จากเรื่องเพ้อฝัน กลายเป็นเรื่องจริง (แต่กว่าจะเป็นอย่างทุกวันนี้อุปสรรคเยอะมาก)

สวัสดีคะ เพื่อนๆ
วันนี้อยากจะมาเล่าประสบการณ์ชีวิตที่เหมือนละครมาก ให้ทุกคนได้ฟัง
และก็อยากจะเล่าเพื่อเป็นอุทาหรณ์ เป็นกำลังใจให้กับคนที่กำลังท้อในเรื่องของความรัก หรือแอบชอบใครสักคนอยู่นะคะ
กระทู้นี้ยาวหน่อยนะคะ ^^

ตอนนั้นยังอยู่ ม.4 อยู่เลยคะ
ช่วงนั้นนี่ ชอบผู้ชายอยู่คนหนึ่ง อยู่ห้องเดียวกัน จริงๆเขาก็ไม่ได้หล่อมากนะคะ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงชอบเขา
และก็ไม่เข้าใจตัวเองอีกว่า ทำไมถึงอยากจะสนิทกับเขามากเป็นพิเศษ (งงตัวเองมาก)
จินตนาการต่างๆที่เคยอ่านนิยาย รู้สึกอยากจะมีโมเม้นกับผู้ชายคนนี้คนเดียวเลย

มาเข้าเรื่องสุดฟินสำฉันนะ..
ทุกอย่างเลยเริ่มขึ้นจากการที่ฉันแอดเฟสเขาคะ เขาก็รับแอดเฟสสะด้วยนะ ตอนนั้นนี่ยิ้มแก้มปริ่เลยหละ
พออยู่ในห้องเรียนก็ไม่ได้คุยกันเท่าไหร่ จนทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนเมื่อฉันทักไปหาเขาเองคะ (ฮ่าๆๆๆ)
ประโยคที่ทักไปถามคือ(เท่าที่จำได้นะคะ) "พรุ่งนี้...มีงานไรจะต้องส่งไหม"
ตอนนั้นนี่ลุ้นมากคะว่าเขาจะตอบไหม สุดท้ายก็ตอบคะ คือ...ดิ้นคะ ดิ้นมากกกก นั่งบิดกันเลยทีเดียว
พอหลังจากวันนั้น ก็คุยแชทกับเขาทุกวันคะ ในแชทที่คุยนี่มีแต่เรื่องงาน แน่นอน....ฉันทักไปก่อนหมดเลยคะ 555555
แล้วก็วันดีคืนดี ก็โทรไปหาเขา โทรไปแกล้งถามว่า "พรุ่งนี้มีงานอะไรจะต้องส่งไหม" เขาก็คุยด้วยคะ
บางทีโทรไป ก็โทรไปบ่น เขาก้คุยนะคะ แต่เขาเพิ่งบอกว่าช่วงนั้นนี่พอฉันฉันเริ่มบ่นปุ๊บ เขาก็จะวางโทรศัพท์ไว้ข้างๆและเล่นเกมส์
พอมาได้ยินตอนนี้นี่ เฟลสุดๆ 555555

หลังจากที่ฉันคุยเฟส โทรคุยกับเขา บ่อยขึ้นเรื่อยๆ เราก็เริ่มสนิทกันโดยไม่รู้ตัว(สำหรับฉันนะคะ 55555)
พออยู่ที่โรงเรียน เขาก็เริ่มมาเล่นๆกับฉันแล้วหละคะ เริ่มมาแกล้งมาหยอกกัน
เวลามีงานก็เริ่มกล้าเข้าหากัน(ต่อหน้า) มากขึ้น พอมีงานกลุ่มก็จะพยายามดึงเขาเค้ามาในกลุ่มด้วย
แต่ถ้ามีงานคู่ ก็จะขอเขาว่าขอคู่ด้วยได้ไหม เขาก็ยอมทำงานคู่ด้วยคะ ซึ่งส่วนใหญ่ฉันทำเองคะ
แน่นอน อะไรที่ทำให้เขาได้เราก็จะทำใช่ไหมหละคะ แลกให้เขามาคุยกับเราด้วยก็ยอมหละเนาะ

