ผมเป็นคนที่ชีวิตลำบากมาตั้งแต่เด็ก พ่อไม่มี แม่มีสามีใหม่ ผมต้องอยู่ตัวคนเดียว หาเลี้ยงตัวเองตั้งแต่ ม.2 (อายุ 14-15)
ดิ้นรนทุกทางจนทุกวันนี้ศึกษาอยู่ ป.ตรี แต่ยังไม่จบ มีงานประจำทำ เงินเดือนหมื่นกลางๆ แต่งานก็ไม่ค่อยมั่นคงนัก และ
ผมยังไม่มีทรัพย์สินใหญ่ๆเป็นของตัวเอง อีกทั้งยังมีหนี้สิน กยศ อยู่เกือบแสน ไหนจะอายุใกล้เลข 3 อีก เงินเก็บก็มีไม่ถึง
แสน และผมยังเป็นคนมีโลกส่วนตัวเพราะอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด (ปัจจุบัญย้ายเข้ามาอยู่กับแม่ร่วมกับครอบครัวใหม่
ของแม่เพราะเหงาและต้องการดูแลท่าน แต่ก็เข้ากับสามีเขาได้ไม่ดีนักเนื่องจากปัญหาในวัยเด็ก)
แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต ผ่านทางแฟนเพื่อนเป็นแม่สื่อ เธอเป็นฝ่ายรุกเข้าหาผมก่อน
เธอติดต่อผมเข้ามา เราคุยกันค่อนข้างถูกคอผมเลยชวนเธอทานข้าว เธอตบปากรับคำตกลงทันที ซึ่งก็เป็นเวลาอีกหลายวัน
แต่ปัญหาก็คือผมสืบข้อมูลของเธอได้ว่า เธอมีพร้อมทุกอย่าง บ้าน คอนโด รถ จนผมรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยไม่เหมาะกับเขา
ผมเลยคิดว่า อนาคตถ้าเขาเลือกผม เขาจะลำบาก ผมคิดว่าหลังจากเดทครั้งนี้จบลง ผมจะจบความสัมพันธ์นี้ และวางตัว
เป็นแค่เพื่อนที่ดีคนหนึ่งให้กับเธอ แต่ผมก็กลัวว่าผมจะมีใจให้เธอมากกว่านี้ และถ้าหากเธอมีใจให้ผมกลับ มันจะยิ่งยาก
ที่จะถอนตัว ผมกลัว ผมได้แต่คิดว่า ผมไม่คู่ควรจริงๆ
ผมอึดอัดใจมากที่มีปัญญาเป็นได้เท่านี้ ชีวิตผม ไม่สามารถมีใครในชีวิตได้ ก่อนหน้านี้ก็เคยมีคนที่ฐานะพอๆกับผม และด้อยกว่า
เข้ามาในชีวิต แต่ผมกลับเลือกที่จะปฎิเสธและตัดความสัมพันธ์นั้นลง เพียงเพราะข้ออ้างที่ว่า "อยู่กับผม เขาจะลำบาก" ใจผมลึกๆ
ผมอยากมีใครสักคนที่จะอยู่เคียงข้างผม ดูแลกันและกันไปชั่วชีวิต เห็นเพื่อนๆมีครอบครัวกันไปหมด แล้วย้อนถามผมกลับมาว่า
"ไม่รีบหาตั้งแต่ตอนนี้ แก่ตัวไปใครจะดูแลเมิง" ผมเห็นเพื่อนๆมีครอบครัว มีทายาทกันหมด แถมเจอคำถามแบบนั้นก็เริ่มมานั่งคิด....
ใครพอจะมีแนวทางความคิดดีๆ ช่วยสอนผมทีครับ เรื่องนี้ผมโง่จริงๆ
ขอบคุณมากครับ
[อยากระบาย] เมื่อผมมีผู้หญิงที่รวยกว่า เข้ามาในชีวิต
ดิ้นรนทุกทางจนทุกวันนี้ศึกษาอยู่ ป.ตรี แต่ยังไม่จบ มีงานประจำทำ เงินเดือนหมื่นกลางๆ แต่งานก็ไม่ค่อยมั่นคงนัก และ
ผมยังไม่มีทรัพย์สินใหญ่ๆเป็นของตัวเอง อีกทั้งยังมีหนี้สิน กยศ อยู่เกือบแสน ไหนจะอายุใกล้เลข 3 อีก เงินเก็บก็มีไม่ถึง
แสน และผมยังเป็นคนมีโลกส่วนตัวเพราะอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอด (ปัจจุบัญย้ายเข้ามาอยู่กับแม่ร่วมกับครอบครัวใหม่
ของแม่เพราะเหงาและต้องการดูแลท่าน แต่ก็เข้ากับสามีเขาได้ไม่ดีนักเนื่องจากปัญหาในวัยเด็ก)
แต่เรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เพราะมีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาในชีวิต ผ่านทางแฟนเพื่อนเป็นแม่สื่อ เธอเป็นฝ่ายรุกเข้าหาผมก่อน
เธอติดต่อผมเข้ามา เราคุยกันค่อนข้างถูกคอผมเลยชวนเธอทานข้าว เธอตบปากรับคำตกลงทันที ซึ่งก็เป็นเวลาอีกหลายวัน
แต่ปัญหาก็คือผมสืบข้อมูลของเธอได้ว่า เธอมีพร้อมทุกอย่าง บ้าน คอนโด รถ จนผมรู้สึกว่าตัวเองต่ำต้อยไม่เหมาะกับเขา
ผมเลยคิดว่า อนาคตถ้าเขาเลือกผม เขาจะลำบาก ผมคิดว่าหลังจากเดทครั้งนี้จบลง ผมจะจบความสัมพันธ์นี้ และวางตัว
เป็นแค่เพื่อนที่ดีคนหนึ่งให้กับเธอ แต่ผมก็กลัวว่าผมจะมีใจให้เธอมากกว่านี้ และถ้าหากเธอมีใจให้ผมกลับ มันจะยิ่งยาก
ที่จะถอนตัว ผมกลัว ผมได้แต่คิดว่า ผมไม่คู่ควรจริงๆ
ผมอึดอัดใจมากที่มีปัญญาเป็นได้เท่านี้ ชีวิตผม ไม่สามารถมีใครในชีวิตได้ ก่อนหน้านี้ก็เคยมีคนที่ฐานะพอๆกับผม และด้อยกว่า
เข้ามาในชีวิต แต่ผมกลับเลือกที่จะปฎิเสธและตัดความสัมพันธ์นั้นลง เพียงเพราะข้ออ้างที่ว่า "อยู่กับผม เขาจะลำบาก" ใจผมลึกๆ
ผมอยากมีใครสักคนที่จะอยู่เคียงข้างผม ดูแลกันและกันไปชั่วชีวิต เห็นเพื่อนๆมีครอบครัวกันไปหมด แล้วย้อนถามผมกลับมาว่า
"ไม่รีบหาตั้งแต่ตอนนี้ แก่ตัวไปใครจะดูแลเมิง" ผมเห็นเพื่อนๆมีครอบครัว มีทายาทกันหมด แถมเจอคำถามแบบนั้นก็เริ่มมานั่งคิด....
ใครพอจะมีแนวทางความคิดดีๆ ช่วยสอนผมทีครับ เรื่องนี้ผมโง่จริงๆ
ขอบคุณมากครับ