เมย์ไหนไฟแรงเฟร่อ...
ตอนแรกไม่ได้สนใจจะดูหรอก 
คือชื่อเรื่องในสายตาเรา มันตลกอะคิดว่าเป็นหนังที่ไม่ค่อยจริงจัง ตอนแรกเห็น action figure
นึกว่าเอาพล๊อตเรื่องมาจาก RailgunS พอไปนั่งในโรงก็ดันไปจ้องจับผิดด้วยซ้ำกะว่าเขาเอา RailgunS มาทำ
555ว่าไปนั่น HardSpoiler VVV
.
.
.
ตัวหนังมันไม่มีความซับซ้อนดูง่ายดำเนินเรื่องเร็ว แต่ที่มันแปลกอ่ะอยู่ตรงการดำเนินเรื่องกับชื่อเรื่องนี่ละ ชอบเพราะมันทำให้นึกถึงสมัยก่อนด้วยมั้ง
ไม่บ่อยนะที่คอมเมดี้ดราม่าหลายๆเรื่องจะเปิด prologue ด้วยปมในใจของตัวละครแทบทุกตัวแทนที่จะเน้นอารมณ์อื่นก่อนแล้วถึงเจอปม นอกจากประเด็นหลักอย่างพลังไฟฟ้าแสนโวลต์แล้วมันมีเรื่องย่อยๆออกมาอีกเพียบ
ซึ่งเมย์ไหนไฟแรงเฟร่อยังจิกกัดสะท้อนสังคมและชีวิตของวัยรุ่นอายุราวๆนี้ได้ตรงมากๆ



#1 จินตนาการ

จะสังเกตได้ว่าป๋องจะวาดเรื่องราวในชีวิตเก็บไว้ในสมุด และพยายามเอาโลกสองใบมาปนกัน เติมแต่งให้ตัวเองชนะได้ทุกอย่าง และนั้นมันคือAbilityที่ทุกคนมี“ความฝัน”และเจ้าของความฝันจะทำอะไรก็ได้ตามใจ
แบบทุกคนก็ต้องมีอะไรที่อยากจะทำแต่เป็นไปไม่ได้ในชีวิตจริง กรณีป๋องคือการแอบชอบมิ้งที่ฐานนันดรสูงกว่า
การระบายเรื่องราวพวกกนั้นไว้กับตัวมันก็ดีไปอีกแบบ จนความแตกเนี่ยละชีวิตแทบพัง ก่อนหนังจบป๋องตัดสินใจหยุดความฝันของเขาและวิ่งออกไปหาเมย์ที่โรงเรียน ไม่งั้นป๋องก็จะกลับไปอยู่ณจุดเดิมที่ไม่มีใครอยู่ด้วย นี่อาจจะเป็นจุดที่ว่าทำไมไม่มีการกล่าวถึงพ่อแม่ของป๋องเลยก็เป็นได้



#2 ฐานนันดร

อันนี้ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรที่ชัดอย่างในหนังแต่คำๆนี้มันมีอยู่จริงๆโดยที่ผู้ใหญ่มักเข้าไม่ถึงตัวเด็กเลย อย่างพี่บอส นักเลงที่ชอบแกล้งป๋องบ่อยๆสำหรับผมขอเรียกว่าเป็นฐานนันดรที่ต่ำสุดแต่มีอำนาจอยู่ในตัว มีทุกโรงเรียนนะอย่างนี้ ใช้คำว่าพี่ทำให้ดูยิ่งใหญ่เฉยๆ พอมันถึงจุดๆนึงที่ชาวบ้านรับไม่ได้มันก็รู้ตัวของมันเองอย่างตอนจบที่โดนน้องที่เกเรกว่าล่อซะหายซ่า
ไหนจะยังเรื่องเด็กที่เรียนอย่างเดียวแล้วไม่เห็นอย่างอื่นในชีวิตสำคัญเลย
ผู้หญิงตบกันเพื่อแย่งมโนหาพี่เฟรมแต่เพียงผู้เดียว แค่มโนยังจะแย่งกันอีก =_= เหมือนการบ้าดารา ใครห้ามแตะนี่ผู้ชายของชั้น ไม่ต่างอะไรกับพวกเกเรเอาตำแหน่งเอาอะไรที่ตัวเองเด่นมาข่มคนอื่น