จนเวลาผ่านไป ช่วงปิดเทอมก็คุยกันในเฟสปกติคะ มีโทรหานะแต่ก็น้อยกว่าคุยในแชทนะคะ
มีอยู่วันนึง มีเพื่อนชวนไปดูหนัง ฉันก็ไปด้วยคะและที่สำคัญ ก็ต้องชวนเขาไปด้วยสิ
พอฉันทักชวนเขา เขาก็ตอบตกลงคะ คือแบบอาการนี่ดิ้นคะ ดิ้นหนักมากกกก 555555
ตอนนั้นนี่คิดว่าถ้าเกิดไปดูกันสองคน ฉันคงอยู่นิ่งไม่ได้แน่นอน

พอถึงวันดูหนัง ก็มีคนไป 5 คน รวมฉันด้วยหนะคะ
พอเข้าไปในดูได้สักพัก ซึ่งแน่นอนคะฉันนั่งข้างเขา ฉันนั่งริมสุดเขานั่งด้านขวาของฉันแล้วถัดไปก็เป็นเพื่อนผู้หญิงคนนึง ตามด้วยเพื่อนที่เป็นแฟนกันอีก 2 คน
พอดูได้สักพัก มือของเขาก็เริ่มขยับคะ คือเขาค่อยๆขยับมือเขามาชนมือฉัน
ตอนนั้นฉันยังไม่ได้ขยับตัวอะไรคะ แกล้งทำเป็นไม่รู้นั่นเอง555555
พอสักพักเขาก็เริ่มจับมือฉันคะ ส่วนฉันก็นั่งนิ่งไม่ขยับตัวกันเลยทีเดียว เป็นหุ่นยนต์ไปชั่วขณะเลยหละคะ
ทีนี้สายตาฉันก็ยังแกล้งทำเป็นมองดูหนังไป ส่วนเขาก็เริ่มจับมือฉันแน่นขึ้นเหมือนจะบอกว่าหันมามองหน่อย
เท่านั้นหละคะ ฉันหันไปมองหน้าเขา สายตาเขามันไม่ได้เป็นอย่างที่มองทุกวัน แต่มันเป็นสายตาที่ไม่เหมือนตอนแรกที่เราเจอกัน คุยกันในช่วงแรกๆ
ฉันนี่รีบหลบตาเขาเลยคะ เขาก็ยังจับมือฉันอยู่นะคะ ซึ่งตอนนั้นเราก็หันไปดูหนังทั้งคู่
พอถึงฉากที่ผีออกมาเท่านั้นหละคะ ฉันนี่ตกใจแบบสุดขีด หัวนี่ไปซบไหล่เขาไม่รู้ตัวเลยหละคะ
เขาก็เอามือที่ไม่ได้จับมือฉันลูบหัว พอฉันตั้งสติได้ฉันก็เงยหน้ามองเขา เขาก็มองหน้าฉัน คือแบบฟินคะ ฟินนนนน!!
ฉันรีบเด้งตัวออก พร้อมกับขยับมือฉันออกด้วยแต่เขาดึงมือฉันไปจับแบบเดิม เอิ่มคือเขินหนักมาก -/////-
พอเวลาผ่านไปไม่นาน หน้าเขาก็เริ่มขยับมาใกล้หน้าฉันคะ ตอนแรกก็ไม่รู้ตัวหรอกคะ มารู้อีกที ตอนที่เขาหอมแก้มฉันไปแล้ว!
คือฉันหันขวับเลยคะ หน้านี่รู้เลยว่าร้อนมาก แต่ก็ยังมองหน้าเขาแล้วก็ถามเขาแบบเสียงเบามากๆว่า “ทำไรเนี่ย”
เขาก็บอกว่า “ไม่รู้ดิ ดูหนังไปๆ” พอเขาพูดจบฉันก็หันดูหนังต่อทีนี้เราสองคนก็ไม่ได้คุยกันเลยคะ
มีแต่มือที่เขายังจับไว้อยู่ เขินคะ เขินมากกกก

