แม่บอกว่าถ้าไม่เอาคณะที่ดีๆหรูอย่างหมอ พยาบาล ถ้าจะสมัครไปเรียนที่ไกลๆจะไม่ให้เรียน

คือ เราได้สมัครโควต้าของแม่ฟ้าหลวงคณะพยาบาลและจะไปสอบในวันที่16 ตุลาคม นี้แล้วพอมาคุยๆกับแม่ว่าเดี๋ยวมีสอบตรงที่แม่ฟ้าหลวงนะคือเราอยากลองดูไง  แม่บอกว่าถ้าไปเรียนไกลๆแล้วคณะบัญชี  คณะทั่วไปนี่ไม่ต้องไปเรียนแม่สั่งห้ามเด็ดขาดมาก คือเราก็บอกนะว่ามันไม่ดีตรงไหน แม่บอกว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกันหมดถ้าจะเรียนให้เรียนใกล้บ้านเอา คือแถวบ้านมีมหาลัยเอกชนไง แบบเราไม่ได้อยากจะเรียนเลย แม่บอกว่าไปเรียนไกลๆเปลืองเงินค่าไป ค่ากิน ค่าอยู่ ค่าสอบ จริงๆเราอยากบอกตรงๆนะแต่แค่ไม่กล้าเดี๋ยวจะทะเลาะกันวุ่นวาย คือเราอยู่บ้านเราอึดอัดมากเวลาอยู่กับแม่ มันเหมือนเราอยู่กับคนอื่น เราไม่รู้สึกว่าเรากับเค้าเป็นแม่ลูกกัน คือเรากับแม่ไม่ได้ผูกพันธ์กันมาตั้งแต่เด็ก  ตอนเด็กๆเราเกิดมา1เดือน เราก็อยู่ต่างจังหวัดกับตายายมาโดยตลอด พอซักประมาณ4ขวบแม่ก็มารับเราไปอยู่ด้วย  แม่บังคับเราทำนู่นนี่นั่นตลอด ขนาดเพื่อนเล่นยังบังคับว่าต้องเล่นกับคนนี้นะเพื่อนคนนั้นไม่น่าคบอย่าไปคบเลย  บังคับว่าห้ามมีแฟน  เวลาขอไปเที่ยวก็จะด่าว่าเราว่าใช้เงินเก่ง  ทั้งๆที่เราแทบไม่ได้เที่ยวกับเพื่อนเลยเวลาเพื่อนชวนไปไหนเราก็อยากไปนะแต่พอรู้ว่าต้องไปขอแม่แล้วแม่ก็จะว่าๆมันไร้สาระ เปลืองเงิน เราเลยเลือกที่จะไม่ไปจนจะจบ ม.6 อยู่แล้วเราไม่เคยได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเลย ขนาดขอไปติวแบรนด์ ไปสอบสัมภาษณ์แม่ก็จะบอกว่า จะไปทำไมติดกันนักหนาพรุ่งนี้ก็ต้องซักผ้าจะให้แม่วักคนเดียวเลยรึไง  พรุ่งนี้งานบ้านก็เยอะแยะไม่รู้จะไปทำไม  ทั้งๆที่เราเพิ่งจะไปแค่2วัน นอกนั้นเราอยู่บ้านก็ช่วยงานตลอด   เราไม่รู้ว่าอย่างนี้หรอที่เรียกว่าความรักของแม่  เราเหนื่อย  เราท้อ  แม่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย  เราอยู่ด้วยละเราอึดอัด  เราร้องไห้มา2วันแล้วตั้งแต่แม่พูดว่าจะไม่ให้ไปเรียนที่อื่น  คืออนาคตเราต้องกำหนดเองปะว่าอยากเรียนอะไรป็นอะไร เราว่ามหาลัยบางคณะก็สอนไม่เหมือนกันหรอก  ถ้าแม่จะพูดว่าให้เรียนใกล้ๆบ้านมันเปลืองเงิน เราไม่ชอบเลย