ตอนนี้อยู่ม.6ค่ะกำลังเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัย ช่วงนี้ค้องไปเรียนพิเศษที่ต่างๆเหนื่อยมากเราเรียนเสร็จประมาน5-6โมงเย็นแล้วก็กลับบ้านเลย
ถึงบ้านประมาน1ทุ่ม
พ่อ:ทำไมถึงกลับมืด
เรา:ก็เรียนเสร็จก็กลับเลย
พ่อ:ไปตั้งแต่เที่ยง ไม่รู้จักเวล่ำเวลา
คือเราเลิกเรียนก็กลับเลยไม่ได้ไปเที่ยวเตร่ที่ไหน เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยค่ะ ในใจนี่อึดอัดมากก็รู้ว่าเป็นห่วงแต่บางที่เราก็มีภารกิจที่ต้องทำ
เช่น เมื่อปีที่แล้วต้องทำงานกีฬาสีกับเพื่อนๆหลังเลิกเรียน เราก็ทำงานกับเพื่อนตั้งแต่เลิกเรียนจนถึง1-2ทุ่ม ไลน์บอกตลอดว่าไปไหนทำอะไรแต่ก็ยังโดนว่าอยู่ดีว่าทำไมต้องกลับมืดค่ำ คือเราก็มีงานต้องทำอะ จะให้ทิ้งงานให้เพื่อนทำแล้วกลับก่อนได้ยังไง
อึดอัดมากค่ะ แม่ก็เข้าใจบอกว่าพ่อเค้าเป็นห่วง แม่ค่อยมาปลอบมาคุยด้วยตลอด บางทีเรากลับจากเรียนพิเศษมาเหนื่อยๆข้าวก็หิวง่วงก็ง่วงมาเจอพ่อบ่นนี่น้ำตาคลอเบ้าเลยค่ะ เถียงก็ไม่ได้ ไม่รู้จะพูดยังไงให้เค้าเข้าใจ เราไม่เคยได้ไปไหนกับเพื่อนตอนมืดๆเลยค่ะ
จะไปกินเลี้ยงวันเกิดเพื่อน กลับได้ไม่เกิน2ทุ่มครึ่งคือ..... เราอายุ18จะ19แล้วนะคะ
อึดอัดมากเลยค่ะ พ่อห้ามกลับบ้านมืด
ถึงบ้านประมาน1ทุ่ม
พ่อ:ทำไมถึงกลับมืด
เรา:ก็เรียนเสร็จก็กลับเลย
พ่อ:ไปตั้งแต่เที่ยง ไม่รู้จักเวล่ำเวลา
คือเราเลิกเรียนก็กลับเลยไม่ได้ไปเที่ยวเตร่ที่ไหน เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยค่ะ ในใจนี่อึดอัดมากก็รู้ว่าเป็นห่วงแต่บางที่เราก็มีภารกิจที่ต้องทำ
เช่น เมื่อปีที่แล้วต้องทำงานกีฬาสีกับเพื่อนๆหลังเลิกเรียน เราก็ทำงานกับเพื่อนตั้งแต่เลิกเรียนจนถึง1-2ทุ่ม ไลน์บอกตลอดว่าไปไหนทำอะไรแต่ก็ยังโดนว่าอยู่ดีว่าทำไมต้องกลับมืดค่ำ คือเราก็มีงานต้องทำอะ จะให้ทิ้งงานให้เพื่อนทำแล้วกลับก่อนได้ยังไง
อึดอัดมากค่ะ แม่ก็เข้าใจบอกว่าพ่อเค้าเป็นห่วง แม่ค่อยมาปลอบมาคุยด้วยตลอด บางทีเรากลับจากเรียนพิเศษมาเหนื่อยๆข้าวก็หิวง่วงก็ง่วงมาเจอพ่อบ่นนี่น้ำตาคลอเบ้าเลยค่ะ เถียงก็ไม่ได้ ไม่รู้จะพูดยังไงให้เค้าเข้าใจ เราไม่เคยได้ไปไหนกับเพื่อนตอนมืดๆเลยค่ะ
จะไปกินเลี้ยงวันเกิดเพื่อน กลับได้ไม่เกิน2ทุ่มครึ่งคือ..... เราอายุ18จะ19แล้วนะคะ