หลังจากวันนั้นเราก็คุยกันปกติคะ คุยผ่านเฟสทุกวันแต่ตอนนี้เริ่มมีเรื่องไร้สาระคุยๆบ้างแล้วนะคะ ส่วนโทรหาก็ยังมีโทรเหมือนเดิมคะ แน่นอนฉันโทรไปเองคะ แหะๆ (ตอนปิดเทอม ขึ้น ม.5 นะคะ)
แล้วก็มีอยู่วันหนึ่งคะ เขาทักเฟสมาคุยปกตินี่หละ แต่อยู่ๆเขาก็ถามประโยคนึงขึ้นมาว่า "ถ้าขอเป็นแฟน จะเป็นปะ?"
ตอนแรกที่เห็นประโยคนี้ตาโตเลยหละ ตอนนั้นกำลังกอดหมอนหมีแพนด้ามือจิกหมอนจนหมอนไม่เป็นหน้าแพนด้าเลย ><
ที่นี้ฉันเลยตัดสินใจพิมกลับไปว่า "ไม่รู้ดิ ยังไม่ลองขอจะรู้ได้ไง"
พอฉันส่งปุ๊บ เขาก็อ่านปั๊บ แต่ฉันเห็นเขาพิมนานมาก แล้วก็ลบ พิมแล้วก็ลบแบบนี้นานมาก จนสุดท้ายเขาก็ส่งมาว่า
"เป็นแฟนกันนะ"
เป็นประโยคที่เห็นแล้ว....หมอนนี่ขว้างไปไกลเลยคะ ตุ๊กตาข้างๆตัวหยิบได้ก็หยิบมาบิดซ้ายขวา
ส่วนตัวฉันก็ วิ่งรอบห้อง หน้านี่ร้อนมากก กรี๊ดดดดด แล้วอยู่ๆน้าก็เดินเข้ามาในห้องถามว่า ‘เป็นอะไรเสียงดังเชียว อ่าววแล้วเขินอะไรหละนั่น หน้าแดงสะ’
พอได้ยินน้าบอกแบบนั้นฉันนี่หยุดทุกอย่างเลยคะ หันไปบอกว่า ‘ป่าวๆ  พอดีหนูมีเรื่องดีใจนิดหน่อยไม่มีไรนะๆ’
พอน้าได้ยิน น้าเขาก็ยิ้มๆส่ายหน้านิดๆแล้วก็เดินออกไป
ทีนี้ฉันก็หยุดทุกอย่าง ไปนั่งพิมตอบเขาว่า ‘เอาดิ’ พอกดส่งไปเขาก็อ่านทันทีทันใด 555555

หลังจากที่เราได้เป็นแฟนกันแล้ว ก็หวานกันมากเลยคะ คือสวีทกันสุดๆ
ไปดูหนังกันบ่อยมากก มีศัพท์เรียกเฉพาะเราสองคนมั่ง มีถ่ายรูปคู่ มีไปเที่ยวด้วยกัน
แต่ทุกๆวันจะต้องมีการทะเลาะกัน มันเป็นสิ่งที่ฉํนไม่ชอบที่สุด แต่เรื่องที่ทะเลาะจริงๆแล้วก็เกิดจากฉันนี่หละคะ
มันเป็นความผิดของฉันเอง คือคุยกับผู้ชายคนอื่น ซึ่งผู้ชายคนนี้เป็นแฟนเก่าของฉันเอง (ตอนนั้นตัวเองเลวมาก)
แต่ฉันก็มีน้อยใจเขา งอนเขาแต่เขาไม่รู้ในเรื่องที่เขาติดเกมส์หนักมาก เล่นบ่อยมาก ติดจนลืมไปว่ามีผู้หญิงคนนึงรอคุยกับเขาอยู่
มันเป็นแบบนี้มา 8 เดือน จนสุดท้าย ด้วยความที่ฉันทนไม่ไหวกับการติดเกมมาก ไม่ใส่ใจ และฉันคุยกับแฟนเก่าฉันด้วย...ฉันจึงบอกเลิกเขาเองหละคะ

