นี่เป็นกระทู้แรกของดิฉันนะคะ ถ้าผิดพลาดขออภัยด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่า ก นะคะ เมื่อ5ปีที่แล้ว ดิฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดซึ่งได้มีโอกาสมาเรียนที่สาธิตเกษตรที่กำแพงแสนนะคะ ตอนที่ไปครั้งแรกรู้สึกว่าตัวเองโง่มากๆ ทำอะไรไม่ถูก ไปไหนไม่เป็น ยืนเอ๋ออยู่ที่หน้าประตู จังหวะนั้นมีพี่ที่มหาลัยขี่รถมา มาจอดแล้วถามว่า เรียกพี่คนนั้นว่า ข นะคะ
ข มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ
ก หนูพึ่งมาที่นี่ครั้งแรกค่ะ เลยยังงงๆอยู่
ข ให้พี่ช่วยไหม พี่ชื่อ....นะ แล้วน้องหละ
ก ชื่อ...ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ พี่....
ข กินอะไรมายัง
ก ยังเลย หิวๆ 5555
ข ไปหาอะไรกินกัน เดี่ยวพี่เลี้ยง
ตอนนั้นเย็นแล้ว จะมีตลาดในม.อยู่ พี่เขาก็พาไปกินก๊วยเตี๋ยว แต่สิ่งที่คนรู้จักกันไม่มีแบบนี้คือ พี่เขาเดินจับมือเราเหมือนเป็นแฟน คือตอนนั้นแบบฟินมากกกกกก ก่อนอื่นนะคะ เราเป็นคนตัวเล็กๆ ขาวๆ แก้มเยอะๆ สูง155เองค่ะ (ตอนนี้สูงแค่160 เจริญมากจ้า ) ส่วนพี่เขาเป็นผช.ตัวสูงๆ ขาวๆ คือเข้าขั้นหล่อสุดๆ
พอจะกลับหอพี่เขาก็ไปส่ง แต่บังเอิญค่ะ อยู่หอเดียวกันอีก พี่เขาก็เลยมาส่งที่หน้าห้อง คำบอกลาสำหรับวันนี้ของพี่เขาที่บอกเรา
ข ฝันดีนะตัวเล็ก เราจะได้เจอกันอีก
คือตอนนั้นหน้าแดงมากก ทำอะไรไม่ถูก เช้าวันถัดไปเราก็ไปเรียนของเราตามปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็ไม่ได้เจอกับพี่เขามาเป็นอาทิตย์ เหมือนพี่เขาหายไปจากวงจรชีวิต
แต่มีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นเราเหนื่อยจากการเรียนมากและไม่สบายด้วย พอจะขี่รถกลับหอ รู้สึกว่ามึนๆ เลยขี่เข้าไปที่มหาลัยแทนที่จะออกประตูชลประทาน เริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวจึงตัดสินใจมาอยู่ที่สวนพระพิรุณแทน นั่งพักไปสักครู่ก็มีผู้ชายตัวสูงเดินมา ซึ่งคนนั้นเป็นพี่ข นั่นเอง
ข เฮ้ย ตัวเล็ก เป็นอะไร ไม่สบายหรอ
ก นิดหนึ่งค่ะพี่ แต่กินยาเดี่ยวก็หาย
จุดพีคที่สุดของตอนนี้คือพี่เขาเอามือมาขยี้หัวแล้วบอกว่า
ข ให้มันจริงงง หน้าซีดเหมือนไก่ขนาดนี้ ขี้โม้จัง
ก ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกค่ะ หน้าแดง สุดท้ายก็เป็นลมจนไม่รู้อะไรเลย
พอรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่ห้องของใครสักคน ปรากฏว่าเป็นห้องของพี่ขนั้นเอง ห้องพี่เขาเป็นห้องที่ไม่เหมือนห้องผช. ดูสะอาดมาก ทุกอย่างวางเป็นระเบียบ แถมมีตุ๊กตาเต็มหัวเตียง
พอพี่เขาเห็นว่าเรารู้สึกตัวแล้ว เลยเดินมาถามแถมเอามือลูบหัวเบาๆ
ข ดีขึ้นแล้วใช่ไหม เป็นห่วงแทบตาย นึกว่าจะเป็นอะไรมาก ยาซื้อมาให้แล้วนะ วางอยู่ที่โต๊ะกินด้วยหละ
ก ขอบคุณค่ะพี่... ตอนนั้นยิ้มจนแก้มจะแตก จากรุ่นพี่ที่คิดว่าแค่รู้จักกันเฉยๆ จนตอนนี้กลายมาเป็นสนิทกันมาก
