เคยมั้ยเวลาที่มีปัญหาแต่ไม่รู้จะคุยกับใคร จะไปปรึกษาใครก็กลัวจะโดนว่าเราไร้สาระอ่อนแอ และกลัวโดนซ้ำเติมอีกเพราะเหตุนี้จึงทำให้เป็นคนที่เก็บความรู้สึกและต้องทำเป็นยิ้มแย้มแจ่มใสไม่มีทุกข์อะไรทั้งที่ในใจเราไม่มีแม้กำลังที่จะคิดจะทำอะไรแม้แต่การดำเนินชีวิตเคยคิดว่าถ้ามีแฟนแล้วเราน่าจะระบายทุกอย่างให้เค้าฟังได้และเค้าก็คงจะให้กำลังใจเรา...แต่มันไม่ใช้เลยแม้แต่นิดเดียวกลับกลายเป็นว่าเราต้องเป็นที่ระบายของเค้าทุกครั้งและคอยรับฟังปัญหาต่างๆของเค้าอย่างเดียวยิ่งทำให้เราเครียดและคิดมากกว่าเมื่อก่อนอีกแล้วพอเวลาเรามีปัญหาเราจะปรึกษาเค้าก็หาเรื่องว่าให้เราซ้ำเติมเราอีกไม่ให้คำปรึกษาแล้วยังหาเรื่องให้เราผิดอีกเป็นแบบนี้บ่อยๆก็ทนไม่ได้ต้องเลิกลากันไป
แล้วมาตอนนี้พอเวลาเรารุ้สึกท้อ หมดกำลังใจ รู้สึกอยากมีใครซักคนที่จะคอยรับฟังและให้กำลังใจกันเวลาที่เราท้อแท้และสิ้นหวังยิ้มให้กันเวลาที่ทุกข์ใจไม่ซ้ำเติมกันหรือทำให้เรารุ้สึกแย่กว่าเดิมเวลาที่ท้อแท้หรือหมดกำลังใจอยากได้ยินคำว่า "ไม่เป็นไรนะ เค้าเป็นกำลังใจให้" แค่นี้แหละที่จะทำให้ทางที่ดูมืดมนของคนๆหนึ่งได้สว่างขึ้นมาอีกครั้ง...#ขอระบายไปในตัวเลยนะครับ