สวัสดีคะ เรา"กะแป๋ง"
เราอยากจะถามเพื่อนๆ ว่าอยากมีแฟนมั้ย? พยายามหาวิธีมีแฟนมั้ย?
เราเป็นคนนึงที่อยากมีแฟนค่ะ เพราะเราก็อยู่ มอปลาย ละ เห็นเพื่อนๆมีแฟนละก็รู้สึกเหงาๆ เราเคยคิดนะคะว่า ไม่มีแฟนก็ยังมีเพื่อน ไม่เหงา แต่ไหงตอนนี้เพื่อนๆหนีไปมีแฟนกันหมด เมื่อก่อนเวลาไปเที่ยวก็ไปกันเป็นกลุ่มอยู่ด้วยกันสนุกสนาน แต่ตอนนี้แถบจะไม่มีเลย กลายเป็นว่าเราต้องไปไหนมาไหนคนเดียวจากที่นอยด์เพื่อนๆ จนตอนนี้เริ่มชิน และก็ทำให้เหงามากจนอยากมีแฟนกะเขาบ้าง
เพื่อนก็แนะนำให้หาคนคุย เราก็มีคุยบ้าง มีคนมาจีบบ้าง ตอนแรกก็ดีแต่พอเวลาผ่านไปก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ หรือบางทีก็รู้สึกว่าไม่กล้า กลัวอะไรบางอย่าง ทำให้คนที่เรามาคุยก็เริ่มถอยออกไป แต่บางคนที่เรารู้สึกดีเขาก็แค่คุยแต่เขาก็ไม่ได้คิดจริงจังกับเรา มันทำให้เรารู้สึกเหนื่อยที่จะต้องตามหา หรือเราต้องอยู่คนเดียวแบบนี้ไปเรื่อยๆ
แล้วถ้าเราอยู่คนเดียวจนชินเราจะสามารถมีใครสักคนได้ไหมค้ะ? เพราะเราอาจลืมไปแล้วว่าการมีใครสักคนมันรู้สึกยังไง?
มีบางคนบอกให้รอใครสักคน
แต่เราก็คิดนะว่า ถ้าเรารอใครสักคนอยู่ที่เดิม แล้วก็มีคนอีกมากมายที่คิดเหมือนกัน มันก็เหมือนการอยู่ที่เดิมแล้วแบบนี้เราจะได้เจอกันมั้ย?
แต่ถ้าต้องออกตามหา
เราก็ต้องทนเหนื่อยต่อไปเรื่อยๆ วิ่งตามเขาไปเรื่อยๆ เขาจะเป็นคนนั้นไหมที่เราอยากเจอ มันจะใช่มั้ย?
จนถึงตอนนี้เราเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง ก็แต่ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ พยายามปล่อยวางทุกอย่างไม่วิ่งตาม ไม่รอคอย เดินไปเรื่อยตามทางที่อยากไป แต่ก็แอบคิดนะค่ะว่าถ้ามีใครสักคนจริงๆ เราอาจจะได้พบกันที่ระหว่าง ไม่ว่าเขาจะเดินมาเหมือนกัน หรือหยุดเพื่อรอใครสักคน หรือแอบตามเรามา แต่ถ้าไม่มีใครคนนั้นจริงๆก็คงจะ..... อยู่แบบนี้แหร่ะค่ะ
จากที่รู้สึกอิจฉาเพื่อนที่มีแฟน กลายเป็นรู้สึกดีใจที่เห็นเพื่อนมีความสุขกับแฟนมันดูน่ารักมากเลยค่ะ และจากที่รู้สึกเหงาตอนนี้ก็รู้สึกว่าให้เวลากับตัวเองมากขึ้นไม่คิดเรื่องที่ติดลบมากเกินไป ยังมีอีกหลายคนที่เป็นเหมือนเรา เราไม่ได้อยู่คนเดียวแบบนี้บนโลก แม้วันที่เหนื่อยในทุกหนทางก็ยังมีครอบครัวที่คอยอยู่ข้างหลัง
ความรู้สึกที่ท้อแท้เวลากลับบ้านไปเจอแม่ แล้วกอดแม่มันทำให้น้ำตาไหลออกมาโดยที่มีความสุขที่สุด
ถึงคนที่ไม่มีแฟน และอยากมีแฟน ที่หาวิธีคนเสียใจมากมาย
คุณลองใช้เวลากับตัวเองบ้าง ลองใช้เวลาคิดทบทวนเรื่องต่างๆ ลองใช้เวลากับครอบครัว กับคนอื่นที่เขารอคุณอยู่ ดีกว่าพยายามหาหนทางจากที่ว่าเราจะเจอหนทาง มันอาจทำให้เราหลงทางอยู่นาน
หันกลับมารักตัวเองกันเถอะนะคะ
ทำไมถึงไม่มีแฟน? ใครที่อยากมีแฟนอ่านนะคะ
เราอยากจะถามเพื่อนๆ ว่าอยากมีแฟนมั้ย? พยายามหาวิธีมีแฟนมั้ย?
