สวัสดีชาวพันทิปทุกคนค่ะ พอดีอ่านเรื่องผีๆ แล้วอยากเล่าบ้าง
ขอเกริ่นก่อนว่าเราเป็นคนไม่มีเซ้นส์ทางนี้เลย เป็นคนเกิดวันอาทิตย์ เหมือนจะจิตแข็งนิดๆ มั้ง
ตั้งแต่เกิดเลยเราสารภาพเลยค่ะว่าไม่เคยเห็นผีสักครั้งเดียว แต่ตอนเด็กๆ ยายเคยเล่าให้ฟังว่าเราถูกผีเข้า ตอนนั้นมันเด็กมากอ่ะค่ะเลยไม่ได้สนใจอะไร พอเข้ามัธยมก็โดนผีอำครั้งนึง
จนกระทั่งเมื่อปีที่แล้ว เราไปทำงานเป็นครูที่ ตจว. แล้วมันมีเรื่องที่ทำให้หาคำตอบไม่ได้จนถึงทุกวันนี้ เดี๋ยวขอเล่าเป็นเรื่องๆ ไปนะคะ
เรื่องที่ 1 : เยือนถิ่นเก่าบรรพบุรุษ
เราเกิดที่กรุงเทพฯ ค่ะ แต่ว่าพ่อกับแม่เป็น ตจว.
เราขออนุญาตกลับไปสอนที่นั่น เพราะอยากมีประสบการณ์ บ้านญาติที่เราไปอยู่เป็นบ้านสองชั้น ชั้นล่างเป็นปูนชั้นบนเป็นไม้ เป็นไม้ที่อยู่มานานมากแล้วด้วยค่ะ ตั้งแต่เด็กๆ เลยที่มีโอกาสไปเยี่ยมบ้านญาติ เราไม่ค่อยกล้าขึ้นชั้นบนคนเดียวเลย เพราะน่ากลัว
ทีนี้ตอนเรามาบ้านญาติเป็นช่วงหน้าฝนพอดี พายุเข้าทุกวันเลยค่ะ ฝนตกแต่ละครั้งน่ากลัวมาก บางทีตกหนักๆ ต้องหาถังหากะละมังมารองน้ำฝน
มีอยู่คืนหนึ่งค่ะ เรานอนแล้วเราฝัน ฝันว่าตัวเองเห็นครอบครัวๆ หนึ่ง มีด้วยกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก เดินบนถนนลาดยางแต่สองข้างทางเป็นทุ่งนา ในฝันเราแปลกใจมากเลยค่ะว่าทำไมต้องเดินท่ามกลางลมพายุด้วยนะ อันตรายมากเลย ไม่ทันไร...จู่ๆ ก็มีท่อนซุงขนาดใหญ่ปลิวใส่เด็ก จนเด็กกลิ้งตกลงไปอยู่ในทุ่งนา
และเหมือนเราเห็นเหตุการณ์ตลอด เราเลยรีบเข้าไปดูเด็กคนนั้นพร้อมครอบครัวเค้าค่ะ แต่ปรากฏว่าเด็กไม่เป็นอะไรเลย เลือดก็ไม่มีสักหยด ปกติดีทุกอย่างจนเรางง แต่คนที่เจ็บดันกลายเป็นพ่อแทนค่ะ เลือดไหลกบปากเลอะเปื้อนหน้า เราเห็นแล้วยังสยอง
ฝันได้สักพักเราก็ตื่นค่ะ เวลาประมาณ 6-7 โมง นี่แหละ ตื่นขึ้นมาแล้วยังรู้สึกตื่นเต้นไม่หาย เราก็รีบไปหลังบ้านทันทีเลยค่ะ ไปบอกแม่ (จริงๆ มีศักดิ์เป็นป้า แต่เราติดเรียกแบบนี้) ว่าฝันแบบนี้นะ ยิ่งแม่เค้าหัวโบราณด้วย เลยบอกให้พรุ่งนี้เราไปทำบุญ เพราะวันนี้ตื่นสายอดใส่บาตรแล้ว
แล้วเราก็ใช้ชีวิตปกติต่อไปค่ะ ลืมเรื่องนี้ไปสนิท จนกระทั่งตกดึก และเป็นเวลาเที่ยงคืนพอดี ตอนนั้นเราเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น รู้แค่ว่าฝนตกหนักมาก ตกหนักชนิดที่ว่ากลัวมันจะทะลุหลังคาสังกะสี ทีนี้ก็นอนฟังเสียงฝนไปพลางๆ สักพักมันก็ดัง บึ๊ม!!! ดังแบบว่าดังใกล้มาก
ในใจของเราแรกคิดไปว่าเสียงฟ้าผ่า เรารีบออกจากห้องนอนเพราะกลัวมาก แล้วไฟก็ดับทั้งหมู่บ้านด้วย
เราเดินออกมาจากห้องหน้าตื่น ถามแม่กับพ่อ
เรา : เสียงเมื่อกี้ใช่เสียงฟ้าผ่าเหรอเปล่า ดังมากเลยแม่