หลังจากวันนั้นเขาก็ตามง้อฉัน แต่ตอนนั้นฉันยอมรับคะ ฉันยังไม่รู้หัวใจตัวเอง
คือ ฉันคุยกับแฟนเก่าฉันด้วย เลยทำให้ความรู้สึกของฉันมันไม่ชัดเจน สับสนตัวเอง
พอเวลาผ่านไป เขาก็เริ่มง้อฉันน้อยลง ซึ่งนั้นหละคะคือจุดเปลี่ยนอย่างนึง
ฉันรู้สึกแปลกไป เมื่อเขาไม่ได้มาตามง้อ คอยโทรหา ง้ออย่างเคย แต่ฉันก็ยังไม่มั่นใจในความรู้สึกจึงปล่อยเวลาผ่านไป
จนมีอยู่วันหนึ่ง แฟนเก่าที่ฉันคุยด้วยก็คุยปกตินะคะ นัดออกไปเดินตลาดนัด ฉันก็ออกไปเดินคะ
แต่ความรู้สึกที่เกิดขึ้น มันไม่ได้มีความสุขอย่างที่เคยเป็น อย่างที่เคยรู้สึก ถึงแฟนเก่าจะเอามือมาจับมือฉัน..
ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอย่างที่ฉันรู้สึกกับแฟนคนที่คบมา 8 เดือน ฉันรู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว
ฉันจึงบอกกับแฟนเก่าคนนี้ว่า ฉันไม่ได้รู้สึกอย่างที่ควรรู้สึก แต่ฉันว่าเราเหมาะกับเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ
แฟนเก่าฉันก็เข้าใจคะ แต่แฟนเก่าฉันบอกว่า ถ้ามีปัญหาอะไรที่เคลียร์ไม่ได้ หรือไม่สบายใจอะไรปรึกษาได้ตลอดนะอยากให้ช่วยอะไรบอกได้นะ
ซึ่งฉันก็รับคำคะ (เวลาที่ฉันเลิกกับแฟนคนที่กล่างตอนแรกคือ 4 เดือนนะคะ)

พอหลังจากวันนั้นฉันก็กลับไปคุยกับเขาคะ
ซึ่งตอนแรกเขาก็ประชดประชัน ด่าทอ ว่าฉันสารพัด
ว่า กลับมาทำไม อย่างงั้นอย่างงี้ ฉันก็ทนคะ ฉันทนได้ถึงแม้ว่าจะโดนด่าก็ตาม
เวลาเจอหน้าเขา สีหน้าเขาคือเรียบเฉยคะ เย็นชาใส่ฉัน ฉันก็ทนคะ..
แต่มีเขานัดไปดูหนัง ก็ไปคะ ไปเที่ยวสวนหลวงไปเดินเล่น ก็ไปคะ

จนเวลาผ่านไป 6 เดือน
ฉันเรื่มทนไม่ไหว แต่ฉันก็ยังทนนะคะ เขายังเย็นชาใส่ฉัน
ว่าฉันอยู่ทุกวัน เปรียบเทียบกับคนนั้นคนนี้
บอกอยากได้แฟนขาว ฉันก็ลงทุนซื้อครีมสารพัดมาทา เพื่อที่จะได้อย่างที่เขาชอบ
เขายังชอบบอกมาตลอดเรื่องแฟนเก่าที่ฉันคุย ทำไมฉันไม่กลับไปอย่างงั้นอย่างงี้ ทุกวันคะ
ส่วนฉัน ตั้งแต่กลับมาหาเขา...ฉันก็ทน และร้องไห้ทุกคืน