หลังจากนั้น เราก็ไปไหนมาไหนกันมากขึ้น ไปเที่ยวด้วยกัน หาอะไรกินด้วยกัน พี่เขาคอยมารับมาส่งเราไปเรียนตลอดเลย จนตอนนี้รู้สึกว่าชอบพี่เขาจริงๆแล้วหละ
แต่ความคิด ความรู้สึก หัวใจ กลับพังลงเมื่อรู้ว่าพี่เขามีแฟน จากที่เป็นคนร่าเริง กลับกลายมาเป็นคนนิ่งๆ ไม่ตั้งใจเรียน ไม่สนใจใคร เจอหน้าพี่เขาเราก็ไม่ทัก แต่แอบทุกทีที่เราเมินเขา สายตาพี่เขามองเราแบบห่วงมาก แต่เราก็พยายามจะลืมเขาจริงๆแล้วแหละ
เราเริ่มกลับมาเป็นคนปกติอีกครั้ง จากตอนแรกเป็นคนบ้าทำอะไรไม่ได้ 555555 แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามความคิดเมื่อเย็นวันนั้นมีเบอร์แปลกโทรมา ขอบอกก่อนนะคะปกติเราจะเป็นคนไม่รับสายแปลกๆ แต่วันนั้นอะไรดลใจให้รับไม่รู้ พอรับก็รู้เลยใครเพราะเสียงเขาเรายังจำได้ดี (เราไม่เคยให้เบอร์พี่เขาไปนะคะ)
ข ตัวเล็ก ไปหาอะไรกินกันไหม
ก ไปกับแฟนพี่ดิ (แอบงอนแรงมาก)
ข พี่ไม่มีแฟน ไหนใครแฟนพี่
ก ก็พี่คนนั้นไงที่สวยๆ ที่บอกว่าพี่แฟนเขา
ข อ๋อ 5555555555 รู้สึกว่ามีคนแถวนี้แอบหึง
ก มั่ววว (แอบยิ้มเลยกู รู้ทัน555)
ข จะไปเปล่า
ก ...
ข เงียบ
ก เอ่อออ...
ข ถ้าไม่ไปจะพังประตูเข้าไปละนะ
ก ห้ะ รีบวิ่งไปเปิดประตู สิ่งที่เห็นคือ ผู้ชายตัวสูงๆกับเสื้อยืดกางเกงยีนรองเท้าเตะ เกือบเท่ละพี่ 5555555 ยังไม่ทันจะพูด พี่แกก็ลากไปหาอะไรกิน พอกินเสร็จ แทนที่จะพากลับหอ แต่พี่พาไปที่ๆเราเจอกันครั้งแรก
ข จำได้ไหมว่าพามาทำไม
ก จำได้ ไม่โง่ 55555
ข ตัวเล็กเอ้ยยย แกรู้ไหม แกเป็นคนแรกที่ทำให้พี่นอนไม่หลับตอนวันที่พี่เจอแกครั้งแรก
ก ไม่รู้ (แอบกวนตีนเบาๆ แต่ในใจคือเขินมาก)
ข ไม่พูดต่อและ ทำหน้าเชิด
ก อะ ง้อๆๆ พูดต่อนะค้าาาา อ้อนใส่
ข แกนี่มันน่ารักจริงๆตัวเล็ก แกเป็นคนแรกที่พี่ชอบให้แกซ้อนท้ายรถ เวลาพี่มีแก พี่ชอบยิ้มตามเวลาแกยิ้มใส่พี่
ก ว้าววววว
ข แล้วแกหละ
ก หนูหรอพี่ มีพี่แล้วหนูไม่ต้เติมน้ำมันบ่อยเลย5555
ข ไอนี่
ก ล้อเล่นๆ หนูชอบเวลาที่พี่อยู่กับหนู หนูติ้งต้องใส่พี่ได้ อ้อนใส่ได้ อิอิ
ข (นางหน้าแดง)
บทสนทนาก้จบลงเพียงแค่นี้
แต่พี่เขามาจับมือเราแน่นมาก มันอุ่น อุ่นที่สุด สักพักพี่ก็พาเรากลับหอ
******ไว้มาต่อนะคะ ขอทำงานก่อนน้าาาา ชอบไม่ชอบขออภัยด้วยนะคะ ถ้าเล่าไม่มันส์ขอโทษทีค่าาาาา จะรีบมาต่อนะคะ
หลงรักเด็กเกษตรเข้าแล้ว
สวัสดีค่ะ ขอแทนตัวเองว่า ก นะคะ เมื่อ5ปีที่แล้ว ดิฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดซึ่งได้มีโอกาสมาเรียนที่สาธิตเกษตรที่กำแพงแสนนะคะ ตอนที่ไปครั้งแรกรู้สึกว่าตัวเองโง่มากๆ ทำอะไรไม่ถูก ไปไหนไม่เป็น ยืนเอ๋ออยู่ที่หน้าประตู จังหวะนั้นมีพี่ที่มหาลัยขี่รถมา มาจอดแล้วถามว่า เรียกพี่คนนั้นว่า ข นะคะ
ข มีปัญหาอะไรหรือเปล่าครับ
ก หนูพึ่งมาที่นี่ครั้งแรกค่ะ เลยยังงงๆอยู่
ข ให้พี่ช่วยไหม พี่ชื่อ....นะ แล้วน้องหละ
ก ชื่อ...ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ พี่....