แม่ : ไม่ใช่หรอก คงเป็นเสียงสังกะสีปลิวใส่หลังคาบ้านอื่นมั้ง
เรา : แต่มันดังใกล้มากเลยนะ เหมือนดังอยู่ข้างๆ ห้องหนูเลย
แม่ : ไม่มีอะไรหรอก แค่พายุเข้าธรรมดา
พอเราได้ยินแม่บอกแบบนั้นก็ค่อยสบายใจขึ้นมานิดนึง ก็เลยเดินกลับเข้าห้องจะไปนอนต่อ แต่พอล้มตัวนอนเท่านั้นแหละ น้ำจากเพดานไหลลงมาราวกับท่อน้ำแตก คราวนี้เราตะโกนลั่นบ้านเลยค่ะ เพราะตกใจจริง พอพ่อกับแม่ได้ยินเสียงก็เข้าพร้อมกับไฟฉาย เราเหมือนคนติดอ่าง บอกแต่ว่าหลังคารั่วๆ อย่างเดียวเลย
ทีนี้พอเลยส่องไฟฉายขึ้นไปข้างบน พระเจ้าช่วย! หลังคาทะลุเป็นรูเบ่อเริ่ม คือห้องทั้งห้องเจิ่งนองไปด้วยน้ำ พ่อกับแม่ก็เลยให้เราออกมาอยู่ข้างนอก แล้วช่วยกันเก็บพวกหนังสือ เสื้อผ้า ออกมาวางไว้ที่เก้าอี้
ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ ใจมันหวิวๆ ชอบกล รู้สึกอยากจะเป็นลมให้ได้ ช่วงที่พ่อกับแม่เค้าไปซ่อมหลังในห้องเรา เราก็เลยไปนอนอีกห้องนึงแทน นอนไปสักพัก อยู่ๆ ก็น้ำตาไหลเพราะนึกถึงเรื่องที่ฝัน คือเราบอกเลยว่าถ้าบนเพดานมันไม่มีไม้รองไว้อีกชั้นนึง สังกะสีหลังคามันเจาะทะลุเพดานปักตัวเราแน่ๆ ค่ะ แต่เราโชคที่ไม่เป็นอะไร เหมือนในฝันที่เราฝันเห็นท่อนซุงปลิวใส่เด็กแต่เด็กไม่เป็นไรเลย เราเลยคิดว่าต้องเป็นลางสังหรณ์แน่ๆ แล้วต้องมีคนคอยคุ้มครองเราอยู่
ตื่นเช้ามาเราเลยรีบไปใส่บาตร แล้วมาเล่าให้คนที่บ้านฟัง เราโพล่งออกไปว่าต้องเป็นตาแน่ๆ ที่มาเตือนในฝัน เพราะคนที่เป็นพ่อที่เราฝันเห็น เค้าถือถุงขาหมูอยู่ แล้วตาเราที่เสียไปชอบกินขาหมูมาก เราคิดว่าต้องเป็นตาแน่ๆ ที่มาเตือนและมาคุ้มครอง
หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านพ้นมาเราก็ไม่เจออะไรอีกเลย จนกระทั่งช่วงปลายปีที่แล้วเราก็ฝันอีกครั้ง (เล่าตอนต่อไปนะคะ)
เคยมีคนทักหลายคนเลยค่ะว่ามีคนตาม แต่เราก็ไม่ได้เชื่ออะไร จนกระทั่งวันหนึ่งเคยไปทำบุญที่วันย่านาค (วัดมหาบุศย์) แล้วมีหมอดูคนหนึ่งทักเราเลยค่ะ เดี๋ยวเรื่องนี้ค่อยเล่าทีหลังแล้วกัน
พอดีพิมพ์ในมือถือ ถ้ามีคำผิดก็ขออภัยด้วยนะคะ เดี๋ยวจะมาลงอื่นๆ ต่อ
ลางสังหรณ์ของคนไม่มีเซ้นส์
ขอเกริ่นก่อนว่าเราเป็นคนไม่มีเซ้นส์ทางนี้เลย เป็นคนเกิดวันอาทิตย์ เหมือนจะจิตแข็งนิดๆ มั้ง
ตั้งแต่เกิดเลยเราสารภาพเลยค่ะว่าไม่เคยเห็นผีสักครั้งเดียว แต่ตอนเด็กๆ ยายเคยเล่าให้ฟังว่าเราถูกผีเข้า ตอนนั้นมันเด็กมากอ่ะค่ะเลยไม่ได้สนใจอะไร พอเข้ามัธยมก็โดนผีอำครั้งนึง
จนกระทั่งเมื่อปีที่แล้ว เราไปทำงานเป็นครูที่ ตจว. แล้วมันมีเรื่องที่ทำให้หาคำตอบไม่ได้จนถึงทุกวันนี้ เดี๋ยวขอเล่าเป็นเรื่องๆ ไปนะคะ
เรื่องที่ 1 : เยือนถิ่นเก่าบรรพบุรุษ
เราเกิดที่กรุงเทพฯ ค่ะ แต่ว่าพ่อกับแม่เป็น ตจว.