พอผ่านไปได้ปี เขาก็บอกว่าอยากให้เป็นแฟนไหมหละ เขาสิ
ฉันก็ขอเขานะคะ เขาก็ยอมเป็นแฟนคะ
ฉันไม่เคยขอใครเป็นแฟน ตอนนั้นฉันก็เขินนะคะ แต่ฉันก็ทำไปแล้วหนิเนาะ
ตอนนั้นเขาดูมีความสุข ไม่เย็นชาใส่ฉัน ฉันมีความสุขมากเลยคะ
แต่พอเวลาปกติ เขาก็เย็นชาใส่ฉันเหมือนเดิม พูดแต่คำว่า อือ อืม อื้ม เออ เจ็บดีเนาะ.

ถึงแม้จะเป็นแฟนกันแล้วเขาก็ยังพูดถึงแฟนเก่าฉันเขาคะ
คือฉันเลิกคุยกับแฟนเก่าคนนี้ไปตั้งแต่ฉันมาง้อเขาวันนั้นแล้ว
แต่เขาก็ยังพูดแบบนี้ ฉันเริ่มทนไม่ไหว แต่ก็แปลกนะคะฉันก็ยังทน
ฉันออกมานั่งอยู่หน้าบ้านคนเดียว ก้มมองดูโทรศัพท์กับประโยคที่เขาว่าด่าทอ ทุกคืน..
จนมีอยู่คืนนึง แฟนเก่าคนนั้นเดินผ่านหน้าบ้านฉัน (พอดีแฟนเก่าอยู่หมู่บ้านเดียวกับฉัน) มันก็เดินเข้ามาถามว่าเป็นไรวะ มีไรให้ช่วยไหม
ฉันพูดไม่ออกคะ ฉันทำได้แค่ให้น้ำตามันไหลออกมา แฟนเก่าฉันเห็นแบบนั้นมันก็ดึงโทรศัพท์ฉันไปอ่านเองเลยคะ
พอมันก็มองหน้าฉัน และก็ลงมานั่งข้างๆ พร้อมกับพูดว่า ถ้ามันจะทำขนาดนี้ออกมาเหอะ เราก็ไม่ได้คุยกันแล้วมันจะอะไรอีกวะ
ฉันเลยตอบไปว่า กูก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว อีกอย่างกูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว กูเดินออกมาไม่ได้ กูรักเขาไปแล้วกูรักมาก กูไม่กล้าเดินออกมาทำให้เขาเสียใจอีกแล้ววะ
แฟนเก่าก็ถอนหายใจ และก็พิมในโทรสับตอบแทนฉัน และมันก็ส่งคืนให้
ฉันก็ก้มมองโทรสับ ที่มันส่งคือฉันช็อคมาก มันพิมประโยคที่ฉันอยากพิมแต่ไม่กล้าพิมส่งไปให้เขา..
แฟนเก่าหันมาบอกแค่ว่า รอดูมันตอบ เอ้อก็อย่างที่กูพิมไป บอกมันบ่อยๆนะว่ากูชอบคนอื่นแล้ว กูไม่แย่งมาจากมันหรอก เคนะ
ฉันก็ทำได้แค่พยักหน้าให้ พอสักพักเขาก็ตอบฉันกลับมา ประมาณว่า ง้อฉัน อะไรประมาณนี้
ฉันก็หันไปหาแฟนเก่าคนนั้นและบอกว่า ขอบคุณนะ มันก็ตอบยิ้มให้ ตบบ่าฉันและบอกว่า ไม่เป็นไร ถ้าไม่ไหวก็เดินออกมานะ กูสงสาร
ฉันก็ พยักหน้ายิ้มๆให้แฟนเก่า แล้วแฟนเก่ามันก็ลุกเดินกลับบ้านมันไป

