วันหนึ่งที่ญี่ป่นเคยถือครองสัมปทานความเป็นเดสติเนชั่นประเทศที่โคตรจะคูลมาช้านาน ช่วงเวลาที่ผู้มาเยือนจะดูมีมวลความจ๊าบ
และความมีอันจะกินอย่างมากมาย

จำได้ว่าครั้งวัยเยาว์นั้น มีญาติกลับจากการทัวร์ญี่ปุ่นและพกขนมแพคเกจคาวาอิเน้ะกลับมาฝาก "โอ้วหูยย นี่มันอะไรกันนี่”
(เป็นเด็กที่ค่อนข้างมีความสับสนในภาษา มักจะอยากรวมคำด้วยตัวเอง ทั้งโอ้โหและอู้หูย)
ข้าพเจ้าตื่นเต้นกับขนมญี่ปุ่นเหมือนเด็กวัดเห็นเกมบอย ไอ้ขนมนั่นหน้าตาเหมือนขนมสายไหม ฟูๆขาวๆ เราเรียกมันว่าขนมเมฆ
แต่ความอู้หูยมันอยู่ตรงที่ เคี้ยวไปเคี้ยวมา มันดันกลายเป็นหมากฝรั่ง!! พูดแบบไม่กระดากลยว่าตอนนั้นช็อคมาก
ถึงกับกลับไปเขียนในไดอารี่หนึ่งหน้ากระดาษ ถามใจตัวเองอยู่หลายวันว่า สิ่งที่เราเจอมันคือความฝันใช่มั้ย ทำไมมันไม่ละลายในปาก
ทำไมมันเป็นหมากฝรั่ง ทำไมกัน ทำไม ทำไม ทำไม (เสียงค่อยๆเฟดลงในห้วงคำนึง)


เมื่อโตขึ้น ภาพจำความอะเมซิ่งของญี่ปุ่นนั้นยังคงอยู่ และไม่น่าแปลกใจที่เด็กชานเมืองอย่างเราจะกระเดือกกระเสือ กกระสนอยากไป...
จนสุดท้ายความฝันนั้นเป็นจริง และกลับมายืดอกเล่าทั่วตำบลปากน้ำได้ว่า ไปมาแล้วนะเหวยย ญี่ปุ่นประเทศ...
ไม่ผิดคาดที่ผู้ฟังก็รู้สึกตื่นเต้นกับความคูลของเรา (หึหึหึ)


แต่แล้วจนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อรัฐบาลญี่ปุ่นยกเลิกการขอวีซ่า และเมื่อทุกสายการบินถล่มราคาเส้นทางไปญี่ปุ่น ตั๋วเครื่องบินถูกจนรู้สึกว่า
ราคานี้ยังไม่รวมค่าแลนดิ้งใช่หรือไม่ ไหน เพิ่มค่าแลนดิ้งกดตรงไหน ซ่อนเงื่อนไขไว้ตรงไหนนน!!


นับตั้งแต่นั้นมา การไปญี่ปุ่นจึงมีความคูลไล่เลี่ยกับการไปสิงคโปร์ หรือ ฮ่องกง..มั่นใจว่าประชากรชาวไทยผู้มีหนังสือเดินทาง
จะต้องเคยเดินทางไปฮ่องกง หรือ สิงคโปร์เป็นอย่างแน่นอน และก็เชื่อมั่นอีกวา ในเวลาอีกไม่ช้า ญี่ปุ่นก็จะตีตื้นมาทำอันดับในเร็ววัน


กระนั้นแล้วเราก็ยังพยายามเสาะหาที่เที่ยวใหม่ๆ จ๊าบๆ เผื่อไว้อวดญาติในวันเชงเม้งบ้าง ทั้งไป ปากเซ ปีนัง มาเก๊า เวียดนาม
บาหลี เกาหลี ปันหยี นครชัยศรี สุดท้ายก็ยังไม่หมี (เฮ้ย! พอ)  ยังไม่สามารถหาเรื่องไปข่มเกรด 4 ของลูกอาอึ้มได้อยู่ดี
ครั้นจะไปฝรั่งเศส อิตาลี สวิส ก็คงจะต้องขายไตสักข้างถึงจะพอค่าตั๋วเครื่องบิน