เราขออนุญาตกลับไปสอนที่นั่น เพราะอยากมีประสบการณ์ บ้านญาติที่เราไปอยู่เป็นบ้านสองชั้น ชั้นล่างเป็นปูนชั้นบนเป็นไม้ เป็นไม้ที่อยู่มานานมากแล้วด้วยค่ะ ตั้งแต่เด็กๆ เลยที่มีโอกาสไปเยี่ยมบ้านญาติ เราไม่ค่อยกล้าขึ้นชั้นบนคนเดียวเลย เพราะน่ากลัว
ทีนี้ตอนเรามาบ้านญาติเป็นช่วงหน้าฝนพอดี พายุเข้าทุกวันเลยค่ะ ฝนตกแต่ละครั้งน่ากลัวมาก บางทีตกหนักๆ ต้องหาถังหากะละมังมารองน้ำฝน
มีอยู่คืนหนึ่งค่ะ เรานอนแล้วเราฝัน ฝันว่าตัวเองเห็นครอบครัวๆ หนึ่ง มีด้วยกัน 3 คน พ่อ แม่ ลูก เดินบนถนนลาดยางแต่สองข้างทางเป็นทุ่งนา ในฝันเราแปลกใจมากเลยค่ะว่าทำไมต้องเดินท่ามกลางลมพายุด้วยนะ อันตรายมากเลย ไม่ทันไร...จู่ๆ ก็มีท่อนซุงขนาดใหญ่ปลิวใส่เด็ก จนเด็กกลิ้งตกลงไปอยู่ในทุ่งนา
และเหมือนเราเห็นเหตุการณ์ตลอด เราเลยรีบเข้าไปดูเด็กคนนั้นพร้อมครอบครัวเค้าค่ะ แต่ปรากฏว่าเด็กไม่เป็นอะไรเลย เลือดก็ไม่มีสักหยด ปกติดีทุกอย่างจนเรางง แต่คนที่เจ็บดันกลายเป็นพ่อแทนค่ะ เลือดไหลกบปากเลอะเปื้อนหน้า เราเห็นแล้วยังสยอง
ฝันได้สักพักเราก็ตื่นค่ะ เวลาประมาณ 6-7 โมง นี่แหละ ตื่นขึ้นมาแล้วยังรู้สึกตื่นเต้นไม่หาย เราก็รีบไปหลังบ้านทันทีเลยค่ะ ไปบอกแม่ (จริงๆ มีศักดิ์เป็นป้า แต่เราติดเรียกแบบนี้) ว่าฝันแบบนี้นะ ยิ่งแม่เค้าหัวโบราณด้วย เลยบอกให้พรุ่งนี้เราไปทำบุญ เพราะวันนี้ตื่นสายอดใส่บาตรแล้ว
แล้วเราก็ใช้ชีวิตปกติต่อไปค่ะ ลืมเรื่องนี้ไปสนิท จนกระทั่งตกดึก และเป็นเวลาเที่ยงคืนพอดี ตอนนั้นเราเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่น รู้แค่ว่าฝนตกหนักมาก ตกหนักชนิดที่ว่ากลัวมันจะทะลุหลังคาสังกะสี ทีนี้ก็นอนฟังเสียงฝนไปพลางๆ สักพักมันก็ดัง บึ๊ม!!! ดังแบบว่าดังใกล้มาก
ในใจของเราแรกคิดไปว่าเสียงฟ้าผ่า เรารีบออกจากห้องนอนเพราะกลัวมาก แล้วไฟก็ดับทั้งหมู่บ้านด้วย
เราเดินออกมาจากห้องหน้าตื่น ถามแม่กับพ่อ
เรา : เสียงเมื่อกี้ใช่เสียงฟ้าผ่าเหรอเปล่า ดังมากเลยแม่
