เนื่องจาก สมัยเราเด็กๆ แม่กับน้าเราจะตัดชุดให้เราใส่เองค่ะ
สมัยนั้น ถ้าจะซื้อของดีดีก็แพงมาก ใครใส่วาโก้จะไฮโซสุดๆ ตัวนึงเป็นร้อยๆ (สมัยนั้นถือว่าแพงมาก)
แต่แม่กับน้าเรามีความรู้ตัดเย็บ เลยตัดให้ลูกใส่เอง ไม่แพง แถมไม่ซ้ำใคร 555+

ไปเดินหาซื้อผ้ากันที่บางลำภู ดูแบบจากหนังสือกุลสตรี ขวัญเรือน (เด็กสมัยนี้ รู้จักป่าว 555+)
เย็บตะเข็บด้วยจักรถีบแบบโบราณ และตกแต่งด้วยการปักลายไก่แบบง่ายๆด้วยมือ

... เสื้อธรรมดา ที่เราคิดว่ามันมีคุณค่ามากมายอย่างมหาศาล

ช่วงที่เราอยู่ม.ต้น แม่รื้อตู้เสื้อผ้าเก่า แล้วหยิบเสื้อตัวนี้มาให้เราดู
แล้วเล่าให้ฟังว่า สมัยเราเด็กๆใส่ชุดนี้ไปไหน ทำอะไรบ้าง

นั่งฟังแม่แล้วรู้สึกตื้นตันยังไงบอกไม่ถูก ยิ่งแม่หยิบรูปถ่ายที่เราใส่ชุดนี้มาให้ดู ว่านี่ไง ตอนที่ลูกใส่อยู่
ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้ามา นึกถึงตัวเองตอนเป็นเด็กเล็กๆ ตอนแม่ยังต้องอุ้มหรือจูงมืออยู่

... เสื้อธรรมดา แต่มันมีเรื่องราวมากมายอยู่ในนั้น

จนวันนี้ ...
วันที่เรามีลูกสาว เราตั้งใจหยิบเสื้อตัวนี้ออกมาอีกครั้ง
และใส่ให้ลูกสาว ซึ่งเป็นหลานสาวคนแรกของคุณยายทั้งสอง (แม่กับน้าเรา)

วันนี้ พอใจคงยังไม่เข้าใจหรอก ว่าเสื้อตัวนี้มันมีคุณค่าอย่างไร
แต่รูปถ่ายใบนี้ และเสื้อตัวนี้ จะเตือนความจำและบอกเล่าเรื่องราวทุกอย่างให้พอใจรับรู้และเข้าใจได้ ในวันหนึ่ง

เราเชื่อว่า เมื่อวันนั้นมาถึง ลูกจะรู้สึกเหมือนเรา ในวันที่แม่หยิบมาให้เราดูตอนม.ต้น
และเค้าจะรับรู้ได้ว่า ความรักที่คุณยายมอบให้ ทั้งตัวเราและเค้ามันมากมายแค่ไหน