หลังจากวันที่แฟนเก่าตอบแชทเขา แฟนเก่าก็ไม่ได้คุยกับฉันอีกเลย
แล้วก็ทุกอย่างก็ไม่ได้ดีขึ้นเลยคะ ยังทะเลาะกันทุกวัน
เขายังเหน็บแนมฉันทุกวัน กล่าวหาทุกวัน เย็นชาใส่ฉัน
ถ้ามีงานเดี่ยว หรือคู่ฉันก็จะทำให้เขาเอง ยอมทำให้เขา ทำให้ทุกอย่าง
เขาจะมีความสุขเฉพาะตอนที่เขาอยู่กับเพื่อน เพราะว่าเวลาเขาอยู่กับเพื่อนเขายิ้มมีความสุขมาก
แต่กลับกัน...อยู่กับฉัน เขานั่งหน้านิ่ง เย็นชาใส่ฉัน
เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ จนวันนึง เขาถามขึ้นมาว่า ถ้าเกิดเขาชอบคนอื่นจะผิดไหม
ตอนแรกฉันเงียบไปพักนึง แต่ก้ตอบเขาไปว่า ไม่เป็นไรหรอก ชอบกับรักมันไม่เหมือนกันนินา ทำไมอ่อ?
เขาก็บอกว่าเขาชอบผู้หญิงอยู่คนนึง ฉันก็ตอบได้แค่ อ่อ แต่ในใจนี่เจ็บจี๊ด บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรๆเขาแค่ชอบๆ

พอผ่านวันที่เขาบอกฉันมาไม่กี่วัน เขาทักไลน์มา และบอกว่า สไกกัน (คุยแบบเห็นหน้าอะคะ)
ฉันก็ตกลง พอฉันคอลไปหาเขา ก็คุยกันพักนึง..เขาก็บอกฉันว่า "เราลองเป็นเพื่อนกันไปก่อนดีกว่าไหม"
คือ จากที่ฉันยิ้มๆ ฉันนี่หน้าซีดเลยคะ ที่ผ่านมาที่ฉันทนมาทั้งหมดไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
ฉันตอบได้แค่ความเงียบ ฉันพูดไม่ออก ฉันตั้งสติทำเป็นยิ้มๆต่อและถามว่า "ทำไมหละ"
เขาก็ยิ้มๆบอกฉันว่า "ตอนนี้ลองห่างกันก่อนดีกว่า รู้สึกว่ายิ่งคบยิ่งแย่ รอมหาลัยนะค่อยว่ากัน"
เท่านั้นหละคะ ฉันหลบตาเขาทันที น้ำตาฉันไหลออกมา ฉันคิดแค่ว่านี่เหรอคือสิ่งที่ฉันทนมา รอเขามา
ส่วนเขาก็ปลอบใจฉันได้แค่ "อย่าร้องไห้นะตัว ยิ้มสิ เราห่างกันนะ  ไม่ได้เลิกกันสะหน่อย"
ฉันเลยพูดสวนกลับไปว่า "คำว่าห่างอะ มันก็คือเลิกอะหละ ถอยออกมาเป็นเพื่อนมันก็คือเลิกกันนั่นหละ"
(ตอน ม.6 เทอม 2 ช่วงกลางเทอม)

พอเวลาผ่านไป ฉันก็ยังคงพยายามทำตัวเหมือนเดิม
ส่วนเขาก็ทำตัวเหมือนเดิม คือ ยังเล่นยังคุยกับฉันเหมือนเดิม นั่งเรียนก็นั่งใกล้กันเหมือนเดิม(อันนี้ฉันโอเค)
แต่ที่ฉันไม่ค่อยโอเคคือ ยังคุยแบบแฟนเรียกเค้าตัวกันเหมือนเดิม ยังหยอกกันเหมือนเดิม
และถ้าคนอื่นถามให้บอกว่าเป็นอะไรกันให้ตอบว่า 'เป็นเพื่อนกัน'