แม่ : ไม่ใช่หรอก คงเป็นเสียงสังกะสีปลิวใส่หลังคาบ้านอื่นมั้ง
เรา : แต่มันดังใกล้มากเลยนะ เหมือนดังอยู่ข้างๆ ห้องหนูเลย
แม่ : ไม่มีอะไรหรอก แค่พายุเข้าธรรมดา
พอเราได้ยินแม่บอกแบบนั้นก็ค่อยสบายใจขึ้นมานิดนึง ก็เลยเดินกลับเข้าห้องจะไปนอนต่อ แต่พอล้มตัวนอนเท่านั้นแหละ น้ำจากเพดานไหลลงมาราวกับท่อน้ำแตก คราวนี้เราตะโกนลั่นบ้านเลยค่ะ เพราะตกใจจริง พอพ่อกับแม่ได้ยินเสียงก็เข้าพร้อมกับไฟฉาย เราเหมือนคนติดอ่าง บอกแต่ว่าหลังคารั่วๆ อย่างเดียวเลย
ทีนี้พอเลยส่องไฟฉายขึ้นไปข้างบน พระเจ้าช่วย! หลังคาทะลุเป็นรูเบ่อเริ่ม คือห้องทั้งห้องเจิ่งนองไปด้วยน้ำ พ่อกับแม่ก็เลยให้เราออกมาอยู่ข้างนอก แล้วช่วยกันเก็บพวกหนังสือ เสื้อผ้า ออกมาวางไว้ที่เก้าอี้
ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ ใจมันหวิวๆ ชอบกล รู้สึกอยากจะเป็นลมให้ได้ ช่วงที่พ่อกับแม่เค้าไปซ่อมหลังในห้องเรา เราก็เลยไปนอนอีกห้องนึงแทน นอนไปสักพัก อยู่ๆ ก็น้ำตาไหลเพราะนึกถึงเรื่องที่ฝัน คือเราบอกเลยว่าถ้าบนเพดานมันไม่มีไม้รองไว้อีกชั้นนึง สังกะสีหลังคามันเจาะทะลุเพดานปักตัวเราแน่ๆ ค่ะ แต่เราโชคที่ไม่เป็นอะไร เหมือนในฝันที่เราฝันเห็นท่อนซุงปลิวใส่เด็กแต่เด็กไม่เป็นไรเลย เราเลยคิดว่าต้องเป็นลางสังหรณ์แน่ๆ แล้วต้องมีคนคอยคุ้มครองเราอยู่
ตื่นเช้ามาเราเลยรีบไปใส่บาตร แล้วมาเล่าให้คนที่บ้านฟัง เราโพล่งออกไปว่าต้องเป็นตาแน่ๆ ที่มาเตือนในฝัน เพราะคนที่เป็นพ่อที่เราฝันเห็น เค้าถือถุงขาหมูอยู่ แล้วตาเราที่เสียไปชอบกินขาหมูมาก เราคิดว่าต้องเป็นตาแน่ๆ ที่มาเตือนและมาคุ้มครอง
หลังจากเหตุการณ์นี้ผ่านพ้นมาเราก็ไม่เจออะไรอีกเลย จนกระทั่งช่วงปลายปีที่แล้วเราก็ฝันอีกครั้ง (เล่าตอนต่อไปนะคะ)
เคยมีคนทักหลายคนเลยค่ะว่ามีคนตาม แต่เราก็ไม่ได้เชื่ออะไร จนกระทั่งวันหนึ่งเคยไปทำบุญที่วันย่านาค (วัดมหาบุศย์) แล้วมีหมอดูคนหนึ่งทักเราเลยค่ะ เดี๋ยวเรื่องนี้ค่อยเล่าทีหลังแล้วกัน
พอดีพิมพ์ในมือถือ ถ้ามีคำผิดก็ขออภัยด้วยนะคะ เดี๋ยวจะมาลงอื่นๆ ต่อ