#3 ความแตกต่าง

ตัวละครเมย์ก็เหมือนหลืบของสังคม ไม่อยากให้ใครรู้ว่าตัวเองอยู่ตรงนั้นเพราะเขากลัว กลัวว่าถ้ามีใครรู้จักเขาจะยิ่งสูญเสียคนพวกนั้นไปเทียบกับเรื่องจริงเมย์คงจะเป็นเด็กที่พิการ ผิดปกติ หรือทำอะไรที่คนส่วนใหญ่ไม่ทำ เมย์กำลังจะบอกเราว่าสมัยนี้น่ะแค่คิดต่างก็โดนเกลียดแล้ว เลือกที่จะอยู่คนเดียวแล้วกันจะได้ไม่มีใครเกลียดเรา และการที่เมย์เจอป๋องในตอนแรกเธอเกือบย้ายโรงเรียนเพราะไม่ต้องการให้ใครรู้จัก ถึงเรื่องจะแดงขึ้นมาว่าเธอปล่อยไฟฟ้าได้ ทุกคนก็คงพูดว่าเมย์ไหนวะ?
ต่างกับฐานนันดรของป๋องนะที่อยากให้มีใครมาเจอมาคุยด้วยแต่กลับไม่มี นี่แหละที่ทำให้เขาเกิดชอบเมย์ขึ้นมา เพราะเมย์เห็นตัวตนป๋องและก็เป็นคนที่ห่วงเขามาตลอด[ไม่งั้นจะมาช่วยทำการบ้านให้น้องทำไมไม่ได้ทำให้ชีวิตเมย์ดีขึ้นสักนิด]



#4 ครอบครัว

ตัวละครคุณพ่อของเมย์หมอฟันที่ขี้เล่น[มาก] เป็นเพราะการเข้าใจลูก มากๆรักมากๆ ไม่เห็นลูกเป็นตัวประหลาด และะพยายามให้ความอบอุ่นเมย์เท่าที่ทำได้ สมัยนี้อ่ะหรอเด็กถูกทิ้งเยอะกว่าหมาวัดอีก นับได้ว่าครอบครับของเมย์เป็นที่ที่น่าอยู่มากๆ ไหนพ่อแม่ของเมย์จะไม่เกี่ยงที่ป๋องไปมาหาสู่บ่อยๆแต๊ะอั๋งลูกสาวเป็นว่าเล่นแถมจีบกันซึ่งๆหน้า ก็ไม่แปลกแหละตามเนื้อเนื่องหนัง takeplace ในปี2016 ประเทศเราควรจะยอมรับความจริงอะไรหลายๆอย่างได้[มั้ง]

#5 เมย์-ไหน
สั้นๆง่ายๆเลยคือไหนมันแทนการไม่มีตัวตน เมย์ไหนวะ...
ในเรื่องตัวละครชื่อเมย์มันมีหลายคนโดยแทนให้เห็นว่าเมย์นางเอกนั้นไม่มีใครรู้จัก ถ้าถามว่าจุดยืนมันไม่ซ้ำกับป๋องหรอ แน่นอนว่าไม่เพราะมันเป็นการแทนความไร้ตัวตนคนละแบบ[ข้อ#3]

#6 Butterflyeffect

มิติต่างผลลัพธ์ต่าง...เอาและไงสปอยไปยันหนังเรื่องอื่น555
คนอื่นคงมองแบบbutterflyeffectมันก็มีทุกเรื่องป่ะจะบอกทำไม
อืม มีทุกเรื่องแหละแต่เรื่องนี่มีจุดเดียวเลยที่น่าสนใจ คือฉากจบปลอมครับ ณ ตอนที่ป๋องหยิบการ์ตูนเล่มที่25มาวาดต่อ ถ้าไม่คิดอ่ะไรตรงจุดนั้นคงเป็นฉากจบได้เช่นกันถ้าป๋องยังวาดการ์ตูนเล่มนั้นต่อ ตอนจบคงจะเป็นเมย์-เฟรม [เห็นๆอยู่ว่าเมย์ไม่ปฎิเสธพี่เฟรมด้วยตัวเองแน่นอน เพอร์เฟ็คขนาดนั้น]
แต่บทเรียนของเขาคือการนั่งวาดมิ้งอยู่คนเดียวมันไม่ได้ช่วยให้มิ้งมาสนใจอะไรเขาเลย มิ้งไม่รู้จักป๋องด้วยซ้ำถ้าไม่ได้อ่านการ์ตูนเล่ม24 
“ดีเ_ี้ยอะไรล่ะ” คำนี้ละที่มันเปลี่ยนผลลัพธ์ทุกอย่าง คนดูอ่ะขำนะฉากนั้นแต่ในใจไม่รู้สึกขำเลยจริงๆ

@เพื่อนๆละอยากให้เรื่องนี้จบแบบไหน...@

สรุป ชอบครับอืมไปดูเถอะ m-gen130เอง คุ้ม
ตกหล่นไรไปบอกได้ครับ