >< พี่บีจะได้จำเราได้ และแล้วก็รวมความกล้า เราทักเฟสพี่เขาไปค่ะ หาเรื่องคุยเยอะมาก  ทักพี่บีตลอด ไม่เคยมีสักครั้งที่พี่บีทักมาก่อนเลย ไม่เคยเลยจริงๆ เราก็ยังงงๆตัวเองว่าแบบทำไปได้ไงวะ55555555555 ไปสรรหาเรื่องคุยมาจากไหนเยอะแยะ ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยเรื่องคุยมันมาในหัวแบบจัดเต็ม แบบชอบพี่บีมากจนเอาเก็บมาเขียนเป็นไดอารี่เลยค่ะตอนนี้ไดอารี่นั้นยังอยู่นะคะ เก็บไว้เสมอเหมือนเป็นรักแรก รู้ค่ะว่าเป็นไปไม่ได้ เป็นไปได้น้อยมากที่พี่บีจะคิดกับเราแบบอื่น


ลืมเล่าค่ะ!! 5555555 เพื่อนเราก็ชอบพี่บีเหมือนกันแต่เพื่อนเราเบ้าหน้าดีไงบวกกับความกล้าไปจีบพี่บี แล้วเพื่อนเรากับพี่บีก็ได้เป็นแฟนกัน วันวาเลนไทน์ที่โรงเรียนนะ เรานี่แบบจำได้เลยพี่บีซื้อดอกไม้ปลอมสีขาวมาให้เพื่อนเรา
โหยยยย เรากำลังจะบอกความในใจโดยการส่งการ์ดไปให้เลยอะ วินาทีนั้นเราก็ฉีดการ์ดเก็บทิ้งในกระเป๋าเลยอะ
กลับบ้านไปเอาปากกาขีดไดอารี่หน้าที่เขียนเกี่ยวกับพี่บีเละเลยค่ะ ร้องไห้เลย แก่แดดอะพี่เขารู้กับเราด้วยหรอวะว่าร้องไห้อะ คิดละแบบขำตัวเอง ความคิดเด็กน้อย 555555555555555  เราก็แบบเสียใจนะ แต่ได้คุยกับพี่บีรู้สึกดี ดีขึ้นทุกวัน อยากไปโรงเรียนทุกวัน รู้สึกว่าตัวเองตั้งใจเรียนมากขึ้น และแล้วพี่บีต้องย้ายจากโรงเรียนเก่านี้ไปต่อม.4 ที่อื่น เราก็แบบเห้ย คือต้องสอบเข้าโรงเรียนนี้ให้ได้ โรงเรียนที่พี่บีอยู่ แล้วก็สอบไม่ติด ฮืออออออออออออ เสียใจมากตอนนั้น

คือความรู้สึกที่มีก็เหมือนเดิมค่ะ ชอบจนกลายเป็นรักละ เพราะเห็นพี่บีตั้งคบกับแฟนในเฟส เราก็ไปส่องค่ะ ส่องแฟนพี่บี
เราก็ยินดีกับพี่เขานะคะ ก็เห็นพี่บีรักกับแฟนดีค่ะ เราก็ส่องเฟสพี่บีตลอดนะ จนเราไปเรียนกวดวิชาในตัวเมืองที่ที่มีสถาบันกวดวิชาเยอะๆในภาคตะวันออก 5555555555555  เราเป็นเด็กเดอะเบรนอะ แต่อยากลองเรียนฟรีที่ออนดิมานไงคะ เลยทดลองเรียนบังเอิญเจอพี่บีที่ออนดิมาน เจอบ่อยอยู่ แต่ไม่ทุกวัน เรานี่อยากสมัครคอร์สเรียนที่ออนดิมานเลย แต่ไม่เอาเพราะเรียนเดอะเบรนอยู่แล้ว 555555555 เปลืองเงิน โชคดีที่คอร์สเรียนฟรีที่ออนดิมานยังไม่หมด วันนึงเห็นพี่บีเดินเข้ามากับแฟน เรานี่แบบอยากวิ่งหนีไปหลบหน้าแบบสุด แต่ไม่ได้อะเลยนั่งลงตรงเก้าอี้ทำเป็นดูทีวี ละแฟนพี่บีก็ออกไปซื้ออะไรกิน พี่บีก็เดินมาข้างๆถามว่าเรียนเป็นไงบ้าง เกรดเท่าไหร่อะไรยังไง เราแบบรู้สึกดีมากๆๆๆ จนเอากลับไปเล่าให้เพื่อนสนิทฟัง เพื่อนมันก็ว่า แบบยังไม่ลืมอีกหรอวะ