ข กินอะไรมายัง
ก ยังเลย หิวๆ 5555
ข ไปหาอะไรกินกัน เดี่ยวพี่เลี้ยง
ตอนนั้นเย็นแล้ว จะมีตลาดในม.อยู่ พี่เขาก็พาไปกินก๊วยเตี๋ยว แต่สิ่งที่คนรู้จักกันไม่มีแบบนี้คือ พี่เขาเดินจับมือเราเหมือนเป็นแฟน คือตอนนั้นแบบฟินมากกกกกก ก่อนอื่นนะคะ เราเป็นคนตัวเล็กๆ ขาวๆ แก้มเยอะๆ สูง155เองค่ะ (ตอนนี้สูงแค่160 เจริญมากจ้า ) ส่วนพี่เขาเป็นผช.ตัวสูงๆ ขาวๆ คือเข้าขั้นหล่อสุดๆ
พอจะกลับหอพี่เขาก็ไปส่ง แต่บังเอิญค่ะ อยู่หอเดียวกันอีก พี่เขาก็เลยมาส่งที่หน้าห้อง คำบอกลาสำหรับวันนี้ของพี่เขาที่บอกเรา
ข ฝันดีนะตัวเล็ก เราจะได้เจอกันอีก
คือตอนนั้นหน้าแดงมากก ทำอะไรไม่ถูก เช้าวันถัดไปเราก็ไปเรียนของเราตามปกติ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เราก็ไม่ได้เจอกับพี่เขามาเป็นอาทิตย์ เหมือนพี่เขาหายไปจากวงจรชีวิต
แต่มีอยู่วันหนึ่ง วันนั้นเราเหนื่อยจากการเรียนมากและไม่สบายด้วย พอจะขี่รถกลับหอ รู้สึกว่ามึนๆ เลยขี่เข้าไปที่มหาลัยแทนที่จะออกประตูชลประทาน เริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวจึงตัดสินใจมาอยู่ที่สวนพระพิรุณแทน นั่งพักไปสักครู่ก็มีผู้ชายตัวสูงเดินมา ซึ่งคนนั้นเป็นพี่ข นั่นเอง
ข เฮ้ย ตัวเล็ก เป็นอะไร ไม่สบายหรอ
ก นิดหนึ่งค่ะพี่ แต่กินยาเดี่ยวก็หาย
จุดพีคที่สุดของตอนนี้คือพี่เขาเอามือมาขยี้หัวแล้วบอกว่า
ข ให้มันจริงงง หน้าซีดเหมือนไก่ขนาดนี้ ขี้โม้จัง
ก ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกค่ะ หน้าแดง สุดท้ายก็เป็นลมจนไม่รู้อะไรเลย
พอรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ที่ห้องของใครสักคน ปรากฏว่าเป็นห้องของพี่ขนั้นเอง ห้องพี่เขาเป็นห้องที่ไม่เหมือนห้องผช. ดูสะอาดมาก ทุกอย่างวางเป็นระเบียบ แถมมีตุ๊กตาเต็มหัวเตียง
พอพี่เขาเห็นว่าเรารู้สึกตัวแล้ว เลยเดินมาถามแถมเอามือลูบหัวเบาๆ
ข ดีขึ้นแล้วใช่ไหม เป็นห่วงแทบตาย นึกว่าจะเป็นอะไรมาก ยาซื้อมาให้แล้วนะ วางอยู่ที่โต๊ะกินด้วยหละ
ก ขอบคุณค่ะพี่... ตอนนั้นยิ้มจนแก้มจะแตก จากรุ่นพี่ที่คิดว่าแค่รู้จักกันเฉยๆ จนตอนนี้กลายมาเป็นสนิทกันมาก