ในขณะที่นั่งคิดพลางลูบไตตัวเองอยู่ เหมือน God of จ๊าบได้ยินเสียงวิงวอนจากเรา พลันบันดาลให้เสียงเตือนของโปรแกรมแชท
ที่ชอบหลอกตังค์เราให้กดซื้อสติกเกอร์ดังขึ้น


ทอม :  ไปอินเดียมั้ย ช่วงเดือนสิงห...
ติ๋ม   :  ไป
ทอม :  เห้ย กูยังพิมพ์ไม่จบเลย
ติ๋ม   :  ไป
ทอม :  แล้วลางานได้หรอ
ติ๋ม   :  ได้
ทอม :  ห้ะ เจ้านายให้ลาหรอ
ติ๋ม   :  ให้
ทอม : เค้าอนุญาตแล้วหรอวะ
ติ๋ม   : เปล่า กูอนุญาตตัวกูเอง
ทอม : สัส

อ อ..อินเดีย เรามองข้ามไปได้ยังไงวะเนี่ย แค่พูดคำว่าอินยังไม่ทันจะเดียก็รู้สึกว่าเท่แล้ว ประเทศที่มีคนเต้นจีบกันบนเขา ที่มีโรตี
ที่มีทัชมาฮาล ที่มีคนลงไปดื่มกินแม่น้ำศักดิ์สิทธิ์ในขณะที่อีกฝากเด็กแขกกำลังล้างก้น ที่มีอะมิต๊าบนั่นนะหรออ โอ้โหวว

ทอม :  แต่ไม่ใช่อินเดียแบบที่คิดนะ
ติ๋ม   :  (เอ้ะ นี่กูแอบคิดในใจนะ )
ทอม :  ไปเลห์
ติ๋ม   :  แผ่นเรียบหรือแผ่นหยัก
ทอม :  แผ่นเรียบรสญาญ่า...ถุ้ยย
ติ๋ม   :  เลห์ไหนเนี่ย ไม่รู้จัก
ทอม :  เลห์ลาดัก อินเดียเหนือ..มองภาพตามนะ เป็นเมืองที่อยู่สูงเหนือน้ำทะเลไป เกือบหมื่นฟุต ล้อมรอบด้วยภูเขา
          มองทางไหนก็เจอแต่ภูเขาสีน้ำตาลสลับสีขาวจากหิมะบนยอด เลยมาอีกนิดเป็นทุ่งหญ้าสีเขียวขจี มีจามรีขนปุกปุยยืนเล็มหญ้าอยู่
          ส่วนตรงตีนเขา มีฝูงแกะหน้าแฉล้มกำลังกินน้ำจากธารที่ไหลลงมาจากยอดหิมาลัย
ติ๋ม : .....สะแม่เข้ว (เอามือทาบอก)


ภาพจำอินเดียที่เราเคยเห็นตั้งแต่เด็ก เอามาใช้ประเมินเลห์ลาดักไม่ได้เลยสินะ...เมืองชื่อไม่คุ้น ที่อยู่โคตรสูง แค่คิดก็สะดือหมุนแล้ว
กระนั้นแล้วพับแผนเที่ยวญี่ปุ่น ฝรั่งเศส อิตาลี สวิสเก็บไปได้เลย (และยังมีไตใช้ครบสองข้างด้วย)

เพราะต่อจากไปนี้คือช่วงเวลาแจ้งเกิดของเขา ผู้ที่จะมาพลิกโฉมวงการท่องเที่ยวคนใหม่ของเราาาา ขอเชิญทุกท่านพุ่งขึ้นเหนือระดับความสูงน้ำทะเล 11,500 ฟุต...สูงขนาดนี้ ไม่คูลลลให้มันรู้ไป ลุยยย!!  





ฝากผลงานติ๋มไว้ในง่ามใจพ่อแม่พี่หน้องแฟนเพลงเด้อ
ทริปลาวร้อยแผล
http://pantip.com/topic/33176940/comment9
สิงค์โปร์นั้นโก้จริมๆ
http://pantip.com/topic/32978799


สนับสนุนและต้มตุ๋นโดย : Some.mile ที่ให้ติ๋มเที่ยวแบบเห็บหมาตลอดกาล
http://pantip.com/topic/34125397
(แม่มถ่ายรูปสวย)