เราเป็นคนนึงที่อยากมีแฟนค่ะ เพราะเราก็อยู่ มอปลาย ละ เห็นเพื่อนๆมีแฟนละก็รู้สึกเหงาๆ เราเคยคิดนะคะว่า ไม่มีแฟนก็ยังมีเพื่อน ไม่เหงา แต่ไหงตอนนี้เพื่อนๆหนีไปมีแฟนกันหมด เมื่อก่อนเวลาไปเที่ยวก็ไปกันเป็นกลุ่มอยู่ด้วยกันสนุกสนาน แต่ตอนนี้แถบจะไม่มีเลย กลายเป็นว่าเราต้องไปไหนมาไหนคนเดียวจากที่นอยด์เพื่อนๆ จนตอนนี้เริ่มชิน และก็ทำให้เหงามากจนอยากมีแฟนกะเขาบ้าง
เพื่อนก็แนะนำให้หาคนคุย เราก็มีคุยบ้าง มีคนมาจีบบ้าง ตอนแรกก็ดีแต่พอเวลาผ่านไปก็เริ่มรู้สึกว่ามันไม่ใช่ หรือบางทีก็รู้สึกว่าไม่กล้า กลัวอะไรบางอย่าง ทำให้คนที่เรามาคุยก็เริ่มถอยออกไป แต่บางคนที่เรารู้สึกดีเขาก็แค่คุยแต่เขาก็ไม่ได้คิดจริงจังกับเรา มันทำให้เรารู้สึกเหนื่อยที่จะต้องตามหา หรือเราต้องอยู่คนเดียวแบบนี้ไปเรื่อยๆ
แล้วถ้าเราอยู่คนเดียวจนชินเราจะสามารถมีใครสักคนได้ไหมค้ะ? เพราะเราอาจลืมไปแล้วว่าการมีใครสักคนมันรู้สึกยังไง?
มีบางคนบอกให้รอใครสักคน
แต่เราก็คิดนะว่า ถ้าเรารอใครสักคนอยู่ที่เดิม แล้วก็มีคนอีกมากมายที่คิดเหมือนกัน มันก็เหมือนการอยู่ที่เดิมแล้วแบบนี้เราจะได้เจอกันมั้ย?
แต่ถ้าต้องออกตามหา
เราก็ต้องทนเหนื่อยต่อไปเรื่อยๆ วิ่งตามเขาไปเรื่อยๆ เขาจะเป็นคนนั้นไหมที่เราอยากเจอ มันจะใช่มั้ย?
จนถึงตอนนี้เราเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง ก็แต่ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ พยายามปล่อยวางทุกอย่างไม่วิ่งตาม ไม่รอคอย เดินไปเรื่อยตามทางที่อยากไป แต่ก็แอบคิดนะค่ะว่าถ้ามีใครสักคนจริงๆ เราอาจจะได้พบกันที่ระหว่าง ไม่ว่าเขาจะเดินมาเหมือนกัน หรือหยุดเพื่อรอใครสักคน หรือแอบตามเรามา แต่ถ้าไม่มีใครคนนั้นจริงๆก็คงจะ..... อยู่แบบนี้แหร่ะค่ะ
จากที่รู้สึกอิจฉาเพื่อนที่มีแฟน กลายเป็นรู้สึกดีใจที่เห็นเพื่อนมีความสุขกับแฟนมันดูน่ารักมากเลยค่ะ และจากที่รู้สึกเหงาตอนนี้ก็รู้สึกว่าให้เวลากับตัวเองมากขึ้นไม่คิดเรื่องที่ติดลบมากเกินไป ยังมีอีกหลายคนที่เป็นเหมือนเรา เราไม่ได้อยู่คนเดียวแบบนี้บนโลก แม้วันที่เหนื่อยในทุกหนทางก็ยังมีครอบครัวที่คอยอยู่ข้างหลัง
ความรู้สึกที่ท้อแท้เวลากลับบ้านไปเจอแม่ แล้วกอดแม่มันทำให้น้ำตาไหลออกมาโดยที่มีความสุขที่สุด
ถึงคนที่ไม่มีแฟน และอยากมีแฟน ที่หาวิธีคนเสียใจมากมาย
คุณลองใช้เวลากับตัวเองบ้าง ลองใช้เวลาคิดทบทวนเรื่องต่างๆ ลองใช้เวลากับครอบครัว กับคนอื่นที่เขารอคุณอยู่ ดีกว่าพยายามหาหนทางจากที่ว่าเราจะเจอหนทาง มันอาจทำให้เราหลงทางอยู่นาน
หันกลับมารักตัวเองกันเถอะนะคะ