หลังจากนั้น เราก็ไปไหนมาไหนกันมากขึ้น ไปเที่ยวด้วยกัน หาอะไรกินด้วยกัน พี่เขาคอยมารับมาส่งเราไปเรียนตลอดเลย จนตอนนี้รู้สึกว่าชอบพี่เขาจริงๆแล้วหละ
แต่ความคิด ความรู้สึก หัวใจ กลับพังลงเมื่อรู้ว่าพี่เขามีแฟน จากที่เป็นคนร่าเริง กลับกลายมาเป็นคนนิ่งๆ ไม่ตั้งใจเรียน ไม่สนใจใคร เจอหน้าพี่เขาเราก็ไม่ทัก แต่แอบทุกทีที่เราเมินเขา สายตาพี่เขามองเราแบบห่วงมาก แต่เราก็พยายามจะลืมเขาจริงๆแล้วแหละ
เราเริ่มกลับมาเป็นคนปกติอีกครั้ง จากตอนแรกเป็นคนบ้าทำอะไรไม่ได้ 555555 แต่ทุกอย่างกลับไม่เป็นไปตามความคิดเมื่อเย็นวันนั้นมีเบอร์แปลกโทรมา ขอบอกก่อนนะคะปกติเราจะเป็นคนไม่รับสายแปลกๆ แต่วันนั้นอะไรดลใจให้รับไม่รู้ พอรับก็รู้เลยใครเพราะเสียงเขาเรายังจำได้ดี (เราไม่เคยให้เบอร์พี่เขาไปนะคะ)
ข ตัวเล็ก ไปหาอะไรกินกันไหม
ก ไปกับแฟนพี่ดิ (แอบงอนแรงมาก)
ข พี่ไม่มีแฟน ไหนใครแฟนพี่
ก ก็พี่คนนั้นไงที่สวยๆ ที่บอกว่าพี่แฟนเขา
ข อ๋อ 5555555555 รู้สึกว่ามีคนแถวนี้แอบหึง
ก มั่ววว (แอบยิ้มเลยกู รู้ทัน555)
ข จะไปเปล่า
ก ...
ข เงียบ
ก เอ่อออ...
ข ถ้าไม่ไปจะพังประตูเข้าไปละนะ
ก ห้ะ รีบวิ่งไปเปิดประตู สิ่งที่เห็นคือ ผู้ชายตัวสูงๆกับเสื้อยืดกางเกงยีนรองเท้าเตะ เกือบเท่ละพี่ 5555555 ยังไม่ทันจะพูด พี่แกก็ลากไปหาอะไรกิน พอกินเสร็จ แทนที่จะพากลับหอ แต่พี่พาไปที่ๆเราเจอกันครั้งแรก
ข จำได้ไหมว่าพามาทำไม
ก จำได้ ไม่โง่ 55555
ข ตัวเล็กเอ้ยยย แกรู้ไหม แกเป็นคนแรกที่ทำให้พี่นอนไม่หลับตอนวันที่พี่เจอแกครั้งแรก
ก ไม่รู้ (แอบกวนตีนเบาๆ แต่ในใจคือเขินมาก)
ข ไม่พูดต่อและ ทำหน้าเชิด
ก อะ ง้อๆๆ พูดต่อนะค้าาาา อ้อนใส่
ข แกนี่มันน่ารักจริงๆตัวเล็ก แกเป็นคนแรกที่พี่ชอบให้แกซ้อนท้ายรถ เวลาพี่มีแก พี่ชอบยิ้มตามเวลาแกยิ้มใส่พี่
ก ว้าววววว
ข แล้วแกหละ
ก หนูหรอพี่ มีพี่แล้วหนูไม่ต้เติมน้ำมันบ่อยเลย5555
ข ไอนี่
ก ล้อเล่นๆ หนูชอบเวลาที่พี่อยู่กับหนู หนูติ้งต้องใส่พี่ได้ อ้อนใส่ได้ อิอิ
ข (นางหน้าแดง)
บทสนทนาก้จบลงเพียงแค่นี้
แต่พี่เขามาจับมือเราแน่นมาก มันอุ่น อุ่นที่สุด สักพักพี่ก็พาเรากลับหอ
******ไว้มาต่อนะคะ ขอทำงานก่อนน้าาาา ชอบไม่ชอบขออภัยด้วยนะคะ ถ้าเล่าไม่มันส์ขอโทษทีค่าาาาา จะรีบมาต่อนะคะ