จนเดอะเบรนมีสาขาใกล้ๆกับโรงเรียนที่พี่บีอยู่บวกกับใกล้ที่ทำงานพ่อเราด้วย เราเลยเรียนเดอะเบรนที่สาขานั้น
เจอพี่บีบ่อยความรู้สึกอยากเจอพี่บีมากขึ้นทุกวัน ตอนนั้นก็หน้าปลวกเหมือนเดิมอะคะ แต่เราก็แบบแอบด่าแฟนพี่บีนะ  แบบสวยก็ไม่สวยไรงี้ 555555555 ก็แบบอิจฉาอะ เนอะ ละก็ไม่ได้เจอกันนานมากๆๆๆ จนพี่บีสอบเข้ามหาลัยคณะวิศวะด้วยอะ กรี๊ดดดด เท่ไปอี๊กกกกกก
เราก็ต้องอยู่ม.5อะนะคะ ตอนนั้นคือแบบฟิตเลย จนอยู่ม.6 มีโอกาสสอบคือเป็นโครงการเรียนดีของมหาลัยที่พี่บีเรียนอยู่
เราเลยไปสอบด้วยว่าเกรดถึงเกณฑ์ไงคะ 55555555555555555  ละเหมือนเดิมไม่ติดสัมภาษณ์ เศร้ามาก รอแอดมิชชั่นอย่างเดียว


แต่เราก็ส่องเฟสพี่บีเรื่อยๆ ดูภาพเกือบทุกวัน55555555 โรคจิตนิดๆ จนวันนี้เป็นเวลา 6 ปี เรายังคอยดูเฟส ดูความเคลื่อนไหวพี่บีอยู่ตลอด เรื่องราวที่เรารู้สึกดีกับพี่บีมันอยู่ในไดอารี่เยอะมากเราเขียนในนี้ไม่มีทางหมด ตั้งแต่ม.2จนตอนนี้ยังไม่เคยบอกความในใจที่มีมาตลอดในใจ เราเคยดูรูปพี่บีจนร้องไห้รู้ตลอดเวลาว่ามันเป็นไปไม่ได้


จนม.6ขึ้นปี1 เราเปลี่ยนแปลงตัวเองทำทุกอย่างให้ดูดีขึ้นแต่ไม่ได้ศัลย์เลย วิธีธรรมชาติ ขัดตัวจนมันดีขึ้น รักษาสิวจนหน้าใส เพื่อนบอกมาไกลมาจากเมื่อก่อนมาก 55555555555555 ตอนนี้เรามีความมั่นใจมากขึ้นจากเด็กเงียบๆเก็บตัว ตอนนี้ก็มีคนเข้ามาคุยด้วยรู้สึกดีกับคนนั้นๆนะคะ แต่ในใจเราลึกๆก็นึกถึงพี่บีอยู่ จนตอนนี้ก็ยังไม่กล้าบอกรักพี่บีเลย กลัวพี่บีรังเกียจ ฮือออออ ใจมดมากกับผู้ชายคนนี้

เดี๋ยวจะมาเล่าต่อเกี่ยวกับเรื่องในไดอารี่นะคะ หาก่อนตอนนี้ไม่ได้อยู่กับไดอารี่